Bronnen bij Psychologische praktijktips: levenshouding

Met het volgende citaat is het hele probleem van "levenshouding" wel zo'n beetje afgedaan (Bertrand Russell, The Conquest of Happiness, p.14):
  Perhaps the best introduction to the philosophy which I wish to advocate will be a few words-of autobiography. I was not born happy. As a child, my favourite hymn was: `Weary of earth and laden with my sin.' At the age of five, I reflected that, if I should live to be seventy, I had only endured, so far, a fourteenth part of my whole life, and I felt the long-spreadout boredom ahead of me to be almost unendurable. In adolescence, I hated life and was continually on the verge of suicide, from which, however, I was restrained by the desire to know more mathematics. Now, on the contrary, I enjoy life; I might almost say that with every year that passes I enjoy it more. This is due partly to having discovered what were the things that I most desired and having gradually acquired many of these things. Partly it is due to having successfully dismissed certain objects of desire - such as the acquisition of indubitable knowledge about something or other - as essentially unattainable. But very largely it is due to a diminishing preoccupation with myself. Like others who had a Puritan education, I had the habit of meditating on my sins, follies, and shortcomings. I seemed to myself - no doubt justly - a miserable specimen. Gradually I learned to be indifferent to myself and my deficiencies; I came to centre my attention increasingly upon external objects: the state of the world, various branches of knowledge, individuals for whom I felt affection. External interests, it is true, bring each its own possibility of pain: the world may be plunged in war, knowledge in some direction may be hard to achieve, friends may die. But pains of these kinds do not destroy the essential quality of life, as do those that spring from disgust with self. And every external interest inspires some activity which, so long as the interest remains alive, is a complete preventive of ennui. Interest in oneself, on the contrary, leads to no activity of a progressive kind. It may lead to the keeping of a diary, to getting psycho-analysed, or perhaps to becoming a monk. But the monk will not be happy until the routine of the monastery has made him forget his own soul. The happiness which he attributes to religion he could have obtained from becoming a crossing-sweeper, provided he were compelled to remain one. External discipline is the only road to happiness for those unfortunates whose self-absorption is too profound to be cured in any other way.
    Self-absorption is of various kinds. We may take the sinner, the narcissist, and the megalomaniac as three very common types.

De gemiddeld alfa-intellectueel maakt het tot het doel van zijn leven om hiervan allemaal precies het tegenovergestelde te doen, ter meerdere glorie van "zichzelf".
    Een langer citaat met een uitleg van de drie types hier .
 
Nog wat aanvullend advies (de Volkskrant, 27-10-2007, column door Ad Bergsma):
  Pluk de regenboog

Hoe smeed je de regenboog van het gevoel aan het harde graniet van de feiten? Dit is de centrale uitdaging waarvoor een biograaf zich volgens de Britse schrijfster Virginia Woolf ziet gesteld. Dezelfde vraag is belangrijk in ieder leven. Welke gevoelens en feiten gebruik je om richting te geven aan je leven?
    Wie voor een antwoord te raden gaat bij de filosofie, zal worden teleurgesteld door het traditionele antwoord. Niet wat je voelt is belangrijk, maar wat je doet. Het leven is goed als het voldoet aan hoogstaande ethische richtlijnen. Het gevoel wordt niet aan de harde feiten vastgemaakt, maar simpelweg genegeerd.
    Hoe beperkend dit is, legt de filosoof Betrand Russell uit in zijn halverwege de vorige eeuw verschenen boek De verovering van het geluk. De traditionele moralist raadt in de liefde onzelfzuchtigheid aan, schrijft hij, maar: ‘Als een man een vrouw een huwelijksaanzoek zou doen met als argument dat hij vurig haar geluk verlangt en tegelijkertijd aanvoert dat zij hem ideale kansen voor zelfverloochening zou bieden, vraag ik me af of ze daarmee wel zo blij moet zijn.’ Een verstandige vrouw zou inderdaad gillend weglopen.
    Dan is de oplossing die Russell zelf kiest een stuk sympathieker. Hij neemt de regenboog als maatgever. Als je je ergens goed bij voelt, is het in orde. ‘Elk plezier dat andere mensen geen schade doet, verdient waardering.’   ...
    De belangrijkste reden om de regenboog van het gevoel te volgen is voor Russell dat het gelukkige leven erg veel lijkt op het deugdzame leven. ‘Een expansieve en edelmoedige houding jegens andere mensen maakt niet alleen anderen gelukkig, maar is een grote bron van geluk voor degene die deze houding heeft, want hij zal daardoor algemeen geliefd zijn.’
    Deze conclusie wordt gesteund door modern geluksonderzoek. Gerichtheid op anderen en willen helpen dragen bij aan welbevinden. Bovendien zijn gelukkige mensen gemiddeld actiever dan ongelukkige personen. Problemen zijn minder absorberend en daardoor hebben zij een opener kijk op de wereld.
    Het dilemma van Woolf lijkt hiermee opgelost. Wie het geluk zoekt in het graniet, kan bedrogen uitkomen en de regenboog laten verwaaien. Wie de regenboog volgt en de kleurenpracht wil vergroten, neemt onvermijdelijk het graniet mee.

Ook een belangrijk advies van Russell: doe fatsoenlijk werk (de Volkskrant, 13-04-2010, door Michiel de Hoog):
  Bedankt en tot ziens!

Stoppen met het werk waar mensen normaal gesproken nooit vrijwillig mee ophouden: Laetitia Griffith, Jaap Molenaar en Kilian Wawoe deden het dit jaar. ‘Ze verwachten het niet dat je in dit vak zegt: ik ga dit niet de rest van mijn leven doen.’
...
Liever de bouwkeet dan het voetbalveld

Niet veel voetballers stoppen vrijwillig met voetballen. Ze stoppen wel omdat ze geblesseerd zijn, of omdat ze niet meer geselecteerd worden door de trainer. Profvoetballer Jaap Molenaar (24) stopte met voetballen bij eerstedivisionist FC Volendam, omdat hij het profvoetballersbestaan saai vond. Het voetballen zelf, daar lag het niet aan, ‘dat was top’. Hij wist zich geen raad met de vele vrije tijd tussen de trainingen en de wedstrijden.
    Molenaar was pas sinds de zomer van 2009 profvoetballer, nadat zijn prestaties bij de amateurclub RKAV Volendam waren opgevallen. Hij zegde zijn baan op bij Mick, een verhuurder van kranen voor de bouw, waar hij als machinist werkte. Voor het geval het niet zou lukken als profvoetballer had hij een terugkeermogelijkheid. Lukken deed het wel, het beviel alleen niet, en dus keerde hij terug. Drie maanden na zijn besluit heeft hij geen spijt, vertelt hij tijdens de pauze vanuit de bouwkeet.

Wanneer dacht je: dit wil ik niet?
‘Al na een paar weken. Als ik vrij was, waren mijn vrienden, die allemaal echt werk hebben, aan het werk. Die hadden geen tijd voor mij. Dus ging ik maar wat doen: op mijn scooter door Volendam rijden, of naar het zwembad. En ik speelde op de PlayStation. Maar dat heb je na een tijdje ook wel gezien.
    ‘Eind december leverde ik mijn contract in bij de club, en begin januari vertelde ik het aan de spelersgroep. Eerst snapten ze er niets van. Maar nadat ik ze had uitgelegd hoe en waarom, begrepen de meesten het wel.’

Confronteerde hen dat niet met hun eigen, lege, bestaan?
‘De meeste jongens doen dit al hun hele leven, ze weten niet beter. Dan is het gemakkelijker. Mijn vriendin? Die zag het aankomen. Het maakte haar niet uit. Ze zei dat ze toch van me houdt, als kraanmachinist of als profvoetballer.’

Ben je er financieel niet veel op achteruitgegaan?
‘Juist niet. Bij Volendam werd ik goed betaald hoor, maar bij Mick hebben we veel werk, dus ik verdien beter. Maar vooral heb ik nu het idee dat ik gewerkt heb, aan het eind van de dag. Dat is veel waard.’    ...

In plaats van bijvoorbeeld uitvoerder van financiële oplichtingspraktijken ook al verdient dat grof geld.


Naar Psychologische praktijktips , site home ·.

3 nov.2007