Bronnen bij Financiële wereld: Madoff-netwerk

1 feb.2009
De kredietcrisis van 2008 laat ook de netwerken van de financiële wereld zien. Als eerste een galerij van de topspelers in dat netwerk, gemaakt naar aanleiding van wat wordt gezien als de grootste persoonlijke fraude ooit, die van Bernard Madoff, qua bedrag: 50 miljard. Dat is een reusachtig bedrag, maar die anderen gaan over nog meer geld: dat loopt namelijk in de biljarden. Overigens is dit de uitvoering van een scoiaal-cultureel houding die al heel oud is, zie hier uitleg of detail :


Bernard Madoff, ex-baas van technologiebeurs Nasdaq, en megafraudeur.
Richard Fuld, baas van Lehmann Brothers, zakenbank en mega-mega-uitgever van frauduleuze financiën.
Lloyd Blankfein, baas van Goldman Sachs, zakenbank en mega-mega-uitgever van frauduleuze financiën.

Maurice "Hank" Greenberg, baas van verzekeraar AIG, spil in het financiële netwerk, en waarvan het dreigende faillissement de kredietcrisis inluidde. De staat moest voor bijna 200 miljard bijspringen.
Alan Greenspan, voorzitter van de Amerikaanse financiële toezichthouder Fed van 1987 tot 2006 - gooide alle regulering overboord en liet alle frauduleuze financiën lopen.
Bernard Bernanke, voorzitter van de Amerikaanse financiële toezichthouder Fed van 2006 tot heden - "stiefzoon" van Alan Greenspan en doet nu hetzelfde als zijn geestelijk vader.

David Kotz, inspecteur-generaal van de Amerikaanse financiële toezichthouder SEC. Liet Madoff ondanks aangiften talloze malen lopen.
Milton Friedman, econoom en de ideoloog van het primaat van de financiële markten en de vrije markt.		  

Met ter ondersteuning nog het rijtje van de vier grootste zakenbanken voor de kredietcrisis die begon in 2008: Goldman Sachs, Lehman Brothers, Bear Stearns en Salomon Brothers. Er is geen niet-Joodse naam bij ...

Dan hoe dat in de praktijk uitwerkt (Dagblad De Pers, 29-01-2009, door Brooke Masters):
  De fatale jacht op meer meer meer

Tot het allerlaatste moment houdt megafraudeur Bernard Madoff de schijn op. Tijdens golfpartijtjes en tennistoernooien probeert hij nieuwe investeerders in zijn val te lokken. Zelfs zijn eigen familie is niet veilig voor de grootste oplichter uit de geschiedenis.
...
Het Joodse T-biljet
... De meeste financiële fraudes blijven beperkt tot individuele sociale groepen of gemeenschappen, maar Madoff wordt nu beschuldigd van de allereerste écht mondiale Ponzi-fraude. Hij kreeg zijn allereerste geld van Joodse liefdadigheidsinstellingen en gemeenschappen in New York en Palm Beach. Het bezorgde hem de bijnaam ‘het Joodse T-biljet’. Maar rond 2005 stroomden de dollars via zogenaamde feeder-fondsen binnen vanuit heel Europa en Zuid-Amerika. Alleen al in Luxemburg zijn zeventien fondsen door Madoff in de problemen geraakt.
    Onder de slachtoffers zit van alles en nog wat; van de acteur Kevin Bacon en Liliane Bettencourt, de rijkste vrouw van Frankrijk, tot een visser uit Hongkong, een Spaanse onderwijzer en Madoffs eigen familieleden. ‘Niemand was veilig voor Bernie’, zegt een Amerikaan die jarenlang bevriend was met de Madoffs en zo’n 600.000 dollar heeft geïnvesteerd.   ...
    Zelfs een waarschuwing van klokkenluider Harry Markopolous zet niemand op het spoor. Deze voormalige concurrent van Madoff meldt de toezichthouders herhaaldelijk dat er sprake is van een piramidespel.
    In januari 2008 moet Bernie Madoff verstek laten gaan bij het Interbourse-skitoernooi – de winterversie van het golfevenement. ...
   In de lente gebeurt er niks. Madoff maakt zijn gebruikelijke rondje langs de bestuursvergaderingen van de Yeshiva Universiteit in New York en een aantal liefdadigheidsinstellingen die hij steunt. Hij trekt niet meer aandacht dan gebruikelijk. Twee leden van de raad van bestuur van een onderwijsinstellingen waar ook Madoff toe behoort zeggen dat ze al lang hun bedenkingen hadden over zijn rendementen. Ze spreken hem er echter niet op aan en doen ook geen poging de school te weerhouden van een investering.
    ‘Ik dacht dat hij aan front-running deed (een vorm van handel met voorkennis vlak voor een grote transactie, red.) of iets anders dubieus’, zegt een van hen. ‘Het is nooit bij me opgekomen dat hij het allemaal verzonnen had.’   ...

Welke andere redenen allemaal geschrapt kunnen worden, blijkt uit het volgende (Volkskrant-weblog, 03-03-2009, door Kredietcrisis (economieredacteuren van de Volkskrant)):
  Zelfs de grootste Wall Street-firma's wisten van Madoff

De 50 miljard tellende zwendel van Bernard Madoff kwam pas aan het licht toen hij door zijn bloedeigen zoons werd verraden. Eén van de weinigen die niet verrast was door de onthulling dat Madoff een oplichter was, in plaats van een succesvolle vermogensbeheerder, was financieel analist Harry Markopolos. Hij ontdekte de fraude namelijk al in 2000.
    Afgelopen zondag was Markopolos te gast in het CBS-programma 60 minutes. Het veertien minuten durende interview is hier te bekijken.
    Markopolos waarschuwde de Securities and Exchange Commission (SEC) liefst vijf keer, in 2000, 2001, 2005, 2007 en 2008. Keer op keer wilde de Amerikaanse toezichthouder echter van niets weten.
    In 2000 was Markopolos zelf in dienst bij een vermogensbeheerder, en kreeg hij van zijn baas de opdracht om uit te zoeken hoe concurrent Madoff die prachtige rendementen toch realiseerde. De bedoeling: het geheim van de smid kopiëren.
    Rekenaar Markopolos deed er naar eigen zeggen vijf minuten over om erachter te komen dat Madoff de boel bedonderde. Het kostte hem nog eens vier uur om zijn vermoeden te onderbouwen met een paar wiskundige berekeningen, zo vertelt hij in 60 minutes.  ...
    Het is op zijn zachtst gezegd verontrustend om te horen hoe de SEC stelselmatig de harde bewijzen van Markopolis negeerde. Verontrustend is ook dat Markopolos niet de enige was die wist dat de business van Madoff niet deugde.
    Markopolos wijst erop dat de grootste investeringsfirma's op Wall Street ontbreken op de lijst met Madoff-slachtoffers.
    Hoe toevallig.
    In één van de brieven die hij stuurde aan de SEC schreef Markopolos letterlijk: “Madoff wordt verdacht van fraude door een aantal van Wall Street's grootste financiële instellingen.” Markopolos leverde de telefoonnummers van de betreffende topmannen er zelfs bij.
    “De SEC hoefde alleen maar de telefoon te pakken. Maar dat deden ze niet”, zegt Markopolos, die de Amerikaanse toezichthouders omschrijft als “ongeschoold en financieel ongeletterd”.
    Waarom de grote bazen van Wall Street zelf zich niet tot de SEC keerden om Madoff te verlinken?
    Markopolos: “Because people in glass houses, don't throw stones.”

Redenen die afvallen zijn dus: "Men wist van niets" of "Men was niet gewaarschuwd", "Het was te moeilijk om uit te vinden", "Het was volstrekt onbekend" en dus ook "Het was volstrekt onvoorstelbaar". Wat overblijft, is wat Markopolos zegt, vertaald: "Omdat je je eigen glazen niet ingooit",  waarna het alleen nog maar nodig is om "eigen glazen" te vertalen in, het gaat hier tenslotte alleen over menselijke contacten, de "eigen vriendenkring". Welke die vriendenkring is, hebben we al gezien. Vult u zelf maar in.

Dat was Bernard Madoff. Nu de "dirigent" van dit alles: Alan Greenspan (de Volkskrant, 18-09-2009, boekenrecensie door Pieter Klok):
  Non-fictie | De (ir)rationaliteit van de vrije markt

Onbetaalbare huizen, dierlijke instincten

Alan Greenspan van het Amerikaanse stelsel van Centrale Banken, het Nederlandse Centraal Planbureau en vele andere ingewijden en experts – allemaal hadden ze in een stevig geloof in de rationaliteit, efficiëntie en veiligheid van de vrije markt. Een arsenaal aan typische menselijke neigingen zagen ze voor het gemak over het hoofd.

Edmund L. Andrews was al lang journalist bij de The New York Times, ...
    Waarom heb ik dit gedaan, vraagt Andrews zich in Busted af. ...
    De scherp geschreven analyse van de gekte op de Amerikaanse huizenmarkt en de beschrijvingen van Alan Greenspan, die man die tussen 1987 en 2005 aan het hoofd stond van de Fed, het Amerikaanse stelsel van Centrale Banken, maken echter veel goed. Andrews laat prachtig zien hoe Greenspan zichzelf keer op keer overtuigde dat het het beste was om vooral niets te doen en de vrije markt alle ruimte te geven. De hoge schuldenlast van de Amerikanen, was volgens hem juist een teken van welvaart. Inderdaad, zei dan Ben Bernanke (die de laatste jaren zijn trouwe kompaan was en Greenspan begin 2006 opvolgde): niet wij hebben een probleem, maar de Chinezen, die niet weten wat ze met hun geld moeten beginnen en het ons dus maar al te graag lenen.
    Greenspan had een heilig geloof in de rationaliteit van de vrije markt. Hij geloofde dat bankiers en huizenkopers voortdurend rationele afwegingen maakten tussen rendement en risico. ‘De meesten van ons, en ik in het bijzonder, zijn geschokt en we kunnen het nog steeds niet geloven’, zei hij eind 2008 over het gedrag van de banken.
    George Akerlof en Robert Shiller laten in Animal Spirits zien waar het wereldbeeld van Greenspan tekort schiet. ‘Het publiek, de overheid en de meeste economen waren gerustgesteld door een economische theorie die zei dat we veilig waren. Het was allemaal in orde. Maar die theorie deugde niet’, schrijven ze in de inleiding. ‘Ze negeerde rol van animal spirits.’
    Shiller was een van de weinige die zowel de internetcrisis voorspelde als de crisis op de Amerikaanse huizenmarkt. Akerlof, die in 2001 de Nobelprijs won, hekelt al jaren de gangbare theorieën over de ‘efficiënte vrije markt', die volgens veel economen het best in staat zou zijn om vraag en aanbod op elkaar af te stemmen en de economie stabiel te houden.
    John Maynard Keynes was de eerste econoom die de animal spirits heeft beschreven. Mensen worden niet gedreven door rationele motieven, schreef hij in de jaren dertig. Hun daden komen niet voort uit kosten-en-baten-analyses. Ze zijn eerder het resultaat van een ‘spontane drang om actie te ondernemen’. En hoe ‘deze spontane drang’ ontstaat is niet te verklaren uit de klassieke economische theorie.
    In de loop der jaren zijn deze inzichten langzaamaan op de achtergrond geraakt. Dat kwam omdat de economen na de oorlog een sterke behoefte hadden om bij de exacte wetenschappen aan te sluiten. Ze wilden een economische theorie die net zo onwrikbaar was als de wet van de zwaartekracht en waren lange tijd doof voor inzichten uit de (massa) psychologie en de sociologie. Met deze crisis lopen de economen op tegen hun grenzen.
    Shiller en Akerlof zetten uiteen op welke punten de wetenschap aanpassing behoeft. Ze wijzen onder meer op de belangrijke rol die verhalen spelen in de economie: ‘verhalen zijn als virussen. Hun verspreiding van mond tot mond is een soort besmetting.’   ...

Greenspan en Bernanke zijn dus gewoon ideologen of waarzeggers. Wat ze doen heeft niets met deskundigheid te maken.

En hier hoe Greenspan er zich er vanaf maakt (de Volkskrant, 18-09-2009, boekenrecensie door Wieteke van Zeil):
  Een reden zo oud als de berg Sinaï

De actualiteit roept soms een universeel verhaal in herinnering, dat in de kunsten vorm kreeg. In deze rubriek aandacht voor deze ‘archetypes’ van het nieuws. Vandaag: Alan Greenspan over de kredietcrisis.

Illustratie: Nicolas Poussin, De aanbidding van het gouden kalf, circa 1633-34

Human nature, dat is waar de wereldwijde kredietcrises op terug te voeren zijn. Het talent van mensen om in tijden van voorspoed te denken dat die voorspoed nooit voorbij zal gaan. Aldus Alan Greenspan, voormalig president van de Amerikaanse centrale bank, vorige week in een gesprek met de Britse BBC. De man die jarenlang het financiële volk leidde, zoekt een reden die zo oud is als de berg Sinaï om het desastreuze – en vooralsnog onoverzichtelijke – kredietdrama te duiden. Een gelaten reactie, en enigszins verwarrend. Want wijst hij nou wel of niet een schuldige aan? Is er nou wel of niet wat aan te doen en kunnen we hiervoor nou eindelijk eens iemand straffen?
    Ja en nee. Als er iemand gestraft moet worden, dan het hele volk.
    ‘Ik weet hoe koppig dit volk is’, zei God tegen Mozes. ‘Hou me niet tegen als ik in woede uitbarst’. Dat volk, jarenlang als slaaf behandeld in Egypte, was nog maar net gered. Ze waren de woestijn nog niet door of ze vonden het leuk geweest. Mozes bleef zo lang op de berg Sinaï met God praten, dat ze niet eens meer wisten of ‘die Mozes’ wel bestond.
    Ze maakten een god van goud, staat er in Exodus. Mozes’ rechterhand Aäron zamelde ringen, kettingen en andere sieraden in, gooide ze in het vuur en al gauw werd er gedanst en ‘losbandig gefeest’ rondom het kalf.
    Nicolas Poussin (1594-1665), Frans classicist, zorgde voor een uitbundig feest, in de sfeer van mythische bospartijen. De mensen dragen lappen, zo af te rukken om het verder uit de hand te laten lopen, kinderen dansen en zingen mee. Die lappen zijn wel zó goed van kleur gekozen dat de indruk zich opdringt van één zwierige, zich tot in de verte uitstrekkende feestmassa. Op één man na, die er met zijn witte kleed zo uitspringt. Aäron. Is hij aan het meedansen of probeert hij het volk te waarschuwen?
    Als er eentje is die in dit oerverhaal de rol van Aäron glansrijk zou kunnen vervullen, is het Greenspan. Hij wijst, net als Aäron, zijn vinger naar het volk. Greenspan zelf vond het als centrale bankdirecteur in tijden van hoogmoed onnodig om aan de noodrem te gaan hangen, zei hij vorige week. Hij kon alleen maar de schade proberen te beperken. De ene zeepbel werd vervangen door de ander.   ...

Hier passen alleen kwalificaties van Bijbelse proportie. Deze man, Alan Greenspan, is een misdadiger van het zwartste soort..Niet eentje die het doet met bloed aan zijn handen, maar in de witte oorden versie met bloed aan zijn ziel. Maar in dat witte oord, vervult hij de rol van duivel met verve.
   Alan Greenspan: hij staat symbool voor de weerzinwekkendheid van al deze ideologieën: die van het veroverende volk, die van hun monotheïstische en fascistische nomadengodsdienst, en die van het graaiende egoïsme.

Volgende: Richard Fuld. Een klein stukje dat al eerder opgeslagen was (Dagblad De Pers, 26-01-2009, door Edward Deiters):
  Topman Lehman verkocht huis aan vrouw voor fooi

Bestuursvoorzitter Richard Fuld van de failliete Amerikaanse zakenbank Lehman Brothers heeft in november zijn villa aan zijn vrouw verkocht voor 100 dollar (78 euro). Het echtpaar kocht de woning in maart 2004 voor 13,3 miljoen dollar (10,3 miljoen euro), blijkt uit een register van onroerend goed in de Amerikaanse staat Florida.
   De 62-jarige  bestuursvoorzitter was verantwoordelijk toen Lehman in september omviel. ...   
    Fuld kan nog vervolgd worden in een zaak voor de burgerrechter.

Het leiderstype van Fuld wordt beschreven in deze reportage van NOVA (14-09-2009; na circa 6 minuten) - samengevat: een megalomaan en psychopaat, zoals zo vele van dit soort leiders uitleg of detail .


Naar Financiële wereld, leiding , Financiële wereld , of site home .