Oligarchisch "all in"	DE ANDERE KANT - NÍET IN DE KRANT

"Never waste a good crisis" is een Amerikaanse zegswijze die zich letterlijk laat vertalen tot "Verspil nooit een goede crisis". Betekenende dat als er sprake is van een economische crisis, dat dat een goede gelegenheid is om allerlei maatregelen door te duwen waartegen veel weerstand bestaat bij de meerderheid van de burgers. Het is dan ook geen volkswijsheid maar een zegswijze van arrogante en elitaire politici en oligarchen.

De Nederlandse oligarchen leven de laatste tijd helemaal naar deze zegswijze. Na de mislukking van het meeslepen van de PVV in hun plannen, staken de politici onder hen: VVD, CDA D66 en GroenLinks (met medeneming van de ChristenUnie die een onchristelijk moment had) de koppen bij elkaar en kwamen met een begroting waarin de lasten van de Europese financiële crisis, veroorzaakt door de zuidelijke landen, betaald zou gaan worden door voornamelijk de lagerbetaalden. Het bedrag zijnde 12 miljard voor het komende jaar.

Maar dat brengt het begrotingstekort slechts terug tot 3 procent, terwijl om de diepe zwarte gaten van de Zuid-Europese landen te kunnen vullen veel meer geld nodig is. Dus moeten de Noord-Europese landen nog meer opbrengen en de begrotingstekorten terugbrengen naar nul, volgens de dictators van het Imperium en de nationale oligarchieën, omdat anders de euro uit elkaar knalt. En stilstand of zelfs achteruitgang in het proces van Europese Imperium-wording is een idee dat ondraaglijk is, voor de Europese oligarchie.

De Nederlandse oligarchie heeft daarom nieuwe stappen aangekondigd: het CPB wil bezuinigingen van 25 miljard, meldde het drie dagen terug (schrijven 17 juni 2012), en een dag later, in wat toch sterk op een gecoördineerde actie lijkt, kwam een groep topambtenaren verzameld in de 'studiegroep begrotingsruimte' tot een net wat kleiner bedrag: 20 miljard. Om in 2017 tot een structureel begrotingsevenwicht te komen.

Oké, laten we nu eens wat van die graaiers en leugenaars aannemen: het is een goed streven om in 2017 tot begrotingsevenwicht te komen.

Als dat het doel is, kan je principieel twee soorten aanpak kiezen: verkleinen van je uitgaven of vergroten van je inkomsten. Wat de heren voorstellen is alleen het eerste. Waarop een verstandig mens onmiddellijk datgene doet die met stelselmatige leugenaars te maken heeft: het tegenovergestelde aannemen.

Dus laten wij eens kijken naar de inkomsten. Dat zijn de belastinginkomsten. En laten er nu recent meerdere berichten langsgekomen zijn dat er daar iets mis zit: ambtenaren van de belastingdienst hebben nu al twee keer uit de school geklapt dat de belastingdienst, op instigatie van de top ervan, vele miljarden, tot in de tientallen toe, laat liggen, met name bij bedrijven. En een groot Europa-wijd onderzoek kwam voor Nederland op een bedrag van rond 30 miljard aan door ontwijking en ontduiking gemiste belastingen.

Meer dan voldoende om het begrotingstekort te dekken, en als als je maar de helft binnenkrijgt, is aan de rest wel op normalere manieren te komen.

Laten we ter reparatie van die ontduiking eens een concreet voorstel formuleren: 70 procent belasting op twee keer modaal, 80 procent op drie keer modaal, en 90 op vier keer modaal en meer. En ze kunnen zich troosten: inmiddels is bewezen dat inkomen boven twee keer modaal niet gelukkiger maakt, dus belasting daarop maakt niet ongelukkiger. En die hoge salarissen zijn bovendien toch geen prestatiesalarissen maar jaloeziesalarissen.

Toch hoor je lieden van het CPB, de topambtenaren, of de rest van de oligarchie, helemaal niet hierover. De reden is duidelijk: dat zijn maatregelen waardoor ze zelf ook aanzienlijk moeten bijdragen aan de crisis - de crisis die ze zelf veroorzaakt hebben (dit volgens de methode van Sherlock Holmes: de gewone burgers hebben het niet gedaan, en de kaboutertjes ook niet - dus blijft over de oligarchie)

En in zelf bijdragen heeft de oligarchie absoluut geen zin.

Laten we ook daar nu eens vanuit gaan en nog een ander alternatief voorstel doen.

Want wat de heren oligarchen voorstellen, is eigenlijk niets minder dan een voorstel tot afbraak van de verzorgingsstaat (de Volkskrant, 16-06-2012, pag. 3: 'Alleen fundamenteel kleinere uitgaven aan overheid, zorg en sociale zekerheid lijken  ... soelaas te bieden'). En als zij zulke drastische voorstellen mogen doen, mogen anderen dat ook.

Hier onze bijdrage: als er verzorging gestopt moet worden, beginnen we met de verzorging van degenen die het laatst binnen gekomen zijn met het specifieke doel om zich te laten verzorgen: de allochtone immigranten.

Ons tweede voorstel voor begrotingsevenwicht: we stoppen alle uitkeringen en andere vormen van sociale ondersteuning aan iedereen die na 1960 is binnen gekomen en hun nakomelingen.

We hebben het niet precies uitgerekend, maar met de ruwe berekeningen gedaan door de enkeling die ertoe bereid was, kom je uit op een bedrag dat boven de 15 miljard ligt .

Ruim genoeg om de grootste stap richting begrotingsevenwicht te zetten. Nog wat afschaffen van ontwikkelingshulp en andere buitenlandse onzin erbij, en dat begrotingsevenwicht is daar.

De oligarchen hebben hun zet dus gedaan: opheffing van de verzorgingsstaat. En we hebben ze twee alternatieven geboden: ga eerst zelf eens fatsoenlijk belasting betalen, of begin met het afbreken van de verzorgingsstaat voor de allochtone binnendringers.

Beide veel redelijkere voorstellen dat het hunne.

Ze kunnen natuurlijk proberen, ondanks de redelijkere alternatieven, hun eigen plan door te drijven. Hun plan dat sterk lijkt op nog een Amerikaanse uitdrukking, afkomstig uit het pokerspel: het "all in": zet alles wat je hebt in, als een laatste gok. 

Misschien lukken hun pogingen om de burgers angst aan te jagen wel voldoende om als collectief de verkiezingen van september te overleven en hun plan daarna ten uitvoer te brengen.

Wees dan echter gewaarschuwd: als mensen de gevolgen aan den lijve gaan ondervinden, verdwijnt misschien een deel van die angst.

En dan lopen de heren van de oligarchie het aanzienlijke risico om hetzelfde paadje af te lopen als Lodewijk de Zestiende.