Integratiedrama

Een goede vriendin wilde met mij ergens andijviestamppot eten. ...
    Bij binnenkomst werden we bijna omver werden geblazen door sigarettenrook. Achter de bar stond een oude dunne dame, met getoupeerd haar en acrylnagels aan haar sigaret te zuigen.
   We namen plaats aan een tafeltje bij het raam. De eigenaar zat een tafeltje verderop; een rokende, forse man die zat te patiencen op zijn laptop. Naast hem zat zijn even forse vrouw, uiteraard ook met sigaret, en gehuld in een luipaardprint bodystocking met bijpassende legging.
    We kregen de menukaart, en bestelden zonder te kijken allebei andijviestamppot. Wachtend op onze maaltijd keken we stilletjes en vol ongeloof om ons heen. De eigenaar staarde apathisch naar zijn scherm, zijn mondhoeken levenloos naar de grond gericht. Zijn vrouw tuurde depressief in de verte en stak een nieuwe sigaret op. ...

Adrie schreef op 24-02-2009 17:05
De manier waarop de dochter van het PvdA kamerlid Katja Arib het integratiedrama beschrijft is volgens mij kenmerkend voor het slachtofferdenken van de Marokkaanse gemeenschap. Alsof Marokkaanse jonge manne zich nooit hufterig gedragen. Wellicht had die eigenaar ook slechte ervaringen met dergelijke jongemannen, gezien hun gedrag in het algemeen zou me dat niet verbazen.
    Voor je zo'n verhaal als voorbeeld wilt noemen moet je wel alle feiten verifieren.

Ethereal schreef op 24-02-2009 17:52
In dit stuk is het enige interessante en nuttige info dat als je in de gelukkige positie mocht verkeren om met Sabra Dahhan uit eten te mogen dat je dan GEEN stamppotten moet gaan voorschotelen.
    De rest is zo stigmatiserend als wat, zit vol met valkuilen die je onder het genot van een etentje met zijn tweeen moet bevechten, en niet publiekelijk.
Dit is eng, gaat geen gewoonte worden neem ik aan?

Hannes Minkema schreef op 24-02-2009 18:00
Wat is er precies discriminerend aan de houding van de cafébaas? Op grond waarvan weet Dahhan zo zeker dat de cafébaas niet precies hetzelfde gezegd zou hebben tegen twee niet-Marokkaanse jongens?
    Punt is: dat weet Dahhan niet. Het zit in haar hoofd. Een blanke die twee Marokkaanse jongens tot de orde roept, die *moet* wel discrimineren. De wereld zit bij Dahhan heel overzichtelijk in elkaar.

Em-ma schreef op 24-02-2009 18:11
Wat een belachelijk verhaal! U moet ook geen stamppot andijvie eten in een cafe waar gerookt wordt. Stamppot rauwe andijvie moet je thuis klaarmaken. Lekker met spekjes (HARAM hoor) Of naar de Keuken van 1870. Spuistraat 4 Amsterdam. Verrukkelijke stamppotten. Er wordt niet gerookt. Wel hard gewerkt.

Ber Habets schreef op 24-02-2009 18:16
De stukjes van Dahhan kan men in principe altijd als volgt samenvatten:
a) Nederlanders zijn racistische, onbeschaafde boerenkinkels die maar niet de schoonheid willen inzien van die rijke islamitische cultuur.
b) Deze racistische, onbeschaafde boerenkinkels zijn schuld aan de achterstandspositie van moslims omdat ze maar niet de schoonheid willen inzien van die rijke islamitische cultuur.

Amber schreef op 24-02-2009 18:22
U hebt een gigantische grote duim juffrouw.
    Gewoon lekker door blijven zuigen zou ik zeggen.
Het brengt immers brood/stamppot op de plank.

TAFNAW schreef op 24-02-2009 18:24
" Bij binnenkomst werden we bijna omver werden geblazen door sigarettenrook"
"Wij waren de enige klanten. "
    Was er net een buslading verstokte rokers weggegaan?
    Als je nu echt niets beters weet te verzinnen eh schrijven dan mag je het wat mij betreft laten.

Enrico schreef op 24-02-2009 18:41
Mevrouwtje Dahhan een flut columniste, is de dochter van PvdA Kamerlid Khadija Arib, de partij die de integratie om zeep heeft geholpen. Sabra, de voorvechtster van het allochtone smaldeel VK columnisten die voornamelijk om hun exotisme zijn uitverkoren, trakteert ons ook deze week weer op nieuwe "dieptepunten" uit haar zielige leventje.
  In afwachting van haar doorbraak, mag u binnenkort haar uitzonderlijke pareltjes bewonderen in de kookrubriek van PRIVE.

Bert Westera schreef op 24-02-2009 19:09
wil jij eens aan mijn halal worst zuigen Sabra. Want met je eigen duim lukt het ook aardig.

Morgenstern schreef op 24-02-2009 19:19
Enrico 24-02-2009 18:41
   Ach, het is het dochtertje van een PvdA-kamerlid! VK-nepotisme dus.
Dat verklaart in ieder geval de talentloosheid, tunnelvisie en het dédain waarmee iedere column van deze non-valeur doordesemd is.

jantje schreef op 24-02-2009 19:34
Ooi was deze krant er één met allure, moet je nu de prietpraat zien.........

Jessica schreef op 24-02-2009 19:55
Genant schrijfseltje van een verwend meisje.

B.Both schreef op 24-02-2009 19:58
Toen ik weer opkeek kwamen twee jongens met een Marokkaans uiterlijk het café binnen.
Dit is pure discriminatie van mevrouw Dahhan.
Hoe kan je in s'hemelsnaam zoiets schrijven.
Dit lijkt wel op een politie opsporingsbrief.
Het waren gewoon autochtone jongens die te lang onder een hoogtezon hadden gelegen.
Als het M jongens waren hadden ze wel een twintigtal vriendjes geroepen.

Ber Habets schreef op 24-02-2009 20:09
NancyD schreef op 24-02-2009 19:29
"..iedere Marokkaan proberen 'op hun nummer te zetten'..."
    U vindt automatisch alles fantastisch wat onze knuffelallochtonen produceren? Om u vervolgens op de borst te kunnen slaan over hoe ruimdenkend en niet-discriminerend u wel niet bent t.o.v. onze getinte medeburgers of waarom anders?
    U heeft zelf niet door hoe racistisch u eigenlijk bent om andere maatstaven op te leggen aan allochtonen alleen om het allochtoon zijn.

VanTilt schreef op 24-02-2009 20:54
Weer een bijdrage van hoog gehalte.

Amber schreef op 24-02-2009 21:50
Ik lust eigenlijk geen koekies (zeker niet met boter).
Toch heeft een allochtone vriendin van me me over weten te halen om naar een Koekiehuisje te gaan.
En ja hooooooor de koekies smaakte niet.
   Dit riekt naar discriminatie !!

hugo gietelink schreef op 24-02-2009 22:03
Zou de kroegbaas nu hetzelfde hebben gereageerd als die 2 blanke autochtone jongens waren geweest ? Ik denk het niet als we stilstaan bij het volgende citaat : "En je komt mijn kroeg niet in zonder goedenavond te zeggen, maar dat fatsoen kennen jullie lui niet, komt hier binnenlopen alsof het jullie buurthuis is, maar dit is mijn huis, MIJN HUIS, onthoud dat. Vergeet die sigaretten, het is aanpassen of wegwezen. En zeg dat ook tegen die schooierbroertjes van je’." Waarom zou hij anders spreken over "jullie lui" of "aanpassen of wegwezen" en "schooiersbroertjes" ? Dit verschijnt als pure projectie over iets wat al in de man (kroegbaas) zelf aanwezig is op het moment dat die jongens binnenkomen. Ik weet natuurlijk niet op welke manier die jongens binnen zijn gekomen. Maar afgaande op wat ik lees is dit precies waar het niet heen moet of dat we maar moeten accepteren. Gelukkig is dit niet het dominante beeld in een Amsterdamse kroeg. Overigens, de reactie van de 2 jongens is ook niet mis te verstaan: "Maar nu liepen ze kwaad weg. Ze riepen dat ze het buiten wel met wilden uitvechten." Dat is niet de meest correcte reactie als met dat vechten ook geweld wordt gebruikt. Het siert de columniste dat ze ook deze kant laat zien.
    Teleurgesteld ben ik over veel reacties, waarbij een grote weerzin tegen de schrijfster opvalt i.p.v. inhoudelijk op het verhaal zelf te reageren. Dat Hahnan dochter zou zijn van een PvdA politicus lijkt mij totaal niet relevant voor het verhaal op zich. Het gaat zelfs zo ver dat de integriteit van de schrijfster volledig ter discussie wordt gesteld, door er vanuit te gaan dat hier sprake zou zijn van een leugen. Op deze manier wordt het andijvieverhaal van Sabra Dahnan ronduit bevestigd, door te reageren op basis van vooroordelen net als de kroegbaas deed in dit verhaal.

Amber schreef op 24-02-2009 22:24
Misschien ontmoet juffrouw Sabra volgende week wel een guitig lief kaboutertje met een stenen pijpje in zijn goedlachse mondje en een lief wollig eekhoorntje op zijn schootje die olijk en neuriend op zijn paddenstoel zit heen en weer te wippen.
    En terwijl het kleine ventje -zich van geen kwaad bewust en niet beseffende dat hij gadegeslagen wordt door Sabrah, van de vliegenzwam springt en zijn broek laat zakken om zijn behoefte te doen hoorde hij plotseling de verschrikte kreet: "Racist !!!"
"Wat doe je nu fascist!!!"
Het verschrikte mannetje springt op en vraagt, na van de schrik bekomen te zijn: "Wat bedoel je mensenkind ?"
Waarop Sabrah roept : "Er wordt hier niet meer in het bos geplast door jou !"
Waarop het brave dwergje riposteert: "maar dat hebben we altijd al gedaan, dat deed de vader van mijn vader al, en de vader voor hem en...
"Niets mee te maken" gilt Sabrah met een van woede vertrokken gezicht.
"Dat is niet halal"
"Ik eis respect en je hebt me maar aan mijn regels aan te passen.
En weet je wat rot maar op uit dit gedeelte van het bos en neem die burgelijke klote paddenstoel ook maar van je mee"

Adrie schreef op 24-02-2009 22:44
De integriteit van Sabrah Arib wordt door haar zelf ter discussie gesteld in een aantal van haar colums op dit forum. Ook nu weer doet zij het voorkomen alsof de kroegbaas een prototype zou zijn van hoe autochtoon de allochtoon discrimineert en dat doet zij op een kwalijke manier, ik zou het bijna als haatzaaien omschijven.
    Omgekeerd schreeuwen mensen als Sabrah moord en brand als onaangepast crimineel gedrag van marokkaanse jongeren de hele marokkaanse gemeenschap wordt aangerekend. Idem dito als het gaat om islamitische terreur, dat is altijd een kleine meerderheid waar de moslims niet verantwoordelijk voor gehouden kunnen worden.
    In het voorbeeld dat ik zelf heb meegemaakt met die geweeldadige inval was er tegen M. uit Marokko al een aantal maal aangifte gedaan wegens bedreiging, maar dat deerde hem niet omdat de politie niets deed.
   Wellicht had de kroegbaas dus al meerdere malen vrienden van de twee troetelboys of hen zelf op bezoek gehad met onaangenaam gedrag en was hij het zat of wellicht had hij gewoon een slechte bui. Hij zal overigens niet de enige kleine ondernemer zijn die in Amsterdam wordt weggepest door kansenjongeren.
    Dat de troetels van Sabrah de kroegbaas uitdagen om het buiten uit te vechten is ook een bekend patroon, daar zijn dan heel snel helpers op te trommelen, een Marokkaan vecht bijna nooit alleen.

Ethereal schreef op 24-02-2009 22:46
Gouden toekomst voor Sabra Dahhan, iedere week schrijven over weer een ervaring in een restaurant, Restaurant tokkie met dito bezoek sla ik over, Krijgen we volgende week Sabra en vriendin bij de griek?
    Wonderbaarlijk dat er mensen zijn die serieus in gaan op dat mijnenveld artikel. van mevr. Sabra Dahhan.

Mostafa Mouktafi schreef op 25-02-2009 01:28
Wie zou integreren zoals Wilders?
Je moet wel als eerste een haatkop hebben.

h.bosch schreef op 25-02-2009 02:02
Over integratie gesproken.
Ook zo hard gelachen toen je bij Pauw en Witteman hoorde in welke mate een cartoonist of een cabaretier voortdurend rekening moeten houden vooral maar geen grapjes te maken over de Islam? Daar gaat het hier in deze discussies ook over. De terreur vanuit de Islam maar ook vanuit de normen en waarden politiek dat je zelfs geen grapjes meer kunt maken. Dat je in een nicab voor de tv moet verschijnen omdat anders je keel een keer wordt doorgesneden. Moet DAT verdedigd worden? Is daar voor te pleiten? Grappen, hoe zwart dan ook, over joden, homo's, christenen, you name it, dat alles kan godzijdank ongestraft, maar een grap over Mohammed, oh jé, leg het rampenplan maar klaar.

>Mostafa Mouktafi schreef op 25-02-2009 02:11
h. bosch ! durft u iets beledigend en schoffeerend te zeggen over uw Jodendom of iets uw Mozes?
Deze week wordt in Israel Jezus en Maria zwaar geschofeerd, Olmert deed gisteren zijn excuuses aan sde Paus en de Katholieken.
Jij met je meningskloting!!

Adrie schreef op 25-02-2009 07:52
@ Hugo
Het gaat niet zozeer om wat er feitelijk gebeurd is en/of wat daaraan voorafgaan is dat is allemaal niet te verifieren. Wat wel vaststaat is dat vooraal Marokkaanse jongens zich nogal eens misdragen in de openbare ruimte en winkels en/of bejaardencentra terroriseren.
    Sabra draait het precies om, ze voert een enkel niet verifieerbaar incident aan om het integratiedrame te beschrijven en de schuld in de schoenen te schuiven van "de anderen" die daartoe uiteraard ook nog eens getokificeerd worder.
    Sabra's vooringenomenheid straalt er van af ook in de beschrijving van de kroegbaas en het eetcafe en zelfs van het voedsel. De kroegbaas moet toegsrpoken worden vanwege zijn verbale geweld, de troetelboys moeten gekalmeerd worden. Dat ze met z'n tweeen een oude man buiten wel even in elkaar willen slaan is blijkbaar geen reden om een vermaning uit te spreken.
    De boodschap van Sabra is inderdaad vergelijkbaar met die van de "tokkielesbrief" wij doen niets fout, het is de schuld van de inboorling. Zoals ik al zei haatzaaien.

Tukie de Winter schreef op 25-02-2009 08:01
Ik vind, als autochtoon, andijvie met boter ook niet te pruimen. Kettingrokende tokkies evenmin.
    Sabra, blijf schrijven meid, maar wel voor een jeugdkrantje want dit simpele, nietszeggende en zelfs naar discriminatie ruikende stuk behoort niet thuis in de volkskrant.

Henk Meijer schreef op 25-02-2009 10:27
GAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAP!!! Dit wil dokter worden?

Adrie schreef op 25-02-2009 10:46
@ Henk Meijer
Mevrouw Dahhan wil dokter worden en daartoe volgt ze een opleiding op kosten van de nederlandse gemeenschap. De vruchten van die opleiding zullen echter geplukt gaan worden in een Arabisch land, ze wil niet in Nederland blijven om te werken.
    Zij is overigens niet de enige met Marokkaanse roots die niet of nauwelijk solidariteit voelen met het land dat ze huisvest, voedt en opleidt, behalve dan voorzover het hun portemonnaie betreft. Hoe ze over de inwoners van dat land denkt blijkt uit bovenstaand stukje en ook het eten deugt hier al niet.
    Ik ben wel blij met de stukjes die Sabra Dahhan schrijft, dat maakt heel veel duidelijk. Maar ja, wat betref loyaliteit kirjgt ze het goede voorbeeld met de paplepel ingegoten, haar moeder is immers behalve lid van de tweede kamer ook adviseur van de koning van Marokko.
===========================
Stemmen zonder last betekent dat een volksvertegenwoordiger zich niet mag laten opdragen in een stemming een bepaald standpunt in te nemen. De vertegenwoordiger moet op basis van eigen inzicht en overtuiging een oordeel vellen.
    Stemmen zonder ruggespraak betekent dat men een besluit moet nemen zonder daarover eerst met iemand uit de achterban overleg te plegen.
    De gedachte achter de verplichting te stemmen zonder last of ruggespraak is dat een volksvertegenwoordiger bij het komen tot zijn standpunten zich niet dient te laten leiden door deelbelangen, maar door het algemeen belang. Bovendien wordt de besluitvorming versneld doordat leden zich niet hebben verplicht eerst overleg te voeren met anderen voordat zij hun stem uitbrengen.
    Deze opvatting is in de Nederlandse wet vastgelegd omdat ten tijde van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden de afgevaardigden naar de verschillende Statenvergaderingen juist wel stemden met last en ruggespraak.
==========================

Joop van Waterloo schreef op 25-02-2009 11:46
Nu is de maat zo langzaam vol!
Al weet ik dat de VK helaas erg subjectief PvdA is, had ik toch niet durven denken, dat deze krant zich ertoe zou kunnen verlage,n dit soort eenzijdige leuterverhaaltjes te publiceren.
We hebben het al zo vaak gehoord.
"Wij (Marokkanen) zijn goed (en o zo zielig), en zij (Nederlanders) zijn slecht (racistisch).
"wij hebben smaak en stijl, en zij zijn plomp".
Het kan zeker zijn, dat het beschreven voorval inderdaad gebeurd is (en dat kwam de schrijfster dan ook lekker goed uit, niet?), maar om het daarom als representatief te doen gelden, vind ik wel wat ver gaan (op zijn zachtst gezegd).
En, zoals reeds opgemerkt, kan de eigenaar wel zo geworden zijn, uit angst en slechte ervaringen met Marokkaanse jongeren.
Ik vind de (even realistische, en vaker voorkomende) variant van Adrie (24/02, 16:48) hier zeer goed gevat!
Volgens mij komt deze variant nl. vaker voor, en bovendien heeft deze ernstiger consequenties vor de betroffenen.
Maar daarover schrijft de VK natuurlijk niet.
Want DAT "mag" niet.
En, o ja, bovendien is dat gevaarlijk.
Hierover zwijgen dus!
"Nederlanders, gaat U rustig slapen". (Colijn tegen het NL volk, op de vooravond van de Hitler-invasie).

Bastiaan schreef op 25-02-2009 11:49
Dit hele Jip&Janneke verhaal doet mij denken aan de Tokkie cartoon die in de lesbrief van mevrouw Buyne zat. Even later was er nog zo'n gevalletje van mevrouw Bierman en haar lesmateriaal waarin de heer Wilders weer eens voor Oberstormbahnfuhrer werd uitgemaakt.
Wat is het toch met deze gevaarlijk naive Viva tantes? Open jullie ogen voor de achterliggende problemen en niet alleen voor de gevolgen daarvan! Dat vereist echter lef en visie en dat is niet echt iets waarin de Viva jullie heeft onderwezen. Angsthazen zijn jullie, slechts op zoek naar erkenning binnen jullie blinde linkse danwel allochtone clubje.

Ron schreef op 25-02-2009 12:44
27 jaar geleden ging ik met de Iberbus naar Zuid Spanje. In de bus was ik de enige Nederlander, rest allemaal Marokkanen. Alle vrouwen en mannen Soepjurken en de vrouwen met hoofddoek op 1 na. Daar werd in Frankrijk al ruzie mee gemaakt door haar vrome landgenoten. Dat escaleerde in Spanje en de politie moest eraan te pas komen. De Spaanse politie zei dat de vrouw zonder hoofddoek voor "Puta" werd uitgemaakt. Nadat ze uit de bus was verwijderd voor haar eigen veiligheid vervolgde we onze reis.
    Tijdens de reis wilde ik mijn benen even strekken. Toen ik terugkwam op mijn plek zat er een Marokkaan te bidden in mijn stoel. De andere reizigers waarschuwde mij hem niet te storen. Ik slikte mijn ergenis in en wachtte vol ongeduld.
    Naarmate de reis vorderde nam de stank in de bus toe. Mijn Marokkaanse medereizigers weigerden zich te wassen. U moet begrijpen die busreis duurde 44 uur!
    U zult begrijpen dat ik sinds die tijd niks meer met Marokkanen te maken wil hebben en voortaan het vliegtuig nam.

Tarak schreef op 25-02-2009 14:24
Integratiedrama tijdens het eten van couscous.

Een goede vriendin wilde met mij ergens couscous eten. Ik ben eigenlijk niet
zo dol op de Marokkaanse keuken. Ik vind de papachtige structuur van couscous meer iets voor een ontbijt. Bovendien vind ik Marokkaanse kost vaak zout en te veel vet bevatten, en ik houd niet van zout.

Maar ik werd door mijn vriendin overtuigd met het argument dat ik nooit écht goede couscous had gegeten, en dat ze dit wel hadden in een authentiek Marokkaans restaurant. Bij mij om de hoek zit zo’n restaurant.

Te dikke dame
Met goudkleurige TL verlichting, stoffige en te zware gordijnen voor de ramen en goedkope ogende tafeltjes. Bij binnenkomst werden we bijna omver werden geblazen door de dufmakende stank die wel koken maar onvoldoende ventileren veroorzaakt. Achter de bar stond een jonge, veel te zware dame, de haren en hals volledig bedekt (hoewel enkele in haar hals gelegen vetrollen wanhopig door de dikke stof heen probeerden te breken) met van die vies ogende, verlopen hennahanden doelloos en apathisch voor zich uit te staren.

We namen plaats aan een tafeltje bij het raam. De eigenaar zat een tafeltje verderop; een forse man die islamitische websites zat te bekijken op zijn laptop. Naast hem zat zijn even forse vrouw, uiteraard ook met hoofddoek, en gehuld in een allesbedekkend lompengewaad wat je je ergste vijand nog niet zou wensen.

Kooklucht
We kregen de menukaart, en bestelden zonder te kijken allebei couscous. Wachtend op onze maaltijd keken we stilletjes en vol ongeloof om ons heen. De eigenaar staarde apathisch naar zijn scherm, zijn mondhoeken levenloos naar de grond gericht. Zijn vrouw tuurde depressief en apathisch in de verte. Bij elke ademhaling voelde ik de dufmakende kooklucht in mijn keel snijden.

De muziek (Rai, afgewisseld met andersoortige arabische jengelmuziek) stond keihard. Wij waren de enige klanten. Na een kwartier werd de couscous geserveerd. Het eten was moeilijk te beoordelen in het goudkleurige licht, maar het rook in elk geval sterk naar vet.

Ik durfde het eigenlijk niet te eten. De eigenaar leek me in de gaten te hebben, dus nam ik maar snel een klein hapje. Toen ik weer opkeek kwamen twee vlotte, jonge meiden met een Nederlands uiterlijk en een rok tot onder de knie het café binnen. Ze liepen recht op de sigarettenautomaat af.

Hoere
De restauranteigenaar keek argwanend op vanachter zijn laptop, sloeg hem dicht en besloot zijn autoriteit even te laten gelden: ‘ZZZZigaretten voor de klanten, niet voor hoere, geen drank dan geen zzzigaretten.

En je komt mijn rezzztaurant niet in zonder goedenavond te zeggen, maar dat fatzzzoen kennen jullie hoere niet, komt hier binnenlopen alzzzof het een bordeel izzz, maar dit izzz mijn huizzz, MIJN HUIzzzz, onthoud dat. Wij zijn hier nu de baazzz en niet jullie. En zeg dat ook tegen die hoerezuzzzjezzz van je’.

Uitvechten
De meiden hadden in stilte naar hem geluisterd, spelend met de age-coin in hun hand. Maar nu liepen ze kwaad weg. Ze riepen dat ze het buiten wel met wilden uitvechten en dat ze de hoofddoek van het hoofd van z'n vrouw zouden trekken. De restaurant eigenaar stond op, maar werd gekalmeerd door zijn vrouw. De meiden vertrokken, en ik keek ademloos toe. Het alom beschreven ‘integratiedrama’ werd hier even feilloos voor mijn neus nagespeeld door levensechte acteurs.

Frustratie en confrontatie, recht uit het hart. De meiden verstoord in hun avondje chillen, de restauranteigenaar verstoord in zijn avondje islamitisch websites bekijken. Ik wilde de eigenaar toespreken op zijn discriminerende houding en de meiden kalmeren in hun woede. Maar ik kon geen woord uitbrengen. Het enige wat ik kon doen is een hap van mijn eten nemen. Na een paar happen gaf ik het op. Ik vind couscous écht niet lekker.

Petersen schreef op 25-02-2009 15:52
En ik maar denken dat allochtone vrouwen zich beter ontwikkelen dan de mannelijke. Dit wordt helaas niet bevestigd door bovenstaand verhaaltje. Wat een vooroordelen heeft deze domme mevrouw. Wat een weerzin heeft deze mevrouw t.a.v. Nederlanders en wat schept zij een negatief beeld over Nederlanders. En dan de andijviestampot, mevrouw heeft al zo weinig smaak en zoveel vooroordelen dat het waarderen van een oerhollandse stamppot niet aan haar besteed is. De argwaan die de eetcafee baas heeft m.b.t. deze Marokkaanse jongens zal wel een ervaringskwestie zijn. Het is toch geen discriminatie als ik dit zeg, het is ook mijn ervaring. Een (jonge) Marokkaan is veelal niet gevaarlijk maar wanneer zij zich in groepjes laten zien worden ze echt gevaarlijk, danwel onvoorspelbaar in het gedrag. Deze ervaring had deze eetcafee baas waarschijnlijk ook, het geeft een goede verklaring voor zijn houding.
De door deze mevrouw waargenomen rook(gordijn) zal waarschijnlijk zal wel, in de loop van tijd, tussen de oren zijn ontstaan, het verschil tussen fictie en werkelijkheid vervaagd dan. Het geeft wel een verklaring voor het FLUT stukje was zij geschreven heeft.

Amber schreef op 25-02-2009 16:23
Men neme een ruime theelepel zelfgenoegzaamheid (van een uiterst goedkoop merk)
Drie pollepels accuzuur
Een vuistdikke snuif gal
Legt de zielenpoot vervolgens in een ruime bak pathos in de oven
Besprenkelt deze met een ruime laag zelfbeklag
    Wacht vervolgens zo'n drie à vier duimzuigverhalen lang
    En voila !
    Een zekere VK-columnist heeft weer haar centjes voor deze maand bijeengesprokkeld.
    (wel effe melden bij de koning van Marokko hoor)

(red. IRP: de laatste opmerking slaat op moeder Khadija Arib, lid van de Tweede Kamer voor de PvdA, over wie ophef is geweest in verband met haar lidmaatschap van een Marokkaanse koninklijke commissie die de banden tussen Marokko en haar emigranten ("de zeventiende provincie") moet verstevigen).


Adrie schreef op 25-02-2009 16:35
Voor Sabra Dahhan heb ik ook een restaurant verhaal dat zich toevallig ook in Utrecht afspeelde in 't centrum. Bij de McDonalds zitten 2 meisjes met hun vrienden en een derde jongeman te eten, daarna gaan ze naar een feest vlakbij.
    Er komt een jongeman met een Marokkaans uiterlijk bij hun tafeltje staan en die begint vervelende opmerkingen tegen de meisjes te maken.
    De nederlandse jongeman zegt dat hij daar mee op moet houden, waarop de Marokkaanse prins zegt "durf jij tegen me op te staan". Snel raken die twee in een kort handgemeen verzeild waarop de Marokkaanse jongeman het restaurant wordt uitgezet.
    In een mum van tijd heeft de Marokkaanse prins zijn vazallen opgeroepen en het groepje weet maar net te ontsnappen door de discotheek in te vluchten.
    Of dit representatief is voor Marokkaanse jongemannen weet ik niet, wel dat ze heel vaak betrokken zijn bij straatcriminaliteit en onaangepast gedrag op straat en in het openbaar vervoer. Wat me vooral tegen de borst stuit is dat maffiose groepsgedrag, dat zag je ook bij de relletjes in Slotervaart en bij de voetbalwedstrijd Nederland-Marokko. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat Marokkaanse jongens geweigerd worden in een dancing, dat heeft ook meestal niets met discriminatie te maken. Wanneer gaat Sabra Dahhan daar eens een artikeltje over schrijven en dan met de problematiek van beide kanten belicht.
    Zij heeft met dit "feelgood" artikeltje de reeks slechte publiciteit van haar "thuislandgenoten" wellicht willen compenseren maar het maakt het er niet beter op en volgens mij heeft het ook niets met integratie te maken.


Rene schreef op 25-02-2009 18:00
Sabra,
Ik heb genoten van je verhaal, Carmiggelt had het je niet kunnen verbeteren. Vooral de detaillering maakt het interessant. Wat je allemaal niet meemaakt!
    Je hebt het over een authentiek Hollands eetcafé je bedoelt ouderwets. Want wat maakt dat café bij jou op de hoek zo authentiek Hollands? De roze TL verlichting, kanten gordijntjes voor de ramen en stoffige tapijtjes? Toen jou café in de jaren ’50 opende was het authentiek, nu is het ouderwets.
    Typisch wel, dat je van alle eetcafés in NL het meest ranzige hebt kunnen uitkiezen om stamppot te eten, maar blijkbaar ga je meer voor ranzig dan voor stijl. Jammer dat je geen Hollandse vrienden hebt, anders hadden die het voor je kunnen bereiden.
    Wat me intrigeert is, dat je in de korte tijd dat je daar binnen geweest bent, zoveel hebt kunnen waarnemen en bepalen.
Zo ben je er al achtergekomen dat de man de eigenaar is, heeft hij je soms de eigendomspapieren laten zien? Maar waarschijnlijk verraadde zijn lichaamsbouw dat. (Forse man, vast de eigenaar). Dat de vrouw naast hem zijn echtgenote is, trouwakte gezien zeker?
De man speelde patience? Het ontbreekt er nog aan dat je het merk laptop en operating-system vermeld.
    Hoe flik je dat nou eigenlijk? Ik heb het idee dat je ons niet alles verteld. Toen je het café binnen ging, ben je dan direct gaan zitten of heb je eerst alle papieren en de laptop gecontroleerd? Waarschijnlijk heb je dit op een hele brutale of geraffineerde wijze gedaan. Je had dan kunnen schrijven: “Met een vastberaden blik benaderde ik de forse, rokende man en vroeg ik hem op blaffende wijze om zijn papieren. Overdonderd door mijn dwingende stem ging hij subiet de papieren halen en overhandigde hij die aan mij met een stamelend ‘Alstublieft’. Alras werd het mij duidelijk dat deze man de eigenaar was, en de forse vrouw zijn echtgenote”.
    Je schrijft: "De eigenaar staarde apathisch naar zijn scherm, zijn mondhoeken levenloos naar de grond gericht. Zijn vrouw tuurde depressief in de verte en stak een nieuwe sigaret op".
Ik ben niet helemaal thuis in deze materie maar kun je mij het verschil uitleggen tussen apathisch staren en depressief turen? En hoe keek de oude dunne dame (getoupeerd haar, acrylnagels), keek zij of tuurde zij of was het toch meer staren? En was dat dan apathisch of depressief? Ik probeer het plaatje compleet te krijgen.
    “De eigenaar leek me in de gaten te hebben, dus nam ik maar snel een klein hapje.”
Ja dat haalt je de koekoek, de hele dag patience spelen komt je uiteindelijk ook de strot uit en als er dan eens een meid met Marokkaans uiterlijk en lange tanden stamppot bij je komt eten dan is dat een mooie afleiding.
    Je schrijft: “Toen ik weer opkeek kwamen twee jongens met een Marokkaans uiterlijk het café binnen. Ze liepen recht op de sigarettenautomaat af. De cafébaas keek argwanend op vanachter zijn laptop, sloeg hem dicht en besloot zijn autoriteit even te laten gelden: ‘Sigaretten zijn voor de klanten, dus als jullie een drankie nemen kennen jullie hiero sigaretten halen’ ”
Je had die jongens wel eens op hun onbeleefde gedrag mogen wijzen in plaats van weer de discriminatie-kaart uit te spelen. Tamelijk onbeschoft dat die gasten niet eens een drankje wilden bestellen. Bovendien roken is haram, dit had je toch ook wel even kunnen memoreren. Of desnoods had je hun op de mouw kunnen spelden dat van elk pakje sigaretten een gedeelte van de opbrengst naar de zionisten in Israël gaat. Helpt gegarandeerd!
    “Ze riepen dat ze het buiten wel met wilden uitvechten”.
Een dag geen geweld gebruikt , een dag niet geleefd, zullen we maar zeggen. Trouwens, leeft de café-eigenaar nog of is hij inmiddels kaltgestellt door die gasten en hun “schooierbroertjes”?
    “Het alom beschreven ‘integratiedrama’ werd hier even feilloos voor mijn neus nagespeeld door levensechte acteurs”.
Heeft geen zak met integratie te maken alleen met gebrek aan beleefdheid en met gebrekkige opvoeding of gebrek aan opvoeding.
    “Ik wilde de eigenaar toespreken op zijn discriminerende houding en de jongens kalmeren in hun woede. Maar ik kon geen woord uitbrengen. “
Jij geen woorden uitbrengen? Lijkt me onwaarschijnlijk, dan moet je wel goed ziek geweest zijn dan.
    Anders had je een mooi einde aan je verhaal kunnen breien, een soort van moraal van het verhaal. Je had de man kunnen wijzen op zijn “discriminerende” gedrag en laten zien dat jij de wijsheid in pacht hebt. Gemiste kans dus.
    Het einde had er zo uit kunnen zien:
“Vermanend sprak ik de forse man toe, zijn hoofd alsmaar roder wordend, ‘Meneer, U geeft hiermee een slecht signaal af, het geeft geen pas deze jongens zo onheus te bejegenen. Deze jongens belijden de godsdienst van de Vrede en waren geenszins van plan u of uw vrienden leed te berokkenen zij wilden slechts uw sigaretten kopen’. De man wilde antwoorden maar zijn woorden stokten, hij begon onbedaarlijk te huilen, grote tranen biggelden over zijn rode gelaat, dat nog roder leek te worden in het schijnsel der roze tl-buizen. Ik overhandigde hem mijn luipaardprint zakdoek zodat hij zijn tranen kon deppen. Hij vermande zich en zei: ‘Mevrouw het spijt mij, maar die Geert Wilders, U kent hem wel, die zegt dat jullie niet te vertrouwen zijn en dat jullie antisemieten en vrouwenhaters zijn’. Ik legde mijn hand op zijn, roos bedekte schouders en lachte mijn door de Marokkaanse zon gebruinde tanden bloot en zei: U moet niet alles geloven wat Wilders zegt, hij verwart ons telkens met die slechteriken in het buitenland, wij zijn zo helemaal niet! Hij kan nog een voorbeeld nemen aan meneer Cohen en meneer Marcouch, die weten wel hoe het hoort’. Ik zei, met een sinistere blik in mijn ogen: ‘Wilders kan vandaag lachen maar er komt een dag dat hij niet meer lacht’. De man keek verbaad op en vervolgens toverde hij een glimlach te voorschijn op zijn gelaat, zijn mondhoeken levensvol omhoog gericht, en bedankte mij vervolgens voor het fijne gesprek en gaf mij een stoffig tapijtje als aandenken. Hij ging weer terug naar zijn laptop om zich weer op zijn spel van patience te storten. Zijn gezette vrouw, die het hele tafereel met betraande doch depressieve ogen had aanschouwd, ging weer de keuken in om zich toe teleggen op het bereiden van de andijviestamppot, met veel boter, waar het eetcafé zo beroemd om was, onderwijl lurkend aan een sigaret. Nu was het voor mij ook echt tijd om te gaan, ik verliet het eetcafé en trok de deur zachtjes achter mij dicht. In de straat rook ik de geur van vers bereide cous-cous en dat deed mij het water in de mond lopen. Snel naar huis op naar de cous-cous!”

JooBoz schreef op 25-02-2009 21:21
Een buitengewoon overbodig en teleurstellend stukje dit. Nee, ik ga verder: zeer waarschijnlijk in z'n geheel verzonnen. Niet omdat de toon me niet bevalt, maar gewoon vanwege het onwaarschijnlijke scenario.
1) Stamppot gaan eten in een aftands cafe/restaurantje?
2) Iedereen rookt?
3) Kroegbaas trekt gelijk van leer?
Enfin, bedankt voor je bijdrage. We knappen er weer erg van op.