>

Bronnen bij Misdadige natuur: beschadiging

Onderstaand bronnen die laten zien dat het geweld van de zware misdadiger niet-functioneel is, dat wil zeggen: niet noodzakelijk is voor het volvoeren van een op materieel voordeel gerichte  misdaad.

Wat deze voorbeelden laten zien is de zware misdadiger vaak volkomen overbodige hoeveelheden geweld gebruikt, die maar één doel kunnen hebben: het bevredigen van een psychische behoefte. Wat die directe behoefte is, is ook niet moeilijk te raden, aan de hand van wat het is: het beschadigen van de medemens. Wat de oorzaak is van die behoefte tot beschadiging, is ook in de meeste gevallen wel duidelijk: schade in de eigen geest. Waar die schade dan uit bestaat, en wat daarvan de oorzaak is, dat heeft natuurlijk wel weer vele mogelijkheden (de Volkskrant, 20-01-2005, van verslaggever Ron Meerhof
  Japatin, 'koning der lullen', is volgens het OM de moordenaar van Sedar Soares (13). Hij schoot de jongen in 2003 dood nadat een sneeuwbal op zijn auto was gekomen.

Tussentitel: 'Getuigen zwijgen uit angst voor represailles'
...
Twee van hen kenden de verdachte. Hij is een bekende verschijning in de wijk Pendrecht. De man heeft tien kinderen bij zeven vrouwen en is daarop zo trots dat hij het woord  Japatin, de koning der lullen, achterop zijn rode Honda Civic heeft aangebracht.
    Japatin, in een oversized blauwwit sportshirt met een grote 1 achterop, ontkende alles. ...

En (de Volkskrant, 03-01-2005, rechtbankreportage van Peter de Greef (de namen van verdachte en slachtoffer zijn om privacyreden gefingeerd)):
  Een don juan met gestoorde tics
O. J. Simpson. Wie anders? Kijk naar dat ronde gezicht, de trouwe hondenogen onder die zware wenkbrauwen. Dat opgepompte lichaam met die kolossale borstkas en schouders. Die innemende glimlach bij die zachte, haast zwoele stem. Geen wonder dat vrouwen makkelijk voor hem vallen. Alleen s-s-stottert deze O.J. Simpson. En hij staat niet terecht voor moord op zijn ex-vrouw maar voor verkrachting en mishandeling van zijn vriendin. Romello is de man in de verdachtenbank. Hij is 35 en buitengewoon zeker van zichzelf. Daar heeft hij absoluut geen reden voor, want in december 1998 veroordeelde het gerechtshof in Den Haag hem al eens tot 9 maanden gevangenisstraf wegens bedreiging en mishandeling van twee van zijn vriendinnen.
...
    Op 25 augustus wordt Simone opgenomen in de Daniël den Hoed-kliniek. Romello belt haar voortdurend. Hij bepaalt wie bij haar op bezoek komt. Vier dagen later haalt hij haar op. Thuisgekomen wil hij meteen seks.
...
    De buitenwereld is verrast over het intense contact van Simone met de wildvreemde vent. Romello is een charmeur. Maar eentje met vreemde tics, zo valt een vriendin van Simone op. Hij eist totale controle over haar hele leven. De buren horen af en toe gegil, maar grijpen niet in. Meerdere keren rent Simone overstuur bij een buurvrouw binnen. Altijd gevolgd door Romello.
    Op 19 december doet Simone aangifte. Het beeld dat opduikt is dramatisch. Romello slaat haar, knijpt haar keel dicht, luistert telefoongesprekken af door de intercom, controleert met een nummermelder met wie ze spreekt, verbiedt haar het huis te verlaten en bedreigd haar: `Ik maak je kapot', `Ik maak iedereen af die mij in de weg staat' en `Ik ga je borsten eruit snijden'. Hij drukt sigaretten uit in haar gezicht, beukt haar hoofd zo hard tegen het raam aan
dat die barst en sleurt haar van de trap af.
    Romello schudt het hoofd. Hoe kan het toch dat vrouwen hem voortdurend moeten hebben. Hij heeft niks gedaan. ...

En (de Volkskrant, 28-01-2005, reportage van Weert Schenk):
  Achtergrond | De hedendaagse straatrover heeft lak aan zijn slachtoffer en gebruikt steeds meer geweld
...
Als er iets misgaat, ligt het altijd aan een ander. Van der Zee: 'Geweld is vaak een reactie op het gedrag van het slachtoffer. Had-ie maar respect moeten tonen. En ze zijn gepakt omdat een ander hen verlinkte. Vandaar dat er onder overvallers veel recidivisten zitten. Want deze keer zal het hen wel lukken. ...

En (de Volkskrant, 27-01-2005, van verslaggever Willem Beusekamp):
  Korte tijd na het dodelijke tasjesroof-incident, stal opnieuw een dief iets uit een auto. De Amsterdamse politie was er nu snel bij, een hond hield de rover staande.
...
De Haagse werd samen met haar zus, die in Amsterdam-Oost woont, een week voor het dodelijke incident in de Derde Oosterparkstraat op vrijwel dezelfde plek 's avonds laat op straat overvallen door drie jongemannen 'met Noord-Afrikaans uiterlijk'.
    Dat zij niet onmiddellijk haar handtas losliet, zal ze het komende jaar berouwen: ze werd door de daders over de grond gesleurd, waardoor ze een serie gecornpliceerde schouder-breuken opliep. Een van de knapen schopte haar in de rug. ...

Dat schoppen had niets met de roof te maken, maar met de tegenstand, de rovers voelden zich niet gerespecteerd.
    En (de Volkskrant, 13-01-2005, van verslaggever Robin Gerrits):
  Terra College wil over tot de orde van de dag
...
Tussenstuk: Gekrenkt door de onderdirecteur

Op dinsdagmiddag 13 januari 2004, kwart voor één, loopt de 16-jarige Murat D., vierdeklas-vmbo'er, de kantine van het Terra College aan de Beresteinlaan in Den Haag binnen.
    Hij loopt recht op conrector Hans van Wieren (49) af, en schiet hem van achter, naar boven richtend, door het hoofd. Murat zou zich gekrenkt hebben gevoeld door de onderdirecteur, die hem wilde schorsen vanwege steeds terugkerend probleemgedrag. ...

En (de Volkskrant, 07-02-2005, rechtbankverslag door Peter de Greef (de naam van de verdachte is om privacyreden gefingeerd)):
  De vluchtgevaarlijke tbs'er (1)

Goof kan niet omgaan met afwijzing. Dan verliest hij controle, wordt agressief. Zijn vriendin weet dat maar al te goed. Goof kreeg tbs, maar hij stribbelt flink tegen.
...
Goof heeft drie jaar cel gekregen en tbs met (dwang)verpleging voor verkrachting, zware mishandeling en ontvoering van zijn vriendin. Psychisch spoort hij niet.
    Psychiaters en psychologen hebben daar chique woorden voor, maar het komt erop neer dat Goof niet kan omgaan met afwijzing en krenking. Hij heeft dan geen controle meer over zichzelf. Hij wordt agressief en kan naar vrouwen toe uiterst seksueel gewelddadig zijn. ...

En (de Volkskrant, 22-10-2007, van verslaggeefster Anja Sligter):
  Climax in rechtzaak tegen verdachte die een hem onbekende vrouw in brand zou hebben gestoken

Moeder: 'Wat hebben ze met je gedaan, Melissa?'

Achtergrond | Orleando A. is steeds verdachter, maar ontkent | Woensdag uitspraak na eis van vijftien jaar plus tbs.

...   Heeft Orleando A. de 19-jarige Melissa Ulrich op 23 mei 2006 in haar flat in Arnhem -Zuid in brand gestoken? Heeft hij de lijdensweg van deze 19-jarige vrouw op zijn geweten? ...
    De 24-jarige Orleando A. heeft als enige een direct verband met de moord. Hij deelt die dag in coffeeshop Happy Days in Arnhem spullen uit die van Melissa Ulrich zijn. Uit twee tassen haalt hij een mp3-speler, een leeg blikje Javaanse Jongens, een playstation, scharen, een sleutelbos, krulspelden en batterijen. Niet waardevol genoeg om te verpatsen, zegt hij. Ook pint hij met het pasje van Ulrich. Dat gaat een paar keer fout - verkeerde code, geen saldo, maar op de een of andere manier weet hij zich de code te herinneren en weet hij dat er geld, studiefinanciering, op de rekening wordt verwacht. Hij stopt om zes uur 's avonds de overgebleven spullen in een kluis op het Centraal Station.
    In de optiek van het Openbaar Ministerie opent Orleando A. op de ochtend van 23 mei 2006 met de sleutel die hij eerder heeft gestolen de centrale deur van de flat. Hij loopt naar een kelderbox om een tafelpoot te pakken waarmee hij de hond van zich afwil houden. Hij forceert de voordeur zonder veel moeite, omdat het nieuwe slot niet met alle schroeven vastzit. Hij komt uit wraak voor een conflict met Daniele, de vriend van Melissa Ulrich, of is op zoek naar waardevolle spullen. Maar hij stuit bij toeval op de voor hem onbekende bewoonster die met kiespijn in bed ligt. ...
    Waarom hij dat doet, is onduidelijk. Volgens de officier van justitie moet de trotse Surinamer in de flat zijn beledigd. Zijn narcistische persoonlijkheidsstoornis maakt dat hij zijn woede op de persoon die hem krenkt direct moet uiten. Dat is de reden dat de officier hem verminderd toerekeningsvatbaar acht en naast vijftien jaar cel tbs met dwangverpleging eist.  ...
    Blijven over: de gestolen spullen en Orleando A. zelf. En die maakt zichzelf enorm verdacht. Hij meldt zich op 5 juni als getuige. Hij liegt. Bij elke confrontatie met harde gegevens van de politie - de spullen, de kluis, beelden van pinautomaten - hangt hij een nieuw verhaal op. Hij beseft, zegt hij op de zitting, dat hij daarmee zijn eigen ruiten heeft ingegooid. Zijn verhalen horen bij zijn paniek, want hij heeft immers wel die spullen in zijn bezit. Maar zou hij ze na zo'n moord zo feestelijk hebben rondgedeeld in de coffeeshop? Nee toch?
    Orleando A. blijft verdenking na verdenking op zichzelf laden. Hij verklaart uit eigener beweging waarom er een tafelpoot in de flat is met zijn sporen erop. Het allerergste brengt hij zichzelf in gevaar op de luchtplaats van het politiebureau waar de verhoren plaatsvinden.
    Daar treft Orleando A. een politie-informant. Aan hem vertelt hij details. Dat het niet de woonkamer was waar de brand begon en dat die niet met benzine maar met spiritus is aangestoken. Daderinformatie, die hij kent, zegt hij, omdat hij weet wie de dader is. Twee keer wees hij een ander persoon aan.

Een ware narcist weet dat hij niet gepakt kan worden.


Naar Misdadige natuur , of site home .


28 jan.2005