Bronnen bij Sociologische begrippen: slavernij, PC-versie, Nederlands

De Nederlandse afdeling van de politiek-correcte versie van het slavernij-verhaal wordt beheerst door de meest fanatieke figuren (voor de creoolse visie, zie hier uitleg of detail ). Hier is er eentje, in reactie op het eerste artikel sinds lange jaren dat in Nederland in een regulier medium de andere kant van het verhaal is belicht uitleg of detail  (de Volkskrant, 23-05-2013, ingezonden brief van Kees Uittenhout, auteur van Gouden Handel):
  'Blanken maakten slavenhandel groot'
.
Marcel van Engelen poneert de stelling: Omdat de Ashanti aan de Afrikaanse kusten slaven vrijwillig aan de blanken aanboden, hadden Afrikaanse zwarten net als de blanke Europeanen schuld aan de ontwikkeling van de transatlantische slavernij (Vonk, 18 mei). Dit behoeft enige nuancering.    ...

Na welke inleiding er meteen vastgesteld kan worden wat voor soort iemand de auteur van deze reactie is. De moderne elektronische middelen geven namelijk een instantaan antwoord op de vraag hoeveel keren in het artikel van Marcel van Engelen de term "blank" voorkomt: nul. We hebben dus te maken met een raciaal denker. Maar niet eentje die raciaal denkt op grond van feiten, maar op grond van ideologie. Denken op grond van feiten bestaat niet in dit soort politiek-correcte kringen. Die, zoals bekend, wél excelleren in het rijgen van woorden en "redenaties":
  Vele culturen kenden het begrip 'in slavernij gaan'. Zowel de overwinnaars van conflicten, als de overwonnenen accepteerden dit als ultieme consequentie van de afloop van dat conflict. Vaak praktiseerden die overwonnenen het systeem van verplichte arbeid, in dienst neming en geforceerde bijslaap zelf ook, waardoor slaven als het ware na ieder uitgevochten en verloren conflict werden doorgegeven. Slaven waren 'collateral advantage' bij oorlogen en stammentwisten. Ze waren 'oorlogsbuit'. De volgende keer kon het zomaar weer andersom zijn.
    Maar dat veranderde radicaal, toen er schepen aan de horizon verschenen, waarvan de opvarenden dure ruilgoederen overhadden voor die slaven: ketels, jenever, messen, bellen, spiegels. Alles wat de Ashanti-vorsten en hun vrouwen maar aantrekkelijk vonden: kralen, ringen, hemden en hoeden met veren.

Oftewel: slavernij was een onschuldig cultureel tijdverdrijf, en iedereen kon rustig "slaaf maken" bedrijven. Tot de Europeanen kwamen. Zeg maar: het geld. Daarna werd slaven maken instantaan een halsmisdaad:
  Het gevolg was dat de Ashanti rooftochten gingen ondernemen om slaven te verzamelen om aan de toenemende vraag te voldoen

Maar dat is dus niet de schuld van de Ashanti, maar van...:
  Het waren dus wel degelijk de blanken die er voor zorgden, dat de slavenaanvoer vanuit Afrika tot zo'n enorme hoogte kon stijgen.

... de blanken dus. Dat de Ashanti slaven maakten. En wie waren meer specifiek die blanken:
  Het is begrijpelijk dat wij Nederlanders ... elk argument aangrijpen om ons inktzwart besmette blazoen ... wij de instigators van ... de ... misdaden ...

De Nederlanders, dus. En hoe erg is het wat die Nederlanders gedaan hebben ten opzichte van wat er zoals meer is voorgekomen in de wereld?
  ... wij Nederlanders ... de instigators van een van de ergste misdaden tegen de menselijkheid ooit.

Waarna je kan concluderen dat hier dus weer sprake is van het bekende gevolg van ideologische bezetenheid: een ernstige denkstoornis.
    Een uiting daarvan is het volkomen over het hoofd zien van het feit dat het argument dat de auteur aanvoert voor de blanke schuld: "Door hun inbreng gin gen de creolen meer slavenmarkten", precies andersom ook geldt: "Door de inbreng van de creolen gingen de blanken in slaven handelen en ze gebruiken". Waarna je zou kunnen besluiten dat het een spiraal- of kringproces is, en je op zoek moet naar het begin. En dat is dan weer doodgewoon het initiële slavenhouden: door de creolen.
    Overigens zijn de creoolse uitwassen in deze discussie volkomen het gevolg van de blanke handelaren in multiculturalistische ideologie zoals deze auteur. Wat mede voeding geeft aan de gevoelens van afkeer en haat die creolen in het westen ten opzichte van blanken koesteren, zie de rellen in Parijs 2005 en Londen 2011, gevoelens die veroorzaakt worden door iets heel anders: hun culturele nederlaag .

De volgende (Trouw.nl, 02-06-2013, door Stevo Akkerman uitleg of detail ):
  De pijn van de slavernij is de pijn van het heden

Hoe lang mogen de nazaten van de slaven blijven klagen over het leed dat hun voorouders is aangedaan? Of is het verkeerd over 'mogen' te spreken, alsof het om een voorrecht gaat? Nu herdacht wordt dat Nederland 150 jaar geleden de slavernij afschafte, klinkt vanuit het zwarte kamp de roep om koninklijke excuses, en reageren sommige witten zo heftig dat je bijna zou denken dat ze een kwaad geweten hebben.    ...

Die laatste uitspraak is een keiharde leugen: de politieke-correctheid is in alle opzichten dominant: media, intellectuele wereld, en de politiek. Die 'sommige witten' is een enkeling in een niet politiek-correct gecensureerd medium, en Piet Emmer - die daar als enige wel toegang toe heeft. Maar de politieke-correcteheoid is zo dominant en zo censuur-geneigd, dat zelfs dit zeldzame tegengeluid ze al veel te veel is.
    Die uitspraak over 'een kwaad geweten' is natuurlijk je reinste suggestie, die ook gemakkelijk voorzien kan worden van een tegenargument: als niet-praten over iets een kwestie is van slecht geweten, moet het slechte geweten van de creolen gigantisch zijn, want die willen absoluut niet praten over hun betrokkenheid als slavenmakers en slavenhouders.
    Maar, kan de tegenwerping zijn, bij die witten is het wel duidelijk dat ze reden hebben voor een slechts geweten, en bij die zwarten niet.
    Dat is dus precies het tegenovergestelde: de witten hoeven geen slecht geweten te hebben, want ze hebben de zwarten niets aangedaan (men schijnt het te hebben over iets van 150 jaar terug). De zwarten hebben de witten wel iets aangedaan, want de betreffende zwarten zitten als uitkeringsnegers in de Bijlmer. Waar ze elkaar en anderen met kogels bestoken, en de witten in het algemeen veel last en kosten van hebben.
    Dus is er zijn veel geldiger redenen om een kwaad geweten te zoeken echter de klachten van de zwarten dan die van de witten: de witten hebben niets gedaan, en de zwarten weten dat ze teren op de zakken van de witten. Maar politiek-correcten zullen daar nooit achter komen. Want politiek-correcten kunnen zaken slechts van één kant bekijken. Zelfs als iemand met de andere kant komt, willen ze het daar niet over hebben:
  ...het Afrikaanse aandeel in de slavenhandel, zoals beschreven in het net uitgekomen boek 'Het kasteel van Elmina' van Marcel van Engelen, leidt alleen maar af.

Zelfs als ze dus op een andere kant van de zaak wordt gewezen, keren ze zich welbewust daarvan af: die andere kant '... leidt alleen maar af'. Het is als de gelovige die een brok maansteen in de mond gepropt krijgt, en dan serieus verklaart: "En toch is de maan van groene kaas".

Op de herdenkingsdag, met berichten eraan vooraf geschreven, kwamen de politike-correcten het nog eens allemaal onderstrepen. De hoofdredactie van de Volkskrant (de Volkskrant, 01-07-2013, hoofdredactioneel commentaar, door Sander van Walsum):
  Onze slavernij

Honderdvijftig jaar nadat Nederland - rijkelijk laat - de slavernij verbood, worden opnieuw ongemakkelijke vragen over deze episode gesteld. Komt ze er in het geschiedenisonderwijs niet erg bekaaid van af? Getuigt het feit dat Nederland slechts drie slavernijmonumenten telt niet van onze onverschilligheid? Kunnen we nog wel volstaan met gratuite spijtbetuigingen, en ligt het niet op de weg van de nieuwe koning om in dezen een groot gebaar te maken?   ...

Een directe ontkenning van de eerdere en huidige opmerkingen van  gebrek aan aandacht: er wordt op school ruim voldoende aandacht besteedt aan de slavernij, en er zijn al meerdere spijtbetuigingen gedaan en vandaag weer eens (dat 'gratuite' is natuurlijk een gratuite opmerking van politiek-correcte drammers). En de koning hoeft zich nergens voor te excuseren, want koningin Beatrix heeft zich eindeloos veel moeite getroost om de creolen te over hun bolletje te aaien en te knuffelen. En uitspraken over dit soort zaken zijn sowieso een kwestie van de regering.
    Waarna men de zijde kiest van de meest extremistische en racistische en anti-blanke creolen:
  De discussies waar deze legitieme vragen aanleiding toe geven, worden overwegend op basis van rekenmodellen gevoerd. Zo becijferde de Surinaamse econoom Armand Zunder dat een schadevergoeding van 379 miljard euro voor de nakomelingen van Afrikaanse slaven in 'de West' passend zou zijn.

Precies hetzelfde geldt dan voor de blanke arbeiders in Nederland, die in nauwelijks betere omstandigheden voor nauwelijks meer werkten voor dezelfde soort "eigenaren" is Nederland. Maar, zoals we later zullen zien: dat geld (niet die onzinnige 379 miljard) hebben ze allang teruggekregen, in de vorm van uitkeringen en dergelijke.
  Feit is dat de slavernij voor hen nog hoogst actueel is ...

Omdat er winst in zit, en ze zelf en zelfstandig zwaar onderpresteren.
  ... terwijl ze voor de spreekwoordelijke nakomelingen van de slavenhandelaren - lees: de blanke Nederlander - vaak tot de categorie 'jammer maar helaas' behoort.

Net als de rest van de geschiedenis van, zeg, voor de Tweede Wereldoorlog.
  De slavernij was een kwaad - ook naar toenmalige maatstaven. En Nederland heeft zich bij de instandhouding van dat kwaad niet onbetuigd gelaten. Dat besef moet levend worden gehouden.

De slavernij was een kwaad - ook naar toenmalige maatstaven. En de creolen hebben zich bij de instandhouding van dat kwaad op de voorste rangen bevonden. Maar dat besef moet diep verborgen worden.

De Afrika-correspondent legt nog even uit wie er van de slavernij geprofiteerd hebben (de Volkskrant, 01-07-2013, door Wim Bossema):
  Afschaffing slavernij was vooral een feest voor eigenaren

Vandaag is het 150 jaar geleden dat de slavernij werd afgeschaft. De 'vrije' slaven moesten echter nog 10 jaar bij hun baas blijven werken, tegen loon. Slaveneigenaren kregen een compensatie van 200 of 300 gulden per slaaf. Historica Dienke Hondius bracht hun adressen in Amsterdam in kaart.


Voor wie was de afschaffing van de slavernij op 1 juli 1863 eigenlijk het grootste feest? De slaveneigenaren konden incasseren: voor elke slaaf in Suriname kregen ze 300 gulden, ter compensatie van het verlies van hun 'bezit', voor een slaaf op de Antillen 200 gulden. Dat kon flink aantikken voor aandeelhouders in de plantages. De Insingers (zie linksonder) toucheerden bijvoorbeeld 359.100 gulden. Voor de vrijgemaakte slaven was er niets. Sterker, zij waren verplicht nog tien jaar te werken voor de oude baas, nu voor een loon. Pas in 1873 konden ze gaan en staan waar ze wilden.

En sindsdien gingen Suriname en de overige koloniën bergafwaarts.
    Maar hoewel hij het ongetwijfeld niet zo bedoelt, staat hier nog eens duidelijk wie die profiteurs waren; dat waren beslist niet "de Nederlanders", maar een exclusieve groep rijke handelaren, zich voornamelijk bevindend in Amsterdam.
 
En de dag erna werd het allemaal nog eens dunnetjes overgedaan, met de verslagen van de herkenning - en weer was het allemaal niet goed natuurlijk (de Volkskrant, 02-07-2013, van verslaggeefster Lidy Nicolasen):
  Nationale herdenking slavernijverleden | 150 jaar geleden schafte Nederland de slavernij af

Opnieuw spijt, maar ook nu geen excuses

Drie keer heeft de Nederlandse regering in het recente verleden al spijt betuigd over de slavernij. Sinds gisteren is er ook berouw, onomwonden, over de wandaden die onze voorouders de bewoners van Afrika hebben aangedaan, zei minister Lodewijk Asscher namens de regering. Maar het woord excuses, dat de slachtoffers het liefst zouden horen, kwam ook dit keer niet over zijn lippen.
    De Nederlandse regering is nooit erg toeschietelijk in het uitspreken van excuses, of het nu gaat over de Jodenvervolging, Srebrenica of de koloniale oorlog in Indonesië. ...

Een demonstratie van de hersenverweking waar politieke-correctheid toe leidt: de Jodenvervolging is niet gedaan door de Nederlanders maar de Duitsers, De Nederlanders zijn nooit in Srebrenica geweest want dat waren de Verenigde Naties (Nederland had geen enkel recht of mandaat), en de oorlog in Indonesië was een uitloop van de Tweede Wereldoorlog.
  Er is een uitzondering gemaakt en dat was voor de nabestaanden van het bloedbad in Rawagede.

Dat was een uitspraak van een stel politiek-correcte rechters, in de volksmond bekend als "D66-rechters", die het recht aan hun laars lapten en lappen ten gunste van hun politieke overtuigingen uitleg of detail (het is waanzinnig om een een enkel particulier geval uit de loop van een historische gebeurtenis te halen - wat er gebeurt is dan gebeurtenissen uit historische tijden beoordeeld gaan worden met de normen van nu. Het einde daarvan is de veroordeling van de leeuw wegens het doden van het hertje) .
  Het onderscheid tussen excuus en berouw lijkt futiel, maar is het in de praktijk niet. Wie excuus maakt, komt over de brug en lokt claims uit tot schadevergoeding. Slachtoffers en hun advocaten zullen alles op alles zetten om het excuus te verzilveren. Deze juridische implicatie is niet vanzelfsprekend, maar de angst voor claims maakt achtereenvolgende regeringen kopschuw om 'sorry' te zeggen.

En dat is dus niet meer dan verstandig, gezien de waanzin die mogelijk is in de rechtspraak.
    In het geval van de slavernij is het dubbel verstandig, omdat er bij een proces natuurlijk aangevoerd gaat worden dat er legale contracten zijn aangegaan met de Afrikaanse negers, en die dus de uiteindelijke aan te spreken partij zijn. En dan zijn de negers dubbel gefrustreerd.

En dan heb je ook nog het pak huilende wolven der politieke-correctheid: de columnisten (de Volkskrant, 06-07-2013, column door De Betrouwbare Mannetjes):
  Vakantieroute

Was het februari geweest, dan hadden de Betrouwbare Mannetjes nog even snel een extra stagiaire ingewerkt. Masturberende mailmevrouw, fietsend negertje, de Schultz van Haegentjes, het lag allemaal voor het oprapen. ... Het opinieseizoen is ten einde.
    Zonde natuurlijk. De professionals hadden er wel raad mee geweten. Met Eurlings, de zoveelste Limburger die zich in laat met een corrupte organisatie, of de jaarlijkse spijt voor het gebrek aan excuses rond Keti Koti. ...

De Liegende Mannetjes (Melle Runderkamp en Simon Hendriksen ), dus.

De campagne begint echt op stoom te komen (de Volkskrant, 18-09-2013, door Berend Jan Bockting):
  Reportage | Op de set bij Hoe duur was de suiker

Tropenjaren

Het oer-Surinaamse slavernijdrama. Hoe duur was de suiker, de openingsfilm van het NFF, is opgenomen nabij Kaapstad. Zuid-Afrikanen spelen slaven. Confronterend? 'Het is een zegen dat een film als deze wordt gemaakt.'


...    Van de Velde verfilmt de klassieke bestseller uit 1987, waarin McLeod de blanke halfzusjes Elza en Sarith en slavin Mini-Mini opvoert in de Nederlandse kolonie. Terwijl Sarith (in de film gespeeld door Gaite Jansen) zichtbaar moeite heeft met het koloniale leven, ziet Mini-Mini (debutante Yootha Wong-Loi-Sing) kans om aan haar ondergeschikte rol te ontsnappen.    ...

Die slechte blanken ... En er komt meer:
  Tussenstuk:
Ook een tv-serie

In het voorjaar van 2014 wordt Hoe duur was de suiker ook op televisie uitgezonden, nog net binnen het kader van de 150 jaar geleden afgeschafte slavernij. Regisseur Jean van de Velde (links) presenteerde een 'panklaar plan' bij de VARA voor een 200 minuten durende, vierdelige serie. Het is de bedoeling dat de serie bijna twee keer zo lang wordt en fundamenteel verschilt van de film. Elke aflevering moet de focus leggen op een ander personage. Volgens de regisseur bevat de serie meer voice-over. 'Een film kan wat suggestiever zijn, terwijl men op tv liever meer hoofden in beeld ziet.'

We kunnen niet wachten.

De Volkskrant kennelijk ook niet, want de voorgaande twee volle pagina's in het tweede katern waren niet voldoende. Dus ook nog eens een volle pagina in het hoofdkatern (de Volkskrant, 26-09-2013):

Met dit soort teksten (de Volkskrant, 26-09-2013, door Lidy Nicolasen):
  Interview | Alex van Stipriaan, hoogleraar Caribische geschiedenis

'150 jaar is niet eens zo lang geleden'

"300 jaar is niet eens zo lang geleden", "450 jaar is niet eens zo lang geleden", "600 jaar is niet eens zo lang geleden", "750 jaar is niet eens zo lang geleden", "900 jaar is niet eens zo lang geleden", "10500 jaar is niet eens zo lang geleden", ... Ad infinitum.
    Goed dat we hier te maken hebben met een echte wetenschapper die weet wat 'lang' is ...

  Hoewel de afschaffing van de slavernij uitgebreid is herdacht, kan Nederland nog lang geen punt zetten achter het verleden, zegt Van Stipriaan.

'De nieuwe generatie stelt vragen over ons verleden. Een klas bestaat niet meer alleen uit witte Nederlanders, dus zul je steeds vaker horen: wie is die zwarte jongen op dat schilderij met die regenten? ...

Van Stipriaan produceert de ene gotspe na de andere. Dit is de tweede: alsof blanke leerlingen niet zouden vragen naar de zwarte jongen op het schilderij ... Heeft 'ie dat onderzocht?
  'Het is belangrijk dat we nadenken over de vraag of dit land vanwege zijn specifieke geschiedenis wel een wit land is met een witte cultuur.'

Oftewel: Van Stipriaan is voor het afschaffen van Nederland en de Nederlandse cultuur - ten bate van de lichtbruingele globale alles-is-overal-hetzelfde cultuur. Dat Nederland in de jaren zeventig nog een vrijwel puur blank en en stuk fatsoenlijker land was, moet snel vergeten worden.
    Overigens gaat Van Stipriaan er hier dus kennelijk vanuit dat "regenten in koloniën" karakteristiek of representatief zouden zijn voor "Nederland". Een volkomen gestoorde opvatting, die op zijn gunstigst veroorzaakt is door vakidiotie.
  Dat de slavernij 150 jaar geleden is afgeschaft, is net gevierd, maar voor velen begint het nu pas, zegt Alex van Stipriaan

Voor wie dan ...? Niet voor de Nederlanders. Die zijn geen "regenten in koloniën", noch zijn ze dat ooit geweest.
  De vraag aan Van Stipriaan is: komt er een moment dat we over de slavernij kunnen praten zonder emotionele disputen? 'Nee', zegt hij. 'Zover zijn we nog niet. Simpel gezegd: als een kwart tot eenderde van de zwarte Amsterdammers zegt: ik heb last van Zwarte Piet, dan zegt wit Amsterdam: je moet je niet zo aanstellen.

Dat zegt ,maar een klein deel van de Nederlanders. de ruime meerderheid zegt: "Als het je niet bevalt, is daar het gat van de deur" - wijzende richting Suriname. Maar daar is Van Stipriaan het niet mee eens ...
  Als je niet begrijpt dat het heel arrogant is te zeggen: 'Je moet niet zeuren, jij bent toch naar mijn land gekomen, je past je maar aan', begrijp je niks van de geschiedenis. Nederland was geen vrije keuze voor mensen uit Afrika, India of Java. Het is een erfenis van twee eeuwen 'opvoeding'. Hun is verteld dat het land van hun slavenhouder het land is van melk en honing, het toppunt van beschaving. Ze zijn geboren onder Nederlandse vlag, hebben een Nederlands paspoort, spreken de taal, kennen de cultuur en delen de geschiedenis.'

A ha: we hebben ze gedwongen om hierheen te komen door het land beter te organiseren dan ze zelf kunnen.
  Ze zijn geboren onder Nederlandse vlag, hebben een Nederlands paspoort, spreken de taal, kennen de cultuur en delen de geschiedenis.'

Een kameel in Artis is geboren onder Nederlandse vlag, heeft een Nederlands paspoort, begrijpt de Nederlandse sprekende verzorgende taal, kennen de cultuur en deelt de dierentuin. Maar net als de kameel zich sterk verschillend gedraagt ten opzichte van een koe, gedragen creolen zich sterk verschillend ten opzichte van Nederlanders. kijk maar:
  'In Nederland is de slavernij vooral opgehangen aan Suriname. Wij vonden Suriname interessant. Je had er Indianen en Marrons in het bos, ze trommelden er op echte Afrikaanse trommels. Er zijn indiaanse ceremonies, Hindoestaanse en Javaanse rituelen.

Maar het noemen van deze feiten was natuurlijk niet bedoeld voor deze context ...
    Maar Van Stipriaan is nog lang niet uitgekankerd:
  We zijn 150 jaar verder, maar Nederland is niet klaar zolang het woord allochtoon niet is uitgebannen, vindt Van Stipriaan. 'Het is een woord dat Surinamers en Antillianen zelf nooit zullen gebruiken.

Ja hoor ... Als er subsidie te verdelen valt onder die noemer, staan ze vooraan in de rij.
  Een allochtoon hoort er niet bij, is tweederangs, hoewel ze als rijksgenoten hier naartoe kwamen.

Het is weer precies andersom: omdat de rijksgenoten die hierheen gekomen zijn op de tweede rang blijken te functioneren, worden ze gekenmerkt als "allochtoon" - oftewel: "immigranten met aanzienlijk tot grote achterstand".
  Nu, na een verblijf van veertig jaar, hebben ze gemiddeld vijf keer minder vermogen dan Nederlanders die hier al generaties lang wonen en 30 tot 40 procent minder koophuizen. Ze worden vier tot zes keer meer verdacht van een misdrijf.

Nederlanders dwingen ze daartoe.
  Ruim anderhalf keer zoveel kinderen met Surinaamse of Antilliaanse achtergrond gaan in vergelijking met witte kinderen naar het laagste onderwijsniveau.

Nederlandse onderwijzers zijn racisten.
  In de Tweede Kamer zit geen enkele AfroNederlander.

Het feit dat Nederlanders ook corruptie bij creolen onderzoeken uitleg of detail is racisme.
  Religies als winti worden niet erkend en krijgen geen omroeptijd.

Een ernstige zaak. Het is het doel van de vooruitgang en beschaving om het geloof in tovenarij te stimuleren.
  'Het Sociaal Planbureau heeft een half jaar geleden 28 acteurs bij meer dan 300 uitzendbureaus laten solliciteren. Ze hadden allemaal hetzelfde cv en dat uit hun hoofd geleerd, ze spraken allemaal even goed Nederlands. Ongeveer de helft van de witte acteurs kreeg een baan aangeboden, tegen een kwart van de niet-witte acteurs. Hoe komt dat? ...'

Allemaal racisme. Er is tenslotte geen enkel merkbaar verschil tussen blanke Nederlanders en gekleurde immigranten uit culturen en maatschappijen waar ze sterk onderfunctioneren ten opzichte van Nederland. Maar hier begaat Van Stipiraan het soort fout dat dit soort gore intellectuele manipulatoren altijd begaat, vroeger of later: hij laat de dekking van zijn kaarten vallen:
  '... Hoe komt dat? Het is belangrijk die vraag hardop te stellen, veel belangrijker dan meteen met allerlei verklaringen te komen.'

Oftewel: het gaat niet om verklaringen. Het gaat er alleen maar om om Nederlanders te trappen. Omdat ze het beter doen dan creolen.
    En tenslotte geeft Van Stipriaan nog een voorspelling over hoe lang die achterstanden zullen duren:
  Van Stipriaan over de vraag of er een moment kan komen dat je zegt: hou op met klagen: 'Jij bepaalt dan wanneer iemand mag klagen of niet? Hoe lang mag je klagen over ontslag? Hoe lang mag de partner van een overledene rouwen? Het is het ongemak van de omgeving. We erkennen inmiddels de derde generatie oorlogsslachtoffers. In dat licht gezien is 150 jaar niet eens zo lang geleden,

Dat kon dus best nog wel eens 150 jaar duren ...


Naar Sociologische krachten , of site home .

22 jul.2013