Bronnen bij Westerse organisatie: afspraken

Een hoogst illustratief aspect van het verschil tussen de westerse en de niet-westerse culturen is de gang van zaken bij het maken van afspraken. Al binnen de Westerse culturen onderling zie je de noord-zuid verdeling in het belang van het nakomen van afspraken en wanneer je dat doet, bekend in de voorheen gevleugelde uitdrukking: mañana, het Spaanse woord voor "morgen", hebbende de betekenis van "uitstellen van een afspraak", vaak definitief (morgen is het ook mañana).

Maar ook dit is uiten Europa nog erger - het mañana kent zijn ultieme vorm in Zuid-Amerika, en op het Afrikaanse continent gaat het van het Noorden af nog slechter (de Volkskrant, 23-12-2009, column door Greta Riemersma):
  Agenda

Naast mij ligt een papiertje waarop ik heb geschreven wat mijn plannen zijn van 21 december tot en met 7 januari. Ik ben dan in Nederland en de dagen raken al aardig volgepland. De invulling van Kerst en oud & nieuw is geregeld, verder zijn er logeerpartijen van de kinderen, een familiereünie, bezoeken aan vrienden, een afspraak met de tandarts, gesprekken met mijn Nederlandse opdrachtgevers en zo is er nog het een en ander.
    Waarom moet dit allemaal op een papiertje staan, vraagt u zich misschien af. Ik zal het u vertellen: ik heb geen agenda. Dit hele jaar al niet. Dat heeft Marokko met me gedaan. Ik leid hier een agendaloos leven en ik moet zeggen: het bevalt prima.
    In Marokko wordt geleefd bij de dag. Dat heeft wat nadelen, bijvoorbeeld dat vrij weinig mensen hier weten wat een langetermijnvisie is. Het enige adagium is hier dat het land economisch vooruitmoet, maar intussen vragen de meeste Marokkanen zich af of ze vanavond kip met pruimen eten of alleen linzen met brood.
    In het begin van mijn verblijf in Marokko, twee jaar geleden, wilde ik nog wel eens een afspraak maken die wat verder weg was. ‘Wat dacht u van volgende week maandag?’, vroeg ik dan. Er werd steevast terughoudend op gereageerd. ‘Oh, maandag. Bel tegen die tijd maar eens weer.’ Ik verwenste die mentaliteit. Was het nu zo moeilijk vijf dagen vooruit te kijken?
    Nadat ik een periode probeerde me er niet over op te winden, kwam ik zover dat ik in 2009 geen agenda aanschafte. Het had namelijk geen enkele zin. Van alle afspraken die ik hier maak, is 99 procent voor vanmiddag of vanavond en hooguit voor de dag van morgen. Daar heb ik geen agenda voor nodig. Ik kan zo ook wel onthouden dat ik Ahmed morgenochtend om 10.00 uur tref voor de hoofdingang van de oude medina in Fez.
    In dit systeem maak je ook niet gauw drie afspraken tegelijk, want de mogelijkheden zijn beperkt. Dus wat zou ik moeilijk doen met een agenda? ...
    Ik heb gemerkt dat ik intussen zo meegesleept ben door deze visie dat ik me tegenwoordig verbaas over het Nederlandse geplan. Half december weet ik al dat ik op 4 januari in Nederland naar de tandarts moet. Het moet niet gekker worden. Eigenlijk zou ik tegen de tandarts willen zeggen dat hij me tegen die tijd maar eens weer moet bellen.

Het is tegenwoordig in sommige kringen weer mode om de armoede van het Afrikaanse continent toe te schrijven aan uitbuiting door het Westen.
    Alsof je met bovenstaande mentaliteit in staat bent om ook maar iets groters dan een keuterboerderij te runnen ...


Naar Westerse organisatie , of site home .

24 dec.2009