Bronnen bij Retorische trucs: "Vriend"
Wat voorbeelden van de "Ik ben een vriend van ..."
truc, een vorm van overtreffende trap van de
"Ja, maar ..."
, af te korten tot "Ik ben een groot vriend van ... Ik wil zijn stellingname
aangaande ... niet fascistisch noemen, maar ...".
Tezamen met
praeteritio beschouwd als één van de laagsten op de ladder - in bijna alle
opzichten (en heel hoog qua smerigheid ...).
Dus logisch dat je veel
Grunberg
tegenkomt (de Volkskrant, 05-08-2013, column door Arnon Grunberg
Een aperte leugen, natuurlijk. Bedoeld om de
kritiek des te harder te doen overkomen. Bouazza heeft namelijk kritiek op één
van Grunberg's troetelobjecten: de islam:
Grunberg is namelijk voor zelfcensuur ten dienste van de islam:
Waarna er nog wat andere retorische smerigheid volgt.
En uit het archief (de Volkskrant, 08-01-2014, column door Arnon Grunberg):
Gevolgd door:
Wat een mooi zelfportret, ook.
Van een klassiek terrein (de Volkskrant, 10-04-2014, door Robert
van Voren, hoogleraar Sovjet- en post-Sovjetstudies aan de Vytautas Magnus
Universiteit in Kaunas (Litouwen) en de Ilia Staatsuniversiteit in Tbilisi
(Georgië)):
"Ik ben een vriend van ...". Gevolgd door:
Oftewel: "Ik haat Rusland tot op het bot".
Nu was dat laatste al volkomen voorspelbaar na de aanhef
gelezen te hebben. Ten eerste zijn Rusland-kenners vrijwel allemaal van deze
soort: "Ik ben een vriend van Rusland..." gevolgd door een eindeloze stroom van
de meest rabiate Koude Oorlogs-taal. Het is namelijk een makkelijk baantje: je
kan kan van alles uit je duim zuigen en het wordt allemaal voor zoete koek
geslikt en zelfs toegejuicht, en wel meer naarmate het negatiever is. Zo staat
het courante aantal slachtoffers van Stalin op 50 of 60 miljoen.
En de tweede bijna even sluitende aanwijzing betreft de
locatie van deze specifieke persoon: Litouwen. In de Baltische landen
bevinden zich de ergste Ruslandhaters, en tevens de ergste fascisten. Uit de
Baltische landen kwamen ook de meest weerzinwekkende kampbeulen zoals John
Demjanuk.
Het gebruik van retorisch trucs is meestal een teken van vele
andere smerigheden op vele terreinen.
Een bevestiging van de conclusies bij dit alles met het volgende voorbeeld (de Volkskrant, 27-06-2014, column door Sheila Sitalsing):
Het "Ik
ben een groot vriend van ..." gedeelte uit de truc. Gevolgd door, twee respectievelijk vier alinea's
verder:
Oftewel: Nederlanders zijn smerige egoïsten gevuld met onderbuikgevoelens die
alleen maar bij elkaar gaan zitten om elkaar verwijten te maken en woedend toe
te spreken.
En bij Sheila Sitalsing passen ook volkomen de al genoemde
andere smerige eigenschappen, zie hier
.
Weer eentje van Arnon Grunberg (de Volkskrant, 07-08-2014, column door Arnon Grunberg):
Grunberg verklaart zich een "vriend" van Europa,
om het vervolgens keihard onderuit te trappen met de opmerking dat daar de
toekomst niet ligt.
Nog iemand met vrienden (de Volkskrant, 07-08-2014, door Roger
Cohen, columnist van The New York Times):
"Ik ben een vriend van de Palestijnen", schrijft
deze Joodse meneer. Maar ...
... ik ben toch voor het bestelen van de Palestijnen en het onderdrukken van
verzet daartegen, dus voor die bombardementen en die kinderslachtoffers.
Onze goede vriend Arnon voorziet ons weer met genoegen van wat
studiemateriaal (de Volkskrant, 18-12-2014, column door Arnon Grunberg):
'Fred' is staatssecretaris Fred Teeven die over asielzaken gaat, en die
Arnon het liefst op een zacht vuurtje zou willen roosteren. Omdat hij niet
alle zielige asielzoekers toelaat.
De ultieme vorm van "vriend" is
natuurlijk deze (Joop.nl, 18-11-2015, door Arie Boomsma - Televisiepresentator
):
En even natuurlijk is er
natuurlijk sprake van het omgekeerde en meer:
Maar goed voor christen-homo Arie
dat God niet bestaat.
Sociopaat Grunberg neemt bijna afstand van zijn voorpaginacolumn, maar
levert op de valreep nog een leuke bijdrage (de Volkskrant,
01-05-2018, column door
Arnon Grunberg):
De "menings"-versie van "vriend": "Ik ben een vriend van het communisme,
maar vind wel dat alle communisten opgehangen moeten worden". Sociopaat
Grunberg
heeft er een kleine 2500 columns over gedaan om het epitaat "Sociopaat" te
verdienen, en dat is niet vanwege zijn aanhangen van het 'sociaal vangnet'
...
En weer een van S. Sitalsing (de Volkskrant, 27-05-2019, column door Sheila Sitalsing):
Selectie (de Volkskrant, 24-10-2011, column door Sheila Sitalsing):
En (de Volkskrant, 16-01-2012, column door Sheila Sitalsing):
En: (de Volkskrant, 17-02-2012, column door Sheila Sitalsing):
En (de Volkskrant, 21-05-2012, column door Sheila Sitalsing):
En (de Volkskrant, 14-09-2012, column door Sheila Sitalsing):
Dat is vijf stuks. Een selectie uit minder dan een jaar.
Naar Retorica, trucs
, of site home
·.
|