Uit: De Volkskrant, 15-02-2010, door Gert-Jan van Teeffelen

Britten zouden het liefst hun eiland ontvluchten

Je hoort oudere Britten soms klagen dat Londen geen echte Britse stad meer is. Je kunt ze moeilijk ongelijk geven, en niet alleen omdat de meeste rode telefooncellen zijn verdwenen. Intussen heeft de helft van de inwoners een niet-Britse achtergrond.   ...
    Voor buitenlanders werken de eilanden dus als een magneet. Des te opmerkelijker zijn de onderzoeken waaruit blijkt dat veel Britten zelf het liefst in omgekeerde richting zouden reizen: voorgoed het land uit.
    Afgelopen week verscheen weer zo’n onderzoek. Een serieuze opiniepeiling, dus geen vluggertje via internet, maar een willekeurige telefonische steekproef onder 1.502 volwassen Britten uit het hele land, zodanig gewogen dat een representatief beeld ontstaat.
     De stelling ‘Ik zou emigreren naar een ander land als dat kon’ wordt door liefst 42 procent onderschreven. Onder jongere Britten (18-44 jaar) en diegenen uit de hoogste sociale klassen, zoals managers en mensen met vrije beroepen, ligt het percentage nog hoger.
    Op de vraag waarom Britten zo graag zouden vluchten, is geen eenduidig antwoord. Het weer wordt vaak genoemd, of de rat race – Britten maken de langste werkweken van Europa. Maar hetzelfde onderzoek onthult ook een diep ongenoegen over de maatschappij. ‘Groot-Brittannië is op het verkeerde pad’ en ‘Ik herken dit land nauwelijks meer’: 70 respectievelijk 56 procent is het hiermee eens.
    Immigratie wordt niet met zoveel woorden genoemd, maar het is bekend dat Britten niet dol zijn op vreemdelingen. ...

Red.:   De bestuurlijke en intellectuele elite krijgt te maken met de hoogopgeleide immigratie - de overige Britten met de laagopgeleide - en die leidt tot allerlei wantoestanden.
    Een klein voorbeeld van een veel groter probleem:
 

Uit: De Volkskrant, 24-09-2010, van de buitenlandredactie

Enorme wandluizenepidemie drijft New Yorkers tot wanhoop

Een epidemie van wandluizen drijft New Yorkers tot wanhoop. Op ruim 4500 plaatsen in de metropool zijn de ‘bedbugs’ aan het bijten geslagen. Kantoren en winkels moeten tijdelijk dicht om te worden gereinigd en hotels vrezen voor minder klandizie.
     De enorme opkomst van de wandluis werd al jaren voorspeld, maar is deze zomer pas echt losgebarsten. De verklaring wordt gezocht in het toegenomen internationale verkeer, waardoor reizigers de beestjes uit exotische gebieden met zich meenemen. Als de luizen zich eenmaal in een warm bed hebben genesteld en bloed hebben opgezogen, planten ze zich razendsnel voort. Vervolgens gaan de vijf millimeter kleine insecten ongemerkt mee naar kantoor, winkels en horeca.   ...

Red.:   Het veel grotere probleem waar voor het citaat op gedoeld werd, is natuurlijk het overbrengen van menselijke ziektes. Een alom bekend voorbeeld daarvan is aids. Aids is uitsluitend en alleen een epidemie geworden,door het internationale verkeer. En wel een bijzondere vorm van internationaal verkeer, namelijk dat van het kunst- en aanverwante circuits. Want aids  was en grotendeels is een homo-ziekte. Iets dat in het begin hardnekkig ontkend werd, uit politiekcorrecte overwegingen, en nu nog steeds enigszins. Maar aids in een homoziekte, die deels overgedragen  is op hetero's. Die door het voor een flink deel samenvallen van het kunstcircuit met het homocircuit, en het internationale verkeer binnen het kunstcircuit, razendsnel overgedragen is over de hele wereld.
    Dat internationale verkeer sloopt dus en essentieel iets voor het tegengaan van mondiale epidemieën: de voornamelijk continentale reisbarrière. Met de latere Mexicaanse griep is nogmaals geleken dat  men pas bereid is reisverboden te overwegen, als het al te laat is. Het internationale reiscircuit, de kern van het kosmopolitisme, is dus een duidelijk gevaar voor het gezondsheidswelzijn van de hele mensheid.


Naar Kosmopolitisme , Sociologie lijst  , Sociologie overzicht  , of site home .