Sociologische begrippen: stabiliteit cultuur

In Cultuur, ontstaan uitleg of detail hebben we cultuur beschreven als een verzameling door onderling interactie  ingesleten sociale gewoontes. In het kader van de integratiediscussie wordt door multiculturalisten met grote stelligheid beweert dat cultuur gemakkelijk veranderbaar is, zodat cultuurverschillen geen probleem zijn - "Het verschil slijt vanzelf binnen redelijke tijd, een generatie of zo".
    De integratiediscussie is natuurlijk volkomen vervuilt met ideologie. De werkelijkheid is te vinden buiten deze discussie:

Uit: De Volkskrant, 11-05-2010, column door David Brooks (The New York Times)
  Zweden blijven Zweden, waar ze ook zitten

Een eeuw geleden emigreerden tal van Zweden naar Amerika. Ze zijn goed terechtgekomen: slechts 6,7 procent van hen zit onder de armoedegrens. Ook een eeuw geleden besloten tal van Zweden niet te emigreren. Met hen is het eveneens goed gegaan. Volgens een recent onderzoek leeft 6,7 procent van hen in armoede, gemeten naar Amerikaanse maatstaven.
    Met andere woorden: hier heb je twee groepen met een identieke achtergrond die hun leven leiden in totaal verschillende politieke systemen, en als je kijkt naar de mate van armoede, krijg je precies dezelfde uitkomst.
    Iets soortgelijks geldt voor de levensverwachting. In 1950 werden Zweden gemiddeld 2,6 jaar ouder dan Amerikanen. In de daarop volgende vijftig jaar groeiden Zweden en de Verenigde Staten sterk uiteen. Zweden bouwde een verzorgingsstaat op met een collectieve gezondheidszorg, terwijl de VS dat niet deden. Resultaat: anno 2010 worden Zweden gemiddeld 2,7 jaar ouder dan Amerikanen.
    Hiermee is niet gezegd dat beleidsverschillen van geen betekenis zijn. Maar laten we realistisch zijn. De invloed van beleid en politieke interventie wordt vaak verdrongen door de invloed van cultuur en etniciteit.

En dat geldt voor allochtone immigranten in Nederland op zijn minst net zo sterk.

Uit het archief kwam nog een artikel van de hand van David Brooks over dit onderwerp. Brooks heeft in Amerika een granieten reputatie, en kennelijk is het hebben daarvan een voorwaarde om zulke controversiële dingen te kunnen schrijven. Anderen durven het niet (de Volkskrant, 16-08-2006, door David Brooks (The New York Times)):
  Een cultuur verander je niet van buitenaf

Diplomaten in New York scoren een hoop onbetaalde parkeerbonnen, maar niet iedereen scoort ze in hetzelfde tempo. Volgens de economen Raymond Fisman en Edward Miguel verzamelen diplomaten uit landen die hoog genoteerd staan op de corruptie-index van Transparency International gigantische aantallen bonnen, terwijl diplomaten uit landen die laag genoteerd staan er haast geen krijgen.
    In de jaren 1997-2002 kreeg de vertegenwoordiging van Koeweit bij de Verenigde Naties 246 parkeerbonnen per diplomaat. Ook diplomaten uit Egypte, Tsjaad, Sudan, Mozambique, Pakistan, Ethiopië en Syrië gingen enorm vaak in de fout. Maar diplomaten uit Zweden, Denemarken, Japan, Israel, Noorwegen of Canada kregen nooit een bon.
    De diplomaten hoefden geen boete te betalen voor foutparkeren, dankzij hun diplomatieke onschendbaarheid. Maar de mens wordt ook gevormd door culturele en morele normen en waarden. Als je een Zweed bent en je ziet een plekje pal voor een brandkraan, dan ga je daar niet staan. Je bent nu eenmaal Zweed.
    Publicist Walter Lippmann sloeg 65 jaar geleden al de spijker op de kop. De mens wordt niet gelukkig door al zijn verlangens te vervullen, zei hij. Hij wordt gelukkig door te leven met een overtuiging die zijn verlangens stroomlijnt en in toom houdt: 'Meer dan alle andere noden van de menselijke geest, meer dan de vervulling van enige andere behoefte, meer dan honger, liefde, genot, roem, meer zelfs dan het leven zelf heeft een man de overtuiging nodig dat hij wordt omsloten door de discipline van een geordend bestaan.'
    Mensen hebben de cohesie nodig die hun cultuur biedt en die vinden ze belangrijker dan een makkelijke parkeerplaats.
    Lawrence Harrison, een man met jarenlange ervaring als ontwikkelingswerker, heeft een studie gemaakt van de invloed van de cultuur op het menselijk gedrag. Hij is tot het inzicht gekomen dat het vooral culturele verschillen zijn die verklaren waarom sommige landen zich snel ontwikkelen en andere niet.
    Alle culturen bieden cohesie, maar sommige culturen bevorderen ontwikkeling en andere remmen die. Sommige culturen gaan corruptie tegen, andere laten die toe. Sommige culturen zijn gericht op de toekomst, andere op het verleden. Sommige culturen gaan ervan uit dat het individu zeggenschap heeft over zijn eigen lot, terwijl andere fatalistisch zijn. .
    In zijn nieuwe boek The Central Liberal Truth gaat Harrison in op de vraag die tegenwoordig van cruciaal politiek belang is: kunnen wij zelfbewust culturen veranderen, zodat die ontwikkeling en modernisering bevorderen? ...
    Maar Harrison heeft geleerd dat er grenzen zijn aan wat wij kunnen weten en bereiken. Samen met een team academici uit alle hoe ken van de wereld heeft hij een studie gemaakt van de culturele transformaties in Ierland, China, Latijns Amerika en elders. Hun conclusie luidde dat het niet mogelijk is een cultuur van buitenaf te veranderen, behoudens uitzonderlijke omstandigheden. ...

Iets dat even tegen het zere been van de politieke correctheid ingaat als het idee dat er niveauverschillen bestaan tussen culturen.


Naar Sociologische krachten , of site home .

12 mei 2010