Merk op dat dit citaat is niet aangehaald door de redactie, maar door mevrouw Van Nieuwenhoven. Daarmee geeft ze te kennen dat ze het belang ervan inziet, en ook dat ze het representatief acht. Dat klopt.
    Merk als tweede op dat dit soort uitspraken van  Van Nieuwenhoven uitsluitend en alleen mogelijk zijn geworden door de gebeurtenissen rond de moord op Theo van Gogh - voorheen rustte hierop een sterk taboe. Allochtonen problematiek is geschreven augustus 2002, twee jaar voor die moord.
    Nog wat latere bronnen:

VARA TV Magazine, 23-02-2005, aankondiging van TV programma Vreemd in de buurt

Multiculturele duiventil in Transvaal

Steeds meer autochtonen, onder wie veel duivensporters, verlaten de Haagse Transvaalbuurt en zoeken hun heil in nieuwbouwwijken buiten de stad. Enkele Hagenezen kunnen nog geen afstand nemen van hun buurt: ze zijn er immers geboren en getogen.
    Maar de snackbar is inmiddels vervangen dooreen roti-kraam en naast de kerk staat een moskee. Er is weinig contact tussen de achterblijvers en de allochtone nieuwkomers. Beide groepen leven langs elkaar heen en weten weinig van elkaar. De achterblijvers betreuren de teloorgang van hun vertrouwde omgeving en de nieuwkomers bewegen zich voornamelijk binnen de eigen gemeenschap. Beide groepen kampen met cultuurverschillen die moeilijk overbrugbaar zijn. De liefde voor de duif brengt autochtonen en allochtonen samen in duivenspeciaalzaak De Zwarte Vogel, het laatste Nederlandse bolwerk in Transvaal. De Hagenezen zijn daar momenteel nog in de meerderheid, maar de populariteit van de duivensport onder de buitenlanders neemt sterk toe. De Turkse duif, die tien jaar geleden nergens in Nederland te vinden was, verovert nu de Haagse duiventil.

Vreemd in de buurt, Nederland 3, 20.55 uur.

Red.:   Het programma draaide om het thema uit de titel: de autochtonen waren vreemd in eigen buurt geworden, en gingen naar weg.

Uit: De Volkskrant, 18-08-2005, door Sacha Kester

‘Ik kan mijn buren niet verstaan’

Joke van den Boomen (60) woont haar hele leven in Transvaal. In die tijd verloederde de wijk. Ze werd de koningin van de wijkverbetering.

Je moet eigenlijk niet naar vroeger vragen, want iedereen weet dat alles toen beter was. In de Haagse wijk Transvaal kenden de mensen elkaar vroeger tenminste nog en zorgden ze ook voor elkaar.
    ‘Het was een echte arbeiderswijk’, vertelt Joke van den Boomen. ‘De mensen hadden het niet zo breed en als iemand zonder werk zat, zorgden de buren ervoor dat er in elk geval te eten was.’
    Van den Boomen is geboren en getogen in Transvaal en is er nog steeds niet weg te krijgen. Daarmee is ze één van de weinigen, want bijna alle blanke gezinnen hebben de afgelopen jaren hun spullen gepakt. Omdat er teveel veranderde. Omdat ze hun buren niet meer konden verstaan. Omdat de junks op de stoep lagen te spuiten en criminele bendes hun ruzies ook overdag met kogels uitvochten.
    ‘Wanneer die ellende is begonnen?’ Van den Boomen leunt achterover in haar stoel in haar huiskamer. Twee katten sluipen rond de vetplanten in het raam en negeren de teddybeer die uitkijkt op de buffetkast. Buiten, vanaf het natgeregende balkon, kun je het nieuwe Wijkpark zien.
    ‘Tja, veertig jaar geleden kwamen de eerste Surinamers, maar dat leverde geen problemen op. Het ging eigenlijk pas mis met die gezinshereniging, toen hele Marokkaanse en Turkse gezinnen massaal bij ons in de wijk werden gedumpt. Ze hadden er geen idee van hoe onze samenleving werkt, gooiden vuilniszakken van twee hoog naar beneden, slachtten een geit op hun balkonnetje. Dat soort dingen.’
    Het ergste, zegt Van den Boomen, was dat je elkaar niet kon verstaan. ‘Als je een lekkage hebt en je de bovenburen niet duidelijk kunt maken dat ze die kraan moeten dichtdraaien. Dan komt de irritatie.’
    Met de veranderende cultuur in de wijk verdween ook de sociale controle en dat veroorzaakte steeds meer criminaliteit. De toeristische wandeling door de Paul Krugerlaan, winkelstraat in de wijk, wordt door bewoners gekscherend de ‘survivaltocht’ genoemd, omdat je volgens Van den Boomen nauwelijks van de ene naar de andere kant kon lopen zonder te worden beschoten.

Red.:   Hier staan dus al die dingen die tientallen jaren niet gezegd mochten worden. Zelfs in de tijd van het schijven van Allochtonen problematiek, augustus 2002, was het nog niet zo ver. Wat er in de tussentijd is gebeurt is dat de onbewuste censor in het hoofd van de linkse journalistiek steeds verder is gesleten, na het wegvallen van de feitelijke censor met de revolutie van Fortuyn. Pas nu wordt er gewoon opgeschreven wat er wordt gemeld uit de samenleving. Maar dit kan waarschijnlijk alleen nog in de neutrale reportage - in de analyses, waarin het bewuste denken over de situatie overheerst, is de invloed  van de censor er nog steeds, zoals stukjes van Anet Bleich, Marcel van Dam, en Pieter Hilhorst bewijzen.
    Helaas moet het realistische geluid nog steeds van rechts komen:

Uit: De Volkskrant, 05-11-2011, door Nausicaa Marbe

Gerry van der List

Gerry van der List debuteert als romanschrijver met Altijd november. Opgedragen aan Henk en Ingrid, met in de hoofdrol een rabiaat rechtse Rotterdammer. 'Ik ben een groot bewonderaar van Wilders, maar geen aanhanger.'

Tussentitel: 'Als ik terugga naar Delfshaven of Spangen herken ik niets meer'

...    Van der List praat licht geamuseerd en beschermend over de middelbare, cynische Peter van Rijswijk, een rabiaat rechtse Rotterdammer die zijn opvattingen onbeschaamd ventileert en zichzelf in de nesten werkt. Deze promovendus sociale wetenschappen in Leiden fileert de hypocrisie van linkse collega's aan de universiteit en geniet ervan volkse wijsheden te debiteren in elitaire milieus. Zelfs op versiertoer klaagt hij over allochtonen. Wordt hij als 'rechtse dorpsgek' uitgenodigd voor een debat, dan hoopt hij er niet al te domme vrouwen te ontmoeten. Gaat hij op werkweek naar Aruba, dan gluurt hij naar 'negerinnen', maar verlangt hij vooral naar het onexotische thuis. Maar thuis, dat is multicultureel Nederland waarin hij zich ook niet meer senang voelt. Waar schoolverlaters meer over de ramadan weten dan over Pinksteren, waar je een taalcursus moet volgen om met je buren te praten, waar hoofdstedelijke intellectuelen denken dat het gedogen van misstanden tot het verdwijnen ervan leidt. Aldus Peter. Liefhebber van kernenergie, kernwapens en kabouters van Rien Poortvliet. Zijn revolutionaire jeugdzonde: stemmen op D66.

Wat is precies het probleem van 'de blanke man' met migranten?
'Als je behoefte hebt aan gemeenschapszin, kun je als blanke man niet meer aarden in de grote stad. The present is a foreign country. Ik ben opgegroeid in Rotterdam. Als ik terug ga naar Delfshaven en Spangen herken ik niets meer. De massale immigratie heeft enorme veranderingen meegebracht waardoor autochtonen ontwortelen. In de gezellige wijk van weleer hebben mensen geen band meer met elkaar en de omgeving. Ik ben fan van Sparta. Maar de voetbalclub wilde weg uit Spangen. Ondanks de allochtone spelers zijn ze verweesd in de wijk. Dat is tragisch en niet te veranderen.'

Naar Allochtonen problematiek , Allochtonen lijst , Allochtonen overzicht , of site home .