Bronnen bij Sociologische krachten: wetenschap, vertrouwen

Wie enige kennis van de geschiedenis van de mensheid, weet dat wetenschap mogelijk haar meest kenmerkend activiteit is - met als één van de weineg concurrerende de kunst. Waarbij de kunst in hoge bijdraagt aan haar emotionele ontwikkeling, en de wetenschap zo'n beetje alles heeft bijgedragen aan haar huidige materiele. je zou dus kunnen denken dat het menselijke vertrouwen in de wetenschap zeer groot moest zijn. De kop van het volgende artikel doet even anders denken (de Volkskrant, 02-07-2013, door Martijn van Calmthout):
  Vertrouwen in de wetenschap is helemaal niet zo beroerd

Nederlanders hebben aanzienlijk meer vertrouwen in de wetenschap dan in instituties als de regering, het parlement, de media en de rechtspraak. Hooguit zijn ze argwanend over individuele weten- schappers en instellingen. .
    Dat blijkt uit een enquête van het Rathenau Instituut en de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid WRR, die vandaag wordt gepubliceerd.
    Hoogopgeleiden hebben door de bank genomen meer vertrouwen in de wetenschap dan anderen. Maar ook laagopgeleiden blijken de wetenschap nog steeds hoog te hebben zitten. De politieke oriëntatie doet er nauwelijks toe.
    Voor zover de wetenschap in Nederland kritiek krijgt, is dat vooral op individuele onderzoekers of instellingen. Bijvoorbeeld omdat ze frauderen, politiek bedrijven of zich verbinden met bedrijven.    ...

Niets aan de hand dus. "Men" weet best wel wat de rol en waarde van wetenschap is. De burger staat in de tegenwoordige tijd, schrijvende 2013, bijna ieder seconde van de dag met een mobiele telefoon aan zijn oor gekleefd, en hij weet best wel dat dat techniek is, en dat techniek veel te maken heeft met wetenschap.
    Waarom dan toch nu dat onderzoek:
  Het is de eerste gerichte peiling van het publieke vertrouwen in de wetenschap in Nederland ooit.

Dat is vanwege dit:
  'Affaires als rond Diederik Stapel geven wel ophef. Maar het ideaal van de zuivere wetenschap staat bij het publiek nog steeds als een huis', zegt onderzoeksleider Barend van der Meulen van het Rathenau Instituut.

Dit klopte niet helemaal: als 'affaires als rond Diederik Stapel' inderdaad ophef zouden geven, dan zou je verwachten dat het vertrouwen in de wetenschap omlaag zou gaan. En "affaire" qua boodschap was er genoeg. Zelfs dit bericht werd er aanvankelijk door gedomineerd, in de website-versie (Volkskrant.nl, 02-07-2013, door Martijn van Calmthout):
  Ondanks fraude Diederik Stapel veel vertrouwen in de wetenschap

De "affaire" bestond in de Volkskrant uit dusdanig veel pagina's, dat je er in totaal meerdere katernen me kan vullen. Met chocoladekoppen waarvan men normaliter de Telegraaf wenst te beschuldigen. Met het voortdurende hameren dat het hier ging om "de wetenschap". Die dus best niet te vertrouwen was, was de overduidelijke boodschap. Waarna nog een paar bijna soortgelijke gevallen ("Polderman", "Smeesters") een bijna soortgelijke behandeling kregen.
    Dus voelde het Rathenau Instituut zich kennelijk geroepen om te onderzoek wat voor effect deze media-campagne had gehad. Met dus bovenstaande resultaat: er was niets veranderd. Zeer verwonderlijk.
    Tot je de laatste alinea van het artikel leest. Daar waar de journalist de zaken stopt waarvan hij vindt dat hij ze niet weg kan laten, maar toch niet te veel in de aandacht mogen komen:
  Rathenau en WRR concluderen ook dat wetenschap voor het grote publiek vooral natuurwetenschap en geneeskunde is. Vakken als sociologie en economie worden niet als onderdeel van de wetenschap gezien. Onder aan de ranglijst bungelt het Sociaal en Cultureel Planbureau, dat de regering adviseert op maatschappelijk gebied. Geen wetenschap, vinden vier van de vijf ondervraagden.

Diederik Stapel was sociaal-psycholoog. Het soort onderzoek dat ook gedaan wordt door het SCP. Waarvan de gewone burger reflexmatig reageert met "Gooi maar in m'n pet'. Omdat de ene helft van onderzoek en uitkomst van de soort is: "Morgen gaat waarschijnlijk de zon op", en de andere "Je moet van allochtonen en andere vreemdelingen houden ook als ze je winkel overvallen want dat zijn ook mensen en als je dat niet doet, ben je een xenofoob". Of in één van de gemanipuleerde onderzoeken van Diederik Stapel: "Een wanordelijke omgeving maakt mensen racistisch" - blanke mensen dan wel te verstaan, want de wanorde is buiten het balzakje  westen natuurlijk oneindig veel groter dan erbinnen. Een onderzoek dat vol vertrouwen door de media werd rondgebazuind. net al,s alle soortgelijke onderzoeken. Reden waarom Diederik Stapel, uit op reputatie en roem, ook dit soort onderzoeken deed: Onderzoeken die het goed zouden doen in de media.
    Als het gaat over vertrouwen in de wetenschap, moeten er dus twee tweedelingen gemaakt worden: alfa/gamma- versus bèta-wetenschap, en media, intellectuelen, bestuurders en politici versus de rest van de burgers. De eerste groep heeft vertrouwen in de eerste soort wetenschap, en de tweede heeft vertrouwen  in de tweede soort. ook laat dit onderzoek zien dat de tweede groep geen vertrouwen heeft in de eerste soort wetenschap. De vraag is dan dus: hoe staat het met de eerste groep ten opzichte van de tweede groep wetenschappen. Oftewel; wat denken de alfa's en gamma's over de bètawetenschap - of de bètawereld in het algemeen? Het antwoord daarop staat uitvoerig onderbouwd uitleg of detail , uitgewerkt en uitgelegd hier : alfa's en gamma's hebben een matige tot intense afkeer van bètawetenschap, zoals nog een geïllustreerd door bovenstaande koppen, de hadden moeten luiden:
  Vertrouwen in de wetenschap uitstekend

Of nog accurater:
  Vertrouwen in de bètawetenschappen uitstekend

En die afkeer is zo sterk, omdat ze vinden dat bètawetenschap hun "vrijheden" inperkt. Wat in de praktijk deels zo is, maar dan vrijwel uitsluitend vrijheden van de alfa's en gamma's tot het kwaad. waaronder de ideologieën zoals degene waarvoor Diederik Stapel gefraudeerd heeft.

Nog meer bewijzen van het gezonde verstand van de gewone mensen in deze (de Volkskrant, 14-09-2013, column door Ionica Smeets):
  Ionica Smeets over het nuttigste schoolvak

Tussentitel: Zonder meetkunde loopt zelfs de kermis in het honderd, bleek vorige week in Zaandam

Beste brugklassers,


Hoe bevielen de eerste weken op jullie nieuwe school? Hebben jullie je vaak afgevraagd waarom je al die dingen moet leren? En of je er ooit iets aan zult hebben? Hans Teeuwen (misschien kijken jullie zijn shows bij geschiedenis) verzuchtte ooit hoe hij zich voelde toen zijn biologieleraar uitlegde hoe bijna onzichtbare beestjes zich ongeslachtelijk voortplanten op de bodem van de oceaan: 'Who gives a fuck? Ik kom daar nooit.'
    Ik kan me voorstellen dat jullie bij wiskunde soms hetzelfde gevoel krijgen. ...
    Toch denk je daar later misschien heel anders over. Deze week vroeg onderzoeksbureau Gallup aan duizenden Amerikanen om eens terug te denken aan alle vakken die ze ooit hadden gevolgd, op school of bij latere opleidingen. Welk vak is het meest waardevol in hun leven? Slechts twee procent van de geïnterviewden mopperden dat geen enkel vak nuttig is (en ging daarna ongetwijfeld verder met klagen over hoe de jeugd van tegenwoordig al helemaal niets meer leert op school).
    Enthousiast waren veel Amerikanen over Engels en natuurwetenschap. Maar het nuttigst was toch echt wiskunde, maar liefst 34 procent van de Amerikanen antwoordde dat ze daaraan het meeste hadden in hun dagelijks leven. In 1989 en 2002 stond wiskunde bij eenzelfde enquête ook al op één, en ik durf er een fles martini onder te verwedden dat dit in 2022 nog steeds zo zal zijn.    ...

En dat zal in Nederland misschien wat ongunstiger liggen, maar vermoedelijk niet bij gewone mensen. Wel natuurlijk bij besturend en meningsvormingd Nederland:
  Nu kun je natuurlijk denken: wat een gekke lui die Amerikanen. Alsof ík meetkunde na mijn examen ooit nog zal gebruiken. Ik ga later lekker bij het gemeentehuis werken en daar bijvoorbeeld kermisvergunningen uitdelen.
    Grappig dat je dat denkt, want in Zaandam zit er precies zo'n ambtenaar als jij. Toen daar vorige week de kermis was opgebouwd, bleek dat de grote attracties Gladiator en Mission Space zo dicht op elkaar staan dat ze elkaar raken bij het draaien. Toch stonden de attracties allebei keurig op hun door de gemeente toegewezen plek. Er was iets misgegaan bij het indelen van de plaatsen. Misschien doordat een ambtenaar meetkunde vroeger niet zo interessant vond.

Alfa's en gamma's hebben namelijk een heel andere kijk op de werkelijkheid: als het hun beter uitkomt, hier: meer plaatsen voor attracties, zetten ze gewoon die attracties dichter bij elkaar. Onafhankelijk van de werkelijkheid van de ruimte die die attracties nodig hebben. Je neemt gewoon een "managementsbeslissing".


Naar Sociologische krachten , of site home .

 6 jul.2013