Bronnen bij Retorische trucs: moderne tijd"Moderne tijd" was de redactie van deze website ;lange tijd ontgaan als retorische truc, deels omdat hij traditioneel niet als zodanig bekend is, en deels omdat hij zo vaak wordt vaak wordt gebruikt (de Volkskrant, 16-04-2011, ingezonden brief van Jaap van Veen (Amsterdam)):
Het zal niet helpen ... Een voorbeeld van het terrein waar het het laatste decennium het meest gebruikt is (de Volkskrant, 29-04-2011, door Harm Beertema):
Dit soort uitspraken was een oneindig herhaalde mantra van alle onderwijsbestuurders en bijna alle onderwijsdeskundigen in hun pogingen hun ideologische ideeën omtrent de inrichting van het onderwijs erdoor te drukken. het is tevens een uitstekend voorbeeld van de waar van dit argumenten - en andere retorische trucs: meestal verbergen ze onjuistheden, waanideeën, ideologie, eigenbelang en dat soort zaken. Het onderwijs is een populaire plek voor deze truc. Neoliberaal-ideoloog-econoome Frank Kalshoven, voormalig chef-economie van de Volkskrant, gebruik hem ook graag, omdat lesgeven door mensen nu eenmaal duur is, en hij geen belasting wil betalen. Maar ook de betrokkenen zelf willen er uit gemakzucht wel eens in vervallen (de Volkskrant, 04-05-2012, van de redactie wetenschap):
Kijk, in het middelbaar onderwijs is dit grandioos mislukt, dus gaan we het in het hoger onderwijs proberen ...
Zeker niet. Voorspellende woorden, die laatste, want (de Volkskrant, 02-01-2013, van verslaggever Rutger Bregman):
Hij kan zelf niet boeien en hij kan zelf geen orde handhaven (gewoon die etende en pratende lui eruit gooien - makkelijk zat, "want er is toch internet"), dus vervallen we in de smoes van "de moderne tijd"om er vanaf te zijn. Een bijzonder navrant voorbeeld (de Volkskrant, 10-09-2013, hoofdredactioneel commentaar, door Xander van Uffelen):
En hé, kijk er eens: daar staat het, vermoedelijk per ongeluk, in bijna volle glorie, dat de kabinetsplannen die van het neoliberalisme zijn: afschaffen van de pensioen. Waar de Volkskrant, inmiddels ook keihard neoliberaal, het van harte mee eens is:
En wat is het voornaamste argument, direct erop volgend:
Kranten zijn ook niet meer van deze tijd. En journalisten die een normaal salaris krijgen ook niet. Er zijn genoeg mensen die het voor een minimumloon, en nog minder, willen doen. Een bijzonder grappige (de Volkskrant, 11-09-2013, door Adjied Bakas, trendwatcher. Onlangs verscheen zijn boek The State of Tomorrow):
Een bekende truc, dus. De grap zit in de weerlegging (de Volkskrant, 13-09-2013, ingezonden brief van Patricia Brunklaus, Raamsdonk Statenlid GroenLinks):
Een futuroloog gepiepeld met betrekking tot de toekomst ... De Nederlandse Spoorwegen worden tegenwoordig ook geleid door managers, in plaats van het (technisch opgeleide) spoorwegpersoneel dat dat voorheen deed. En die managers kennen de trucs (de Volkskrant, 05-12-2013, van verslaggever Sander Heijne):
En zo schafte de NS ook al toiletten in de (stop)treinen af. Want eenmaal op dit traject, is er geen einde aan - dat traject eindigt pas in Absurdistan, door op volle snelheid door de stootblokken te lopen en daarna krijsend tot stilstand te komen ... Het voorgaande voorbeeld is hier gereproduceerd, omdat het een vrolijk weerwoord ontlokte (de Volkskrant, 28-12-2013, ingezonden brief van Jephte de Miranda, Nijmegen):
Voltreffer! Midden op het dek van het scheepje der "moderne tijden". Iemand heeft een teleurstellende ervaring (de Volkskrant, 13-01-2014, ingezonden brief van Guido Nanninga, Amsterdam
En bij dit soort rotzooi, is de retorische truc ook meestal niet ver weg:
Inhoud en kwaliteit is inderdaad niet meer van deze tijd. Natuurlijk is de neoliberaal Frank Kalshoven 
ook dol op de moderne tijd (de Volkskrant, 24-05-2014, door Xander van Uffelen en Jonathan
Witteman):
En wat wil Frank, in plaats van die dingen uit de jaren 1950, vanwege de "moderne tijd":
Nou, als er iets jaren 1950 is, dan is het wel 60 uur werken in de week. Die Kalshoven kan je dus van zeggen dat "moderne tijd" niks meer dan een winkeltje waarin hij selectief wil winkelen. Je kan ook gewoon zeggen dat hij contradicties uitkraamt. Je kan bij zo'n sterke contradictie zo dicht bij de kern van zijn betoog ook zeggen dat hij gestoord is. Cognitief gestoord 
, maar nauwelijks minder erg dan de gewone soort. Want straks gaan ze nog
naar hem luisteren (hij is voormalig chef-economieredactie en ze luisteren
in ieder geval daar nog allemaal naar hem - op één na) en worden er
nog meer mensen ontslagen. Dan die 700 duizend die er nu al zijn ...Een illustratie van één van de doelen van retorische trucs (Telegraaf.nl, 02-11-2014):
Misschien zijn er argumenten tegen een basisbeurs, maar het argument dat hij uit een andere tijd stamt geldt ook voor studeren zelf - en is dus ongeldig. Het gaat hier om het verhullen van het feit dat men geen goed argumenten heeft:
Dit heeft natuurlijk niets met het beurzensysteem te maken. Tenzij men bedoelt dat er door het beurzensysteem te veel studenten zijn gekomen. Dan spreekt men zichzelf tegen omdat men tegelijkertijd keihard hamert op de noodzaak van opleiding. En natuurlijk zit hier de werkelijkheid van de politieke leugens achter: men wil bezuinigen op de uitgaven van het beurzensysteem, maar men wil niet doen waarvoor een beurzensysteem bedoeld is: alleen de lagere inkomensgroepen tegemoet komen in de hoge kosten van studeren. Want dat noemt men dan "nivellering" 
. En dat mag niet, want de rijken moeten rijker worden. Volgens het
neoliberalisme
dat heerst.Achter retorische trucs zit zeer vaak tot meestal dit soort kwaadaardigheid. Het onderwijs is duur, dus blijft maar dit soort kwaadaardigheid aantrekken (de Volkskrant, 04-02-2016, ingezonden brief van Frans van Haandel, wiskundedocent bovenbouw voortgezet onderwijs, Odijk):
Exit De Hond. Maar dit soort mensen is onverbeterlijk, wijst de praktijk uit. Naar Retorica, trucs
,
of site home
 ·.
|