God schoof godinnen aan de kant

Alle vroege westerse beschavingen ken den machtige godinnen, die ze aanbaden en vereerden. Maar toen de bijbelse God op het toneel verscheen, werden ze verwezen naar de marge van de geschiedenis. Sindsdien is God een alleenheersende man.

Ooit was de wereld bevolkt met goden en godinnen. Ze traden op in smeuiige verhalen en mythen - de basis van vroege beschavingen en religies - en werden aanbeden. Mensen brachten ze offers in tempels voor een goede oogst, liefde en gezondheid. Vaak werden godinnen aanbeden als brengers van vruchtbaarheid en leven. Ze zijn op archeologische reliëfs en beelden vaak te zien met opgeheven boezem en onderlijf, zoals de Kanaanitische Astarte en de Babylonische Ishtar. En ze waren sterk en machtig; Ishtar heeft wapens in haar handen of staat op een leeuwenrug.
    Maar in het laatste millennium voor onze jaartelling werd het in het huidige Israël de trend om een god te vereren. En met de god die de Israëlieten Jahweh hebben genoemd, begon het jodendom. Priesters en profeten waren vervuld van de alleenheersende god, de Heer, die al het leven op aarde had geschapen. Dus niet vrouwen brachten het leven, maar een man. Hij zag met strenge ogen neer op de naakte vruchtbaarheidsgodinnen en de tempelpriesteressen, die seksuele rituelen uitvoerden als symbool van de vruchtbaarheid van de godinnen.
    'Bij de opkomst van het jodendom verdwijnen de vruchtbaarheidscultussen.
Ontucht en afgoderij zijn zondig. Jahweh eist zuiverheid. Een van de gebruiken waar het Oude Testament zich tegen verzet, is de tempelprostitutie in het kader van de vruchtbaarheidsgoden en -godinnen en hun rituelen,' legt Lone Fatum uit, die al jaren lesgeeft en veel onderzoek doet aan de theologische faculteit in het Deense Kopenhagen.