Bronnen bij Economische krachten: loon-naar-werken, theorie

3 nov.2013

Loon-naar-werken wordt geacht het idee te zijn waarop arbeidsmarkt en dergelijke werken. In de praktijk een vrijwel totaal absurd idee, natuurlijk uitleg of detail , maar eentje dat al heel lang zeer hardnekkig door vrijwel iedereen als voor waar of geldig wordt versleten. Een enkel voorbeeld:


Uit: De Volkskrant, 12-11-2012, door Peter Giesen.

Analyse | Oproer over nivellering

Een botsing van opvattingen over de eigen verdienste van succes

De liberaal ziet in nivellering een 'straf voor mensen die van hun leven een succes maken', de sociaal-democraat ziet juist rechtvaardigheid.


...    Het oproer over nivellering komt voort uit een botsing van twee opvattingen over rechtvaardigheid. Volgens de liberale opvatting moeten mensen beloond worden naar verdienste. Talent, hard werken en creativiteit moeten gehonoreerd worden. Dat is eerlijk: wie zijn best doet, plukt daar navenant de vruchten van.    ...


Red.:    Als dat waar was, zou er geen erfrecht bestaan, zeker niet voor grotere kapitalen: op geen enkele manier heeft Paris Hilton als erfgename iets gedaan in d richting van hard werken of creativiteit. Toch zijn de grootste voorstanders van het boven geformuleerde opvattingen van nog fanatieker van mening dat je niet aan het ervan van kapitalen mag komen.
    Dit is er eentje uit dezelfde categorie:


Uit: De Volkskrant, 16-11-2013, door Marcel Canoy, hoofdeconoom Ecorys, en Raymond Gradus, directeur Wetenschappelijk Instituut CDA.

Lonen alleen omhoog bij hogere productiviteit

Loonstijging zonder onderliggende economische fundering tast de economie op langere termijn aan en is dus onverstandig.



Red.:   Loon-naar-productiviteit. Oftewel: wie productief is krijgt loon, en wie productiever is, krijgt meer loon. Een keiharde leugen, want wie naar de werkelijkheid kijkt ziet dat wie het minst productief is, het meeste loon krijgt. Vanaf het niveau van de prodiuctieven krijgen mesen als secretariële ondersteuning, chefs, managers en bazen steeds meer loon, terwijl hun productiviteit met iedere stap ongeveer tien keer zo klein is. De productiviteit aan de top is ongeveer even sterk als de medicijnen van homeopaten na tien keer tienvoudig verdunnen. In een poging dit een beetje te verhullen, noemen ze wat die hogere rangen krijgen meestal geen "loon", maar alleen volstrekte debielen stinken daar in.
    Natuurlijk hebben de auteurs, onbedoeld, wel gelijk met de laatste stelling: de hoge lonen voor de top tasten inderdaad op de langere termijn de economie aan, en zijn dus, omdat het de top betreft en een voorbeeldfunctie heeft, nog minder dan 'onverstandig'.


Naar Economische krachten , Economie lijst , Economie overzicht , of site home .