Bronnen bij Sociologische begrippen: etnie, erkenning

"Alle culturen zijn gelijk" en "Etnie kan geen rol spelen" ... Het zijn de hoogst gehouden geloofsovertuigingen van de politiek-correcte ideologen. Onderstaand gaat de tweede er definitief en absoluut aan (de Volkskrant, 30-04-2016, door Ianthe Sahadat):
  Farmagenetica

Komt een Chinees bij de dokter

Een medicijn dat werkt bij een West-Afrikaan kan bij een Surinamer of witte Nederlander een heel ander effect hebben. Meer dna-onderzoek zou helpen.

Rahul is 62 en verheugt zich op zijn naderende pensioen. De Surinaams-Hindoestaanse man voelt zich kerngezond, alleen die cholesterolwaarde van hem, die mag wel wat lager. Van de cardioloog krijgt Rahul (een gefingeerde naam op verzoek van zijn arts) daarom het middel rosuvastatine. Zijn cholesterol daalt, maar hij krijgt ook last van spierpijn en heeft moeite met bewegen. Zijn cardioloog zegt: nee meneer, bij deze dosis komen bijwerkingen eigenlijk niet voor.
    Zijn huisarts Maria van den Muijsenbergh denkt daar anders over. Want, weet zij, Hindoestanen zijn vaak 'trage metaboliseerders' - zoals dat heet. Ze besluit de dosis van het middel te halveren. Rahuls klachten verdwijnen als sneeuw voor de zon en zijn cholesterol wordt evengoed verlaagd.
    De meeste geneesmiddelen worden getest op gezonde blanke mannen tussen 25 en 50 jaar. Voor een betrouwbare wetenschappelijke studie heb je een homogene groep nodig, is het argument. Maar bij vrouwen, kinderen, bejaarden of mensen van een andere etnische afkomst werken de middelen geregeld anders, niet of ze veroorzaken ernstige bijwerkingen.
   Dé patiënt bestaat niet, dat weten artsen heus wel. Toch is het onbewuste uitgangspunt van veel (beginnende) artsen een blanke 40-jarige hoogopgeleide man, merkt Van den Muijsenbergh. 'En laat dat nou juist de groep zijn die je het minst vaak tegenover je hebt als arts.'
   Zelf is Van den Muijsenbergh huisarts in Nijmegen in een praktijk waar voornamelijk migranten komen. Ook is ze werkzaam bij Pharos, het expertisecentrum voor gezondheidsverschillen, van waaruit ze les geeft aan huisartsen in opleiding en nascholing aan meer ervaren artsen: over Afrikanen en hun hoge bloeddruk of over Aziaten en hun trage medicijnafbraak.
    Het verhaal van Rahul verwoordt de dagelijkse medische praktijk van Van den Muijsenbergh in een notendop. Bij een Aziatische patiënt begint ze met sommige middelen laag, bij een Ethiopiër die niets merkt van zijn behandeling zal ze sneller ophogen en een West-Afrikaan met een hoge bloeddruk krijgt van haar een andere pil dan een witte Nederlander en een zoutarm dieet.
    'Er is best veel onwetendheid', zegt ze. Deze week nog gaf ze les aan vijftig huisartsen. Waar ze op moeten letten als ze een verwarde Ethiopische man wilden behandelen? 'Niemand wist dat hij waarschijnlijk een hogere dosis antipsychotica nodig zou hebben. Maar gelukkig weten psychiaters die veel met migranten werken dit soort dingen vaak wel.'    ...

Anekdotisch was dit al langer bekend, maar nu staat het dus formeel vast. Nog te gaan: er zijn ook etnische verschillen in de structuur van de hersenen en de geest. Eerste grote kans op succes: Afrikaanse mannen maken minder vasopressine aan waardoor ze (veel) minder huwelijkse trouw kennen en zorg voor de kinderen uitleg of detail .

En nog een onweerlegbare (Trouw.nl, 21-07-2016, door Alwin Kuiken uitleg of detail ):
  Bij orgaandonatie zoekt soort naar soort

... In vergelijking met autochtonen (27,5 procent), staan Nederlanders van Marokkaanse (0,6 procent), Turkse (1,6 procent) en Surinaamse (5,7 procent) komaf nauwelijks met een 'ja' ingeschreven in het Donorregister. Het CBS maakte deze cijfers vorig jaar voor het eerst bekend ...
    Met name in een stad als Rotterdam is dat een probleem. Daar is circa 40 procent van de mensen op de wachtlijst voor een nier van niet-westerse afkomst. Krijgen zij een orgaan van een autochtone Nederlander, dan komen de weefseltypen vaak minder goed overeen. Het kan dusdanig verschillen dat een orgaan van een autochtone Nederlander bij iemand van Turkse of Marokkaanse komaf minder lang meegaat, bijvoorbeeld 15 in plaats van 25 jaar. Vanwege de weefselverschillen zijn er vaak zwaardere medicijnen nodig, die weer extra kans op kanker geven.    ...

Natuurlijk volkomen belachelijk dat ze überhaupt blanke donororganen krijgen, nu ze aantoonbaar zelf niet doneren. Maar dat is een andere kwestie. Hier een extra punt is dat ze deze asocialiteit dus ook nog etnisch oftewel genetisch gaan doorgeven ...

Een aantal jaren later weer eens een erkenning (de Volkskrant, 03-08-2019, door Jurre van den Berg):
  Niet-westerse bloeddonoren dringend gezocht
...
Tusenstuk:
360 bloedgroepvariaties zijn er bekend. Mensen met een migratie-achtergrond hebben vaak andere bloedgroepen dan autochtone Nederlanders.
...
Bij een bloedtransfusie is het van belang dat het bloed van een donor matcht met het bloed van de ontvanger. Anders bestaat de kans dat het afweersysteem het gedoneerde bloed afstoot. Er zijn zo'n 360 bloedgroepvariaties bekend. Mensen met een migratie-achtergrond hebben vaak andere bloedgroepen dan autochtone Nederlanders.
...
Aan Turkse, Marokkaanse, Antilliaanse en Surinaamse bloeddonors is al langere tijd een groot tekort. ...

Tezamen weer dus met dat andere etnische verschil: de mate van sociaalheid ...

En kort daarna (de Volkskrant, 21-09-2019, door Hasna El Maroudi):
  Zwarte ziekten

De medische wereld heeft een witte blik. En dat is een probleem

Tussentitel: Het meewegen van etniciteit kan goed uitpakken bij bepaalde ziektebeelden ...

... zijn er ziekten en aandoeningen die bepaalde bevolkingsgroepen meer treffen dan andere. Wanneer je etniciteit langs de medische meetlat legt, valt bijvoorbeeld op dat Hindoestanen in de leeftijdscategorie van 35 tot 60 een driemaal grotere kans hebben op diabetes en hart- en vaatziekten. Hun vaten zijn nauwer en kunnen daardoor makkelijker dichtslibben. Bij Marokkanen en Turken komen stofwisselingsziekten als diabetes vaker voor dan bij autochtone Nederlanders (respectievelijk vier- en driemaal). Surinamers en Antillianen hebben meer te maken met een verhoogde bloeddruk (twee tot drie keer) dan hun witte landgenoten. En sikkelcelziekte komt (nog) helemaal niet voor bij autochtonen.
    In de praktijk worden symptomen van ziekten die minder vaak voorkomen onder de autochtone Nederlandse bevolking nogal eens niet herkend door artsen. Mensen van kleur die met hevige pijnen in het ziekenhuis belanden, kunnen worden aangezien voor morfineverslaafden, terwijl ze aan sikkelcelziekte lijden. Hoe komt dat? En waar ligt de oplossing?
    Bart Biemond is hoogleraar inwendige geneeskunde aan het Amsterdam UMC en gespecialiseerd in erfelijke vormen van bloedarmoede, zoals sikkelcelziekte en thalassemie. Volgens Biemond is er zo weinig bekend over sikkelcelziekte, waaraan patiënten blijvende weefselschade kunnen overhouden, omdat er te weinig geld en aandacht gaan naar niet-witte ziekten. Begin deze maand pleitte hij in zijn inaugurele rede voor verandering.    ...
    Waarom er zo weinig geld wordt vrijgemaakt voor onderzoek naar niet-witte ziekten als sikkelcelziekte ...
    Meer diversiteit in de zorg kan dus blinde vlekken wegnemen. Bovendien kan het leiden tot meer specialistische zorg voor bepaalde etnische minderheden. Zo richtte een aantal Marokkaans-Nederlandse artsen in 2008 een denktank op om aandacht te vragen voor gezondheidsproblemen die 'typisch' zijn voor mensen met een Marokkaanse achtergrond. Maar liefst 10 procent van de Marokkaanse Nederlanders lijdt bijvoorbeeld aan diabetes type 2 ...
    Desondanks kun je een waslijst maken van overrepresentatie van bepaalde etnische groepen bij bepaalde ziekten. 'Dat maakt het verleidelijk een causaal verband te zien tussen huidskleur en aandoening', zegt M'charek. En hoewel artsen en medisch specialisten in principe niet aan etnisch profileren doen, zijn er wel voorbeelden waar etniciteit wordt meegewogen. M'charek: 'Wanneer je als arts bijvoorbeeld patiënten behandelt met sikkelcelziekte en het leeuwendeel van je patiënten is van Ghanese afkomst, dan is het logisch om bij nieuwe Ghanese patiënten met een soortgelijk ziektebeeld uit te gaan van sikkelcelziekte.'
    Ook voor de geestelijke gezondheidszorg geldt dat er verschillen zijn tussen etniciteiten. ... Dat schizofrenie vaker voorkomt onder Marokkaanse Nederlanders, is inmiddels een 'gangbaar gegeven' in de ggz ...

Dit artikel, geschreven door een blankenhatende moslima uitleg of detail , staat boordevol politiek-correcte ontkenningen, die er natuurlijk allemaal zijn uitgehaald.
    Ze willen erkenning voor hun etnische ziektes, maar ze willen niet erkennen dat ze etnisch anders zijn ...
    En dan beginnen met een etnisch verwijt richting blanken ...
    Oftewel: het zijn ook etnisch stompzinnige en racistische barbaren.


Naar Sociologische krachten , of site home ·.

9 mei 2016