Bronnen bij Westerse organisatie: evolutie van bestuur, erkenning

De gelijkheid der culturen is van zulke dominantie, dat het voor deze redactie altijd onmogelijk is geweest een bron te vinden die op enigerlei wijze een juiste representatie van de ontwikkeling van bestuur heeft weergegeven. Vermoedelijk heeft een geschiedenisleraar op de middelbare school (dr. J.W. Oerlemans, iemand met enige bekendheid uitleg of detail ) iets dergelijks verteld, want uit die bron komt ook de informatie dat het oude Griekenland alleen een democratie was als je de tweederde van de bevolking die slaaf was niet meetelde. En meer van dat soort sociologische wijsheden.
    Dat was aan het eind van de zestiger jaren, dus dat soort opruiende taal werd daarna snel verboden. Waarna dus de genoemde periode van stilte aanbrak. Totdat, hoe toevallig, binnen twee weken twee van die bronnen opdoeken. met als eerste, hoogst verbazingwekkend, de rabiate multiculturalist ("PVV'ers zijn NSB'ers") Thomas von der Dunk. Nu is Von der Dunk ook cultuurhistoricus, en moet ergens in zijn hoofd beseffen dat er een band is tussen de westerse evolutie en die ideologie. De enige reden die de redactie voor zijn ontboezemingen kan bedenken, is dat hij deze website heeft gelezen. Hier het verhaal in een wat andere volgorde (de Volkskrant, Opinie, 04-05-2011, column door Thomas von der Dunk):
  Democratie is heel erg moeilijk

... Wie duizend jaar Europese geschiedenis in een paar zinsneden wil samenvatten, komt op het volgende uit: aanvankelijk stoelde de macht van vorsten op eigen bezit, namelijk grond. Met de opmars van het kapitalisme vanaf de late Middeleeuwen raakte rijkdom, en dus macht, steeds meer gebaseerd op handel en nijverheid.
    Om daar deel aan te hebben, waren vorsten op belastingheffing aangewezen - en dan willen burgers natuurlijk ook iets over de besteding daarvan te zeggen hebben. Daarom ging het al bij onze Opstand: om Alva's Tiende Penning, en dat die aan 'nutteloze' avonturen van Filips II in Verweggistan zou worden besteed. No taxation without representation, aldus de Amerikanen in 1776 - en dat leidde van de autocratie naar de democratie.
    Belangrijk daarbij was de scheiding tussen bestuur en bezit: de koning bezit niet langer het land, hij bestuurt het slechts, en kan er dus niet mee doen wat hij wil. In Europa heeft het ongeveer anderhalve eeuw geduurd, tot het midden van de negentiende, alvorens deze ontwikkeling was afge­rond.
    ...    [het] heeft ...ook in West-Europa generaties geduurd voor de ambtelijke corruptie was uitgeroeid. In Pruisen bereikte koning Frederik Willem I (1713-1740), de vader van Frederik de Grote, dat alleen door 's avonds hoogstpersoonlijk de rekeningen van zijn belastingin­ners na te vlooien, met de kas ernaast.
    Ook onze oude Republiek was door-en-door-corrupt. Dat de gebroeders De Witt zo'n goede naam hadden kwam omdat zij als hoge uitzonde­ring onder ambtenaren onkreuk­baar bleken. Een ambtenaar die níet corrupt was: dat was voor een Nederlander in de Gouden Eeuw bijna onvoorstelbaar ...

Grotendeels hetzelfde verhaal als deze website verteld - het zijn gewoon de feiten.
    Misschien is Von der Dunk wakker geschud door de revolutie in Tunesië en daaropvolgend in andere Arabische landen. Met daarbij ook deze opmerking, tevens de subkop, waarover ook deze redactie hartelijk heeft gelachen:
  "Wij willen ook democratie, net als jullie. Zo moeilijk is dat toch niet?" Aldus een demonstrante in Caïro een paar maanden geleden tegenover een Europese tv-cameraploeg.

Tja ... als je geen weet hebt van het begrip biologische evolutie, dan zal het soort evolutie dat geleid heeft je tot democratie je al helemaal onbekend zijn. Als je dus nog verkeerd in dit soort omstandigheden:
  Behalve vergaande etnische en religieuze verdeeldheid in veel kunstmatige staten in het Midden-Oosten, waar clanverbanden het van collectief natiebesef winnen, vormt dat een belangrijke hindernis bij de vestiging van een rechtsstaat en democratie: de bereidheid je ook zelf aan de wet te houden, en je niet als een persoonlijke bekende van een gunsten uitdelende functionaris, maar als een onpersoonlijk nummer met civiele grondrechten te gedragen.
    Dat geldt dus ook voor oude naties als Marokko, Tunesië, Egypte en Iran, die op zich wel voldoende mentale nationale eenheid kennen om een democratiseringsproces niet gaandeweg in een stammenoorlog te doen ontaarden - zoals in Libië en Syrië dreigt, om van Saoedi-Arabië nog te zwijgen. Precies de reden, waarom het Westen zich tegenover het grove geweld van Assad terughoudender opstelt dan even eerder ten aanzien van het veel geringere geweld van Mubarak.

En de ervaringen tot nu toe leren dat het zomaar organiseren verkiezingen daar totaal niet bij helpen:
  Belangrijk daarbij was de scheiding tussen bestuur en bezit: de koning bezit niet langer het land, hij bestuurt het slechts, en kan er dus niet mee doen wat hij wil. ... In de Arabische wereld staat men nog maar aan het begin.
    Daarom vertalen 'democratische' verkiezingen zich hier, op basis van het angelsaksische beginsel van the winner takes all, al snel in een feitelijke dictatuur, omdat de winnaar inderdaad letterlijk alles neemt. Hij gebruikt de bezittin­gen van de staat om zijn sterk clangebonden clientèle aan zich te binden, en dan vissen de andere clans steevast achter het net - om zich na een eventuele machtwisse­ling precies eender te gedragen.

Precies. Heel Afrika geeft daarvan dagelijks de voorbeelden uitleg of detail .
    Maar uit dit citaat is het volgende zinnetje weggehaald:
  In Europa heeft het ongeveer anderhalve eeuw geduurd, tot het midden van de negentiende, alvorens deze ontwikkeling was afgerond. In de Arabische wereld ...

Want dit is onjuist. In Europa zit men nog midden in deze strijd. Von der Dunk heeft hier even last van het verschijnsel dat middelgrijs naast zwart er uitziet als wit. In Europa, en meer natuurlijk nog in de Angelsaksische wereld, is een oligarchie druk bezig met een vorm van onderdrukking die steeds meer op die van Dickensiaanse tijden begint te lijken. De graaiers pikken van miljoenen tot miljarden mee, en van de werkende wordt het pensioen afgeroomd. Vrije markt en kapitalisme zijn identiek geworden met neoliberalisme - en dat zijn allemaal andere termen voor "het recht van de sterkste".
    Maar in de niet-westerse wereld is dit natuurlijk allemaal nog vele erger:
  Behalve vergaande etnische en religieuze verdeeldheid in veel kunstmatige staten in het Midden-Oosten, waar clanverbanden het van collectief natiebesef winnen, vormt dat een belangrijke hindernis bij de vestiging van een rechtsstaat en democratie: de bereidheid je ook zelf aan de wet te houden, en je niet als een persoonlijke bekende van een gunsten uitdelende functionaris, maar als een onpersoonlijk nummer met civiele grondrechten te gedragen.

Eigenlijk allemaal gemeenplaatsen. Alleen is er vrijwel zelden iemand die ze wenst op te schrijven. Omdat ze ingaan tegen de Heilige Graal van de multiculturalisten en kosmopolieten: alle culturen zijn gelijkwaardig.


Naar Westerse cultuur , of site home .

2011