Een van de oorzaken van niet functioneerden middenmanagement is het ontstaan van allerlei falend beleid, omdat dat beleid ingaat tegen praktische ervaringen - hieronder voorbeelden:

Uit: De Volkskrant, 03-09-2007, door Hans Gimbel, huisarts

Zorgsector moet de hand in eigen boezem steken

De zorg lijdt niet onder hoogconjunctuur, maar onder slecht beleid, vindt Hans Gimbel.

‘Zorg lijdt onder hoogconjunctuur’ stelt Eelco Damen, bestuursvoorzitter van zorginstelling Cordaan (Forum, 27 augustus). Ofwel: wij kunnen er niets aan doen. Dat is een wat al te makkelijke redenering.
    De sector zelf, niet het minst het management waar de auteur een representant van is, is voor een groot deel verantwoordelijk voor de teloorgang van de kwaliteit van de gehandicaptenzorg.
    Midden jaren negentig heeft men de koers in de zorg voor verstandelijk gehandicapten radicaal verlegd. Bevlogen rijksambtenaren en bestuurders van familieverenigingen van extramuraal wonende gehandicapten ontwikkelden een nieuwe ideologie. Verstandelijk gehandicapten moesten in de maatschappij worden geplaatst. Zo geschiedde. Het resultaat is dat vele, voorheen gelukkige bewoners van instellingen, nu achter de geraniums verpieteren in nieuwbouwwijken.
    Gevolg van het nieuwe beleid was dat instellingen voor intramurale zorg moesten gaan fuseren met extramurale instellingen om te kunnen overleven. Deze hadden immers ervaring met wonen in de wijk en nu, vanuit Den Haag, de ideologische en financiële wind in de zeilen. Men ging voorbij aan het feit dat extramurale instellingen een heel andere populatie bedienden: meestal licht verstandelijke gehandicapten zonder complexe problemen. Het management in de intramurale instellingen werd overgenomen door aanhangers van de nieuwe ideologie. ...
    ...  Het is dus niet de hoogconjunctuur maar het beleid van ministerie en bestuurders geweest, dat geleid heeft tot de teloorgang van de kwaliteit van de gehandicaptenzorg. In plaats van te roepen om meer geld, kan het management beter de hand in eigen boezem steken.

Uit: De Volkskrant, 04-09-2007, door Marijke Malsch e.a.

Inspectie en politici moeten nu ingrijpen

Marijke Malsch e.a. kennen te veel wrange voorbeelden om zich niet te bemoeien met de gehandicaptenzorg. De regering en de inspectie moeten in actie komen.

...     Mensen die thuis zijn in de gehandicaptenzorg herkennen dit beeld (Forum, 3 september). Het zijn de kwalijke gevolgen van een ontspoorde ideologie. Het begon ermee dat gehandicapten in woonwijken moesten wonen. Omdat deze mensen zo veel mogelijk op ‘gewone’ mensen moesten lijken, werd de zorg aan hen drastisch teruggebracht. Hun zorgvraag wordt gewoon ontkend.
    Goede, gespecialiseerde medische zorg wordt niet meer van belang gevonden. Een arts zonder kennis van de gehandicaptenzorg tegen wie zeer ernstige klachten zijn ingediend, mag van de inspectie vooralsnog blijven. Die accepteert zo de kans op ongelukken. De huidige generatie bestuurders, maar ook sommige ambtenaren van VWS, vatten de zorg op als ‘product’. Zij staan niet meer open voor kritiek en suggesties. Instellingen zijn vrij om ‘leuk te experimenteren’ met de gehandicaptenzorg. Familieleden die opkomen voor de rechten van hun verwanten, worden het bos ingestuurd.
    Ons zijn verschillende zeer ernstige incidenten bekend die zich in instellingen hebben voorgedaan. Sommige hiervan hadden een dodelijke afloop. Ook komen verkrachtingen en mishandelingen voor. Dit kan gebeuren doordat het toezicht op deze zorgsector structureel tekortschiet....

Uit: De Volkskrant, 08-08-2007, van verslaggeefster Carlijne Vos

En hup! weer drie vragen die jeugdhulp van hulp afhouden

Jeugdzorg is voor 80 procent formulieren invullen | Er zit soms een half jaar tussen melding en behandeling.

Ben ik hulpverlener of procesbewaker? Maarten van den Berg, werkzaam bij een Bureau Jeugdzorg in de Randstad, weet het soms niet meer. ‘Al het papierwerk waar wij mee worden opgezadeld heeft maar één resultaat: zo min mogelijk contact met de klant.’
    Laatst werd hij door de politie ingeschakeld bij een gezin, waarvan een ander kind al bekend was bij Jeugdzorg. ‘Het zou logisch zijn als ik dat broertje aan het dossier toevoeg en zorg dat er hulp komt. Maar nee, dat laat ons registratiesysteem niet toe. Ik moet een nieuwe klant aanmaken en het hele traject doorlopen om vast te stellen dat hulp nodig is. Dat duurt weken.’
    Van den Berg schat dat hij 80 procent van zijn tijd bezig is met het invullen van formulieren. Zeker de helft van de gevraagde informatie is nutteloos, denkt hij. En bij elke calamiteit of nieuwe politieke wind duiken nieuwe vragen op in het registratieformulier op basis waarvan beoordeeld wordt of jeugdzorg nodig is. ...

Uit: Dagblad De Pers, 29-10-2007, door Sharida Mohamedjoesoef

Arbeid | De wedergeboorte van de menselijke maat

Cijferziekte en registratiegekte verpesten werksfeer

Door de oprukkende regelgeving in de publieke sector raken vakmensen vaker gedemotiveerd in hun werk. In samenwerking met verschillende ministeries startte Stichting Beroepseer daarom stageprojecten voor ambtenaren.

Er was een tijd dat vakmanschap in hoog aanzien stond, maar tegenwoordig worden professionals steeds vaker afgerekend op productie en resultaten. De markttaal in de publieke sector regeert. Althans, dat stelt Alexandrien van der Burgt, loopbaanconsulent bij Van Ede & Partners, een toonaangevend bureau in Nederland op het gebied van onder meer outplacement en loopbaanbegeleiding.
    Van der Burgt: 'Vanuit mijn werk zag ik dat mensen met goede competenties in een loopbaantraject terechtkwamen, omdat ze in hun werk vaker opliepen tegen een muur van managers die alleen oog hebben voor controle en nog eens controle. Vakmanschap kwam op het tweede plan. Zoiets verpest de werksfeer. Werknemers moeten met hart en ziel hun werk kunnen doen, anders verzanden ze in geklaag, wat nadelig doorwerkt in de kwaliteit van het werk.' ...

Uit: De Volkskrant, 16-11-2007, van verslaggever John Wanders

Er zúllen koppen rollen om de ‘Blunderput’ in Rotterdam

De bouw van een parkeergarage viel 62 miljoen euro duurder uit dan begroot. De gemeenteraad is boos.

Het was gisteravond high noon voor de Rotterdamse VVD-wethouder Jeannette Baljeu (Verkeer, Vervoer en Organisatie), eerste aanspreekpunt voor het foutenfestival bij een nog te bouwen parkeergarage naast het Erasmus Medisch Centrum, de Kunsthal en Museum Boijmans Van Beuningen.
    De garage, inmiddels begroot op 104 miljoen euro aan gemeenschapsgeld (was bij aanvang 42 miljoen), brengt de lokale politiek al geruime tijd van de kook. Ook omdat de kwestie aantoont dat het in een deel van de Rotterdamse ambtenarij kennelijk usance is om je lippen stijf op elkaar te houden als je ontdekt dat er iets misgaat. ...
    Er moeten koppen rollen, reageerde de raad streng. En als dat dan niet het hoofd van Baljeu zelf is, dan maar dat van haar klungelende ambtenaren.

Red.:   Uit betrouwbare bron weet de redactie wat de oorzaak is van die zwijgzaamheid van ambtenaren: de betreffende diensten worden gedomineerd door manager-types genaamd projectleiders, die niet afgaan op inhoudelijk zaken, aangeleverd door de vakmensen, maar op zo makkelijk mogen werken en scoren bij de leiding - en die leiding heeft als voornaamste belang de eigen carrière, in plaats dat van werkgever of organisatie. Kortom: ook een omgeving waar de vakmensen het onderspit hebben gedelft tegen de managers, en die daarom ook hun nek niet durven en kunnen uitsteken: wie het doet, wordt afgehakt bij diezelfde nek.
    Natuurlijk is dit landelijk. Hier het overeenkomstige bericht uit Amsterdam:

Uit: De Volkskrant, 27-02-2009, van verslaggever Willem Beusekamp

Onthutsend beeld van geklungel Noord-Zuidlijn

Stalen platen tegen lekkages bleken vrijwel niet te tillen | Rapport ombudsman| Wethouders waren overbelast of hielden zich afzijdig.

‘Had toch gebeld’, riep een wanhopige ambtenaar tegen de toezichthouder van het Projectbureau Noord-Zuidlijn. Het was 10 september 2008, vroeg in de avond. Een rampzalige dag voor de bewoners van een monumentaal huizenblok aan de Amsterdamse Vijzelgracht en de gebruikers van het aanpalende Franse culturele centrum Maison Descartes.
Als gevolg van een lekkende damwand in het uit te graven nieuwe metrostation verzakten hun woningen en liep Maison Descartes flinke scheuren op. Het had voorkomen kunnen worden, denkt de ambtenaar, die constructeur is bij de gemeentelijke Dienst Milieu en Bouwtoezicht.
    ‘De constructeur betreurt met name dat het niet ’s middags bij het aantreffen van de betonietinsluiting al gemeld is. Naar zijn inschatting had toen kunnen worden besloten de ontgraven grond terug te storten en maatregelen aan de buitenzijde te treffen.’
    Dat staat in het conceptrapport van de gemeentelijke ombudsman waarop Het Parool beslag heeft weten te leggen. Het rapport stond een dag lang integraal op de site van de krant, maar is er op verzoek van de ombudsman weer afgehaald: er moet nog met het gemeentebestuur worden onderhandeld over de definitieve versie van het rapport.
    Uit de rapportage (gedateerd maart 2009) van de ombudsman komt een onthutsend beeld naar voren van prutsende aannemers, falende toezichthouders, slecht of niet met elkaar communicerende overheidsdiensten en wethouders van wie er een overbelast raakt (de eerder deze maand afgetreden PvdA’er Tjeerd Herrema) en de ander doet alsof z’n neus bloedt (GroenLinks-leider Maarten van Poelgeest).
    Over de laatste, verantwoordelijk voor de Dienst Milieu en Bouwtoezicht en nu tijdelijk belast met de gehele Noord-Zuidlijn, staat er: ‘In gesprek met de ombudsman vertelt wethouder Van Poelgeest dat hij zich vanaf zijn aantreden in 2006 ten opzichte van de dienst op afstand positioneerde. (...) Hij hield de lijn aan: geen bericht is goed bericht.’
    Pas na de eerste verzakking in juni vorig jaar ontdekte Van Poelgeest volgens de ombudsman dat er bij de dienst iets niet klopte en dat die te weinig onafhankelijk was ten opzichte van het projectbureau. ...
    Allereerst blijkt tijdens de herstelwerkzaamheden van twee eerdere lekkages in de zomer van 2008 geen calamiteitencontainer aanwezig, die er volgens de voorschriften nadrukkelijk wél moet staan. Als de aannemer dan probeert aan de buitenzijde van de lekkende voegen stalen platen te bevestigen, blijken geen snijbranders aanwezig.
    Vanaf andere plekken wordt personeel geronseld, dat wel in het bezit is van dit gereedschap. Maar dan blijken de stalen platen weer geen handvatten te hebben, zodat ze nauwelijks zijn te transporteren.
    En al die tijd worden de bewoners van de bedreigde panden bewust om de tuin geleid met onvolledige informatie.

Red.:   De incompetentie op alle mogelijke lagen straalt er van af. Zelfs bij het voor zijn zakelijkheid geprezen bedrijfsleven blijkt de effectiviteit op een beroerd niveau. Ongetwijfeld door de zelfde oorzaak als de problemen bij de bestuurlijke aansturing: het verkeerde soort mensen op de verkeerde soortplaatsen. Bij de bestuurlijke aansturing: alfa's die geen schroef van een spijker kunnen onderscheiden - vandaar dat ze maat liever op afstand blijven. En bij de bedrijven: managertypes waarvan er te veel en die voor de "goedkope" oplossing kiezen in plaats van de goede, als ze van iets weten .

Naar Houding midden I , Sociologie lijst  , Sociologie overzicht  , of site home .