Bronnen bij Valkuilen: zelfovertuiging

De valkuilen van niet-willen-weten en zelfovertuiging zijn natuurlijk elkaars broertjes: de niet-willen-weter moet zichzelf er vaak van overtuigen dat hij iets anders zegt/doet vindt dan zijn gezond verstand hem al heeft verteld. Hier het voorbeeld van een actieve zelf-overtuiger (de Volkskrant, 29-01-2005, column van Martin Bril):
  Welke look past het best bij zijn wagen?

Jack Spijkerman heeft een nieuwe auto. Heel Amsterdam-Zuid heeft er plezier van gehad. Het is een BMW X5, niet eens zo'n opvallende auto voor Zuid, maar wel in combinatie
met Jack Spijkerman.
    In het begin kon Jack er maar moeilijk aan wennen. Dat was eigenlijk de mooiste periode. Volkomen bescheten zat Jack achter het stuur. Hij geneerde zich een hoedje. Het zweet stond in zijn handen, dat voelde je. Jack maakte zich ontzettend zorgen. Kon het wel, dat hij als linkse jongen in een auto van 59.000 euro rondreed, een BMW no less, een terreinwagen, een PC Hooft-tractor?   ...
    Jacks existentiële twijfel had gevolgen voor zijn rijstijl, en ook dat was genieten. Inparkeren, achteruitrijden, een bochtje draaien, voorsorteren, instappen, het waren allemaal dingen waar Jack vroeger, toen hij nog Citroën reed, heel bedreven in was, maar die nu buiten zijn bereik lagen. ...
    Jack kreeg de auto onder de knie, en een volgend probleem diende zich aan. Hoe moest hij zich gedragen? Welke look paste het best bij zijn wagen?   ...
    In eerste instantie probeerde Jack het met humor. Hij zette een brede grijns op als hij in zijn wagen klom. Hij lachte mee met Zuid, maar zo nadrukkelijk dat de mensen konden denken dat Jack hen in de maling nam. Alleen; dat dachten ze niet, want ze doorzagen de strategie, en dus moest Jack het anders aanpakken.
    Hij koos voor de vlotte, soepele aanpak, als om te benadrukken dat het heel vanzelfsprekend was dat hij in een BMW X5 reed. Die aanpak mislukte omdat alles aan Jack nu eenmaal rommelig en verkreukeld is, het contrast met de auto was gewoon te groot. Het liefst was Jack natuurlijk onzichtbaar geweest.   ...
    Het was een hele worsteling. Buren van Jack vertelden dat Jack soms wel een half uur in zijn geparkeerde auto zat. Rusteloos schoof hij in zijn leren stoel heen en weer. Af en toe drukte hij op een knopje om de buitenspiegels te laten bewegen. Hij was aan het oefenen. ...
    Gisteren kon Zuid opgelucht de schouders ophalen. Jack Spijkerman en zijn BMW X5 pasten bij elkaar, ze hadden zich met elkaar verzoend - zou je ook kunnen zeggen. Jack schaamde zich niet meer, hij dacht er niet meer over na. Hij was trots op zijn auto, maar meer dan een auto was het nou ook weer niet. Ontspannen reed hij langs het winkelende publiek in de Cornelis Schuytstraat. Volkomen logisch keek hij in zijn spiegels, alles ging zoals het moest gaan, ja, de mensen zagen hem niet meer. ...

Wat Martin Bril beschrijft zijn de diverse stadia die een mens doorloopt als hij bezig is zichzelf te overtuigen waarvan hij in het diepst van zijn hart weet dat het niet waar is. Zoals Jack in het diepst van zijn hart ook wist dat commerciële omroep en maatschappelijke satire nauwelijks of niet samengaan.

Schrijfster en columniste Nausicaa Marbe is op economisch vlak het neoliberale gedachtengoed toegedaan . Welk gedachtengoed sterk nadelig is voor de zwakkeren in de samenleving. Maar als je dat laat zien,wordt Nausicaa boos (de Volkskrant, 04-06-2010, column door Nausicaa Marbe, schrijfster):
  Rutte-bashen

De pogingen Mark Rutte als asociaal te portretteren, keren als een boemerang terug naar de aanklager. Neem dat ranzige stukje televisie, vorige week uitgezonden door Netwerk. Was getekend EO. Daarin wappert een verslaggever met een dikke stapel bankbiljetten voor de neus van bijstandsmoeder Erna Smeekens. Zij mag de poen vasthouden en tellen. Maar niet houden. Want dat is precies het bedrag dat boeman Rutte van haar wil afpakken. De bijstandsmoeder van vier zoons gaat huilen. Hevig huilen. De EO filmt gretig door. Wat een zak, oordeelt de argeloze kijker over Rutte, de ‘omgekeerde Robin Hood’. Hoe moet dat, leven van 15 euro per week?, weent Smeekens.
    Dat moet helemaal niet, want de EO-insinuaties zijn pure hetze. De VVD presenteerde inmiddels een realistischer (en voor Smeekens voordelig uitpakkende) tegenberekening waarin niet ontkend wordt dat ook de minima wat inleveren. ...
    Exacte cijfers en complete verhalen zijn ver te zoeken bij de EO die liever een karikatuur van zo’n vrouw maakt: het eeuwige slachtoffer van ‘rechts’. Niks daarvan. ...
    Van de riooljournalistiek van de EO ...

Gevolgd door nog wat leugens over het sociale karakter van de VVD.
    De oorzaak van de heftigheid van dit uitpakken is simpel: Nausicaa Marbe wil voor zichzelf niet toegeven dat haar politieke keuze die voor de asociale "het recht van de sterkste"-maatschappij is.


Naar Belastingmoraal, Kalshoven , of site home .

12 dec.2007