Alfa-denken: tegen de publieke zaak

Het anti-publieke-zaak denken binnen de wereld van de alfa-intellectuelen is iets dat meestal onderhuids speelt, maar af en toe zie je ook wel openbare uitingen. Hier een journalist bij een gratis medium over een casino (Dagblad De Pers, 02-10-2008, door Marcel Hulspas):
  De leugen doceert

Pokeren moet mogen. Met die boodschap nam hoogleraar statistiek Ben van der Genugten onlangs afscheid van de Tilburgse universiteit. Van der Genugten ontwikkelde ooit een methode om kans- en behendigheidsspelen te onderscheiden, en poker bleek een behendigheidsspel. De Hoge Raad oordeelde tien jaar geleden anders, en sindsdien is pokeren uitsluitend toegestaan onder de armoedige glitter van staatsbedrijf Holland Casino. ...

En hier een journalist bij een betaald medium (de Volkskrant, 25-10-2008, column door Maarten Keulemans):
  Nationaliseer!

Tussentitel: Een bedrijfslab kent geen geleerden maar tuig

Nu Wouter Bos de ene na de andere bank nationaliseert en er nog lof voor krijgt ook, kan de SP niet achterblijven. Dus wat deed Agnes Kant toen de farmaceutische industrie deze week een scheve schaats reed bij het verpatsen van vaccins? Ze brieste dat de hele wetenschap moest worden genationaliseerd. Dat is de beste waarborg tegen lieden die ons vergiftigen met gekleurde, onwetenschappelijke informatie.
    Applaus, mevrouw Kant. Maar laten we het dan ook goed doen. Uitgeverij Ten Have, die boeken uitgeeft over intelligent design: nationaliseren die hap. De BV Jomanda: onder staatstoezicht plaatsen. Wendy van Dijk en haar show Million Dollar Wedding, waar bruidsparen semiwetenschappelijke vragen moeten beantwoorden van het soort 'komkommers zijn goed voor de seks' - vergif is het, nationaliseren zeg ik.   ...
    Het Kantiaanse wereldbeeld is duidelijk. Bedrijven zijn evil, en alleen onder de paraplu van de overheid is de wetenschap veilig. Wie in een commercieel lab eiwitten staat te filteren, is helemaal geen geleerde. Gewetenloze graaiers zijn het. Boeventuig waarvan je geen serieus onderzoek hoeft te verwachten.
    Terwijl er toch net een redelijke verstandhouding was ontstaan tussen wetenschap en commercie: samenwerken kan best, zolang maar duidelijk is wie welke pet op heeft. De universiteit onderzoekt de gekke ideeën, de bedrijven de haalbaarheid ervan.
Dat er dan soms misstanden zijn, is juist goed. Zo leg je de grenzen vast en blijft iedereen scherp.  ...

En hier tevens een wetenschapsjournalist die even de feiten vergeet. Want die feiten zijn dat er een groeiende van berichten is over steeds ergere manipulatie en regelrechte fraude begaan door "wetenschappers" in dienst van bedrijven als de farmaceutische concerns en de voedselindustrie.
    Maar al die kennis werd weggejaagd door het spasme dat door de hersens van Maarten Keulemans joeg toen hij de term "nationaliseren" zag - staatsinvloed ... getverdemme. Privatiseren al die universiteiten!

Een bevestiging van de linkse rol in een overzicht van de rol van de staat (de Volkskrant, 19-06-2010, door Pieter Pekelharing, docent sociale en politieke filosofie aan de universiteit van Amsterdam):
  Werken voor een bemoeial

Tussentitel: Onder invloed van Woodstock en Wallstreet is het vertrouwen in de staat tot een nulpunt gedaald

Al bijna een halve eeuw fungeert de staat als kop van jut. In de jaren zeventig keerden krakers zich tegen de overheid met de leuze 'deze rechtsstaat is de onze niet'. Toen kwam de kritiek op de overheid vooral van links. In de visie van radicaal links was de overheid een instrument in handen van de rechtse heersende klasse die de belangen van de arbeiders onderdrukte. De rechtsstaat was slechts schijn, de staat moest op rechts veroverd worden.
    In de jaren tachtig en negentig lag de overheid nog steeds onder vuur, maar dan van rechts. Ditmaal was de overheid in handen van 'de linkse kerk'. In de visie van radicaal rechts was de overheid in een log, bureaucratisch en inefficiënt apparaat veranderd, die bovendien de vrije markt belemmerde.
     De kritiek van radicaal links was anarchistisch, de kritiek van radicaal rechts libertair. In beide gevallen bedreigde de staat de vrijheid van het individu. De ene keer omdat hij onvoldoende bescherming bood aan degenen die zich aan de onderkant van de samenleving bevonden, de andere keer omdat hij het privé-initiatief en het vrije ondernemerschap door nodeloze regelzucht dreigde te verstikken. De staat was in handen van de verkeerde elites gevallen, werkte in het voordeel van die elites en hielp mensen die dat niet verdienden: migranten, bankiers, de leiders van corrupte regimes elders in de wereld of uitkeringstrekkers die de hand en niet uit de mouwen wild en steken.
    En dat alles met de belastingcenten van gewone, hardwerkende mensen. ...

De top van de maatschappij is volledig in de ban van het staatsvijandige neoliberalisme.

Grappig dat zelfs al men het zelf overkomt, men niet beseft wat er aan de hand is (de Volkskrant, 09-10-2013, door Sven Kockelmann en Fons de Poel, presentatoren van de KRO):
  Waarom die haat als iedereen naar ons kijkt?

Na de korting van 200 miljoen euro is een nieuwe bezuiniging van 100 miljoen voor de publieke omroep niet meer te dragen zonder kwaliteitsverlies.

Tussentitel: Studio Sport kost 60 eurocent per gezin per maand, een schijntje vergeleken met de commerciële
Het sluiten van het derde net levert minder op dan wat er aan reclame-inkomsten wordt verdiend

Er is iets geks aan de hand. Wie een lans breekt voor de publieke omroep, wordt al snel met pek en veren naar buiten gedragen. 'Geldverslindende grootverdieners. Een antiek omroepsysteem. En dat allemaal op kosten van de belastingbetaler. Als iedereen moet bloeden, dan jullie zeker ook!' Wij krijgen het geregeld op verrassend giftige toon naar ons hoofd geslingerd.
    Merkwaardig, die toon. Want het overgrote deel van de Nederlanders kijkt elke week naar diezelfde publieke omroep en waardeert die hoger dan de commerciëlen, blijkt uit onderzoek. En wat die kosten betreft: het mes is er al fors in gezet. Waren wij al een van de goedkoopste van Europa, inmiddels zit Albanië ons op de hielen.   ...

Die 'die toon' is de toon van de rest van de media. En die zijn nog vijandiger tegenover de staat dan dat ze belang hechten aan hun eigen baan. Maar dat laatste geldt dus alleen voor de publieke omroepmedewerkers. De rest is doodgewoon rabiaat tegen.


Naar Alfa wereld , of site home .

22 okt.2008