Uit: De Volkskrant, 22-04-2006, ANP.

'Allochtonen herstellen religieuze inspiratie’

Een grotere rol voor allochtonen in de PvdA zal zorgen voor ‘mooie, maar lastige discussies’ binnen de partij. Dat zegt Paul Kalma, directeur van het wetenschappelijk instituut van de PvdA, zaterdag in NRC Handelsblad. De discussies zullen volgens hem vooral gaan over onderwerpen als orgaandonatie, homoseksualiteit en de gelijkheid van mannen en vrouwen.
    Volgens Kalma zal de invloed van allochtonen zorgen voor het herstel van de ‘religieuze inspiratie’ van de partij. ‘Als je weet dat voor migranten, méér dan voor autochtonen, het geloof een rol speelt, kan dat inspiratie bieden voor de solidariteitsidee.’   ...

Red.:   Dit is natuurlijk je reinste politiek-correcte babbel rond de constatering dat religie meer invloed zal krijgen, en dat we dat dus maar mooi moeten vinden. Er is nooit op geen enkele manier met religieuzen op vreedzame wijze te praten geweest over beperking van hun  invloed - dat heeft altijd alleen maar gekund door gepaste onderdrukking en repressie van de religieuzen. En als je dat niet doet, is het resultaat nog veel ergere onderdrukking en repressie door de religieuzen. Voor een gewone lezer die hetzelfde heeft waargenomen, zie hier:
 

De Volkskrant, 31-12-2005, ingezonden brief van Nico Dofferhoff (Katwijk)

Herzuiling

Zonder verder op de inhoud van de column 'Het verloren morele gezag' van Marcel van Dam (Forum, 1 december) in te gaan, kan ik me nog wel een grotere politieke blunder bedenken na de Tweede Wereldoorlog: de immigratiepolitiek uit de jaren zestig en met name de jaren zeventig en de nasleep daarvan in de daarop volgende decennia. Zo'n veertig jaar geleden zijn we bevrijd van het juk van de verzuiling en allerlei religieuze gevoeligheden. Katholicisme en protestantisme zijn naar de marges van de samenleving verdrongen.
    Nederland leek dertig jaar geleden op weg naar een van religieuze onzin gevrijwaard land.
    Mede dankzij besluiten uit die tijd zitten we nu met een miljoen moslims, een mogelijke herzuiling en allerlei nieuwe religieuze gevoeligheden opgescheept.

Uit: De Volkskrant, 24-10-2006, door Peter de Waard

God maakt slechte comeback in Britse politiek

Groot-Brittannië is een van de weinige westerse landen met een staatsgodsdienst. Tegelijkertijd heeft het veel meer dan andere landen de kerk altijd buiten de politiek weten te houden.
    ‘Wij doen niet aan God’, zei Blairs fameuze spindoctor Alastair Campbell ooit tegen de adviseurs van president Bush tijdens een bezoek aan de VS. Bekend is dat premier Blair een gelovig man en trouw kerkganger is, maar niemand weet of hij nu een anglicaan of een rooms-katholiek is.
    Downing Street en de Houses of Parliament wilden nooit hun vingers branden aan geloofskwesties. Onpartijdigheid, strikte neutraliteit en tolerantie waren de sleutelwoorden. Politieke partijen, die waren gebaseerd op een religie, kende het land niet. Maar sinds de aanslagen van 11/9 in New York en 7/7 in Londen is dit veranderd. Het geloof is bovenaan de politieke agenda komen te staan.
    Moet de gezichtsluier voor moslima’s worden verboden? Mogen christenen in de openbaarheid nog wel een kruisje aan een halsketting dragen? Hoeveel mensen van een ander geloof moeten worden toegelaten op een christelijke school? Moeten universiteiten extremistische moslimstudenten laten bespioneren?
    Afgelopen weekeinde greep de Evangelische Alliantie ineens zijn kans. Deze lobbygroep van conservatieve anglicanen verklaarde dat kroonprins Charles na zijn troonbestijging formeel de beschermheer van het christelijke geloof moet worden, in plaats van de verdediger van religies in het algemeen, zoals de prins zelf zou willen.   ...
    Inmiddels is multiculturalisme ook in Groot-Brittannië een beladen begrip geworden. De bisschop van Rochester verklaarde onlangs dat ‘alle geloven niet tegelijkertijd zijn te beschermen, omdat ze zo tegenstrijdig zijn’.
    ‘De relatie tussen religie en politiek wordt het belangrijkste vraagstuk voor de komende vijftig jaar’, merkte de historicus Michael Burleigh afgelopen weekeinde al op. Na drie eeuwen niet meer in de politiek over religie te hebben gepraat, leidt het nu tot verhitte debatten. Groot-Brittannië gaat daarmee terug naar de 17de eeuw, toen de strijd tussen puriteinen en anglicanen het land verlamde.
    Omdat Groot-Brittannië geen strikte scheiding van kerk en staat kent, zijn geloofskwesties hier heikeler dan in landen als Frankrijk en de Verenigde Staten. De Church of England is formeel een staatskerk, waarbij het staatshoofd de hoogste gezagsdrager is na God, 28 bisschoppen deel uitmaken van het Hogerhuis en de premier de bindende voordrachten doet voor de benoeming van aartsbisschoppen.
    De Church of England’s traditie van strikte neutraliteit staat in de huidige strijd tegen religieus extremisme onder grote druk. In principe is Groot-Brittannië het meest geseculariseerde land van Europa. Slechts 8 procent van de christenen gaat nog wel eens naar de kerk en nog niet de helft weet dat met Pasen de herrijzenis van Jezus Christus wordt gevierd. Niettemin is eenderde van alle basisscholen in het land gebaseerd op een christelijke grondslag.
   Ouders kiezen die scholen al lang niet meer omdat ze zelf geloven, maar alleen omdat die scholen beter zouden zijn. Maar nu rijzen daardoor ook joodse en islamitische scholen als paddestoelen uit de grond. Liefst 150 islamitische scholen eisen staatssubsidiëring, waarvan een aantal de leerlingen een hoofddoek voor meisjes verplicht als deel van het schooluniform. Labour heeft nu gezegd deze scholen alleen te willen subsidiëren als een kwart van de leerlingen van een andere achtergrond wordt toegelaten. Maar deze eis heeft meteen tot religieuze spanningen geleid.
    Politici die, in de woorden van Alastair Campbell, nooit aan God deden, moeten zich nu van de ene op andere dag over al deze kwesties buigen. Eigenlijk weten ze niet wat ze ermee aan moeten. Zelfs binnen het kabinet van Blair vliegen de bewindslieden elkaar in de haren, zodat het debat verwarrend is geworden en rechts-extremisten de kans geeft terrein te winnen.
    Trevor Phillips, de flamboyante voorzitter van de Commissie voor Rassengelijkheid, waarschuwde zondag dat de debatten over gezichtssluiers en andere geloofskwesties inmiddels ‘al heel akelig en bedenkelijk zijn geworden’ en tot rassenrellen in het land zouden kunnen leiden.
    Als de comeback van God in de Britse politiek zo uitvalt, is die weinig gelukkig.

Uit: De Volkskrant, 28-10-2006, van correspondent Peter de Waard

Britse schoolstrijd over wetsvoorstel

In Groot-Brittannië is een nieuwe schoolstrijd ontbrand. Tegen de zin van een groot deel van het Hogerhuis trok de regering van premier Blair vrijdag een wetsvoorstel in, waarbij alle nieuwe scholen in het bijzonder onderwijs zouden worden verplicht minimaal 25 procent van hun leerlingen onder andere religies te werven.
    Minister Alan Johnson van Onderwijs zei vrijdag dat de wet niet meer nodig was, omdat er afspraken waren gemaakt met de twee grootste kerken over vrijwillige quotaregelingen. ‘De anglicaanse en rooms-katholieke kerk hebben mij beloofd dat zij een kwart van de plaatsen op hun scholen zullen reserveren voor leerlingen van een ander geloof.’Moslimscholen vallen niet onder die afspraak.   ...
    De Church of England en de katholieke kerk hebben gezamenlijk 6600 door de staat gesubsidieerde bijzondere basisscholen in het land. De katholieke aartsbisschop van Birmingham, Vincent Nichols, zei dat de vrijwillige regeling voor iedereen het beste is. ‘Het is onacceptabel om katholieke scholen te dwingen een kwart van hun leerlingen te werven onder groepen die niet erg sympathiek staan tegenover dat geloof.’
   De wettelijke regeling dreigde op praktische problemen te stuiten. Zo heeft een moslimschool alle leerlingen verplicht hoofddoeken als deel van het schooluniform te dragen. Die regeling zou ook moeten gelden voor niet-moslimmeisjes. ...


Naar Allochtonen, cultuurbedreiging  , Allochtonen lijst , Allochtonen, overzicht  , of site home .