Waaruit onmiddellijk blijkt dat de scheiding bestaat uit twee processen; allochtonen die zich afzonderen, en niet mee kunnen komen waardoor ze afgezonderd raken, en dat niet-mee-kunnen-komen is natuurlijk ook een kwestie van eigen-doen, zoals achtergebleven sociale gewoontes en een achterlijk geloof. Desalniettemin ligt de schuld natuurlijk bij de anderen (de Volkskrant, 10-02-2007, door Rachida Azough):
Hier wordt zeer creatief omgegaan met de waarheid. In de betreffende uitzending van Zembla werden zowel autochtone als allochtone leerlingen geïnterviewd, en beide groepen waren ongeveer even groot. De autochtonen zeiden niet alleen dat de allochtone groepen angstaanjagend waren, maar dat die angstaanjagend waren omdat ze autochtone jongeren als groep molesteerden.; hetgeen bevestigd wordt door talloze voorvallen van over het hele land - nog afgezien van het feit dat allochtonen de messen- en zelfs pistolen wapenwedloop op scholen zijn begonnen. Door deze creativiteit in de controleerbare feiten, mogen we rustig aannemen dat ook de overige gebeurtenissen door een evenzeer gekleurd filter zijn gegaan. We mogen rustig aannemen dat pesterijen op school voorkomen, en dat daar in de huidige tijd ook raciale termen zullen vallen. We mogen even rustig aannemen dat dat van beide kanten zal gebeuren. En we hebben hier nogmaals voor een feit gekregen dat op het fysiek vlak de allochtonen de overhand hebben plus het al genoemde wapengebruik dat ze hebben geïntroduceerd. tezamen met de met de landelijke sterke verslechtering van de sfeer op school tezamen met het groeien vaneen allochtone meerderheid, mogen we dus rustig aannemen dat het allochtone n deel in de interculturele onmin op zijn minst even groot is. En dus dat de representatie van mevrouw Azough gekleurd is door haar emotionele afkeer van de autochtone medemens. Hetgeen ook duidelijk uit het hele stukje druipt, zie ook deze reactie (Volkskrant weblog, 10-02-2007, door Starry Night):
Bijna de hele kern van het probleem uitgeduid. Maar dit kan dus beslist niet in reguliere media verschijnen. Het Volkskrant-weblog wordt ook niet al te lang hierna gesloten, wegens het op die manier te veel verspreid worden van meningen die te veel afweken van de politieke-correctheid van de Volkskrant. Toch nog maar een volgend geval (de Volkskrant, 27-02-2007, door Nazmiye Oral):
Heerlijk in zijn duidelijkheid: "De Nederlandse nationaliteit stelt niets voor". Een grappige opmerking in de context van een discussie over twee bewindslieden van allochtone afkomst die hun allochtone paspoort niet willen opgeven - dat allochtone paspoort stelt duidelijk veel meer voor. Maar nog veel onthullende is Nazmiye Oral's opmerking over haar waardering van de Nederlandse cultuur: haar beste karakteristiek is dat ze weinig nationale trots heeft. Merk overigens op dat Oral het normaliter graag over "we" heeft om aan te duiden dat ze zichzelf er ook graag bij wil rekenen - op dit moment blijkt overduidelijk dat dit slecht een sociaal gewenste houding is. Maar terugkomende op de opmerking zelf: Nou, dank u wel, mevrouw Oral. Wanneer gaat u terug naar die overige landen waar ze allemaal zo veel betere karakteristieken hebben? Zowel Rachida Azough als Nazmiye Oral behoren tot de intellectuelen onder de allochtonen, en onder de best geïntegreerden. Het kost weinig moeite om te bedenken hoe de ideeën onder het gros van de veel minder opgeleide, en veel minder geïntegreerde allochtonen zal zijn. Het idee van xenofobie iets van de autochtonen is, is een idee dat men bij ge grote verzameling politiek-correcte sprookjes kan bijschrijven. De werkelijkheid is andersom, zoals iedereen in de grote steden kan waarnemen, met haar allochtone wijken, allochtone winkels, allochtone moskeeën, en allochtone klederdracht. Willen we iets aan deze segregatie doen, dan zal als allereerste dit obstakel uit de weg moeten worden geruimd: de allochtone afkeer van de westerse samenleving, en de dragers ervan. Naar Allochtone xenofobie  , of site
home
 ·. |