Bronnen bij Kosmopolitisme: plutocratie

18 aug.2010

Eigenlijk is het vanzelfsprekend, maar voor de volledigheid ook wat bronnen over leiders van de kosmopolis: de superrijken:

Uit: De Volkskrant, 29-01-2010, door Peter de Waard

Mondialisering | Winnaars / verliezers

De Rotary van de beste netwerker ter wereld

Winnaar: Klaus Schwab
Waarom: Crisis of niet de Duitse econoom weet altijd de rijken en machtigen naar Davos te halen
...
Dat willen we graag horen. Maar met die boodschap komen wel meer knappe koppen.
Ja, maar ze hebben het niet zo mooi verpakt - tijdens de nieuwsluwte van eind januari in een Zwitsers ski-oord waar je met een glaasje glühwein en een knapperend haardvuur op de achtergrond zo knus kan babbelen over die betere wereld.

Het is toch een peperdure plek?
Klopt. Maar daardoor precies de goede plek: vanuit alle delen van de wereld per vliegtuig bereikbaar, én mooi hoog en geïsoleerd in de Alpen zodat niet Jan en alleman er naartoe kan komen.
...
Wie betaalt dat allemaal?
Zo’n honderd multinationals die lid zijn van het World Economic Forum en die nog wat sponsorgeld van de belasting moeten afschrijven. ...

Red.: De centra zijn natuurlijk de kosmopolitische steden:

Uit: De Volkskrant, 26-05-2006, boekbespreking door Peter de Waard

Het grote geld mag weer regeren

Londen werd onlangs officieus omgedoopt in London-grad. Van elke drie huizen in de peperdure Londense wijk Kensington en Chelsea wordt er één verkocht aan een Russische multimiljonair. Meestal zijn de buren Arabische oliesjeiks, Amerikaanse zakenbankiers, internationale pop-, film- of voetbalsterren en in een enkel geval een oude Britse aristocraat.
Groot-Brittannië is het eldorado geworden voor oud en nieuw geld. Londen en de countryside met zijn enorme landgoederen zijn tegenwoordig de meest geliefde pleisterplaatsen van de internationale jetset.
De superrijken worden in dit land met open armen ontvangen, door de fiscus met fluwelen handschoen aangepakt en krijgen alle prerogatieven. ...
De twee rijkste Britten zijn van buitenlandse afkomst: staaltycoon Lakshmi Mittal en de oliemagnaat en Chelsea-eigenaar Roman Abramovitsj. Het is geen toeval dat op de lijst van rijken veel belastingvluchtelingen staan. Groot-Brittannië wordt gezien als een belastingparadijs. Een groot aantal superrijken, met name in de City, zijn lieden die ‘niets hebben gecreëerd’, maar zich slechts bezighouden met het rondpompen van geld door het beheer van hedgefondsen, speculatie in financiële termijncontracten en het verhandelen van bedrijven. ...

Stewart Lansley: Rich Britain – The Rise and Rise of the New Super-Wealthy; Politico’s, 265 pagina’s, ca. € 32,95, ISBN 1 8427 5147 6

Red.: En het doet er eigenlijk weinig toe wie regeert:

Ongelijkheid is troef in het Groot-Brittannië van Tony Blair

De superrijken worden in dit land met open armen ontvangen, door de fiscus met fluwelen handschoen aangepakt en krijgen alle prerogatieven. Ze zijn graag geziene gasten op Buckingham Palace en op 10 Downing Street. ‘Deze premier verleent alleen audiënties aan de rijken en machtigen… het lobbyen bij deze regering heeft een niveau bereikt dat de publieke fatsoensnormen tart’, constateerde Roy Hattersley, voormalig plaatsvervangend leider van Labour onder Neil Kinnock, al voordat Blair ervan werd beschuldigd aristocratische titels en Hogerhuis-zetels aan bevriende zakenlieden te hebben verleend in ruil voor leningen aan zijn partij.   ...
    ... ‘Twintig jaar geleden was Groot-Brittannië een van de meest genivelleerde samenlevingen in de wereld, nu hoort het bij de meest ongelijke’, aldus Lansley.
    Gedurende bijna de helft van die periode regeerde Labour. Maar de partij is onder Tony Blair compleet van richting veranderd. De partij van de werknemers en vakbonden is nu de partij van het zakenleven. De Blairs zelf, en vooral Tony’s echtgenote Cherie, schrijft Lansley, zijn geobsedeerd door geld. Toen minister van Financiën Gordon Brown voorstelde het inkomen van de kabinetsleden te bevriezen, zei de premier tegen hem: ‘Dan vertel jij het maar tegen Cherie.’
    New Labour ziet de groeiende welvaartskloof niet langer als een misstand, maar als een groot goed. ‘New Labour is relaxed over het feit dat mensen stinkend rijk worden’, zei New Labour-goeroe Peter Mandelson met zijn typische gevoel voor understatement. New Labour huldigt dezelfde opvatting als ‘nieuw rechts’, namelijk dat herverdeling welvaartsgroei blokkeert.

Een flink deel van bemensing van ook de sociaal-democratie is gevoelig tot bezeten van dezelfde voorkeuren voor het kosmopolitisme - en valt razendsnel in de valkuil.

Naar Kosmopolitisme , Sociologie lijst , Sociologie overzicht , of site home .