Bronnen bij De multiculturele samenleving: onderlinge naijver
|
25 okt.2008 |
Het geval van de kransenschoppende Marokkanen leidde tot een studie van het NIOD,
om allochtonen beter bij de Nederlandse geschiedenis te betrekken, uitgaande van
hun eigen rol daarin. Hieronder een blik op hoe dat overkomt:
Uit:
De Volkskrant, 21-10-2008, door Predrag Vitkovic, studeerde Oost-Europese Studies en Slavistiek aan de UvA en is
vicevoorzitter van Lize, overlegpartner rijksoverheid voor Zuid-Europese
gemeenschappen.
NIOD negeert migranten
Predrag Vitkovic mist in een NIOD-boek over het oorlogsverleden van acht landen
waar veel migranten vandaan komen, de inbreng van die migranten zelf.
Onlangs presenteerden het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD)
en het instituut voor multiculturele ontwikkeling Forum het boek Oorlog op
vijf continenten (Binnenland, 8 oktober). Dit onderzoek moet meer zicht
geven op de vraag hoe 'nieuwe Nederlanders' de Tweede Wereldoorlog zouden kunnen
beleven vanuit het perspectief van hun 'herkomstland' en zou, volgens sommige
deelnemers aan het integratiedebat, toekomstige deelname van migrantenjongeren
aan de 4 en 5 meiherdenking zelfs kunnen bevorderen.
Het is echter de vraag of dit onderzoek aan de gestelde
verwachtingen zal weten te voldoen. ...
Daarnaast is onduidelijk of. 'de' nieuwkomer wel behoefte
heeft aan een betere kijk op de oorlogsgeschiedenis in zijn land van herkomst.
Veel doelmatiger is het om eerst te onderzoeken hoe de tweede en derde generatie
migrantenjongeren tegen het 'eigen' oorlogsverleden aankijken en hoe dat beeld
zich verhoudt tot hun beeld van de oorlog in Nederland. Staatssecretaris
Bussemaker van VWS heeft gelijk als ze stelt dat de 'ontsluiting van de
oorlogsgeschiedenis in de volle breedte' de verstandhouding tussen oude en
nieuwe Nederlanders kan verbeteren, maar dan nog gaapt er een gat tussen het
beeld dat die laatsten van de oorlog hebben en de ervaringen in de
herkomstlanden zelf.
Zo loopt een ieder die Oorlog op vijf continenten leest en op
zoek gaat naar het beeld dat nieuwe Nederlanders van de oorlog hebben, vast in
geschiedschrijving die vooral vanuit westers perspectief is opgetekend. Delen
nieuwe Nederlanders deze geschiedschrijving wel, vraag je je als lezer af, en
komen die opgeroepen beelden wel overeen met de ervaringen die ze van huis uit
hebben meegekregen? Het ontbreken van deze invalshoeken maakt het 'beeld dat
oude en nieuwe Nederlanders van de Tweede Wereldoorlog hebben troebel.
De studie naar de Tweede Wereldoorlog in voormalig
Joegoslavië is wat dat betreft illustratief. De onderzoekers hebben zich voor de
beschrijving van wat zich tussen 1941 en 1945 in voormalig Joegoslavië heeft
afgespeeld, voornamelijk laten leiden door westerse bronnen die door historici
in voormalig Joegoslavie inmiddels voor een groot deel zijn bijgesteld. Zoals
bijvoorbeeld de mythe van de heldhaftige partizanenstrijd zoals die na 1945 is
opgetekend door de Joegoslavische communisten. ...
Het is maar zeer de vraag of deze studie wel aansluiting zal
weten te vinden bij de diverse doelgroepen en of de uitkomsten daarvan wel
bedoeld zijn voor (onder andere) migrantenorganisaties en de acht besproken
migrantengroepen die meer over de Tweede Wereldoorlog in hun herkomstland te
weten willen komen. Het lijkt er eerder op dat we hiermee slechts aan de
legitieme behoefte hebben voldaan om, na de incidenten met kransenschoppende
jongeren in Amsterdam in 2003, het integratiedebat een nieuwe impuls te geven.
Nieuwe Nederlanders, de mensen waar het daadwerkelijk om gaat in het
integratiedebat, worden er niet bij betrokken en blijven zo het onderwerp van de
discussie in plaats van de gesprekspartner.
IRP: Als allereerste de hoofdklacht dat de betrokken zelf niet
gehoord zijn. Een groot misverstand dat endemisch is bij dit soort mensen: zij
denken dat hun verhalen de waarheid zijn. Volstrekte onzin: uit direct betrokken
bij dit soort conflicten hoor je maar één ding: de eigen kant, en dat meestal op
volstrekt scheef getrokken manier. Het idee dat het NIOD de afstammelingen zou
moeten horen van bijvoorbeeld de betrokkenen bij de oorlog in Joegoslavië is
volstrekt absurd - die visies zijn volkomen langs etnische scheidslijnen
getrokken - om te beginnen met de doodsvijanden van Kroaten en Serven. Het is
onduidelijk van welke denominatie Predrag Vitkovic is, maar dat hij een
eenzijdige blik heeft, staat vrijwel vast.
Maar ten tweede, in het verlengde van het eerste en waar het
hier om gaat, is zijn klacht dat met dit rapport 'we hiermee slechts aan de
legitieme behoefte hebben voldaan om, na de incidenten met kransenschoppende
jongeren in Amsterdam in 2003, het integratiedebat een nieuwe impuls te geven'.
Oftewel: wij willen dezelfde aandacht als de Marokkanen. En weer in het
verlengde daarvan: we willen aandacht voor álle migrantengroepen apart.
Dus bij de volgende dodenherdenking laten we Marokkanen,
Turken, Surinamers, Soedanezen, Irakezen, Joegoslavië, Afghanen, Antillianen, en
wat er verder nog aan anderhalve man en een paardenkop in Nederland vertoeft aan
andere etnieën langs het monument op de Dam marcheren, om vervolgens door de
Koningin, als vertegenwoordigster van autochtoon Nederland, een krans te laten
leggen.
Lang leve het multiculturalisme!
Aanvulling: het NIOD voelde zich aangesproken:
Uit: De Volkskrant, 28-10-2008, door Kees Ribbens
NIOD beschrijft oorlogsgeschiedenis voor álle Nederlanders
Kees Ribbens ziet in zijn boek over de Tweede Wereldoorlog vooral een
opstapje naar verdere discussie over de oorlog.
Tussentitel: Handzaam feitenrelaas over WO II kan debat met migranten
verhelderen
Naar aanleiding van het verschijnen van de NIOD-publicatie Oorlog op vijf
continenten stelt Predrag Vitkovic dat migrantenjongeren van met name de
tweede en derde generatie niet zijn gevraagd naar hun beeld van de Tweede
Wereldoorlog. Ook stelt hij dat het onduidelijk is of nieuwkomers wel behoefte
hebben aan ‘een betere kijk op de oorlogsgeschiedenis’ in hun herkomstland.
Met deze opmerkingen gaat Vitkovic voorbij aan de
uitgangspunten van het boek. Dat wil de lezer allereerst vertrouwd maken met het
gegeven dat wat in Nederland nog veelal als ‘de oorlog’ wordt aangeduid
werkelijk een wereldwijd fenomeen was. Om de reikwijdte van deze wereldoorlog te
illustreren geeft Oorlog op vijf continenten een overzicht van de
ontwikkelingen tijdens de Tweede Wereldoorlog in acht landen.
Die zijn niet willekeurig gekozen, maar vormen in het huidige
Nederland belangrijke herkomstgebieden van immigranten. Hun aanwezigheid
belichaamt in zekere zin de globalisering van de Nederlandse samenleving. Kennis
over de historische achtergronden van deze groepen migranten is niet alom
aanwezig. ...
Daarmee wordt een publiek beoogd dat uit autochtonen én
allochtonen bestaat. Op basis van wetenschappelijke literatuur wordt deze lezers
compacte en afgewogen kennis aangereikt over de voornaamste ontwikkelingen
tijdens de oorlogsjaren in diverse gebieden. ...
Handzaam feitenrelaas over WO II kan debat met migranten
verhelderen ...
... Om echter duidelijk te maken dat de Tweede Wereldoorlog
geen vanzelfsprekend fenomeen is waaraan iedereen in Nederland een zelfde
herinnering heeft, schetst het slothoofdstuk een beeld van diverse naoorlogse
herdenkingen in ons land.
Daaruit blijkt dat herinneringen vaak als deel van de eigen
groepsidentiteit worden gezien en dat pogingen het beeld bij te stellen en
vooral te verruimen, vaak moeizaam verlopen. ....
Het streven van dit boek is bovenal om, bij wijze van eerste
bouwsteen, de blik te verruimen van allen die in aanraking komen met de
herinnering aan deze wereldwijde oorlog en zo verder debat mogelijk te maken.
Als de aangeboden kennis een verdere toepassing wil vinden, bijvoorbeeld in het
onderwijs of bij specifieke herdenkingen, is het zeker zinvol daar zo veel
mogelijk groepen bij te betrekken.
Dat sommige visies, al dan niet beïnvloed door partijdige
naoorlogse beeldvorming, daarbij zullen botsen, is waarschijnlijk. Nieuwkomers
en autochtonen hebben daarom baat bij een handzaam feitenrelaas dat kan dienen
als uitgangspunt voor verdere discussie.
Wanneer de omgang met het verleden wil bijdragen aan
integratie, dan kan dat alleen op basis van een juist beeld van het verleden.
...
Red.: Kortom: in eerste instantie gaat het het NIOD erom om
autochtonen meer te laten leren over de allochtone geschiedenissen.
Nou, nee, dank u wel. Er is in Nederland in het onderwijs tijd te
kort. Er is dus geen ruimte voor die vele allochtone geschiedenissen. Servische,
Kroatische, Sloweense, enzovoort... En er is helemaal geen behoefte aan debat
met immigranten over hun geschiedenis - er valt niets te bediscussiëren.
Naar Multiculturele samenleving ,
Allochtonen lijst
, Allochtonen overzicht , of site home
.
|