Bronnen bij Nut van religie: de Chinese versie

Het samenwerken van van boeddhistische en aanverwante godsdiensten met de rest van de maatschappij lijkt ook soepeler te verlopen (de Volkskrant, 03-07-2006, reisverslag door Rik Schipper):
  Een lid van de Communistische Partij wordt geacht alle godsdienstigheid vaarwel te zeggen. Maar in het dagelijks leven komen alle denominaties gewoon voor.

...      De godsdienst van China is individualistisch. Van oudsher is er de voorouderverering en die is voor je eigen familie. Daarna verscheen zo’n 2500 jaar geleden de mystiek van de tao, die de klemtoon legt op de spontaneïteit en de individuele vrijheid. Later kwam het boeddhisme naar China. Dat was meer een gemeenschapsgebeuren, maar na een tijdje veranderde het zich in het meer individualistische zenboeddhisme. Vervolgens kwamen de islam en het jodendom, waarvan de minderheden volkomen geassimileerd raakten. Sinds een paar honderd jaar is er het christendom, dat zich soms wel, maar vaak juist helemaal niet wil aanpassen, met alle narigheid van dien. En tenslotte vind je in China sinds tweeduizend jaar mensen die een hekel aan religie hebben en atheïstisch zijn, maar daarover verder geen trammelant maken. Laat staan dat het bouwen van een museum bij ze opkomt.
    Als lid van de Communistische Partij word je geacht alle godsdienstigheid vaarwel te zeggen, maar ik geloof niet dat daar strikt de hand aan wordt gehouden.
    Wat mij in China altijd opvalt, is dat er weinig haat en nijd bestaat tussen de levensbeschouwingen. Het is heel gewoon dat in een en dezelfde familie verschillende religies worden beleden. Bij begrafenissen doen boeddhisten, taoïsten en moslims graag mee met dezelfde rouwdienst. En mocht je zin hebben om tegelijkertijd moslim en jood, christen, boeddhist, of zelfs katholiek en ook communist te zijn, dan zal niemand daar wat van zeggen. Noem het een vorm van religieuze vrijheid.  ...

Wat een verademing vergeleken met het type "wrekende woestijngod" dat het joods-christelijke-mohammeddaanse trio kenmerkt, en waar wij aan gewend zijn. Geen wonder dat er zoveel haat-en nijd tussen deze drie bestaat, vergeleken met de onderlinge vrede tussen de Chinese en aanverwante religies.


Naar Religie, nut , of site home .

25 mei 2010