Bronnen bij Mediakongsi: Joegoslavië.

De oorlog in Joegoslavië was een oorlog van het westen tegen Servië. De Serviërs zijn een Slavische volk, net als de Russen, dus het westen was tegen Servië. Zoals ook blijkt uit de berichtgeving:


Uit: De Volkskrant, 04-12-2004, het mediakatern, door Marloes Ellings

De mediastilte rond Ayaan Hirsi Ali

…  'Als je iedere dag expliciet meldt hoelang Hirsi Ali al in ondergedoken, kunnen haar tegenstanders dat interpreteren als succes.' Frits van Exter, hoofdredacteur van Trouw, doet het denken aan tien jaar geleden, toen Hier & Nu (NCRV) wekelijks een overzicht uitzond van de gebeurtenissen in voormalig Joegoslavië. Iedere uitzending werd steevast afgespoten met de tekst 'En nog steeds wordt er niet ingegrepen'. 'Daar is toen veel kritiek op geweest.' ...


Red.:   Men kan mag er rustig van uitgaan dat zoiets in de reguliere katerns van de Volkskrant niet geschreven had kunnen worden, de redactie heeft namelijk nooit iets dergelijks gevonden (deze pagina is oorspronkelijk van december 2004, en deze opmerking van een herziening in oktober 2005).  De voor de hand liggende reden is dat het verschijnsel zoals beschreven voor de NCRV op dezelfde manier heeft gespeeld, en nog speelt, bij de Volkskrant.

Zie ook de volgende passage, van www.heemland.nl , door Eduard den Hollander

 

... Niet alleen door Pim Fortuyn, maar door een andere kwestie, die tot op zekere hoogte vergelijkbaar is, de kwestie Joegoslavië. In het NIOD-rapport over Srebrenica wordt ook de media vooringenomenheid verweten. Ook in die kwestie was de ethische betrokkenheid van de pers enorm; Bosnische Moslims en Kosovaren waren de "Good Guys", en de Serven de "Bad Guys". En daar werd de berichtgeving ook aan aangepast. Hierover verscheen een opmerkelijk commentaar van de hoofdredacteur van Trouw, Frits van Exter, waarvan ik hier enkele - voor de pers ontluisterende - passages wil laten volgen.

"Joegoslavië bood duizenden verhalen, maar geen heldere werkelijkheid. Naarmate het ingewikkelder werd, neigden veel media het beeld juist verder te versimpelen. En naarmate het drama Sebrenica naderbij kwam, was het voor velen een uitgemaakt zaak wie de good guys (moslims) en de bad guys (serviërs) waren….". "Journalisten die volhardden in een schets van een complexere werkelijkheid kwamen in eigen kring onder druk te staan. Ook bij deze krant. Er was op de redactie geen gebrek een betrokkenheid bij het onderwerp….". "Verschillende journalisten wilden ook publiekelijk een daad stellen. De discussies daarover waren soms pijnlijk voor degenen die zich bleven inspannen voor een zorgvuldige berichtgeving. Bij deze krant had ook buitenland-redacteur Nicole Lucas die ervaring. Het engagement van haar collega’s was begrijpelijk, maar vooral ingegeven door machteloosheid. Journalistieke beginselen leken niet meer te voldoen; zij wilden kiezen. Lucas c.s. kregen het verwijt dat ze te neutraal waren."

Een heleboel eufemistische woorden waaruit de werkelijkheid makkelijk is te destilleren: politiek en journalistieke hebben een ideologische voorkeur, en de media passen hun berichtgeving aan aan die voorkeur. Daar is niets onhelders of ingewikkelds aan.
    Een ander bericht:


VARA TV Magazine, nr. 46-2005, door Ad van Liempt

Dit was het nieuws

1. De sticker van Eickhof
IN HET VOORJAAR VAN 1999 dreigt er een nieuwe oorlog in Europa, rond de opstandige provincie Kosovo in het voormalige Joegoslavië. ... Om een breder beeld te kunnen geven heeft het journaal verslaggever Gerri Eickhof in Belgrado gestationeerd, waar zijn bewegingsvrijheid beperkt is. Over die beslissing - een verslaggever laten werken onder censuur in het land waarmee de NAVO, en dus ook Nederland, in oorlog is - wordt dan al volop gediscussieerd, ook in de kranten. In zijn reportages zegt Eickhof er steeds bij of er sprake is geweest van censuur. Een keer zegt hij: 'Ik ben hier niet gemuilkorfd, maar wel strak aangelijnd.'
    In een column in de Volkskrant schrijft de ervaren journalist Gerard Mulder dat het geen pas geeft een verslaggever in Belgrado te laten zitten. 'Iedereen moet front maken tegen Milosevic,' schrijft Mulder in een open brief aan Eickhof. 'Het wordt tijd dat je ouders je thuis halen. Je zult wel veel wasgoed hebben.' 
...  Als in april de tv-studio's van Belgrado worden gebombardeerd, waar Eickhof dagelijks zijn reportages op de satelliet zet, komt daarbij zijn vaste visagiste om het leven; drie hem bekende technici worden vermist. De volgende dag verschijnt Gerri Eickhof in het zesuurjournaal in beeld met een proteststicker tegen de bombardementen, een schietschijf, zoals die in Belgrado door velen wordt gedragen. De presentatie-met-sticker is in het Journaal van acht uur verdwenen.


Red.:   Men schrijft hier dat de bezwaren tegen de aanwezigheid van een journalist in Belgrado verband hielden met censuur. De werkelijkheid is dat men niet wilde zien wat men aanrichte, dat men bezig was gewone beschaafde mensen te bombarderen. De stickeractie van de Joegoslaven was een van meest geslaagde vormen van propaganda tegen westerse agressie, omdat het zonder woorden de werkelijkheid aangaf: burgers waren het doel van bombardementen. Dat een Nederlandse journalist daar, om zeer goede redenen, een meedeed was natuurlijk helemaal het einde, dat kon zeker niet. Een zuiver geval van een slecht geweten, net als die situatie dat voorafgaande aan de oorlog tegen Irak het anti-oorlogsschilderij Guernica van Picasso in het gebouw van de Verenigde Naties bedekt werd.
    De bovenstaande voorbeelden zijn slechts steekproef van de uitgebreide campagne die destijds in de media is gevoerd ten nadele van de Serviërs en ten gunste van de Kroaten en Albanezen. Van de kritiek op Hier & Nu is bij weten van de redactie niets naar buiten gekomen.


Naar Media, propaganda, buitenland , Hiërarchie sociologie  , Media lijst , of site home .