Bronnen bij Allochtonendebat, misverstanden: geven en nemen

9 mrt.2008

Het argument van "geven en nemen" komt op allerlei manieren terug, maar het onderstaande voorbeeld was de aanleiding voor het schrijven van dit item, omdat het door zijn kortheid en jeugdig gebrek aan inkleding glashelder laat zien hoe men zich door het op zich deugende idee laat voortdrijven en zo volkomen op lager wal terecht komt:

Uit: De Volkskrant, 12-06-2008, ingezonden brief van Martijn van Nijnanten, scholier, Stedelijk Gymnasium Leiden

Beetje trots

In het Vervolg (7 juni) heb ik met veel belangstelling uw artikel over Rita Verdonk gelezen. ‘Iedereen is hier welkom’, zegt ze, ‘maar je moet wel mee willen doen.’ Meedoen klinkt mooi, maar als dat betekent dat zij moeten doen ‘zoals het hoort in Nederland’, eenzijdig dus, dan heeft mevrouw Verdonk het woord ‘meedoen’ toch verkeerd begrepen.
Dat allochtonen zich naar onze eisen moeten schikken, kan onmogelijk de naam ‘meedoen’ krijgen. Integratie moet van twee kanten komen. We moeten af van het benadrukken van de verschillen tussen de Nederlanders en de moslims, en eens gaan zoeken naar dingen in beide kampen waar de andere partij wat in ziet. Respecteer elkaars cultuur en schat die op waarde!
Het overdreven nationalisme en de eenzijdige integratie die door Verdonk en Wilders wordt vertegenwoordigd, ben ik meer dan zat. Een beetje trots op Nederland zijn we allemaal, maar daarbij hoeven we niet onze medebewoners en hun cultuur te verstoten.

Red.:   De eerste stap richting verderf is de correctie op Verdonk - een foute correctie: als iemand ergens intrekt, ligt bij hem de plicht tot schikken. - tenzij je voor het genoegen betaalt, maar dat is hier beslist niet het geval - au contraire.
    Ten tweede: wij stellen geen eisen aan allochtonen - de allochtonen stellen een eis aan ons: namelijk dat wij hun afwijkende sociale gedrag accepteren. Allochtone, meestal hebben we het dan over moslims, gedragen zich als naaktlopers in Mekka, en eisen daarmee stilzwijgend van ons dat we dat accepteren. Wat Nederlanders hebben gedaan is zich afkerend uitspreken over "naaktloper in Mekka" gedrag - wat hun volste recht is- het si te vertalen als: "Wanneer in Mekka, gedraag je dan als in Mekka, en kleedt je (gedraag je) passend uit respect voor je omgeving."
    Deze boei gepasseerd zijnde komen bij de volgende onderstroom: wat zouden we kunnen geven en nemen. Wat er door ons gegeven wordt, is al bekend: verblijf in een veilige omgeving, onderdak in de vorm van een heus huis, natje en droogje in de vorm van een zeer ruime hoeveelheid geld (ruim naar hun maatstaven), en zodra het enigszins kan: werk.
    Wat kunnen we daar voor terug krijgen? De IRP-hoofdredactuer (en diverse anderen) heeft deze vraag al tientallen malen gesteld aan hele hordes multiculturalistische tegenstanders in het debat, eraan toevoegende dat hij couscous en buikdansen al kende. Er is tot nu toe geen enkel antwoord gekomen. Simpel: omdat het er niet is. Er is niest dat allochtonen culturen hebben waarvan wij niet minstens evenveel hebben en dat we met voordeel in onze cultuur kunnen opnemen. Niets.
    Geheel volgens de logica, trouwens: want als die dingen er wel waren, dan zaten ze niet hier! Hun landen zijn niet armoedig omdat armoedigheid in de grond zit, maar omdat hun sociale gewoontes niet deugen. En voor die gevallen dat de grond wel armoedig is, deugt hun gewoonte van te veel kinderen niet. Want de meeste grootschalige sociale armoede komt van te veel mensen bij te weinig fysieke bestaansmogelijkheden.
    Maar het feit is dat veel, bijvoorbeeld Afrikaanse of Surinaamse, immigranten niet komen uit landen met armoedige gronden, maar met armoedige sociale structuren. En hetzelfde geldt voor alle moslimlanden
    De vraag naar geven en nemen is dus: wil je iets aan hen geven, en daar armoedige sociale gewoontes voor terugnemen? Het enige rationele antwoord hierop luidt: Nee, dank u wel!
    Lees nu nog eens het artikeltje van onze scholier: ' ... zoeken naar dingen in beide kampen waar de andere partij wat in ziet.' Het is er niet. Vervolg: 'Respecteer elkaars cultuur en schat die op waarde!'. Belachelijk, dus - er valt voor ons niets te respecteren in onderdrukking van vrouwen, bidden voor regen, winti, en meer van de vaste items van dit soort culturen en religies. Mooi voor hun eigen huiskamer, maar absoluut niets voor ons.
    "Geven en nemen" - het is één van de hardnekkigste en onzinnigste dwalingen in het multiculturalistische debat.
    Voorbeeldje:

Uit: De Volkskrant, 20-11-2008, van verslaggever Robin Gerrits

Juist school kan eerwraak signaleren

Rapport Leren van eer op scholen is een soort handleiding voor het onderwijs | 38 voorbeelden besproken

...    Deze casus, een van de 38 waargebeurde voorbeelden uit het rapport Leren van eer op scholen, geeft aan hoe belangrijk het is dat scholen alert zijn op eergerelateerd geweld. Het rapport van onderzoeksbureau Beke wordt vandaag in Almelo aangeboden aan een vertegenwoordiger van het ministerie van Wonen, Wijken en Integratie.    ...
    De aanpak van eergerelateerd geweld moet anders zijn dan die van huiselijk geweld. ‘Een hele gemeenschap kan een rol spelen in het verdedigen van de familie-eer’, zegt Karima Ouchan van het ROC van Twente. Ze laat leerlingen die bij haar komen daarom vaak een familietekening maken, die alle onderlinge verhoudingen zichtbaar maakt. ‘Dan weet je met wie je eventueel moet gaan praten.’
    Ouchan werd in 2004 in Almelo aangesteld als leerlingbegeleider met speciale aandacht voor eerwraak. Haar eigen ervaringen met eergerelateerd geweld tekende ze op in het boek Nooit geschreven brief aan mijn vader (1999). Een jaar voordat ze als leerlingbegeleider begon, werd een 18-jarige leerlinge van het ROC van Twente door haar vader in Turkije vermoord, omdat ze te losbandig zou leven.   ...

Red.: "Integratie is een zaak van geven en nemen is". Dat wil zeggen: de allochtonen geven slechte culturele gewoontes, en wij geven ondersteuning om de gevolgen te verzachten. Oftewel: zij nemen twee keer. Maar wat de "geven en nemers" bedoelen is dat we ook nog eens dingen van die cultuur zouden moeten overnemen. Zonder daarbij ooit te specificeren wat dat dan wel zou moeten zijn - behalve baklava en buikdansen. Het is er doodgewoon niet - er valt voor ons niets over te nemen. De enige andere dingen zijn van de soort "eerwraak" - culturele achterstanden.
Voorbeeld van de chique vorm van geven-en-nemen:

Uit: De Volkskrant, 20-11-2008, column door Marcel van Dam

Keihard aangepakt

... Op het integratiedossier heeft Bos Vogelaar ronduit tegengewerkt. De tegenstelling is te herleiden tot een totaal andere visie op het probleem. Voor Vogelaar is integratie een maatschappelijk probleem dat zowel van allochtonen als autochtonen inspanningen vraagt om opgelost te kunnen worden. Voor Bos is het vooral een politiek probleem. Na de monsterzege van Fortuyn heeft hij verschillende keren gezegd: 'Het waren onze mensen die zijn overgelopen. Die moeten we terugwinnen.' Het integratie beleid dat hij voorstaat, moet passen in die politieke strategie. Daarbij is integratie geen tweezijdig proces van allochtonen en autochtonen, maar een kwestie van assimilatie van allochtonen. ...

Red.: Waarin de terminologie 'tweezijdig proces van allochtonen en autochtonen' de chique vorm is van geven-en-nemen. Wat Marcel van Dam nog eens benadrukt door de werkelijke vorm van integratie van immigranten: dat ze zich grotendeels aanpassen, te bestempelen als 'assimilatie'. Waar eigenlijk ook niets mis mee is, met "assimilatie", maar dat is niet hoe het woord gewoonlijk gebruikt wordt - namelijk als iets vies. Nee, bij "assimilatie" hoeven wij niets te geven. En daar gaat het kennelijk om: "geven"- hulpverlenen.
Een andere grote multiculturalist is natuurlijk ook helemaal in geven en nemen:

Uit: De Volkskrant, 16-03-2009, column door Bert Wagendorp

Dit is ons land

Iedereen geïntegreerd en we leven nog lang en gelukkig

De integratienota van de PvdA is door het partijcongres aangenomen. Voortaan staat vast dat we in dit land een verdeeld verleden hadden, maar een gedeelde toekomst tegemoet gaan. Dat is althans de bedoeling en ik verheug me er nu al op.   ...
    Is Verdeeld verleden daarmee een geweldig stuk, dat ons verder gaat helpen? Dat niet. ...
    En nu heb je dus bij lezing van Verdeeld Verleden steeds het gevoel dat je een integratienota uit 2001 zit te lezen, of uit 1993. Dat zeurt maar door over nieuwe Nederlanders, alsof de grote meerderheid van immigranten zich niet allang Nederlander voelt – behalve wanneer ze er door integratienota’s weer even aan worden herinnerd dat dit een onjuiste aanname is. Want je bent hier nieuwe Nederlander tot in de zevende generatie.
    Zou Verdeeld Verleden zich expliciet tot álle Nederlanders richten, dan was het met een paar lichte aanpassingen best een goed stuk. Integratie is geen één- maar een tweezijdig proces. Lees je helaas niks over. Wij gaan hén normeren, confronteren of tolereren. ...

Red.:   Integratie is een tweezijdig proces - geven en nemen. Zij een berg geld van ons, en wij islam, hoofddoeken, moskeeën, overlast, criminaliteit, besnijdenis, eerwraak, enzovoort, van hen.
    Let overigens ook nog op een inconsistentie op de korte baan: er is geen verschil tussen Nederlanders en nieuwe Nederlanders, maar we moeten wel van alles van ze overnemen.
    Het stokje van de PvdA'er en journalist wordt weer overgenomen door een GroenLinkser en sociologe:

Uit: De Volkskrant, 25-03-2009, column door Evelien Tonkens

Mijn integratie in Nieuw Nederland

Integratie moet van twee kanten komen. Het is voor beide partijen pijnlijk en lastig. Blije multiculturalisten suggereerden ooit dat integratie een groot gezellig feest is met veel smakelijke exotische hapjes. Net zo naïef is de nu dominante gedachte dat alleen nieuwkomers zich moeten aanpassen.
Nu eenzijdige aanpassing zoveel gepredikt wordt, is het hoog tijd de noodzaak van tweezijdige aanpassing in herinnering te roepen. ...

Red.: Onnodig te zeggen dat Tonkens het alleen heeft over verplichtingen voor de autochtone kant - niets over verplichtingen voor de allochtone kant.
De website versie had nog een paar extraatjes, in andere titels en een illustratie:

Integratie moet van twee kanten komen

Het is hoog tijd dat we ons herinneren dat tweezijdige aanpassing ook bestaat.

De downloadtitel van de foto was deedee2_39308_300_01.jpg, waaruit, tezamen met de gelijkenis, valt af te leiden dat de rechter persoon de journaliste Deedee Derksen is, die correspondente in Afghanistan is geweest, en daarvoor moslim-kledij moest passen. Waarmee we tevens en symbolische weergave hebben van Tonkens' visie op het tweezijdige integratieproces: de Nederlanders nemen moslim-gewoontes over, en de moslims houden hun moslim-gewoontes.
Ter bevestiging nog een tweede versie van dit beeld:

Uit: De Volkskrant, 15-02-2010.

Verdonk krijgt hoofddoek

Woman.inc-debat op de Huishoudbeurs in Amsterdam met Fatima Elatik (PvdA, links),
Saadet Karabulut (SP, rechts op de achtergrond) en Rita Verdonk (Trots op Nederland). Na afloop krijgt Rita Verdonk een suit-it-yourself (omslagdoek die over de schouders, maar ook als hoofdbedekking gedragen kan worden) aangeboden en aangetrokken door modeontwerpsters Fatima Bourri (links op de rug) en Manon Moussa (rechts) ...

Red.: Het omgekeerd beeld: moslima's die hun hoofddoek afleggen ten teken van goede wil is dus niet bestaand en onbestaanbaar.
Het ís geen kwestie van geven of nemen ...het is een kwestie van nemen en niet-teruggeven. Er is geen ook geen dialoog. Geven en nemen en dialoog zijn onbestaanbaar met dit soort religieuzen.

Naar Allochtonendebat, misverstanden , Allochtonen, lijst , Allochtonen, overzicht , of site home .