Bronnen bij Moraliteit van rijkdom: bevrediging

Uit: De Volkskrant, 27-09-2008, interview door Steffie Kouters

Manfred Kets de Vries

Hij dankt zijn wereldfaam aan het ontleden en adviseren van organisaties en leiders. Zichzelf laat Manfred Kets de Vries (66) wat minder makkelijk kennen. 'Ik kan me erg extravert gedragen, maar ik ben vrij introvert. Dat bleek mee te vallen.

...   De telefoon gaat, in zijn Parijse appartement waar hij al meer dan twintig jaar woont met zijn Zweedse vrouw. Het is de assistent van een Russische miljardair, om het nieuwste telefoonnummer van zijn baas door te geven. Ja, dat doet Kets de Vries ook nog, naast al zijn andere werk: het coachen van bestuurders, van wie sommige lijden aan het 'wealth fatigue syndrome', het rijkdommoeheidsyndroom. De symptomen zijn: depressie, paranoia, eenzaamheid en verveling. De multimiljonairs en miljardairs weten van gekkigheid niet meer aan welke boot, vliegtuig of vrouw ze hun geld nu weer moeten uitgeven. Of - en dat is ernstiger - welke reorganisatie ze deze keer eens gaan doorvoeren, om zichzelf te prikkelen.
    'Ik moet hem bellen', zegt Kets de Vries. 'Hij begint dan eerst over zaken, maar eigenlijk voelt hij zich alleen.'    ...
   

Uit: De Volkskrant, 30-07-2005, door Frank van Alphen

Rijk en toch gelukkig

Geld alleen is niet genoeg. Dat leert baanbrekend 'life planner' George Kinder zijn cursisten in een Londens landhuis. Wat zou je doen als je nog tien jaar hebt te leven?

Diederik Habbema is rijk. Hij is succesvol horecaondernemer en directeur van een groot reclamebureau. Sinds zijn studie economie heeft hij een hele reeks kroegen en discotheken gekocht, beheerd en met winst verkocht, behalve zijn eerste café, het Amsterdamse etablissement Luxembourg aan het Spui. En hij heeft een tweede huis op Ibiza.
    Toch is Habbema niet tevreden. 'Van jongsaf aan wilde ik rijk worden', vertelt hij. Zijn moeder vertrok toen hij klein was en kwam pas een paar jaar later weer terug.
    Geld daarentegen was zekerheid. Stabiliteit. Met geld, concludeerde Habbema toen, kon je je verzekeren van vriendschap en liefde. 'Nu ben ik rijk', zegt hij, 'maar dat brengt me geen rust. Het is toch vreemd dat je wakker ligt van geld als je al meer dan genoeg hebt.'
    Zijn financieel adviseur kan deze gebruinde vijftiger niet helpen. ... Habbema heeft een adviseur nodig die een stap verder gaat.
    Zo iemand is George Kinder. Daarom is Habbema naar Londen gereisd waar Kinder in een statig landhuis in Richmond Park de workshop The seven stages of money maturity geeft. In een zaaltje van het landhuis, waar ooit de filosoof Bertrand Russell woonde, zitten Habbema en dertig anderen op een zomerse dinsdagmorgen klaar voor de intensieve workshop van de Amerikaan. Twee dagen lang praten over ongemakkelijke gevoelens, Hamlet en dromen op ongemakkelijke stoelen. Met geld heeft het op het eerste gezicht weinig te maken.   ...
    De meeste deelnemers aan de workshop zijn Britse financieel planners, maar er is ook een vijftal Nederlandse adviseurs aanwezig.  ...
    De pretenties van Kinder liegen er niet om. Hij wil de financieel planners, die handig zijn met spreadsheets en voor wie de belastinggids geen geheimen kent, omvormen tot life planners. Tot adviseurs die niet terugschrikken voor de emoties die geld losmaken: verdriet, schaamte, angst, jaloezie. Ze moeten leren de vaak problematische verhouding van de klant met geld boven water te krijgen. Immers, iemand die diep in zijn hart gelooft dat geld slecht is, zal een financieel plan niet met toewijding volgen.
    De adviseurs moeten vooral de échte doelen boven water zien te krijgen. Eerder stoppen met werken of rijk worden zijn geen echte doelen: het zijn manieren om ruimte te maken voor je diepste verlangens. Maar daarmee zijn die verlangens nog niet ingevuld: kok worden in een eigen restaurant, een studie filosofie, een boek schrijven, of een manege beginnen.
    Maar ook meer tijd doorbrengen met de kinderen kan zo'n onvervulde wens zijn. Al die doelen hebben een belangrijke financiële component, want tijd is ook geld. En voor een restaurant of een manege zijn investeringen nodig. Bij de uitwerking van de financiële route naar het doel kan de financieel planner weer aan de slag met zijn oude vertrouwde spreadsheets.
    Kinder kust die verlangens wakker met behulp van drie vragen die zijn cliënten moeten beantwoorden voor het eerste gesprek. De eerste vraag luidt: wat zou je veranderen als je geen financiële beperkingen had doordat je bijvoorbeeld de loterij had gewonnen.
Dan kan het grote dromen beginnen. Ga je gang, denk niet aan wat je niet kunt, maar alleen aan wat je zou willen.   ...
    Om je werkelijke dromen te verwezenlijken, stelt Kinder, moet je om te beginnen de obstakels uit je jeugd opruimen. Het is de eerste stap van zijn zevenstappenplan dat hij heeft gebaseerd op de ontwikkeling van kind naar volwassene.
    De vroege jeugd wordt gekenmerkt door opvattingen die je via je ouders meekrijgt en die je opslaat als onomstotelijke waarheden (beliefs). Het zijn kreten als 'geld maakt niet gelukkig' en 'geld is de maat van succes.' Ze zitten ergens vastgekleefd in ons brein en bepalen onbewust ons handelen en denken. Het gaat erom deze 'beliefs' bij jezelf op te sporen en te ontmantelen. Is geld de maat van succes? Ja, of nee, of gedeeltelijk?   ...
    Omdat Kinder toch iets moest doen voor de kost en goed kon rekenen, begon hij particulieren te helpen bij het invullen van hun belastingaangifte. Van belastingadviseur ontwikkelde de hij zich tot een planner die zijn liefde voor boeddhisme, Shakespeare en het schrijven verwerkte in een financieel wereldbeeld waarin geld geen doel meer is, maar een middel. Dat inzicht is volgens Kinder hard nodig omdat de Amerikanen de laatste decennia wel rijker zijn geworden, maar niet gelukkiger. En omdat financieel adviseurs vaak pure productverkopers zijn die geen oog hebben voor de echte behoeften van hun klanten.   ...
    Er zijn meer verborgen energieslurpers. Nazaten van vermogende ouders die opgroeien in rijkdom zonder dat ze ervoor hoeven te werken, hebben vaak geen verbondenheid met dat geld en missen zelfvertrouwen omdat ze zich niet zelf hebben kunnen bewijzen. Pas als ze die knoop hebben ontward, kunnen ze verder.   ...

Red.:   Wat een problemen, hè? Waarom doet men dan de moeite?
    De gevallen die George Kinder vormen natuurlijk het betere deel binnen de groep der rijken. Net als de gevallen die het meeste psychologische hulp nodig hebben nooit bij een psycholoog komen, omdat de belangrijkste oorzaak van de grotere psychologische problemen een gebrek aan inzicht in de eigen psychologische problemen is. Waarschijnlijk het overgrote deel der rijken heeft ernstigere problemen dan de klanten van Kinder, en zullen dus nooit bij hem komen, omdat ze hun problemen niet inzien. Waar Kinder zijn clientèle op wijst is dat de echte behoeftes van mensen niet van materiële aard zijn, zodra aan de voorwaarden van een fatsoenlijk leven is voldaan, wat op deze site De grote morele keuze wordt genoemd .


Naar Rijkdom, moraliteit  , Economie lijst , Economie overzicht , of site home .