Bronnen bij Westerse cultuur: respect, Latijns

De cultuur van respect is het sterkst onder creolen en moslims. Niet geheel toevallig natuurlijk ook behorende tot de meest achterlijke culturen, zoals bijvoorbeeld blijkt uit hun bijzonder schamele bijdrage, zelfs door degenen die in een westerse omgeving wonen, aan de wetenschap, en wel meer naarmate deze wetenschap exacter is. Vanuit de respect-achtergrond is de relatie simpel: de natuur heeft respect voor absoluut niets. Je kan nog zo'n gerespecteerde natuurkundige zijn, de waarneming, dat wil zegen: de natuur, is de baas. Iets waar de respect-culturen intuïtief doodgewoon niet mee om kunnen gaan. En de dragers ervan mijden intuïtief de wetenschap.

Dit is hier globaal geformuleerd, maar het wordt nog eens bevestigd door volstrekt dezelfde relatie binnen Europa. Hoe zuidelijker, hoe meer respect-cultuur, en hoe meer armoede. Oftewel: hoe slechter werkend de maatschappij in het algemeen en de economie in het bijzonder.

Dit wordt in de volgende bron treffend uit de doeken gedaan. Aanleiding is de Griekse en daaropvolgend ook de Italiaanse schuldencrisis in 2011, en daardoor voor de armoede in het zuiden van Italië. Auteur Michael Persson heeft een achtergrond bij de economische redactie, en legt de betreffende verbanden (de Volkskrant, 26-11-2011, door Michael Persson):
  Waar de enige firma die groeit 'ndrangheta heet

In Calabrië is de crisis veel beter voelbaar dan in het noorden van Italië. Veertig procent van de jongeren is werkloos - of zou het tachtig zijn?

Tussentitel: Vroeg of laat infiltreert de maffia overal in - Antonio Marcianò - Directeur SOS Impresa

...    Wie wil zien hoe Italië ervoor staat, moet niet in Rome zijn, niet in het noorden. Wat nou crisis, zei Silvio Berlusconi in zijn laatste week als premier, en wees naar de volle restaurants, de volle winkels. En het klopte nog ook - in Rome, Milaan, Turijn en Florence. Als het daar niet de Italianen zelf zijn die nog lekker eten en dure kleren kopen, zijn het wel de toeristen die met hun geld de steden op de been houden.
    Zo niet in Reggio. Hier, in de teen van de laars, zijn geen rijke industriëlen zoals in Milaan, of declarerende politici zoals in Rome, en er zijn nauwelijks toeristen die afkomen op deze stad ...
    e werkloosheid is het resultaat van een giftige cocktail aan structurele Italiaanse problemen, die hier in het zuiden nog veel giftiger is. Te veel bureaucratie, te weinig grote bedrijven, te weinig innovatie, slecht onderwijs, grote verschillen tussen arm en rijk. En dan, daar dwars doorheen geweven, de georganiseerde misdaad.
    'Ik weet maar één uitweg', zegt Angelo. 'Roven. Stelen.' En de jongens kijken verlekkerd naar een vriend die op een scooter arriveert ('Dat is onze Robin Hood. Die weet waar je geld kunt halen', zegt Nicolà).    ...
    Zo komen we bij het achterliggende probleem van Zuid-Italië. De maffia. De georganiseerde misdaad is zo alomtegenwoordig, dat het de ontwikkeling van de economie in de weg staat, zegt Marcianò. Volgens cijfers van zijn organisatie wordt 70 procent van de bedrijven afgeperst - niet bepaald een stimulans om door te groeien.
    De maffia pakt een percentage van de aanneemsom, 3 procent, of dringt zich op in de klus, met hun bulldozers en hijskranen. De afpersingspraktijken genereren een constante geldstroom, waarmee ze hun andere activiteiten financieren, zoals wapen- en drugssmokkel. 'Als ze dat afgeperste geld in productieve activiteiten zouden steken, zou het economisch gezien niet zo erg zijn', zegt Marcianò. 'Maar het wordt allemaal geïnvesteerd in landen als Colombia, of in consumptiegoederen, of in een zoveelste onafgebouwde villa.'
    In Nederland wordt de maffia meestal geassocieerd met de Siciliaanse cosa nostra en de Napolitaanse camorra - maar de grootste bende is de 'ndrangheta (klemtoon op de eerste lettergreep), een verzameling familieclans uit Calabrië. Geschatte jaaromzet: tegen de 44 miljard euro.
    Volgens Marciano is de 'ndrangheta een van de weinige firma's die nog groeien, tijdens de crisis. Het is een van de weinige organisaties met geld. Ondernemers kloppen er vrijwillig aan, omdat ze de enige financier zijn, nu de banken de teugels aantrekken. Werklozen zoeken er naar werk. 'De bloei van de 'ndrangetha is zowel oorzaak als gevolg van de economische achterstand hier', zegt Marciano. 'Het is een cirkel die heel lastig te doorbreken is.'    ...

De relatie tussen economische factoren en culturele wordt, onbedoeld, heel beelden gelegd:
  Langs de weg naar San Luca vallen allereerst de uitgebrande bushokjes op; het gesmolten plastic hangt levenloos aan de spijlen. Daarna komen de met kogels doorzeefde verkeersborden, en vuilniscontainers waar met een veel groter kaliber gaten in zijn geknald. De lekgeschoten zakken stulpen er als ingewanden uit.   ...
    Het stortregent, en uit gaten in het asfalt kolkt het bruine water uit de grond omhoog. De weg wordt steeds slechter naarmate het dorp dichterbij komt. De inwoners willen niets te maken hebben met de autoriteiten, en de autoriteiten vinden het best. Dan komt er maar geen weg.
    In de vallei beneden kolkt een caramelkleurige rivier in een wirwar van krakelingen, in een kom van felgroene hellingen. Het doet aan Afghanistan denken, gek genoeg - de natuur, de clans, de papaverteelt op de hellingen. Op de mooiste heuveltoppen staan enorme onvoltooide huizen, grote bakstenen skeletten met ramen als holle ogen en een overvloed aan zuilen. Voor het gebruik als statussymbool hoef je er niet te wonen.

Het uiterlijk van Afghanistan. Door de economie van Afghanistan. Door de culturr van Afghanistan:
  Tussenstuk:
De Vete van San Luca

Ineens lagen er op 15 augustus 2007 zes geëxecuteerde Italianen in hun auto's voor een pizzeria in het Duitse Duisburg. Daarmee maakte ook het buitenland kennis met de Vete van San Luca - een typisch geval van geschonden eer en de keten van geweld die daaruit kan volgen, in lichtgeraakte gezelschappen - in dit geval leden van verschillende 'ndrangheta-clans uit het Italiaanse dorpje San Luca.
    De Vete begon tijdens een carnavalsoptocht in San Luca in 1991, toen een lid van de familie Vottari een ei tegen zijn hoofd kreeg. Diezelfde dag werden de daders, twee jongens van 19 en 20 jaar van de families Nirta en Strangio, door de familie Vottari doodgeschoten. Het was het begin van een jarenlange reeks moorden, die vooral plaatvonden in de nauwe steegjes van San Luca.   ...

De cultuur van familie en de cultuur van respect. Tezamen een giftige en vaak dodelijke mix.
    Voor Spanje gelden deels soortgelijke verschijnselen, en de Italiaanse en Spaanse emigranten hebben dit verspreid naar Zuid-Amerika, waar de bijbehorende Latijnse cultuur tot volle bloei is gekomen, resulterende in wat nu aangeduid wordt als failed states als Guatemala en, met name, Mexico, waar effectief de drugsbendes de baas zijn. Heel respect ook, daar, waar een verkeerde blik al dodelijk kan zijn ... Een respect-cultuur die via Latijnse immigranten in Amerika ook naar de Amerikaanse grote steden is gekomen, waar door respect gedomineerde jeugdbendes de baas zijn in de straten, en gewapende bende-oorlogen met elkaar voeren, letterlijk op leven en dood. Latijnse bendes dus, die oorlog voeren met creoolse bendes - met precies diezelfde respect-cultuur.


Naar Westerse cultuur , of site home .

26 nov.2011