Bronnen bij Allochtone politieke integriteit: Arib

1 mei 2008
PvdA-kamerlid Khadija Arib is al twee keer expliciet besproken in de landelijke politiek en media als iemand waar mogelijk problemen mee zijn: in verband met haar Marokkaanse nationaliteit, en in verband met haar lidmaatschap van een door de Marokkaanse koning ingestelde commissie om de banden met de Marokkaanse diaspora aan te trekken.
   De bezwaren tegen het eerste worden weggewuifd door de multiculturalisten, dit keer ook  wat wijder gesteund, omdat er anders nauwelijks een enkele Turkse of Marokkaanse vertegenwoordiging in de politiek mogelijk zou zijn, omdat de overgrote meerderheid die nationaliteit heeft. Naast de Nederlandse, maar dat maakt het hebben van een vreemde nationaliteit voor een Nederlandse landelijke bestuurder natuurlijk niet minder ongewenst.
    Het werkelijke probleem is natuurlijk dit: naast de Turkse of Marokkaanse nationaliteit hebben ze natuurlijk ook een Turkse of Marokkaanse loyaliteit. Nu wordt dat laatste, indien expliciet naar geïnformeerd, natuurlijk glashard ontkend, of gezegd dat het ene het andere niet in de weg hoeft te zitten. Het eerste is natuurlijk een keiharde leugen, het tweede evenzeer. Want het kan niet anders dan dat de belangen van twee landen aangaande migranten tegengesteld zijn: Turkije of Marokko hebben belang bij een zo nauw mogelijke band vanwege het geld die de migranten naar het thuisland overmaken (in totaal vele honderden miljoenen), en Nederland dus precies het omgekeerde.
    De ontkenning van een loyaliteitsband met een andere land en de eigen migrantengroep is natuurlijk alleen maar een bewijs van hoe sterk die band is: het is niet een eentje waarvan het niet erg het te erkennen, nee, het is kennelijk heel ernstig -  en natuurlijk: men mag in het algemeen gerust aannemen dat voor de grote meerderheid der allochtonen, net als voor iedere ander mens, de band met geboorteland land of cultureel achterland veel sterker is dan die met migratieland. Dat dit ontkend moet worden heeft een simpele reden: het maakt de betreffende mensen totaal ongeschikt voor een bestuursfunctie in Nederland.
    Vanzelfsprekend zijn dit te gevoelige zaken om openlijk besproken kunnen worden, en moeten we het doen met aanwijzingen, gedrag. Hier het voorbeeld aangaande Khadija Arib:


Uit: De Volkskrant, 21-04-2008

Arib wil onderzoek naar inentingen

Het Tweede Kamerlid Arib (PvdA) gaat minister Klink van Volksgezondheid verzoeken meer onderzoek te doen naar inentingen. Ze wil vooral een antwoord op de vraag hoe ouders kunnen worden bewogen hun kinderen toch te laten inenten. Arib stelt deze vraag naar aanleiding van de bofepidemie die voor het eerst in 20 jaar weer heerst in Nederland.
    'We mogen niet berusten in het feit dat ouders uit religieuze motieven hun kinderen niet laten inenten', zegt Arib.
    De epidemie heerst in de streek tussen Zeeland en de Veluwe, het gebied waar relatief veel orthodox-protestanten wonen en dat de Biblebelt (bijbelgordel) wordt genoemd. Een aantal ouders laat op grond van hun geloofsovertuiging hun kinderen niet inenten tegen besmettelijke ziekten. Eerder staken hier polio, rodehond en mazelen de kop op.   ...
    Arib is bezorgd. 'We moeten alles op alles zetten om deze kinderen te beschermen.'


Red.:   Een vraag van mevrouw Arib die andere bedoelingen moet hebben, want het antwoord staat al in het bericht: het zijn godsdienstige motieven, en die kan je niet veranderen - algemeen bekend van religie. Het enige wat je kan doen is het nemen van wettelijke maatregelen - en dat is waar Arib op doelt:


Uit: De Volkskrant, 23-04-2008

Bofepidemie: niet gedwongen inenten

Minister Ab Klink van Volksgezondheid ziet niet veel in het gedwongen inenten van kinderen. ...
    De bewindsman beantwoordde dinsdag daarmee vragen van het PvdA-Kamerlid Arib over de bofepidemie ...


Red.:    Maar nu naar een ruime maand terug:
 

Uit: De Volkskrant, 11-03-2008, van verslaggeefster Ellen de Visser

Het risico van het trouwen met een neef

...    Bekend is dat bloedverwantschap een groot effect heeft op het ontstaan van autosomaal recessieve aandoeningen, vrij zeldzame genetisch aangeboren afwijkingen, waarvan sommige dodelijk.
    Hoe sterk dat verband is, tonen de gegevens uit een databank waarin sinds 25 jaar alle aangeboren afwijkingen worden vastgelegd van kinderen uit Friesland, Groningen en Drenthe. Van de allochtone ouders met een kind met een aandoening is 6,7 procent familie van elkaar; bij autochtone ouders gaat het om 1,1 procent.
    Recent onderzoek wijst uit dat Marokkaanse en Turkse kinderen in de eerste twee levensjaren vijf tot acht keer vaker overlijden aan autosomaal recessieve aandoeningen dan autochtone kinderen.
    PvdA-Kamerlid Arib vindt dat bloedverwantschap bij allochtone ouders moet worden beschouwd als een gezondheidszorgprobleem en niet als migratievraagstuk. Een verbod op familiehuwelijken is onmogelijk. ‘En bovendien los je daarmee niets op, want dan gebeurt het stiekem.’   ...


Red.:   Om er vervolgens, voor de duidelijkheid, nog eens een heel artikel aan te wijden:


Uit: De Volkskrant, 26-03-2008, door Khadija Arib

Babysterfte is het echte probleem

Tussentitel: Zijn huwelijken tussen neef en nicht gedwongen of vrij?

    De discussie over het verbod van neef-nichthuwelijken leidt af van het echte probleem en verdoezelt daarmee een ernstig onderwerp waar jarenlang niets aan is gedaan: vermijdbare babysterfte.
    Natuurlijk kun je wel discussiëren over neef-nichthuwelijken, maar niet onder het mom van zorgen over erfelijke aandoeningen. Dergelijke gezondheidsrisico’s hoeven niet direct tot de meest vergaande overheidsbemoeienis te leiden, namelijk een verbod. Bij ander riskant gedrag grijpen we ook niet op die manier in.   ...


Red.:   Vooral die laatste zin, hè - het lijkt wel of het voor deze analyse geschreven is. Nee, in het geval van allochtonen inteelthuwelijken is het totaal niet gewenst dat er zelfs maar over ingrijpen wordt gedacht. Maar gaat het om het autochtone niet-inenten, een zaak met vergelijkbare of kleinere risico's, dan is ingrijpen een reële optie - zo reëel om daarover vragen te stellen aan de minister.
    Het is volkomen duidelijk: het optreden van Khadija Arib heeft niets te maken met de inhoudelijkheid van deze kwesties, en alles met (gevoeld) groepsbelang, met cliëntilisme. Maar werd hetzelfde gedaan in autochtone kring, zou men ook meteen een ander woord gebruiken: racisme.


Van: website Radio Nederland Wereldomroep,14-04-2008, door Sebastiaan Gottlieb

Advocaten verschillen over kinderpornozaak

Twee Nederlanders die in Brazilië zijn veroordeeld voor kinderporno kunnen toch worden uitgeleverd aan Brazilië. Dat zegt advocaat Frans Nederstigt van kinderrechtenorganisatie Terre des Hommes. De twee ontliepen in 2003 hun straf, omdat ze via het Nederlandse consulaat naar Nederland konden ontkomen. Uitlevering is volgens minister van justitie Hirsch Ballin echter niet mogelijk, omdat er geen uitleveringsverdrag met Brazilië bestaat. Reden voor Tweede Kamerlid Khadija Arib om opheldering te vragen. Ze heeft een spoeddebat aangevraagd.
    Voormalig marineofficier Jerry K. en zijn zwager Johan T. werden vijf jaar geleden in Brazilië veroordeeld voor het maken en verspreiden van kinderporno. ... Omdat er met Brazilië geen uitleveringsverdrag bestaat, zouden de twee mannen niet uitgeleverd kunnen worden.
    Advocaat Frans Nederstigt spreekt dit tegen. ...

Woedend
Voor het Tweede Kamerlid Khadija Arib van de PvdA was deze uitspraak aanleiding om vragen te stellen aan minster Hirsch Ballin. Zij is woedend over het feit dat de Nederlandse consulaat-generaal in Rio de Janiero heeft meegewerkt aan het vertrek van de twee kinderpornografen. Zij vindt dat Nederland zich sterk moet maken om mensen te vervolgen die minderjarigen hebben misbruikt om porno te maken. "Het kan toch niet dat wij aan de ene kant vinden dat dat niet mag. We ondertekenen daar allerlei verdragen voor. Maar aan de andere kant lopen gewoon twee verdachten vrij rond die minderjarige meisjes hebben vernederd en misbruikt."
    Arib maakt zich ook kwaad over het feit dat de twee mannen in Nederland dan wel vervolgd zijn voor het maken van kinderporno in Brazilië, maar daar heel lage straffen voor hebben gekregen. Eén kreeg 240 uur taakstraf en de ander werd helemaal vrijgesproken. ...


Red.:   Dit bericht bevat niet alle uitspraken van Arib bij deze gelegenheid:
 

Van: Volkskrant.nl, Opinie, 28-04-2008, door Abdelkader Benali

Abdolah, de profeet van de polder...

Reacties:
...
naam Aart schreef op 30-04-2008 19:49
Wat een rare column van Abdelkader Benali. Wij, Nederlanders, liggen volgens hem in katzwijm bij de koranvertaling van Kader Abdolah. ...
    Khadija Arib deed hetzelfde: Nederlanders over een kam scheren. Dat was naar aanleiding van de pornomakers in Brazilië. Nederland moet zich schamen, zei Arib. Niet Buitenlandse Zaken, maar heel Nederland. Laat mij ook eens: alle Marokkanen kunnen niet zuiver redeneren.


Red.:   Het niet-zuiver-redeneren waar reageerder Aart op doelt is dit: voor het Nederlandse = autochtonen volk wordt één norm gehanteerd: je mag ze over één kam scheren, en voor het andere volk, het Marokkaanse of ruimer het allochtone volk, mag dat niet. En dit is tezamen met het voorgaande de volkomen definitieve bevestiging dat Khadija Arib het wij-zij-denken volkomen ingebakken zit.
    En tezamen met alle nog directere gevallen van cliëntilisme en racistisch getint denken in eigen groepsbelang is het volkomen duidelijk dat het hele idee van gesponsorde aanwezigheid van allochtonen in bestuurlijke organen, op grond van getalsmatige evenredigheid, een bijzonder slecht idee is dat onmiddellijk moet worden afgeschaft. En daarna de huidige vertegenwoordigers onderzocht moeten worden op dit soort houdingen en zo nodig verwijderd. Inclusief het nu bewezen geval van Khadija Arib.

En direct behorend bij gebrek aan integriteit is natuurlijk een totaal gebrek aan je houden aan afspraken (elsevier.nl, 19-09-2019, door Eric Vrijsen ):

  Onvrede aan Binnenhof: Arib ‘schoffeert’ Eerste Kamervoorzitter

Leden van de Eerste Kamer en het kabinet uiten in de Haagse wandelgangen groot ongenoegen over de manier waarop Tweede Kamervoorzitter Khadija Arib (PvdA) de nieuwe voorzitter van de Eerste Kamer, Jan Anthonie Bruijn (VVD), schoffeerde. ‘Arib heeft Bruijn een kunstje geflikt,’ constateren zij. ‘Arib kan er niet tegen als zij tweede viool moet spelen.’

Koning Willem-Alexander leest op Prinsjesdag de Troonrede voor in de Ridderzaal tijdens een vergadering van Eerste en Tweede Kamerleden. Voorzitter van deze ‘Verenigde Vergadering’ is niet Arib, maar haar collega van de Eerste Kamer. Die opent en sluit de vergadering om daarna als eerste – en geflankeerd door de griffiers van beide Kamers – de zaal te verlaten.

Arib werkte ergernis met niet wachten tot collega Eerste Kamer vertrok

Arib wekte ergernis door dit moment niet af te wachten. Onmiddellijk nadat Bruijn had afgesloten, stoof zij op uit haar stoel, liep door de gang en griste tussen de gasten haar kleinkinderen weg en liep naar buiten.
    ... Ingewijden speculeren dat Arib het protocol aan haar laars lapte om de nieuwe voorzitter van de Senaat, Bruijn, bij de eerste gelegenheid duidelijk te maken dat hij op de tweede rang thuishoort.    ...
    Politiek gezien heeft de Tweede Kamer het primaat, maar protocollair is dat niet zo. De voorzitter van de Eerste Kamer leidt de Verenigde Vergaderingen en heeft prioriteit. In het verleden zijn wijzigingen van de Grondwet ingediend om dat te veranderen, maar die werden in de Eerste Kamer verworpen.

    ... Een bron in het kabinet meldt dat VVD-staatssecretaris van Vreemdelingenzaken Ankie Broekers-Knol (VVD) ‘ontplofte van woede’, toen ze zag hoe Arib als eerste weg beende uit de Verenigde Vergadering. Broekers was tot voor kort voorzitter van de Eerste Kamer en lag voortdurend met Arib overhoop. ‘Ze had haar partijgenoot en opvolger Bruijn gewaarschuwd, maar toch liet hij zich door Arib schofferen,’ zegt een bewindsman.


‘Protocol van jaarlijkse Binnenhof-hoogmis geschonden’

Prinsjesdag is de jaarlijkse hoogmis van het Binnenhof en daarvan is de Troonrede het plechtigste moment. Zodra het staatshoofd klaar is met de Troonrede, staat de voorzitter van de Verenigde Vergadering op en roept: ‘Leve de Koning!’ De andere aanwezigen roepen dan: ‘Hoera!’
    Vervolgens staan koning en koningin op en schrijden door het middenpad naar een belendend vertrek om daar sinaasappelsap te drinken. Zij worden begeleid door de commissie van in- en uitgeleide.
    De voorzitter van de Tweede Kamer leidt deze commissie en loopt daarom naast de Koning. Maar tijdens het ‘jus-moment’ van koning en koningin, keren de commissieleden terug naar hun plaats in de Ridderzaal. Vervolgens sluit de voorzitter van de Eerste Kamer af en loopt als eerste naar buiten. Hij wordt gevolgd door de commissie van in- en uitgeleide, de overige Kamerleden daarna pas de gasten. Dat Arib zich niet aan de voorgeschreven volgorde hield en zelfs gasten – haar kleinkinderen – voorrang gaf, wordt in de Eerste Kamer gezien als een belediging aan het adres van Bruijn.
    ‘Als je het protocol van de Tweede Kamer schendt, is ze woedend. Maar nu overtreedt ze de regels om terreinwinst te behalen,’ fulmineren Eerste Kamerleden.

Het weerzinwekkende karakter van Marokkanen zit in de genen ingebakken, en komt naar buiten zodra ze ook maar enigszins geprikkeld worden.


Naar Allochtone integriteit, PvdA  , Allochtone integriteit  , Allochtonen lijst  , Allochtonen overzicht  , of site home .