Haatzaaiers, elite: Baukje Prins

10 jul.2016

Het "geheim" van de propaganda is de continue stroom: blijf maar lang genoeg beweren dat de maan van groene kaas is, en het is een bijzonder krachtige persoonlijkheid om daar nog tegenin te gaan.
 
Dus nadat Sander van Walsum in het katern Vonk van de Volkskrant zijn steun aan het racisme van Gloria "Alle blanken zijn racisten" Wekker had uitgesproken, was het daarna weer de beurt aan en andere om het stokje over te nemen.

Het overhavige geval is dat van Baukje Prins. Een redelijk onbekende naam, maar iemand uit de kringen van de "linkse" neoliberalen - mensen als Femke Halsema.

Van Walsum had ook een opzet gegeven voor verder vervolg, middels zijn aanpak van "Ik ben een vriend van ...", hier dus in de vorm van "Ik ben een vriend van jullie witte Nederlanders, maar jullie zijn allemaal racisten". Prins begint met refereren aan de retorische truc alsof het iets serieus was (de Volkskrant, 08-07-2016, door Baukje Prins, lector burgerschap en diversiteit aan de Haagse Hogeschool.
  Zo krijgt Wekker geen bondgenoten

Geprikkeld door Gloria Wekkers boek White Innocence probeert Sander van Walsum in de Volkskrant van 2 juli uitdrukking te geven aan zijn verwarring als 'witte man'. ...

Én: zij doet precies hetzelfde: want met die kop, die klopt met de inhoud, suggereert ze dat ze kritiek gaat hebben op Wekker's hoofdstelling. En dat is absoluut niet het geval:
  ... er iets goed mis is met de inter-etnische verhoudingen in ons land wanneer voor veel mensen racisme, islamofobie of etnisch profileren deel zijn van een dagelijkse werkelijkheid waarmee ze maar moeten zien te dealen.

Oftewel: dit zijn onbediscussieerbare feiten. En vraagt ze zich af richting Van Walsum's retorische truc:
  Hoe kan het dat veel 'witte' Nederlanders, opgevoed met waarden als raciale gelijkheid en rechtvaardigheid, toch niet in staat lijken empathie op te brengen voor de terechte gevoelens van gekwetstheid en boosheid van 'zwarte' Nederlanders?

Een heel grappige variant van "stroman" : een standpunt van een andere partij aanvallen dat deze partij niet heeft.
    Gevolgd door een aantal alinea's over het punt dat Wekker stelt dat alle blanken niet deugen, en dus ook Baukje Prins, en daar heeft Baukje Prins toch wel een beetje bezwaren tegen want natuurlijk is het zo dat Baukje Prins, deugmens in een deugmensen-beroep, natuurlijk wel deugt. En zozeer een deugmens is dat:
  Toch is die dubbelzinnige houding goed te verklaren.

... zij de positie van de zwarten gaat verklaren. Waarna het weer helemaal losgaat op de witte die zo ernstig tekeergaat tegen de volkomen onschuldige zwarte:
  Immers, als lid van een minderheid krijg je van de meerderheid vaak een dubbele boodschap. Men wil aan de ene kant van geen verschil weten: Pas je aan! Voel je thuis! Vergeet waar je vandaan komt! Gelijke behandeling! Om vervolgens, als het zo uitkomt, toch flink onderscheid te maken: Hoe doen jullie dat? Wat spreek je goed Nederlands! Waar kom je eigenlijk vandaan?

Juist ja ... Over op één hoop gooien gesproken - 'lid van een minderheid' ... 'van de meerderheid' ...
    Botte leugens, allemaal. De groep die zegt 'Pas je aan!' is apert niet dezelfde groep als de groep die zegt 'Wat spreek je goed Nederlands!'.
    En zelfs áls je dit opmerkt, dient bij een neutrale benadering opgemerkt te worden dat het omgekeerde precies hetzelfde geldt: die "minderheden" roepen om het hardst "dat ze precies zo zijn als alle andere Nederlanders", om dat bijna per uitgeproken zin af te wisslen met "Wij hebben onze eigen cultuur waar jullie rekening mee moeten houden". En dat niet alleen door verschillende individuen binnen de groep, maar door talloze individuen binnen die groep zelf: "Ik ben een 100 procent Nederlander" afgewisseld met "Jullie moeten rekening houden met mijn moslim/ex-slaaf zijn".
    En Prins heeft het zwarte racisme inmiddels al gerechtvaardigd:
  Dat is waar subtiele vormen van racisme en discriminatie over gaan: precies op het moment dat je denkt op gelijkwaardige basis mee te doen, word je er toch weer fijntjes aan herinnerd dat je anders bent, nooit helemaal 'één van ons'. ... Het is dan ook niet zo vreemd dat in de aanklacht tegen dergelijk onrecht die dubbelzinnige boodschap als een boemerang terugkeert.

Want zwarten hebben recht op hun racisme:
  Minderheden eisen enerzijds gelijke rechten en gelijke behandeling, anderzijds erkenning van de eigen geschiedenis en identiteit. De Afro-Amerikaanse schrijfster Pat Parker verwoordde deze paradox ooit meesterlijk in haar gedicht For the white person who wants to be my friend dat opent met: The first thing you do is to forget that i'm Black/Second, you must never forget that i'm Black.

Maar natuurlijk met één uitzondering: de mensen die deugen moeten buiten schot blijven:
  Door 'witte' antiracisten te verwijten dat ze de vermoorde 'witte' onschuld spelen, vervreemden 'zwarte' activisten veel potentiële bondgenoten van zich.

En dan kunnen de witte deugmensen van de elite en de zwarte racisten ...:
  In het streven naar een minder racistische, meer rechtvaardige samenleving kunnen bondgenootschappen alleen ontstaan voor zover we, voorbij de onschuld van ontkenning van een problematische geschiedenis en nog steeds bestaande privileges, bereid zijn om te geloven dat we tegenwoordig wel degelijk bepaalde belangen en waarden met elkaar delen.

... samen werken om het witte racistische blanke ondervolk eronder te krijgen.


Naar Haatzaaiers, elite , Cultuur, multiculturalisme, cultuurverraad , of site home