Rechtscorruptie: Wilders II, deel 5 DE ANDERE KANT - NÍET IN DE KRANT De aanloop naar het tweede proces tegen Geert Wilders liet al niets aan duidelijkheid te wensen over   : dit is een proces van de politiek-correcte elite versus de stem van de gewone burgers. Of zoals één van hen op televisie met instemming verklaarde: mensen met meningen die ook die van de gewone burgers zijn, krijgen geen toegang tot de rechterlijke macht. In feite had op dat moment de rechtsstaat al opgehouden te bestaan. In de regie-zittingen kwam daarvan al een bevestiging: de vrouwelijke rechter bleek niet te beseffen dat het doen van oordelende uitlatingen over standpunten die ter discussie komen in het proces, haar zonder meer bevoordeeld maken. Daarop is niet eens het voorvoegsel "de schijn van" van toepassing. En op de tweede inhoudelijke zittingsdag gaat dit weer een stap verder. Ook hier is het weer de vrouwelijke rechter (meer over die combinatie verderop), die een verdere bijlslag aan de rechsstaat toebrengt. Op die tweede zittingsdag komt een deskundige van de verdediging aan het woord. De details zijn verder totaal onbelangrijk, juridisch gezien, want de Volkskrant, een gezworen vijand van Wilders, zegt het onverkort: de vrouwelijke rechter raakt geïrriteerd door getuigenis van de deskundige. Een rechter die emoties betoont over de inhoud van de zaak ... Je mond valt er bij open ... Wanneer hebben we dat voor het laatst gezien? Overdrachtelijk: "Nooit". Het vorige openbare geval vond plaats in het eerste Wilders-proces, toen één van de rechters sympathie betoonde richting aanbrengers die de zaal wilden verlaten. Bijna een futiliteit vergeleken met wat de vrouwelijke rechter nu doet. Want ten eerste komt een negatieve emotie altijd veel harder aan dan een positieve, en ten tweede ging die emotie richting personen die geen deel uitmaakten van de rechtsgang - ze waren slechts aanwezigen in de zaal. Zoals bekend leidde dit betoon van sympathie richting aanklagers tot wraking van de betrokken rechters. De huidige onvergelijkbaar veel ergere overtreding kan maar tot één ding leiden: het stoppen van dit proces met een vonnis van vrijspraak. Wegens totale onontvankelijkheid van het juridische systeem. Dat zal vermoedelijk niet gebeuren. Het zal bijdragen aan de al steeds sneller lopende gang richting burgeroorlog. Dit keer niet de burgeroorlog tussen de etnieën, maar die tussen elite en de rest van de burgers. De enige overblijvende vraag lijkt nog: Welke revolutie komt eerst? P.S. Oh ja: vrouwelijke rechters ... Er is een nauwelijks een geval te vinden waarin zo duidelijk is aangetoond dat er wel degellijk geslachtsmatige ongeschiktheid voor het uitoefenen van een beroep kan bestaan. Vrouwen kunnen, gemiddeld, alleen op een aanzienlijk beperkt niveau logisch denken en redeneren. En vooral hebben ze hun emoties niet in bedwang. Met name de emotie om mensen die vanwege hun kwaadaardige karakter het niet goed doen in de maatschappij, in dit geval moslims, een beschermde hand boven het hoofd te houden. Een verschijnsel dat de ernst heeft van een syndroom, gezien hun belangstelling voor psychopaten zoals, slechts bijvoorbeeld, Marc Dutroux en Joran van der Sloot. P.P.S.S. Zoals voorspeld, is partijdigheid ingebakken in dit proces (de Volkskrant, 05-11-2016, door Wil Thijssen):   Raadsman briest, zaak gaat door De rechter die bij het verhoor van getuige Cliteur een fout maakte, wordt niet van de zaak-Wilders gehaald. ... Waarom dan toch een wrakingsverzoek? Rechter Van Rens heeft een fout gemaakt, zoals zij erkent in een brief aan de wrakingskamer. Zij refereerde donderdag tijdens de zitting aan een proces dat eveneens over omstreden uitspraken gaat. De Amsterdamse politicus Delano Felter, stelde zij, is begin dit jaar veroordeeld omdat zijn antihomo-uitspraken aanzetten tot 'onverdraagzaamheid'.     Rechtsgeleerde Paul Cliteur getuigde juist dat van zo'n veroordeling geen sprake kan zijn omdat het 'onverdraagzaamheidsbeginsel' pas in Felters' proces werd geïntroduceerd, en nog niet bestond op het moment dat Felter of Geert Wilders hun omstreden uitspraken deden. En iemand kan nou eenmaal niet worden veroordeeld op grond van een regel die nog niet bestaat. ... Twee redenen voor onmiddellijke wegzending: niet op de hoogte van een zaak waarvan vooraf al was vastgesteld dat deze van groot belang was voor de huidige, als vorm van jurisprudentie.      Reden twee: zij probeerde de getuige-deskundige te corrigeren die wél de juiste interpretatie gaf.   ... betoogt Knoops, in combinatie met de wijze waarop zij Cliteur heeft bejegend, maakt dat zij minstens de schijn van partijdigheid op zich laadt. Zo gebruikte rechter Van Rens tot drie keer toe het woord 'heel': 'heel duidelijk', 'heel strikt, 'heel erg.' Dat is drie keer subjectief, stelt Knoops. ... Vergrotende bijvoeglijke naamwoorden zijn een uiting van emotie. Het uiten van emotie is de derde reden om onmiddellijk van een zaak te worden afgehaald. P.P.P.S.S.S. Nog even een observatie - het gaat niet om het artikel, maar om één van de reacties eronder (de Volkskrant, 17-11-2016, door  Leon van de Weijgaert, voormalig klinisch psycholoog en taxateur):   Het is hoog tijd voor de emancipatie van rechts ... Rreacties: carolus magnus - donderdag 17 november 10:15 Laatst stond in deze krant een foto van de rechter die in de zaak-Wilders uitspraak moet doen. Wat mij opviel was de verbetenheid van haar gezicht. Het straalde uit dat zij Wilders wel klein zou krijgen. Emotie is het ergste wat een rechter kan overkomen. Eng. Iedereen kan zien dat Van Rens bevooroordeeld is. Niet alleen in het interview, maar vooral in de ondervraging van Cliteur tijdens het proces. Dat is een enorme bom onder de rechtspraak. Dat, en het feit dat de wrakingskamer het niet wilde corrigeren. Dat laatste laat zien dat het niet een enkel geval betreft, maar endemisch is. Hier worden bommen gelegd en maatschappelijke onrust gezaaid. Het feit dat de media dat onbekritiseerd laten passeren, en Van Rens zelfs verdedigen (Tromp in de VK), maakt hen sterk medeplichtig.    Rijnlandmodel  -  3 november 2016