Uit: The New York Times website, 04-04-2007, door Richard Conniff

The Rich Are More Oblivious Than You and Me

The other day at a Los Angeles race track, a comedian named Eddie Griffin took a meeting with a concrete barrier and left a borrowed bright-red $1.5 million Ferrari Enzo looking like bad origami. Just to be clear, this was a different bright-red $1.5 million Ferrari Enzo from the one a Swedish businessman crumpled up and threw away last year on the Pacific Coast Highway. I mention this only because it’s easy to get confused by the vast and highly repetitious category “Rich and Famous People Acting Like Total Idiots.” Mr. Griffin walked away uninjured, and everybody offered wise counsel about how this wasn’t really such a bad day after all.
    So what exactly constitutes a bad day in this rarefied little world? Did the casino owner Steve Wynn cross the mark when he put his elbow through a Picasso he was about to sell for $139 million? Did Mel (“I Own Malibu”) Gibson sense bad-day emanations when he started on a bigoted tirade while seated drunk in the back of a sheriff’s car? And if dumb stuff like this comes so easy to these people, how is it that they’re the ones with all the money?
    Modern science has the answer, ...
    Let’s begin with what I call the “Cookie Monster Experiment,” devised to test the hypothesis that power makes people stupid and insensitive - or, as the scientists at the University of California at Berkeley put it, “disinhibited.”
    Researchers led by the psychologist Dacher Keltner took groups of three ordinary volunteers and randomly put one of them in charge. Each trio had a half-hour to work through a boring social survey. Then a researcher came in and left a plateful of precisely five cookies. Care to guess which volunteer typically grabbed an extra cookie? The volunteer who had randomly been assigned the power role was also more likely to eat it with his mouth open, spew crumbs on partners and get cookie detritus on his face and on the table. ...

Red.:   Het voorgaande artikel kwam onder de aandacht van de redactie via het Volkskrant weblog. Onderstaand het vervolg door de schrijver van het weblog:

Volkskrant weblog, 05-04-2007, door Mihai Ticu

Macht maakt je een koekje-klerehond

Reacties:
This experiment seems to support the anecdotal evidence of Paul Feldman, the bagel salesman made famous by Freakonomics. Feldman's business model was simple. He would wake up early in the morning, fill his car with bagels and packets of cream cheese, and start his deliveries to the office parks of suburban Washington. He would leave a basket of a few dozen bagels and a wooden cash box in the snack room. His bagel profits depended entirely on the honesty of his customers.
    Feldman kept meticulous notes about the payment rates of his various bagel customers. One of the more disturbing trends he detected was an inverse correlation between honesty and power. When he delivered bagels to office floors filled with executives - their underlings were on the lower floors - he noticed that climbing the corporate ladder seemed to make people more likely to steal. This might seem counter-intuitive, since CEO's and vice-presidents can certainly afford a $1 bagel. But as Kevin McCabe demonstrated with his version of the dictator game, when powerful people are isolated they lose track of their moral compass. Fairness is subverted by greed. Corporate executives stop thinking about others, and feel entitled to a free breakfast.


Red.:   Wat voorbeelden:
 

Dagblad De Pers, 20-04-2007.

Bedrijfsleven | KPMG onderzoekt zware fraudegevallen

Fraudeur vaak hogere manager

Fraudeurs in het bedrijfsleven maken verreweg in de meeste gevallen deel uit van het hogere management - en ook wel van de raad van bestuur. Dit maakte KPMG gisteren bekend. Het accountantskantoor concludeerde dit na 360 opsporingsopdrachten bij ondernemingen. Ook wordt het delict voornamelijk gepleegd door oudere mannelijke werknemers die langer dan twee jaar in dienst zijn.
    Bij iets meer dan de helft van de fraudegevallen had de onderneming in kwestie van tevoren geen enkel vermoeden van de fraude. Bij de helft van het aantal fraudes werd geen ruchtbaarheid gegeven aan het voorval. Ook valt op dat in één op de vijf vermoedens van fraude toch besloten wordt geen onderzoek uit te voeren. Volgens KPMG komt dat doordat fraude nog altijd een gevoelig onderwerp is.
    Van de fraudegevallen die wel worden bewezen, gebeurt dat in één op de vier fraudegevallen binnen een jaar. In 70 procent van de gevallen wordt de dader pas na één tot vijf jaar ontmaskerd. De financiële schade die bedrijven door de fraudes lijden, is enorm. In ruim 40 procent van de gevallen leidt de oplichting tot een verlies van meer dan een miljoen euro. Bij slechts 16 procent zien de bedrijven iets van het geld terug.

Uit: De Volkskrant, 20-10-2005, van verslaggever Merijn Rengers

Reportage | Frauderende ex-directeur in hoger beroep: 'Mijn gedrag paste bij de bedrijfscultuur van Aegon'

'De hele top wist van het gerommel'

Paul V., de voor fraude veroordeelde oud-directeur van Aegon, doet er in hoger beroep alles aan de verzekeraar in zijn val mee te slepen. 'Gerommel, was schering en inslag.'

'Aegon mag blij zijn dat het geen Italiaans bedrijf is. De top van Parmalat zit in de gevangenis wegens boekhoudfraude, terwijl Aegon straffeloos wegkomt met vergelijkbare trucs', zegt bedrijfsonderzoeker Pieter Lakeman in de wandelgangen van het gerechtshof in Arnhem. 'Uit alles blijkt dat Aegon met stroman-constructies werkte, kosten verkeerd boekte en analisten op het verkeerde been zette door vooruitzichten en ratio's mooier voor te stellen dan zij waren.'
    Lakeman is in Arnhem om als getuige-deskundige op te treden in het hoger beroep van voormalig Aegon-directeur Paul V.. Die werd vorig jaar veroordeeld tot vier jaar cel vanwege grootschalige fraude. V. lichtte samen met een eveneens veroordeelde compagnon Aegon op voor achttien miljoen euro op door honderden valse facturen te ondertekenen.
    'Ik heb inderdaad valsheid in geschrifte gepleegd', geeft V. in de rechtszaal toe. 'Maar dat was bij Aegon schering en inslag. De gehele top van het bedrijf was precies op de hoogte van gerommel in de boekhouding. Daardoor zagen de cijfers er mooier uit dan die in werkelijkheid waren. En konden we de externe accountant aan het lijntje houden.' En dus, wil V. maar zeggen, paste zijn gedrag naadloos bij de bedrijfscultuur van Aegon en is hij onevenredig zwaar gestraft voor de fictieve rekeningen die hij gebruikte om zijn werkgever op te lichten.   ...
    Als de aantijgingen van V., die gestaafd worden door tientallen dozen met interne documenten, enig hout snijden, dan heeft de Haagse verzekeraar een wilde, rommelige en mogelijk zelfs misleidende boekhouding gevoerd, en is daar in ieder geval tot in 2002 - het jaar dat V. tegen de lamp liep - mee doorgegaan.
    Volgens Pieter Lakeman is dat zeker het geval. 'Aegon heeft bijvoorbeeld de verliezen die het leed bij het aankopen van kantoren van tussenpersonen uit de boeken gehouden, door te doen alsof het beleggingsverliezen waren. Dat mag simpelweg niet.'    ...
    ...Woordvoerder van Aegon Jan Driessen: 'Er is lang gezocht naar de juiste boekhoudmethoden, maar inmiddels is Aegon het meest transparante bedrijf van Nederland. En bovendien: de accountant heeft onze stukken altijd goedgekeurd.'
    'Tsja, de, accountant', aldus Lakeman in de wandelgangen. 'Die is vaak onderdeel van het probleem. Maar goed, dat verhaal had ik best in de rechtszaal willen vertellen, maar die kans kreeg ik niet. Terwijl het volgens mij nauwelijks een toelichting behoeft dat de cultuur van een bedrijf het handelen van haar medewerkers sterk beïnvloedt.' .

Uit: De Volkskrant, 09-11-2007, door Peter Halbersma
 
Oud-bestuurder Ballast Nedam aangeklaagd

Oud-topman van bouwbedrijf Ballast Nedam, Peter F. (68), is door het Openbaar Ministerie aangeklaagd voor valsheid in geschrifte. Dat maakte het OM donderdag bekend.
    In de periode 1999 tot 2006 heeft de oud-bestuurder, volgens het OM, in vier gevallen geknoeid met de papieren. Dat gebeurde bij de aan- en verkoop van bedrijven door Ballast Nedam. F. was jarenlang directeur van de industriedivisie van het bouwbedrijf.
    Uit een geheim onderzoek door het advocatenkantoor Stibbe, waaruit De Telegraaf deze week publiceerde, zou blijken dat F. zijn werkgever tot een bedrag van 45 miljoen euro heeft opgelicht. Het bouwbedrijf ontdekte dit pas in 2006, drie jaar na diens pensionering.
    De oud-topman streek bij de koop en de verkoop van bedrijven provisies en steekpenningen op, aldus De Telegraaf. ...

Uit: Volkskrant website, 07-12-2007, ANP

Ex-commissaris Versatel vervolgd voor fraude

Het Openbaar Ministerie (OM) vervolgt Leo van D., oud-president-commissaris van telecombedrijf Versatel. Hij wordt van fraude verdacht.
    Ook stelt het OM een strafzaak in tegen Nesbic Venture Fund, een dochteronderneming van Fortis, wegens handel met voorkennis en misleiding bij de beursgang van Versatel. In totaal vervolgt justitie vier werknemers van Nesbic en twee investeerders.   ...

Uit: De Volkskrant, 03-05-2008, door Jorien de Lege

Uit: De Volkskrant, 04-06-2008, van een verslaggever

    ... door tal van affaires heeft het ego van de gemiddelde Duitser nogal te lijden gehad onder de affaires waarin het bedrijfsleven de laatste tijd heeft gegrossierd. Volkswagen, dat als ‘het meest Duitse van alle Duitse bedrijven’ geldt, heeft zijn zakenrelaties met banaal mannenvertier gefêteerd. Siemens heeft stelselmatig smeergeld betaald aan corrupte staatshoofden. Lidl heeft het doen en laten van z’n eigen werknemers door camera’s laten registreren.
    Klaus Zumwinkel (64), de voormalige bestuursvoorzitter van Deutsche Post, heeft een aanzienlijk vermogen bij een Liechtensteinse familiestichting ondergebracht.
    En Deutsche Telekom blijkt jarenlang journalisten en leden van de eigen raad van toezicht te hebben laten schaduwen.
    Voor de oudere mannen die op het Berlijnse Olivaer Platz onder een plataan samenscholen, vormen de affaires van de laatste tijd een overbodige bevestiging van lang gekoesterde vooroordelen. ‘De graaiers zitten aan de top’, zegt bijvoorbeeld de gebruiker van een elektrisch invalidenwagentje. ‘Dat is de enige onveranderbare wet.’   ...

Red.:   De volgende bron kan zowel hier als bij Psychopathologie geplaatst worden:

Uit: De Volkskrant, 16-12-2008, door Katrijn de Ronde

De topman heeft altijd gelijk (vindt hij)

Topmanagers van grote concerns stellen hun eigen belang vaak boven dat van hun bedrijf, blijkt uit talloze onderzoeken. Ze zijn uit op macht en aan de meesten zit een steekje los.

Kijk altijd naar de topman voordat je belegt in een bedrijf, zei mijn grootvader. Is het een betrouwbare vent of is hij al aan zijn derde huwelijk met een fotomodel toe? ...
    Wetenschappelijk onderzoek ondersteunt het idee dat een topman grote invloed heeft op het bedrijf dat hij leidt. Drie Amerikaanse economen onderzochten wat er gebeurde met bedrijven waarvan de topman te maken kreeg met een sterfgeval in de familie. Ze ontdekten dat de winstgevendheid van het bedrijf na het overlijden van een van de ouders ruim 7 procent daalde en na het overlijden van een van de kinderen zelfs meer dan 20 procent.
    Ander Amerikaans onderzoek wees uit dat de aandelenkoers van bedrijven die minstens 25 procent achterblijven bij de gemiddelde koersontwikkeling op de beurs, als de topman een huis koopt dat groter is dan 930 vierkante meter. Dus hoe rianter het onderkomen van de topman, des te lager de koers.
    Organisatieadviseur Ber Damen van bureau Berenschot schreef een proefschrift over topmannen. Hij ontdekte dat Nederlandse topmanagers worden gedreven door machtswellust en - in mindere mate - prestatiedrang. ...
    Toch geven de topmanagers in zijn onderzoek niet toe dat ze de baas willen zijn. 'In onze cultuur is het not done toe te geven dat je dat lekker vindt.' Bovendien realiseren topmannen zich vaak niet dat verlangen naar macht hun drijfveer is. 'Mensen weten meestal niet waarom ze iets doen. Ze zijn er heel goed in achteraf te verklaren waarom ze iets hebben gedaan en vervolgens geloven ze ook dat dat de echte reden was.'
    Hoogleraar leiderschap Manfred Kets de Vries heeft zich als psychoanalyticus gespecialiseerd in topmannen. Aan de meesten van hen zit een steekje los, betoogt hij. Ze zijn hebzuchtig. Ze vertonen narcistisch gedrag: ze zijn dominant en ambitieus maar tegelijkertijd op zoek naar erkenning en bevestiging. Die krijgen ze door succes in zaken te boeken en veel geld te verdienen. Dat hoeft niet slecht uit te pakken, zolang er maar een sterke tegenkracht is die de topman in het gareel houdt: bijvoorbeeld een raad van commissarissen of een sterk medebestuurslid. Maar dat tegenwicht ontbreekt juist vaak. 'En dan gaat het mis.
Kijk maar naar ABN Amro, dat is bepaald geen glorierijk verhaal.'
    Volgens Kets de Vries is zeven jaar ongeveer de maximale houdbaarheidsdatum van een topmanager. Daarna is de uitdaging ervan af en gaat de bestuursvoorzitter zich vervelen. 'En een verveelde topmanager is een gevaar voor een bedrijf. Zo'n manager gaat op zoek naar spanning, hij begint een nieuw bedrijf, reorganiseert een bestaand bedrijf, trekt een onderneming uit elkaar - gewoon, om iets om handen te hebben.'
    Ook Jeroen Smit, auteur van Het drama Ahold en De Prooi, over de overname van ABN Amro, vindt dat een topman niet te lang moet aanblijven. 'Het gevaar bestaat dat het succes hem naar het hoofd stijgt. Hij gaat onwillekeurig denken: mijn waarheid en gelijk zijn beter dan jouw waarheid en gelijk.'
    Dat gebeurde volgens hem bij de topmannen Cees van der Hoeven van Ahold en Rijkman Groenink van ABN Amro. Zij waren leiders van de oude stempel: krachtig, gehard en zeer overtuigd van hun eigen gelijk. 'Een groot leider kent zijn zwakheden en heeft zijn checks and balances op orde', zegt Smit. 'Stel dat je moet kiezen uit twee sollicitanten. Met de ene klikt het enorm; je bent het overal over eens. Dan moet je dus de andere nemen, want die eerste lijkt te veel op jou.' ...
    Is de kredietcrisis niet het gevolg van de machtswellust en de scoringsdrift van topmanagers? Zal er nu een nieuw type topmanager opstaan, een manager met een andere motivatie dan macht en prestatie? Damen denkt van niet. 'Je moet oppassen dat managers niet alleen maar met hun eigen belangen bezig zijn. Het toezicht moet goed zijn. Dat is nu de uitdaging.'


Tussenstuk:
Vier grote brokkenmakers in het Nederlandse bedrijfsleven

De managers van het Amerikaanse energiebedrijf Enron rotzooiden uit hebzucht zo met de boeken dat het bedrijf in 2001 omviel. Ook in Nederland hebben topmanagers brokken gemaakt. Vier van de grootste slopers:

■  Philip Watts. Shell. Onder leiding van watts rezen de prognoses voor de opbrengsten van nieuwe olievelden de pan uit. Watts regeerde met ijzeren hand en beloonde alleen goed-nieuwsberichten. In 2004 moest Shell erkennen dat de oliereserves veel lager waren dan geraamd. Dat kostte watts de kop.

■  Cees van der Hoeven. Ahold. Van der Hoeven wijde van Ahold het grootste supermarktconcern ter wereld na Wal-Mart maken. Maar in 2003 bleek dat de mooie bedrijfsresultaten frauduleus tot stand waren gekomen. Van der Hoeven werd veroordeeld voor boekhoudfraude.

■  Nina Brink, World online. Brink bracht in 2001 haar internetbedrijf World Online naar de beurs. Drie dagen later bleek zij haar aandelen al eerder te hebben verkocht. De koers stortte in en Brink stond op straat.

■  Rijkman Groenink, ABN Amro. Groeninks horkerigheid en arrogantie waren algemeen bekend. Hij wilde een internationale topbank bouwen maar kreeg een vijandige overname. Groenink verdween.  ...

Red.:   Wat hier is nauwelijks verhulde woorden staat, is dat de gemiddelde topman niet deugt voor zijn functie. De conclusies uit de genoemde onderzoek is overduidelijk: de topman wordt veel te veel gestuurd door emoties, dus in plaats van rationele beslissingen omtrent zijn bedrijf en de economische omgeving ervan.
    Ook blijkt uit een ander citaat de reden hiervan: 'Dat is niet erg', vindt Damen. 'Zolang mensen in groepen leven, zullen er altijd een paar de leiding nemen.' De topman is dus iemand die een sterke behoefte heeft de leiding te nemen - er zijn veel bijna-topmannen die de behoefte hebben in diverse mate, en de topman wordt meestal degene die de behoefte het sterkst heeft. Dit gaat allemaal over emoties, dus het is logisch dat dit soort mensen ook op emotionele wijze hun bedrijf besturen. En het hoeft nauwelijks betoog dat dat in de moderne maatschappij één van de slechte methodes is, zoals bewezen aangaande de effectiviteit van beleggers . (Denk hierbij ook aan het in diverse vormen bestaande aforisme dat degene die het meest streeft naar macht, er het het 't minst geschikt voor is)
    De laatste alinea heeft het over de oplossing als zijnde meer toezicht. Dat is ten eerste een achteraf kwestie - het echte probleem zit natuurlijk in het selectieproces.
   Naast en na het selectieproces komt er toezicht bij kijken. Daarvan is duidelijk dat het niet dezelfde soort mensen moet zijn als de topmensen - wat nu wel het geval is via raden van commissarissen enzovoort. Dus toezicht moet weg van de bedrijfsomgeving, naar een echt onafhankelijke omgeving. Logischerwijs loopt dat via de staat of een door de staat ingesteld instituut - waarbij staat staat voor het algemene maatschappelijke belang.
    Nog een voorbeeld van de moraal van dit soort mensen:

Uit: De Volkskrant, 29-09-2007, van verslaggever Frank van Alphen en Merijn Rengers

Pensioengelden worden niet gebruikt voor indexatie of premieverlaging, maar voor een nieuw goed doel

Havenarbeiders zijn 2 miljard kwijt

Deze week stonden havenarbeiders op de stoep bij Aegon. Ze voelen zich bestolen en eisen hun pensioengeld terug.

De oprichting van een van de grootste goede doelen van Nederland wordt overschaduwd door een hardnekkig conflict over de herkomst van het startkapitaal. De Rotterdamse stichting Optas heeft sinds enkele maanden 1,3 miljard euro in kas en wil die uitgeven aan de goede zaak.
    Maar volgens FNV Bondgenoten en de havenwerkgevers is het geld allerminst bedoeld voor goede doelen. De 1,3 miljard euro pensioengeld komt toe aan de havenarbeiders die het voor hun oude dag opzij hebben gezet.
    De stichting Optas hield het geld over aan de verkoop van de gelijknamige pensioenverzekeraar aan Aegon. De stichting onder voorzitterschap van voormalig Elseviervoorzitter Pierre Vinken is zich van geen kwaad bewust. ...
    Het geschil komt niet uit de lucht vallen. Sinds 2000 liggen de werkgevers en de werknemers in de clinch met de verzekeraar Optas over een bedrag 768 miljoen euro. Dat geld – beklemd vermogen in pensioenjargon – werd bijeengespaard door de havenarbeiders en werd tot op de dag van vandaag niet aan hen uitgekeerd.
    Dat bedrag kan worden opgeteld bij de 1,3 miljard die de stichting Optas overhield aan de verkoop van de verzekeraar. Als de bonden en de werkgevers gelijk hebben, is meer dan 2 miljard euro verdwenen uit de matig gevulde pensioenkas van de havenarbeiders.   ...
    ‘Het kan niet zo zijn dat Aegon en Optas ons pensioengeld zo lang onder zich houden totdat alle arbeiders zijn overleden en zij het zelf mogen houden’, zegt Niek Stam van FNV Bondgenoten over het beklemd vermogen.
    Dat bedrag moet worden aangewend voor de havenpensioenen. Helaas voor de bonden is in de moeizame onderhandelingen die al meer dan tien jaar lopen nooit vastgelegd wanneer het bedrag moet worden uitgekeerd.
    Johan Tiggelman, chef personeel bij een grote Rotterdamse werkgever, is ook te vinden op het Beklemd Vermogenplein. ‘Het is droevig dat het op deze manier moet, maar het is een noodmiddel na zeven jaar. We zijn naïef geweest, te goed van vertrouwen over onze toenmalige pensioenbeheerder.’
    Dat vertrouwen was nog ruimschoots aanwezig toen het bedrijfstakpensioenfonds van de havenwerkers tien jaar geleden werd verzelfstandigd. De werkgevers en de bonden wilden indertijd van het pensioenfonds af om te voorkomen dat de gelden voor oneigenlijke doeleinden werden gebruikt. Lees: mooie sociale plannen om overtollige havenarbeiders te laten afvloeien.
    De intentie van de werkgevers en de werknemers was glashelder. Bij de verzelfstandiging nam een onafhankelijke stichting het roer over van het oude bestuur waarin de bonden en de havenbedrijven zitting hadden. De stichting werd de enig aandeelhouder van Optas, en beloofde de vermogensgroei en de eventuele winsten aan te wenden voor verbetering van de pensioenen of de verlaging van de premies, zo staat beschreven in een notitie van de notaris die de omzetting destijds begeleidde.
    Volgens advocaat Bart Gerretsen van NautaDutilh, die al zeven jaar is betrokken bij de zaak, is dit de kern van de zaak. ‘Bestuurders van de stichting Optas handelen in strijd met deze intentie. Dat is een onrechtmatige daad. Het is net of de nieuwe bemanning van een vliegtuig de koers ongevraagd wijzigt’, zegt Gerretsen.
    Tot verbazing van de deelnemers, de gepensioneerden, de werkgevers en de bonden stokte de dialoog met Optas zodra de verzelfstandiging in 1997 een feit was. De directeur had geen behoefte meer aan inmenging door de bonden of de werkgevers en trok zijn eigen plan.
    ‘Zogenaamd nette mensen zijn gaan spelevaren met het pensioengeld van zestigduizend stuwadoors, laders en lossers,’ briest vakbondsman Niek Stam. ‘Er zijn oudere arbeiders die 200 euro per maand pensioen krijgen. Dat bedrag is niet of nauwelijks geïndexeerd terwijl Optas daar meer dan genoeg reserves voor heeft.’   ...
    Het beklemd vermogen is nu doorverkocht aan Aegon, die vanaf nu de pensioenen van zestigduizend havenwerkers en hun familieleden verzorgt.
    Aegon versterkte met deze overname zijn positie op de markt voor collectieve pensioenen. De prijs die de verzekeraar neerlegt is lager dan die lijkt. Aegon betaalt 1,3 miljard euro aan de stichting Optas, maar verdient een bedrag van 1,2 miljard direct terug door de reserves van Optas over te hevelen naar de eigen boeken. Per saldo is Aegon 100 miljoen euro kwijt.
    Los van de acties van afgelopen week willen de bonden en de werkgevers zo snel mogelijk een getuigenverhoor van de bestuurders. Zij willen aantonen dat de verkoop van Optas onbehoorlijk, stiekem en derhalve niet rechtmatig waren.
    Laster, zegt Optas. De omvorming van het pensioenfonds in een verzekeraar, de veranderingen van de statuten van de stichtingen waarin geregeld is dat het pensioengeld van de havenarbeiders netjes werd beheerd, de verkoop aan Aegon: elke stap voldoet aan de wet en de eigen statuten.   ...
    De stichting Optas wil de 1,3 milard euro besteden aan ‘projecten van maatschappelijk belang met een culturele, ideële of sociale strekking.’   ...
    Met een vrij te besteden vermogen van 1,3 miljard euro is de stichting Optas, gemeten naar vermogen, vanuit het niets een van de grootste goede doelen van Nederland geworden. Het staat tussen het VSB-fonds (2,2 miljard euro) en de Van Leer Foundation (650 miljoen euro). Met dank aan de havenarbeiders.


Tussenstuk:
Bonden vermoeden dubbele petten bij bestuur onder leiding van Pierre Vinken

Het bestuur van de stichting Optas (de eigenaar van 1,3 miljard euro) bestaat uit vijf man en een secretaris. Voorzitter sinds 1998 is Pierre Vinken (79), oud-bestuursvoorzitter van Reed Elsevier. Anderen zijn Sjeng Kremers (74), voormalig gouverneur van Limburg en Paul Ribourdouille (69), oud-bestuurslid bij ABN Amro.
    Twee personen traden recent tot het bestuur toe: Paul Deiters (55), ex-partner bij het opkoopfonds GIVM/Halder en verbonden aan de ideële Triodosbank en Steven Perrick (58), advocaat en notaris bij het advocatenkantoor Freshfields, Bruckhaus. Deringer.
    Perricks entree in het bestuur is opmerkelijk. Hij gaf volgens FNV’er Niek Stam adviezen aan Optas, was als notaris betrokken bij de statutenwijzigingen, en had samen met Vinken een functie bij Reed Elsevier.
    Perrick is niet de enige die door de vakbond wordt verweten met een dubbele pet rond te lopen. Ook Ribourdouille, die in diverse functies toezicht heeft gehouden op Optas, moet het ontgelden. Datzelfde geldt voor Piet Rietbergen (63), die Optas als directeur verkocht aan Aegon. Rietbergen is secretaris van de stichting.
    Het oordeel van Stam: ‘De mannen hebben zichzelf volgens een goed voorbereid plan een ideale bijbaan voor hun oude dag bezorgd.’ De stichting Optas heeft aangifte gedaan wegens laster.

Red.:   Een klassiek voorbeeld van de maatschappelijke top die door middel van financiële en bureaucratische manipulaties geld van de werkenden steelt. Dit deden ze eerst als bestuurders van bedrijven, en daarna, in dit geval, als bestuurders van pensioen- en andere fondsen.

Uit: CNN.com, 20-11-2008, door Josh Levs (CNN)

Photo: Chrysler CEO Robert Nardelli, left, and Ford CEO Alan Mulally testify on Capitol Hill on Wednesday.

Some lawmakers lashed out at the CEOs of the Big Three auto companies Wednesday for flying private jets to Washington to request taxpayer bailout money.
    "There is a delicious irony in seeing private luxury jets flying into Washington, D.C., and people coming off of them with tin cups in their hand, saying that they're going to be trimming down and streamlining their businesses," Rep. Gary Ackerman, D-New York, told the chief executive officers of Ford, Chrysler and General Motors at a hearing of the House Financial Services Committee.
    "It's almost like seeing a guy show up at the soup kitchen in high hat and tuxedo. It kind of makes you a little bit suspicious."
    He added, "couldn't you all have downgraded to first class or jet-pooled or something to get here? It would have at least sent a message that you do get it."
    The executives -- Alan Mulally of Ford, Robert Nardelli of Chrysler and Richard Wagoner of GM -- were seeking support for a $25 billion loan package. Later Wednesday, Senate Majority Leader Harry Reid reversed plans to hold a test vote on the measure.    ...
   When asked whether they plan to change their travel policies as part of the restructuring needed to shore up their finances, none of the companies answered directly. ...

Red.:   Grappig dat geen van de betrokkenen refereerde aan de standaarduitdrukking in het Engels: "beggars on horseback" (bedelaars te paard) - het paard, een vervoermiddel, is altijd een symbool van rijkdom geweest - direct vertaalbaar in het privévliegtuig.
    Al met al een nauwelijks te overtreffen illustratie van het totale wanbegrip van dit soort lieden voor de emotionele en symbolische kant van zaken. Want natuurlijk zijn de gemaakte extra kosten peanuts (klein grut) in vergelijking met de bedragen waar het om gaat. Het punt is de symboliek, waarvan deze lieden dusdanig weinig begrip lijken te hebben, dat het al redelijk dicht bij de kwalificatie "psychopaat" komt. In dit geval lijkt ook hun uiterlijk nogal tekenend - ze kunnen zo bij de portrettenverzameling van directeuren .
    Mei 2009. Ex-topvoetvaller Marco van Basten neemt ontslag als trainer van Ajax, als zijn club zich niet weet te plaatsen voor de Champions League, een doel dat hij zich gesteld had. Na een paar dagen overdenken van zijn positie nadat dit feit zich heeft voltrokken, maakte hij in een persconferentie dit besluit bekend, eerlijk zeggende dat hij zijn doelen niet gehaald heeft, in zijn eigen ogen gefaald, en daarom, zonder vergoeding of zo, zijn baan of contract opgeeft. Dit bracht meerdere mensen op gedachten:

De Volkskrant, 12-05-2009, ingezonden brief van Frits Mulder (Den Haag)

Fatsoen

Marco van Basten analyseerde ten overstaan van heel Nederland zijn prestaties als coach. Ik heb gefaald, was zijn conclusie (Voorpagina, 7 mei). En daarom nam hij per direct ontslag. Zonder bonus of afkoopsom. Zo doet een fatsoenlijk man dat nou, heren bankdirecteuren, directies van woningcorporaties en ziekenhuizen en al die anderen die na gefaald te hebben bij vertrek nog even gauw hun zakken vulden.


Uit: De Volkskrant, 12-05-2009, rubriek Weekbladen door Paul Onkenhout

M. Wertheim prijst VN vanwege de column van Micha Wertheim

Je kon er op wachten: de columnist/essayist die Marco van Basten ten voorbeeld stelt aan 'falende managers'.
    Rene van Rijckevorsel doet het in Elsevier. Van Basten opereerde bij Ajax volgens hem min of meer volgens de principes van Stephen Covey, schrijver van het standaardwerk De zeven eigenschappen van effectief leiderschap. Hoe dan ook: 'Als nou eens alle managers van Nederland in de spiegel zouden kijken en zich alleen maar die ene vraag stellen: ben ik goed genoeg?   ...

Red.:   De vergelijking is simpel en dodelijk. Wat zijn die mensen fout ...
    Inmiddels is deze houding ook doorgedrongen tot de top bij ambtelijke en soortgelijke organisaties:

Uit: De Volkskrant, 18-02-2011, van verslaggever Gijs Herderscheê

28 topbestuurders uit de zorg zijn deze week op studiereis in Zwitserland. Ze bestuderen vanuit een toplocatie bij Zürich de reorganisatie van de langdurige zorg in Zwitserland. De reis kost de belastingbetalers bijna 100 duizend euro.   ...
    De zorginstellingen waar de bestuurders werken, betalen de reis. Omdat de instellingen van de meeste bestuurders worden gefinancierd uit de zorgwet AWBZ, wordt de reis indirect door de premiebetaler opgebracht. Een burger met modaal inkomen betaalt jaarlijks 12 procent daarvan, circa 4.000 euro, aan de AWBZ.   ...
    De reis is in opdracht van het ministerie van Volksgezondheid georganiseerd door adviesbureaus BKB en Plexus die daarvoor samen 44.744 euro ontvangen. Zowel BKB als Plexus krijgt veel opdrachten van VWS.    ...

Red.:   Voor soortgelijke activiteiten.
    Ooit in alle opzichten zeer hoog geacht was Ahold-topman Cees van der Hoeven. Als bedrijfs-topman is hij inmiddels onrtmaskerd als een onbenul - als persoon doet het volgende een boekje open:

Uit: De Volkskrant, 23-02-2011, door Paul Onkenhout

Openhartig en zonder wrok kijkt Cornelis van den Berg terug op zijn periode als uitgever van De Pers. 'Hoe is je seksleven?'

Cornelis van der Berg, bedenker en uitgever van gratis krant De Pers, schrijft over eenontmoeting, een van de vele, met Cees van der Hoeven. De voormalige topman van Ahold is adviseur van Marcel Boekhoorn, de financier van De Pers.
    De tweede fles wijn is net opengetrokken als Van der Hoeven zegt: 'Hoe is je seksleven? Ik heb begrepen dat je al een tijdje geen seks hebt gehad (...). Ik wil je in ieder geval meegeven dat als er daadwerkelijk problemen zijn, die voor een paar honderd euro zijn op te lossen.'
    Van den Berg vraagt zich af of er echt een escort voor zijn deur zou hebben gestaan, als hij het aanbod zou hebben aangenomen. 'Nog veel interessanter is echter dat het verlies inmiddels op 30 miljoen stond en dat Cees dacht dat in mijn seksleven de verklaring lag.'
    Zoiets verwacht je niet, van een topman van Ahold. ...

Red.:   Dit soort verwachtingen kan rustig bijschreven worden onder de noemer "naïviteit" - een reëlere verwachting is: de topman deugt niet - en, volgens :"de continuïteit der dingen", dan ook meestal in vele opzichten:

"Patserige proleet" lijkt een redelijk accurate omschrijving.
    Van dit soort:

Uit: Volkskrant Magazine, 19-02-2011, rubriek Wat zou u doen, door Machteld van Gelder

Onze 21-jarige dochter werkt voor een exclusief uitzendbureau, waarbij ze in viplounges van eredivisieclubs door het hele land sponsors en notabelen voorziet van versnaperingen. Vaak komt ze met verhalen thuis waarbij sprake is van seksuele intimidatie en denigrerende opmerkingen. Enkele voorbeelden. Bij het serveren van bitterballen kijkt de gast eerst naar haar borsten en zegt: ‘Ik twijfel welke ballen ik neem.’ Iemand rookt een sigaar waar het niet mag en als onze dochter hem hierop wijst, blaast hij de rook in haar gezicht en zegt: ‘Ik mag roken waar ik wil.’ Geregeld wordt ze op haar billen geslagen of wordt erin geknepen. Een gast zei tegen haar: ‘Zo, wat ben jij een geil wijf.’ Tijdens de horecatrainingen van het uitzendbureau krijgt ze te horen dat ze maar het best schaapachtig naar de gast kan lachen en het moet accepteren. ...

Een moeder van 46 uit Arnhem

Red.:   Vast ook dit soort mensen:

Uit: De Volkskrant, 28-09-2011, van verslaggever Jonathan Witteman

Fraudeurs zitten vaak aan de top

Hoe herken je een bedrijfsfraudeur? Het profiel van de doorsnee ladelichter blijkt ruwweg zo te zijn: een man, tussen de 36 en 45 jaar oud, al meer dan tien jaar in dienst, hoog in de boom en vaak werkzaam in een financiële functie. Dat concludeert althans accountantskantoor KPMG in een rapport over mondiale trends in bedrijfszwendel, gebaseerd op 348 fraudezaken in 69 landen.
   Vooral bestuursvoorzitters frauderen steeds vaker. In meer dan een kwart van de onderzochte bedrijfsfraudes is de topman de dader, blijkt uit de analyse van KPMG. In 2007 was dat nog 11 procent. Ook de verkoop- (25 procent) en financiële afdelingen (32 procent) van bedrijven scoren hoog. Het beste gedragen zich werknemers van de juridische afdeling (0 procent), gevolgd door onderzoekers en ontwikkelaars (1 procent).
    Vooral mannen gaan de fout in: 87 procent van de daders is een man. ...

Red.:   Hoe hoger, hoe meer fraude ...
    Als het gaat om salarissen van werknemers, is natuurlijk alles mogelijk. En bevalt het je niet, voor jou een ander. Dat igt natuurlijk heel anders als het om de mensen gaat die deze houding hebben:


Uit: De Volkskrant, 20-12-2012, van verslaggever Wilco Dekker

Zorgbazen voeren eenzame strijd tegen salarisplafond

De zorgdirecteuren spannen vandaag een kort geding aan tegen de overheid vanwege de ingreep in hun salarissen. Veel sympathie krijgen ze daarbij niet. Volgens deskundigen maakt deze juridische procedure tegen het maximeren van de semipublieke topinkomens weinig kans..
    Tot voor kort hadden de directeuren van ziekenhuizen en verzorgingstehuizen steun van hun toezichthouders. Ook zij vonden dat het niet aan de overheid is om de salarissen in de zorg vast te stellen. Nu ook de Eerste Kamer akkoord is, haken zij af.
    In de nieuwe Wet normering topinkomens (WNT) is dat 130 procent van een ministerssalaris: 187.340 euro. Met onkosten en pensioenafdrachten komt het nieuwe plafond voor de (semi)publieke topinkomens op 228.599 euro. Voor nieuwe directeuren gaat dat meteen in, zittende bestuurder krijgen zeven jaar om hun salaris de laten zakken.    ...


Red.:   Natuurlijk één van de redenen dat de zorg zo duur is: het topzware salarisbouwwerk horende bij een topzware managementlaag.
    Een ingezonden-briefschrijver weet het kernachtig te verwoorden:


De Volkskrant, 13-07-2013, ingezonden brief van Irene Apperloo, Amsterdam

Praatjes

Altijd weer die critici die roepen dat je geen goede mensen meer krijgt als de publieke topinkomens omlaag gaan (Economie, 11 juli). Tendentieuze opmerkingen van mensen met een foute inborst. Moet ik aannemen dat onze complete ambtelijke top en regeringsleden alleen maar kneusjes zijn? Was de directeur van ING in de jaren negentig een nitwit omdat hij een kwart verdiende van het inkomen van de man die er nu zit en die zelfs nu nog durft te beweren dat hij geen marktconform salaris krijgt?
Misselijkmakend, dit soort praatjes. Ik verlang naar Joop den Uyl.


Red.:   ...


Naar Houding top I , Sociologie lijst  , Sociologie overzicht  , of site home .