Bronnen bij Economische krachten: arbeidsmarkt

De veel lagere betaling van essentiële beroepen laat zonder verdere noodzaak van bewijs zien dat er geen arbeidsmarkt bestaat, maar omdat er misschien nog aan het idee gewend moet worden, toch nog een paar illustraties.

Te beginnen met een oudere (de Volkskrant, 04-06-2014, ingezonden brief van Ben Ale, Delft):
  Vakmensen

Als er echt te weinig vakmensen zijn en te veel academici, waarom zouden die vakmensen dan toch minder betaald krijgen dan academici. Of zijn er te weinig goedkope vakmensen?

Een retorische vraag, die tweede.

De tweede en recente geeft een historisch overzicht de Volkskrant, 18-06-2022, door Geertje Dekkers):
  Geschiedenis | Arbeidsmarkt

Arbeidsschaarste, wat nu?

Nu scholen zitten te springen om docenten, projectontwikkelaars om bouwvakkers en kranten om bezorgers, loont het om naar het verleden te kijken. Wat werkte bij krapte op de arbeidsmarkt?

Ook na de zwarte dood, in 17de-eeuws Amsterdam en in het tijdvak van de wederopbouw was er grote vraag naar werkers. Kenners van die perioden geven tips over wat te doen en wat te laten in zulke tijden.

Les 1 Lonen gaan niet zomaar omhoog

Halverwege de 14de eeuw trok de zwarte dood door Europa. Aan deze pestgolf bezweek grofweg eenderde van de Europese bevolking. Daardoor bleef er werk liggen, in allerlei takken van nijverheid.
    De overlevende arbeiders zaten in theorie dus financieel gebakken: nu de vraag naar hun werkzaamheden groot was, konden ze hoge lonen vragen. Dat dicteert de economische wet van vraag en aanbod.
    Maar het ging anders, vertelt Jan Dumolyn, historicus aan de universiteit Gent en gespecialiseerd in de Middeleeuwen: 'In Vlaamse steden nam de elite bijvoorbeeld maatregelen om lonen laag te houden. Engeland kreeg het Statute of Labourers.' Volgens die bepaling, uit 1351, moesten lonen op hetzelfde niveau blijven als voor de pestgolf. Bovendien mochten arbeiders niet zomaar wegtrekken om op zoek te gaan naar beter betalende bazen.
    'De wet van vraag en aanbod gold dus niet als het om arbeid ging', concludeert Dumolyn, ...

Q.e.d.
    Voor het mooi citeren we nog even door:
  '... want de rijke bovenlaag gooide barrières op tegen hogere lonen. En tegenwoordig gebeurt hetzelfde. Er zijn overal tekorten, maar ook nu zijn er instituties die loonsverhogingen belemmeren. Intussen maken grote bedrijven en investeerders gigantische winsten.' Een recept voor grote maatschappelijke onvrede en problemen, vindt Dumolyn.
    In de 14de eeuw handhaafde de bovenlaag de lage betaling met strakke hand, met regels als het Statute of Labourers en door opstanden van ontevreden arbeiders neer te slaan. 'In de democratische samenleving van tegenwoordig gaat dat niet meer, dus komen woordvoerders van vermogensbeheerders en banken op tv om te vertellen dat de lonen echt niet omhoog kunnen. Want er mag vooral niet worden getornd aan de winsten van grote bedrijven.' ...

Dit ... :

  ... komen woordvoerders van vermogensbeheerders en banken op tv om te vertellen dat de lonen echt niet omhoog kunnen ...

... is natuurlijk op zijn best de helft van de waarheid, want die woordvoerders van vermogensbeheerders en banken lopen niet zomaar ongehinderd de tv-studios binnen, maar worden door de media uitgenodigd om naar de studio te komen.
    Tezamen met een horde soortgelijke figuren, zoals Barbara Baarsma, Mathijs Bouman en de overige "media"-economen uitleg of detail die allemaal de wetten van het elite-parasitisme verkondigen.
    Oftewel: de media behoren tot de lakeien van de arbeidsnemenden die ervoor zorgen dat er geen arbeidsmarkt is en de lonen laag blijven.
    Wat is omdat ook de media betaald worden door de arbeidsnemenden, en niet door arbeidsgevenden.


Naar Economische krachten, arbeidsmarkt , of site home .

28 jun.2022