Allochtone xenofobie | 28 mrt.2007 |
Xenofobie, angst voor de vreemde of de vreemde cultuur, is een eigenschap die
in Nederland voornamelijk gebruikt wordt om de angst van de blanke, autochtone,
bevolking voor de gekleurde, allochtone, immigrantengroepen te beschrijven. Deze
eenzijdigheid is eigenaardig, aangezien xenofobie als sociologisch verschijnsel
over de hele wereld voorkomt - angst voor de vreemde is een aloude
overlevingsstrategie die in vele opzichten zijn nut heeft bewezen
.
Het zou dus wel heel vreemd zijn, als die allochtone groepen zelf ook niet
last van angst voor de vreemde hadden. Daar tegenover zou je kunnen stellen dat
die groepen hier zelf heen gekomen zijn, en dat al voldoende bewijst dat ze geen
angst hebben.
Dat is juist voor vele immigrantengroepen, bijvoorbeeld die groepen die naar
Amerika zijn getrokken: die hebben dit veelal zelf georganiseerd en zijn op
eigen gelegenheid gegaan. Maar het is niet waar voor de Nederlandse
immigrantengroepen. De eerste groepen Turken en Marokkanen zijn door Nederland
hierheen gehaald, en de vervolgimmigratie was een vorm van kettingimmigratie,
waarbij de al aanwezige immigranten hun familie- en dorpsgenoten hierheen hebben
gehaald, uitsluitend en alleen omdat het in Nederland materieel zo veel beter is
dan thuis. Voor deze groepen kan immigratie dus wel degelijk samengaan met
xenofobie.
Laten we dus naar een paar indicatoren kijken. Nee, daarvoor is het niet
voldoende, en zelfs volkomen ontoereikend, om mensen daarnaar te gaan vragen -
zeker een minderheidsgroep zal zich slechts met grote tegenzin openlijk negatief
uitlaten over de meerderheid temidden waarvan ze zich bevinden.
De indicatoren om autochtone Nederlanders xenofoob te nomen zijn: niet met
allochtone in één wijk willen wonen ("niet ernaast willen wonen", of
verhuizen als er een naast je komt wonen), niet je kinderen naar dezelfde school
sturen, er geen vrienden mee willen worden, naar autochtone in plaats van
allochtone verenigingen en clubs gaan, enzovoort.
Laten we dus nu eens naar dergelijke indicatoren voor allochtonen gaan
kijken: ze gaan naar hun eigen kerk, ze gaan naar hun eigen theehuis, ze gaan
naar eigen club, ze gaan naar eigen school, ze kijken naar eigen televisie
enzovoort. Maar bovenal: ze gaan geen relaties aan met autochtonen - althans,
geen blijvende. want meer dan 70 procent trouwt met een partner uit het
geboorteland, van de rest trouwt het grootste deel met een partner uit eigen
immigratiegroep. En men komt daar zelfs heel eerlijk voor uit: men wil niet
trouwen met een niet-eigen-religie partner. Volkomen overeenkomstig met als een
autochtoon zou zeggen: ik wil niet trouwen met een moslim, zeggen zij: ik wil
niet trouwen met een niet-moslim. En waar het eerste zonder meer onder de
xenofobie wordt geschaard, is het tweede dat natuurlijk evenzeer.
Men kan met behulp van deze laatste indicator zelfs iets over de mate van
xenofobie zeggen. want autochtonen blijken relatief vaker te trouwen met
partners buiten de eigen groep dan allochtonen. Hetgeen aanleiding geeft tot de
voorlopige conclusie dat naar dit soort objectieve, gedrags-, maatstaven
gemeten, allochtonen xenofober zijn dan autochtonen.
Zoals al gezegd, omdat allochtonen een minderheid vormen, zal deze houding
zelden als uitgesproken gevoelens of emoties naar buiten komen. Men moet het in
eerste instantie hebben van spontane momenten, zoals een kreet van Hofstadgroep
terrorist Samir A. die roept: "Ik haat jullie", en het feit dat hij aanzienlijk
veel respect heeft binnen zijn groep, en kreten van "Verrader" richting
allochtonen die wel in Nederland integreren, als Ahmeb Aboutaleb. Maar de
vermindering van de de Nederlandse overtolerantie heeft ook tot enige uitingen
op schrift geleid, zie hier
. Die
bronnen van uit allochtone intellectuele kring laten niets aan duidelijk te
wensen over: weerzin tegen de Nederlandse cultuur is niet een zaak van
extremisten.
Terug naar Denkfouten allochtonendebat
, Allochtonen overzicht
, of site home
.
|