Bronnen bij Cultuur, integratie, islam: machtsstructuur

Het spreekt voor zich voor iedereen die ook maar een enkele gedachte heeft gewijd aan de consequenties van het onderhouden van een monotheïstisch godsdienst als de joods-christelijk-mohammeddaanse: het leidt tot denken in top-down machtsstructuren (de Volkskrant, 10-04-2010, door Robin Gerrits):
  Interview | Pedagoog Hüseyin Susam

Les in cultuur? Wees scherp

'Ik vind: elke school in ons land moet zijn kinderen oefenen afstand te nemen van het eigen geloof, ook de reformatorische en islamitische scholen.' Volgens pedagoog Hüseyin Susam van de Ipabo in Amsterdam,   ...
    '... de gereedschappen van de leraar. Die moet kunnen inzien dat het bij kinderen uit een bevelshuishouding ...'
 
En in een dergelijke machtsstructuur is het natuurlijk essentieel om de baas te zijn (de Volkskrant, 27-03-2010, van verslaggeefster Ianthe Sahadat):
  Marokkaanse vader wil voor zijn kind een baan met een stropdas

In de vmbo-schoolbankjes blijkt dat Marokkaanse vaders de ongemotiveerdheid van hun kinderen niet snappen.

Op de tafels in het klaslokaal van het Melanchthon Kralingen, een vmbo in Rotterdam, staan witte kaarten met namen: Abderahim, Driss, Mimoun, Mustafa, Hassan. Nieuwsgierig om zich heen turend, in de net iets te kleine houten schoolbankjes, zitten vanmiddag geen leerlingen, maar zo’n twintig Marokkaanse vaders. Ze volgen de cursus ‘praten met je puber’.   ...
     ... Hun kinderen hebben in Nederland álle mogelijkheden en dan doen ze er niets mee – dat begrijpen ze niet. Maharban tekent op het bord een schema van het onderwijssysteem. Linksonder staat het vmbo, rechtsboven de universiteit. ‘Daar moet Mohammed heen, insjallah’, zegt een vader.
    Een Nederlandse collega van El Jaoui oppert: ‘Niet elk kind kan naar de universiteit en dat is ook helemaal niet erg. Als ze maar gelukkig worden. Toch?’ De hierop volgende stilte heeft niets met een taalbarrière te maken. Een van de vaders, die het beste Nederlands spreekt, moet lachen: ‘Gelukkig? Nee, zo werkt dat niet bij Marokkanen. Naar de universiteit en dan een baan met een stropdas.’   ...

Je ziet dit op vele vlakken (de Volkskrant, 29-04-2010, van verslaggever Menno van Dongen):
  'Autoriteit werkt bij verhoor Marokkaan'

Rechercheurs die autoriteit uitstralen, hebben meer succes tijdens het verhoren van Marokkaanse verdachten. Dit blijkt uit een kleinschalig experiment van de politie Gelderland-Zuid.

Tussentitel: Met statusgevoelige verdachten moet je tijdens verhoor niet te amicaal omgaan - Karijn Beune, onderzoekster Universiteit Twente

Marokkaanse jongeren werkten beter mee als ze werden verhoord door een rechercheur in maatpak. Ze moesten ‘u’ zeggen tegen de ondervrager, die hen bewust tutoyeerde. Om zijn gezag te vergroten, haalde een collega koffie voor de rechercheur. Onderzoekster Karlijn Beune van de Universiteit Twente noemt het experiment, waar ze zelf niet bij betrokken was, ‘een mooie eerste aanzet’.
    De bevindingen zijn herkenbaar. ‘Dit past bij aanwijzingen die ik tegenkom bij een groter onderzoek. Autochtonen letten tijdens hun verhoor vooral op de inhoud van het gesprek, terwijl verdachten uit culturen met meer statusgevoel, meer op autoriteit letten. Met Marokkaanse jongens moet je dus niet te amicaal omgaan.’   ...

De politieke-correctheid, levende in het spiegeluniversum, roept altijd precies het omgekeerde.


Naar Cultuur, integratie, islam , of site home .

 24 apr.2010