Het economische crisisgevoelEen van de manieren om mensen te overtuigen van de noodzaak voor harde maatregelen is het wijzen op bestaande crisis. Het doen van een operatie wordt door de dokter beargumenteert met het wijzen op levensbedreigende ziekte. In de politiek gebruikt men dit middel ook om maatregelen die men op andere gronden wenselijk acht, te verbinden met een bestaande crisis, of een bestaand kleiner of groter probleem uit te vergroten tot een crisis.De regering Balkenende heeft dit laatste gedaan met de kleine economische terugval van de laatste jaren: de groei van 2 à 3 procent gedurende vele jaren werd een daling van 1 à 2 procent gedurende een of twee jaren. Deze kleine terugval, die al bijna over is, werd en wordt consequent omschreven als een crisis  . Deze crisis gaf men
vervolgens als reden voor harde ingrepen in de sociale zekerheid. In feite wilde
men die maatregelen al langer nemen op grond van ideologie over de wenselijkheid
van grotere verschillen in inkomen in de maatschappij. Die ideologie hierachter
is dat grotere inkomensverschillen de ondernemingsdrang en inventiviteit van de
toplagen zullen vergroten. Op dit moment doet de regering van President Bush in de Verenigde Staten hetzelfde met betrekking tot de Amerikaanse pensioenuitgaven: het vooruitzicht van een veronderstelde crisis in de toekomst wordt gebruikt om de bestaande vorm van sociale zekerheid af te breken. Het opmerkelijke aan dit wapen in de klassenstrijd is dat het ook een terugslag heeft op degenen die het gebruiken. Door het creëren van een crisisgevoel noemt ook het vertrouwen van het publiek in de algehele economische situatie af. Dit bevordert het spaargedrag, remt dus de uitgaven, en remt de economische groei die men zo graag wil bereiken. Naar Economische klassenstrijd  ,
Hiërarchie economie
, of naar site home
. |