Bronnen bij Blauwe en witte boorden: algemeen

Het verschil in waardering tussen blauwe- en witte-boorden werk is endemisch in de meeste maatschappijen (de Volkskrant, 18-09-2007, van correspondent Gert-Jan van Teeffelen):
  Britse krenterigheid krenkt veteranen en nabestaanden

De financiële vergoeding voor nabestaanden is pover | Defensie houdt richtlijnen voor uitkering tegen het licht.

Tussentitel: ‘Invalide militairen worden behandeld als afdankertjes’

...    Op de nazorg voor de slachtoffers en hun nabestaanden is in Groot-Brittannië steeds meer kritiek. Het ministerie van Defensie zou ze te vaak met ondankbaarheid, zuinigheid en kilheid bejegenen.
    Dat laatste kan Lianne Seymour beamen. ...
    Wat ze nog stuitender vindt, is de bejegening van invalide militairen. ‘Die worden als afdankertjes behandeld, terwijl ze een enorme prijs hebben betaald voor de diensten die ze hebben bewezen.’
    Drie weken geleden verwierf de 23-jarige soldaat Ben Parkinson landelijke bekendheid, nadat zijn moeder de publiciteit zocht. Haar zoon raakte levensgevaarlijk gewond nadat hij op een landmijn reed in Afghanistan. De artsen hadden hem al opgegeven.
   Maar Parkinson geldt nu zowel als een medisch wonder als een menselijk wrak: hij verloor onder meer beide benen en een deel van zijn arm, heeft hersenletsel, een beschadigde ruggengraat, en kan nauwelijks spreken of eten.
    Voor zijn in totaal 37 verwondingen achtte het ministerie van Defensie een eenmalige vergoeding van 220 duizend euro gepast. Dit terwijl de maximumuitkering voor een gewonde militair bijna het dubbele bedraagt.
    Zijn moeder vindt dit een belediging en stapt naar de rechter. Ze vreest dat ze haar huis moet verkopen; haar zwaargehandicapte zoon heeft de rest van zijn leven intensieve verzorging nodig.
    De zaak bleek gefundenes Fressen voor de Britse pers, zeker nadat bekend werd dat Defensie ruim 700 duizend euro heeft uitgekeerd aan een secretaresse van de luchtmacht, die claimde RSI en een depressie te hebben opgelopen door het vele typewerk. Het ministerie zegt nu zijn richtlijnen nog eens te zullen bestuderen.   ...

Typerend voor het verschil in aanzien van blauwe- en witte-boorden werkers. Het valt natuurlijk deels samen met met klassenverschil, en dat is in Engeland natuurlijk erger dan bijvoorbeeld Nederland. Maar dezelfde dingen zijn ook hier waarneembaar.

Een ander goed ijkpunt: salarissen (de Volkskrant, 13-12-2008, van verslaggever Frank van Alphen):
  Ontslagakkoord is een wassen neus

Banken doen niet aan de maximering van de ontslagvergoeding. De afspraak hierover werkt niet in de praktijk.

Bankiers die de komende jaren worden ontslagen bij Fortis Bank Nederland en ABN Amro kunnen meer meekrijgen dan één jaarsalaris. Ook als ze meer verdienen dan 75 duizend euro per jaar.
    Dit is in strijd met een akkoord hierover tussen werkgevers, vakbonden en minister Donner van Sociale Zaken. Zij spraken begin oktober tijdens het najaarsoverleg af dat veelverdieners bij ontslag maximaal een jaarsalaris mee mochten krijgen.   ...

Haal delfstoffen maar hieruit weg - die cijfers worden ernstig vertekend door de enorme salarissen die werknemers in de zeer zware en gevaarlijk off-shore sector verdienen. Dan is de trend duidelijk: de witte-boorden sectoren verdienen meer dan de blauwe boorden, en over het algemeen meer naarmate ze "witter" zijn.


Naar Blauwe en witte boorden , of site home .

20 dec.2008