Uit: De Volkskrant, 08-06-2007.

Bloeddonoren boos over salaris bestuur

Tientallen bloeddonoren willen geen bloed meer afstaan aan bloedbank Sanquin. Zij zijn verbolgen over het hoge salaris dat het driekoppige bestuur ontvangt, 800 duizend euro per jaar. Ook is er onvrede over het afschaffen van de reiskosten voor bloeddonoren en de afname van het aantal locaties waar bloed kan worden gedoneerd.
    De werkgroep Bloed- en Plasmadonoren van Consumentenorganisatie Peace verwacht dat het aantal opzeggingen komende tijd flink zal oplopen. ‘Wij hebben honderden klachten binnengekregen van donoren die zeer kwaad zijn over het hoge salaris en de verzakelijking van Sanquin. Bloed- en plasmadonoren lijken in de ogen van het bestuur steeds meer een sluitpost te worden.’   ...


Red.:   De reacties in het nog niet door het Angelsaksische model verpeste deel van de bevolking laten zich raden. Het begon met een column en een brief (althans: gepubliceerd)

De Volkskrant, 09-06-2007, column door Aleid Truijens

Wie niet doneert, zal niet oogsten

...    Deze week doneerden vriendin A. en ik, springlevend, ons bloed. Jammer dat in het nieuwe Rode Kruisgebouw de kneuterige gebreide sokjes voor de missie ontbreken en de plaatjes van blije meiboomdansers, maar nog altijd hangt hier de opgewekte sfeer van belangeloze burgerzin. De bloedbank heet tegenwoordig Sanquin, een bedrijf dat winst moet maken. De driekoppige directie beurde vorig jaar samen 8 ton. En wij sukkels lagen hier, met de naald in onze arm, gratis de handelswaar te leveren! Die gedachte was nooit eerder opgekomen. De tijdgeest krijgt ons wel te pakken.


De Volkskrant, 11-06-2007, ingezonden brief van Sineke de Vries (Oosterbeek)

Bloedgeld

Zouden die goedbetaalde bestuursleden van de bloedbank Sanquin ook donor zijn (Binnenland, 8 juni)? Ik ben ruim twintig jaar bloeddonor, maar ben nooit voor een bestuursfunctie gevraagd.
 

Red.:   Vervolgens kwam er een bericht op de voorpagina, tezamen met een achtergrondartikel:


Uit: De Volkskrant, 13-06-2007, van verslaggever Michiel Haighton

Donoren willen weten wat hun bloed waard is

Bloedbank Sanquin gebruikt bloed ook om medicijnen te ontwikkelen en te verkopen.
'Alle winst vloeit terug naar de organisatie.'

De stichting Sanquin Bloedvoorziening moet meer openheid geven over de commerciële waarde van bloed en bloedplasma. Die eis komt van een groep kritische donoren. Zij willen weten wat er gebeurt met het bloed dat zij gratis afstaan en vooral hoeveel geld daarmee wordt verdiend.
    De kritische donoren hebben zich verenigd in de Werkgroep Bloed- en Plasmadonoren. Voorzitter Charles Disch: 'Het wordt steeds schimmiger wat er met ons bloed gebeurt. Wij geven bloed uit humane overwegingen. Niet om de farmaceutische industrie te dienen. Over de commerciële waarde van bloed is Sanquin niet transparant. Dat vind ik vreemd voor een stichting die draait op donoren die vrijwillig en onbetaald hun bloed geven.'
    Sanquin verzorgt op non-profit basis de bloedvoorziening in Nederland. De stichting is in 1998 ontstaan uit een fusie tussen de Nederlandse Bloedbanken en de bloedtransfusiedienst van het Rode Kruis.
    Naast de publieke taak van de bloedvoorziening, opereert Sanquin in toenemende mate op de vrije markt. Bijna de helft van Sanquins omzet wordt daar behaald.
    Sanquin heeft diverse commercieel opererende 'business units' die samen of in opdracht van de farmaceutische industrie onderzoek verrichten naar nieuwe geneesmiddelen. Ook is Sanquin actief in Finland en België.
    Vorige week werd bekend dat tientallen donoren overwegen geen bloed meer af te staan aan Sanquin, uit onvrede over het hoge salaris van de raad van bestuur. Het driekoppige bestuur ontvangt in totaal 800 duizend euro. ...


Uit: De Volkskrant, 13-06-2007, van verslaggever Michiel Haighton

Doel van donorbloed is vaag

Reportage | Een groep bloeddonoren is boos op de stichting Sanquin Bloedvoorziening. Zij willen de waarde van hun bloed weten.

'Wat er met mijn bloed gebeurt?' De politieman die tijdens zijn pauze even bij bloedbank Sanquin in Amsterdam is binnengewipt om bloedplasma te doneren, kijkt naar de rode vloeistof die via een slangetje zijn lichaam verlaat. Dan zegt hij: 'Naar ziekenhuizen toch?'
    Fout. Zijn bloedplasma (bloed zonder rode bloedcellen) komt terecht bij de bedrijfsdivisie 'Sanquin Plasmaproducten'. ...
    Een groep kritische donoren die zich verenigd heeft in de 'Werkgroep Bloed- en Plasmadonoren' denkt daar minder laconiek over. De werkgroep wil dat Sanquin meer openheid verschaft over wat er met hun bloed gebeurt, en vooral hoeveel geld daarmee wordt verdiend.
    Want Sanquin doet meer dan alleen bloed leveren aan ziekenhuizen. Sanquin heeft diverse commercieel opererende 'business units' die samen of in opdracht van de farmaceutische industrie onderzoek verrichten naar nieuwe geneesmiddelen. Ook worden 'bloedmedicijnen' verkocht aan het buitenland.
    Voorzitter Charles Disch van de werkgroep Bloed- en Plasmadonoren eist meer helderheid. 'Het wordt steeds schimmiger wat er met ons bloed gebeurt. Wij geven bloed uit humane overwegingen. Niet om de farmaceutische industrie te dienen. Over de commerciële waarde van bloed is Sanquin volstrekt niet transparant. En dat vind ik bijzonder vreemd voor een stichting die draait op donoren die vrijwillig en onbetaald hun bloed geven.' .
    Disch - 'Ik ben al donor sinds 1976' - hekelt in dat licht ook de salariëring van het driekoppige Raad van Bestuur van Sanquin: in 2006 gezamenlijk 800 duizend euro. 'Zeer terecht is het wettelijk geregeld dat wij donoren geen geld mogen verdienen aan ons eigen bloed. Maar anderen mogen dat blijkbaar wel.' ...
    ... Terwijl de politieman nog steeds aan het infuus ligt (een plasma ferese duurt circa drie kwartier tot een uur) ontwijkt de voorzitter van de raad van bestuur, Theo Buunen, een etage hoger vragen over zijn salariëring. 'Voor informatie over mijn beloning moet u bij de raad van toezicht zijn. Die stelt de hoogte ervan vast.'
    Wel wil Buunen 'het misverstand' uit de weg ruimen dat hij leiding geeft aan een vrijwilligersorganisatie. 'Sanquin is een professionele organisatie waar drieduizend mensen werken. Wij doen veel meer dan alleen bloed en plasma inzamelen. Zo hebben we in binnen- en buitenland grote medicijnfabrieken staan. Ook verrichten we veel wetenschappelijk onderzoek. Qua complexiteit is Sanquin vergelijkbaar met een ziekenhuis. Daar moet u de beloning ook aan spiegelen.' ...
    Dat tientallen donoren hun medewerking aan hebben opgezegd, baart Buunen grote zorgen.


Red.:   Het argument dat bestuursvoorzitter Buunen hanteert: we maken geen winst, is natuurlijk onzin: als alle meeropbrengst verdeeld worden onder de bazen, is er inderdaad natuurlijk geen winst. Het leugenachtige van dit argument maakt onmiddellijk de ware morele standaard van meneer Theo Buunen duidelijk: een immorele graaier en gauwdief.
    In de zaterdagkrant wijdde de Volkskrant een hele sectie van haar Forum-pagina aan reacties van lezers over dit onderwerp:

De Volkskrant, 16-06-2007, ingezonden brief van Pieter Markus (Geldrop)

Ons bloed is commercie

Het verhaal van Sanquin is herkenbaar (Voorpagina, 13 juni). Jarenlang heb ik maaltijden bezorgd bij hulpbehoevende ouderen, zieken en gehandicapten. Dacht ik, totdat bleek dat ook fitte senioren - die liever fietsen of tennissen dan koken of boodschappen doen - klant konden worden. Concurrentievervalsing over .de rug van vrijwilligers dus, die met een karige reiskostenvergoeding werden afgescheept om naar een steeds verder weg gelegen afhaalpunt te kunnen reizen. Vrijwilligers en commercie, het gaat niet samen. Je betaalt niemand, of je betaalt iedereen een fatsoenlijk loon.


De Volkskrant, 16-06-2007, ingezonden brief van F.J. van de Reijden (Utrecht)

Nare smaak

Sinds een paar jaar geef ik geen bloed meer. Van een donor die vrijwillig en voor niets een levensreddende vloeistof afstaat, werd ik langzamerhand een leverancier van een basisgrondstof waar een hele bedrijfstak een goede boterham mee verdient. Vergelijkbaar met de boer die bijna niets voor zijn aardappels krijgt en ziet dat een zakje patat 2 euro doet.
Ik wist helemaal niet dat bloed uit Nederland naar de Verenigde Staten ging. Er wordt daar betaald voor donaties. Allicht dat bloedproducten uit Nederland wel eens goedkoperzijn. Maar daar was ik geen bloeddonor voor geworden!
Wat ik maar niet begrijp, is dat we als natie bakken met geld uitgeven aan medische voorzieningen, maar dat bloed niks mag kosten.


De Volkskrant, 16-06-2007, ingezonden brief van Kees Burger, donor (Ede)

Gratis

Sanquin is de stichting die gratis ons bloed krijgt. Zij moeten zorgen dat het bloed goed terechtkomt zonder dat men zich kan verrijken aan dit kostbare goed. Nu blijkt dat de stichting zelf ook grote commerciële belangen heeft, met bijbehorende salarissen, is zij niet langer een betrouwbare beheerder van dit belang. Splitsing van commercie en beheer van het bloed is noodzakelijk. Het huidige bestuur heeft commercieel talent. Laat voor het beheer dan een andere stichting (met donorvertegenwoordiging) zorgen!


De Volkskrant, 16-06-2007, ingezonden brief van Suzanne van Rooij (Hoogvliet)

Petje af

Dat gaat ons zeker donoren kosten, die hoge salarissen van de hoge heren. En dat niet alleen: door de aangescherpte sluitingstijden ontstaan langere wachttijden. Ik klaag niet over de werkdruk, maar vind het vervelend als de donor anderhalf uur moet wachten. We moeten niet vergeten dat zij, geheel belangeloos - soms 15 kilometer verderop wonend hun bloed afstaan. Petje af, maar het moet wel leuk blijven.
 

De Volkskrant, 16-06-2007, ingezonden brief van Theo Buunen, voorzitter raad van bestuur Sanquin (Amsterdam)

Winst

Patiënten die het nodig hebben, krijgen bloed van donoren. De organisatie die dat mogelijk maakt, Sanquin, werkt op not for profit-basis. Uit het artikel op de voorpagina van 13 juni wordt de indruk gewekt dat er winst wordt gemaakt met het bloed dat donors zonder vergoeding afstaan. Dat is onjuist.
    Sanquin zamelt niet meer bloed in dan nodig is om Nederlandse patiënten te kunnen helpen. Wij maken van het donorbloed verschillende producten die direct bij de ziekenhuizen kunnen worden gebruikt (rode cellen en bloedplaatjes). Van de overblijvende eiwitten worden geneesmiddelen gemaakt.
    Wat niet nodig is voor Nederlandse patiënten, gaat naar de zusterorganisaties en als deze zijn voorzien, naar farmaceutische bedrijven. Hierdoor krijgen de restproducten een patiëntenbestemming.
    Alle inkomsten van Sanquin worden gebruikt voor verbetering van de bloedtransfusie en voor wetenschappelijk onderzoek. Donoren krijgen drie keer per jaar een magazine dat geheel gewijd is aan de activiteiten van Sanquin.
    Daarnaast is er een website met een informatieve film: van bloed tot geneesmiddel. Ook is er een jaarverslag en zijn er folders en posters met uitleg in de donorcentra aanwezig.

Red.:   Waarom Buunen als ingezonden-briefschrijver de gelegenheid krijgt zijn al uitgebreid gepubliceerde hypocriete leugens te herhalen, is onduidelijk.
    Waar Buunen allemaal mee bezig is blijkt later:

Uit: De Volkskrant, 16-12-2008, van verslaggevers Michiel Haighton en Merijn Rengers

Donorbloed verrijkt bedrijf VS

Door overheid ingesteld Sanguin stelt kennis en geld beschikbaar aan LevPharma | Voorzitter raad van bestuur: in belang van bloedvoorziening.

Tussentitel: Verbijstering over band met Amerikaans farmaceutisch bedrijf

De eigenaren van een klein Amerikaans farmaceutisch bedrijf hebben in oktober van dit jaar 533 miljoen dollar (390 miljoen euro) verdiend aan hun samenwerking met de Nederlandse Stichting Sanquin Bloedvoorziening. Dit blijkt uit stukken die zijn gedeponeerd bij de Amerikaanse beursautoriteit SEC.
    Het door de overheid ingestelde Sanquin is in Nederland verantwoordelijk voor de bloedvoorziening en de productie van medicijnen uit plasma (eiwitten in het bloed). ...
     De Landelijke Vereniging van Bloed- en Plasmadonors (LVB) zegt 'verbijsterd' te zijn dat Sanquin financiële banden onderhoudt met een Amerikaans farmaceutisch bedrijf. 'We worden keer op keer verrast. Ik wil opheldering over alles wat Sanquin aan het doen is op de farmaceutische markt', zegt Joost Hardeman, voorzitter van de LVB.
    Uit de SEC-stukken blijkt dat Sanquin kennis, geld en productiefaciliteiten beschikbaar heeft gesteld aan LevPharma. Dat bedrijf bewerkte het al 35 jaar bestaande Sanquin-medicijn Cetor (werkzaam tegen zeldzame en gevaarlijke zwellingen) tot een vrijwel identiek geneesmiddel voor de Amerikaanse markt.
    Tien dagen nadat LevPharma toestemming kreeg om het medicijn in Amerika op de markt te brengen, werd het bedrijf overgenomen door een branchegenoot. De twee directeuren van LevPharma verdienden hiermee naar schatting ruim 80 miljoen dollar (60 miljoen euro) de man.
    De voorzitter van de raad van bestuur van Sanquin, Theo Buunen, zegt dat hij noch zijn medebestuurders persoonlijk hebben geprofiteerd. 'Wij waren niet betrokken bij de verkoop. en zijn verrast door de hoogte van de overnamesom.' ...

Red.:   Zo langzamerhand zijn alle uitspraken van Theo Buunen aan ernstige twijfel onderhevig. En geld kan op allerlei manieren verdeeld worden.

Naar Houding top I  , Economie overzicht  , Sociologie overzicht  , of site home .