De Volkskrant, 22-12-2005, hoofdredactioneel commentaar

Burqaverbod ongewenst

...    Hoe klein het aantal vrouwen dat een burqa draagt op dit moment ook is, de motie stelt een serieuze kwestie aan de orde. Hoe kan worden voorkomen dat de islam vrouwen van hun vrijheid berooft? Als vrouwen vrijwillig voor dit kledingstuk kiezen, moeten zij dan toch tegen zichzelf worden beschermd vanuit de wetenschap dat dit hun kans op werk en de mogelijkheid op volwaardige wijze deel te nemen aan de Nederlandse samenleving tot nul reduceert?
    Voor de voorstanders van een verbod ligt de zaak eenvoudig. De burqa is het.symbool van de onderdrukking en achterstelling van moslimvrouwen en maakt daarbij ieder normaal contact met anderen onmogelijk. Of een burqa wordt opgedrongen of niet, je op een dergelijke manier isoleren past niet in een open en vrije samenleving.
    Artikel l van de Grondwet bepaalt dat burgers in gelijke gevallen gelijk moeten worden behandeld en verbiedt discriminatie op onder meer religieuze gronden. Dit artikel staat een exclusief verbod op het dragen van een burqa in de weg. In dat geval zou het voor iedereen moeten worden verboden gemaskerd of anderszins onherkenbaar over straat te gaan. Ook het dragen van een bivakmuts valt dan onder het verbod. Sommige gemeenten hebben uit oogpunt van openbare orde en veiligheid reeds een dergelijke bepaling in de Algemene Plaatselijke Verordening opgenomen.
    Langs deze weg zou een burqaverbod kunnen worden ingevoerd zonder dat formeel sprake is van discriminatie van moslims. Blijft staan dat dit een gelegenheidsargument is dat voorbijgaat aan de kern van de zaak. Dat een burqa moslimvrouwen in hun vrijheid beperkt, wil nog niet zeggen dat alle middelen zijn toegestaan hen te 'bevrijden'. In een liberale rechtsstaat past uiterste terughoudendheid bij het opleggen van regels aan gedrag en kleding. Dwang kan hier bovendien een averechts effect hebben. Het dragen van een burqa wordt zo nog meer een daad van verzet tegen de normen en waarden van de westerse samenleving.
 ... Dan nog lijkt het verstandiger een burqaverbod te beperken tot situaties en beroepen waar kledingvoorschriften een aanwijsbare functie hebben. Een leerling moet kunnen communiceren met zijn of haar docent, een conducteur op de tram moet zich kunnen verstaan met zijn passagiers. Om dat te regelen, is geen landelijke wetgeving nodig.

Red.:   Wat hier gesteld wordt met betrekking tot Artikel 1 van de Grondwet is in zijn interpretatie onjuist. Het citaat alleen al vermeldt dat het begrip discriminatie alleen van toepassing is in gelijke gevallen. De werkelijkheid is dat er nooit maar dan ook nooit twee gevallen bestaan die precies gelijk zijn; de politiek correcte elite die dit soort dingen schrijft zou dat zelf het beste moeten weten, gezien haar sympathie voor campagnes als "Ieder mens is uniek". Er moet dus sowieso een oordeel over het "redelijkerwijs gelijk" zijn van gevallen worden uitgesproken, en een voorbeeld van de glijdende schaal van dit 'redelijkerwijs' is het verschil dat men maakt tussen godsdienst en godsdienstige sekte. De laatste worden wel aangepakt bij uitwassen, terwijl er geen enkel principieel verschil is aan te wijzen met reguliere godsdiensten.
    Maar we zouden, als we kwaad zouden willen, ook Artikel 1 kunnen aanhalen voor het volgende argument, namelijk dat van de Lonsdale kleding, en aanverwante symbolen. Een bovenstaande kop met het woord boerka vervangen door Lonsdale zou niet mogelijk zijn in de Volkskrant, omdat men ten stelligste is tegen het gedachtengoed dat achter Lonsdale kleding. steekt. Maar principieel is de zaak volkomen identiek. Daarbij wordt van de symbolen van het Lonsdale soort voetstoots aangenomen dat er uiterst verwerpelijk ideeën achter steken, en de verwerpelijkheid van die ideeën wordt breed uitgemeten. Over de ideeën die achter de boerka steken wordt wel gezegd dat men het er niet mee eens is, maar termen als verwerpelijk blijft men verre van, terwijl ze zeker even verwerpelijk zijn. Trouwens, als dezelfde zaak zich zou voordoen in de context van Iran, zou men die verwerpelijkheid weer wel breed uitmeten.
    Het is dus volkomen duidelijk dat in de normatieve beschrijving van de situatie rond de boerka sterk met twee maten wordt gemeten. Of volgende de termen van het aangehaalde Artikel 1: hier worden Lonsdale aanhangers gediscrimineerd ten opzichte van boerka-dragers. Maar in feite geldt dat ook voor de hoofddoekdragers, het enige verschil zijnde dat van hoofddoek-dragers er zoveel zijn.
    Daarmee komen we bij een ander fout argument, namelijk dat boerka's zo zeldzaam zijn. Datzelfde gold voor de hoofddoek ook, op enigerlei moment. Het is zelfs helemaal niet lang geleden, want de hoofdredacteur kan zich nog levendig het moment voor de geest halen dat de eerste hoofddoek op de televisie verscheen, gedragen door het nog steeds parmantig (kijk-mij-eens-fijn-moslim-zijn) rondlopende Amsterdamse PvdA-kopstuk Fatima Elatik. Zij werd door de politiek-correcte journalistiek tegemoet getreden met de houding van "wat charmant zo'n parmantig meisje dat precies weet te vertellen waarom ze zo'n ding op der hoofd wil hebben, hoewel we er zelf niets van zouden moeten hebben". Fatima's doorbraak is gevolgd door het grootschalig dragen van allerlei cultuur-  en religieonderscheidende kleding. Het dragen van die kleding is de zaak die ongetwijfeld veruit het meest heeft bijgedragen aan de segregatie in Nederland.
    Het argument van de zeldzaamheid is dus een gelegenheidsargument, want uitgaande van het argument dat segregatie ten koste van alles voorkomen moet worden, wat de politiek-correcten vinden, zou een verbod, in welke vorm dan ook, van de toen nog zeldzame hoofddoek de doorslag hebben moeten geven. Dat argumenten geldt nu dus voor de boerka.
    Tenslotte: een wettelijke boerkaverbod is een passende tegenmaatregel tegen de toenemende druk vanuit de allochtone gemeenschap tegen vrouwen die korte rokken en dergelijke kleding dragen:
 

Uit: De Volkskrant, 23-12-2005, van verslaggeefster Sara De Sloover

Reportage | Meisjes zonder hoofddoek mijden sommige wijken van Belgische hoofdstad om niet voor hoer te worden uitgescholden

Brusselse vrouwen voelen zich belaagd

Intimidatie door moslims heeft vrouwen in sommige Brusselse wijken uit het straatbeeld verjaagd, aldus staatssecretaris Grouwels. Het probleem bestaat, maar 'veel angst zit in je hoofd'.

Een actieplan om de intimidatie van vrouwen in bepaalde wijken aan te pakken: dat kondigde de Brusselse staatssecretaris voor Gelijke Kansen, Brigitte Grouwels, een paar weken geleden aan. In sommige buurten verdwijnen vrouwen volgens de staatssecretaris stilaan uit het straatbeeld. 'We hebben geen vijftig jaar emancipatiestrijd geleverd om nu teruggeworpen te worden in de tijd', zei ze.
    'Elke dag krijg ik wel een paar keer verwensingen naar mijn hoofd geslingerd', bevestigt de Congolese Emma (25) op een bankje bij het Zuidstation het door Grouwels geschetste beeld. 'De daders zijn meestal Noord-Afrikanen. Soms zeggen ze pute in je gezicht, maar vaak schelden ze je uit in het Arabisch, zodat je het niet begrijpt.'
    'Ik ken het probleem wel, een collega van me heeft zelfs een keer rake klappen gekregen', zegt de Vlaamse Nathalie (31), 'maar veel van die angst zit toch in je hoofd. Zelf heb ik een appartement gekocht in Sint-Joost-ten-Node (een gemeente net ten noorden van Brussel-centrum, met een grote migrantenpopulatie, red.) en die staat ook bekend als een probleemwijk. Maar als je toont dat je er de weg kent, gaat het best. Ik laat er me in elk geval niet door weerhouden om 's avonds weg te gaan.'
    Maaike (24), die met haar vriend een jaar lang in de buurt van het Zuidstation woonde, voelde zich wel beknot. 'Wanneer ik naar mijn school in Anderlecht wandelde, werd ik onderweg om de haverklap aangesproken door groepjes mannen op straat. Op zich was dat onschuldig, maar na een maand had ik het daarmee zo gehad dat ik de rest van het schooljaar de bus heb genomen.'
    Eén keer heeft ze in dat jaar een rokje aangetrokken. En dat was meteen de laatste keer. 'Ik was de straat nog niet uit of ik werd al uitgescholden voor hoer. Terwijl het best een zedige rok was hoor, tot onder de knie zelfs.' Uiteindelijk hinderden de afkeurende blikken en commentaren Maaike en haar vriend zo, dat ze besloten te verhuizen.    ...


Red.:   Het feit dat deze vorm van "allochtoon korte-rokjesverbod" ongeorganiseerd is, en het boerkaverbod wel, is slechts een afspiegeling van de twee manieren waarop de twee culturen hun zaken gewoonlijk organiseren: vanuit de groep, of vanuit de staat. Het belangrijke verschil met een praktische verbod, zoals op scholen, is dat van een wettelijk verbod een corrigerende werking uitgaat, die nodig is om verdere pogingen tot aantasting van onze maatschappelijke vrijheden te voorkomen.

Addendum december 2006: 
Middels heeft naar aanleiding van het indienen van een wetsontwerp door de regering weer een uitgebreid maatschappelijk debat plaatsgevonden, waarin het argument "het gaat toch maar een om enkele honderden mensen" de boventoon voerde. Min of meer aan het einde van dit debat komt onderstaande bijdrage van Marjolijn Februari, de favoriete filosoof van de redactie:

Uit: De Volkskrant, 02-12-2006, column van Marjolijn Februari

Zodra rechts verrechtst, word je linkser, zodra links verlinkst, word je rechtser

 ...  Daar komt nog bij dat ik net zo gruw van anonieme brieven als van boerka’s. Het lijkt mij geen vooruitgang dat we leven in een democratie waarin de denkbeelden steeds uitdagender worden en de mensen daarachter steeds onzichtbaarder. Of je nu een boerka aantrekt of anoniem tekeergaat op het internet, in beide gevallen ben je een soort voyeur in het gemeenschapsleven. Je kijkt, maar kunt zelf niet worden bekeken. Je spreekt, maar kunt zelf niet worden aangesproken. Spionage in een open samenleving. ... 

Addendum dec. 2006:
Er zijn nu ook berichten over de praktische gevolgen van het toestaan van een boerka, zie
hier .

Addendum jul. 2007:
De boerkadiscussie is nu ook voor de rechter gekomen - met voorspelbare uitslag, zie hier .

Addendum okt. 2011:
Naar aanleiding van het volgende artikel bedenkt de redactie een nieuw argument:

Uit: De Volkskrant, 23-09-2011, AFP, AP, Reuters

Franse sluiervrouwen gaan door tot aan Europees Hof
 

Voor het eerst zijn moslimvrouwen in Frankrijk donderdag veroordeeld wegens het dragen van gezichtsbedekkende kleding. De 32-jarige Hind Ahmas en de 36-jarige Najate Naitali kregen van de politierechter in Meaux, een voorstad van Parijs, boetes opgelegd van respectievelijk 120 en 80 euro.
    De vrouwen kondigden aan in beroep te zullen gaan tegen het vonnis. ...

Red.:   Het argument is dit: het is volkomen duidelijk dat je een toestand zoals op deze foto tentoon wordt gesteld niet toestaan als iedereen of grote groepen het gaan doen. Dus moet je het iedereen verbieden.

Naar Allochtonendebat oktober 2005  , Allochtonen lijst , Allochtonen overzicht  , of site home .