Bronnen bij NPS: Frans Jennekens

22 apr.2009

De NPS heeft van de landelijke overheid mede als doelstelling het zorgen voor diversiteit meegekregen - een puur racistisch doel, daar het onderscheid maakt naar etnische of raciale afkomst. Het kwalijke  karakter van dit doel valt ook af te leiden uit de houding van de uitvoerende. Frans Jennekens is één van de belangrijkste. In het eerste artikel gaat het over zijn houding met betrekking tot een veronderstelde ondervertegenwoordiging van allochtonen, oftewel: andere rassen:


Uit: De Volkskrant, 16-03-2009, door Paul Onkenhout

'De NPS doet tenminste wat'

Tussentitel: Frans Jennekens maakt alternatieve dagelijkse nieuwsrubriek

Fotobijschrift: Frans Jennekens: ‘Ik wil over de muren heenkijken.

...    Jennekens (51) maakte (radio)documentaires voor onder meer de VPRO, Radio Rijnmond, de VARA en de NOS. Sinds 2001 is hij bij de NPS verantwoordelijk voor de multiculturele programma’s. Op zijn conto staan onder meer Urbania, De meiden van Halal, Ab & Sal, Premtime, Bimbo’s en boerka’s en De school van Prem.
    Sinds vorige maand is op Nederland 1 dagelijks Dichtbij Nederland te zien, een smeltkroes van Surinaamse, Turkse, Marokkaanse en Antilliaanse invloeden – een echte Jennekens.
    ‘Het was al tien jaar een ideaal van me. Een alternatieve, dagelijkse actualiteitenrubriek. Wij gaan naar de plekken toe waarover in andere programma’s alleen maar wordt gepraat.
    ‘Er wordt met wantrouwen naar ons gekeken. Het is een duur programma. Een hele hoop mensen, ook hier, vinden het onzin.’

Onzin? Dat zeggen collega’s van de NPS, in dit gebouw?
‘Nou ja, niet letterlijk. Waarom is dat nodig, wordt er bijvoorbeeld gezegd. Dat is meer op zijn Hilversums.’

Is het een succes?
‘Dichtbij Nederland heeft gemiddeld meer dan tweehonderdduizend kijkers. Op de dag van de vliegramp bij Schiphol keken er meer dan een miljoen mensen. Dat was de lakmoesproef. Zouden we serieus worden genomen of niet? We zijn letterlijk op nul begonnen. Eerst dertig-, veertigduizend kijkers, nu gemiddeld ruim tweehonderdduizend. Dat is niet slecht.’

Voor ‘Dichtbij Nederland’ moest Sesamstraat wijken, tot ongenoegen van de PVV. ‘De multiculti’s kennen geen schaamte. Hun failliete ideaal moet er worden ingeramd. Zes op de tien Nederlanders zien de massa-immigratie als de grootste vergissing sinds de Tweede Wereldoorlog’, verklaarde Tweede Kamerlid Bosma.
‘Ik denk dat in Nederland eenderde van de mensen angst heeft voor de multiculturele samenleving; angst voor andere geloven en andere culturen. Daar kun je stemmen mee winnen. Sinds Pim Fortuyn is een enorm gevecht gaande om de kiezer. Hoe harder je formuleert, hoe meer winst je boekt. Dat is tragisch.’

U wordt er niet moedeloos van?
‘Ik denk alleen maar: blijf programma’s maken, ga dóór. Ik hoop dat het systeem ons in staat blijft stellen dit soort programma’s te maken. Niks doen en je mond houden, dát is laf.
    ‘Programma’s als Premtime of Raymann is laat zullen altijd discussies uitlokken bij een bepaalde groep mensen. So what? Laat ze maar discussiëren.
    ‘Eén waarheid bestaat niet. De waarheid wordt bepaald door je culturele achtergrond. Dat moet je durven laten zien, in de krant of in een tijdschrift of op tv. De publieke omroep mist bijna alle allochtonen in dit land. Hilversum mist jongeren en allochtonen op een gigantische manier. De NPS doet tenminste wat.’

De rode draad in uw loopbaan is makkelijk te ontdekken.
‘In 1986 maakte ik voor de VPRO een reeks documentaires in de Verenigde Staten. Ik kwam daar in een totaal gefragmentariseerde samenleving terecht. Minderheden leefden volledig naast elkaar. Totale segregatie.
    ‘Ik vond het vreselijk. Daar de Ieren, daar de Latijns-Amerikanen, daar de Chinezen, daar de Italianen. Allemaal clans. Ik interviewde Jesse Jackson en die vertelde me daar dat je als zwarte niet door de schotten heen kwam.’

En toen dacht u: dit staat ook ons ook te wachten?
‘Ik stelde me de vraag: hoe gaan wij als minderheden met elkaar om? Alles wat ik doe, is daar op terug te voeren. Of het nou over illegalen gaat of over homo’s of over moslims, whatever, permanent bestaat het probleem dat een bepaalde groep niet wordt geaccepteerd door een zogenaamde meerderheid.
    ‘Ik vind dat we heel hard op weg zijn naar de parallelle samenleving die ik destijds in Amerika zag. Gewelddadig, agressief. Dat krijg je dus als je ontkent dat hier mensen met verschillende achtergronden leven en niet nadenkt over de vraag hoe je de samenleving moet organiseren en de verschillende culturen bij elkaar moet brengen.
    ‘Ik wist twintig jaar geleden dat dit mijn keurmerk zou worden. Het multiculturele debat zal waarschijnlijk mijn hele leven bij me blijven.’

En als programmamaker wilt u de muren neerhalen waar Jesse Jackson destijds over sprak.
    ‘Ja, ik wil over de muren heen kijken. Kijk nou eens naar die andere culturen, kijk eens wat er aan de hand is. Blijf niet achter de muren zitten schreeuwen naar elkaar.’

 

Red.:   Tweehonderdduizend kijkers om half zes, bijna prime time, is natuurlijk absoluut waardeloos - ieder ander programma zou na drie maanden van de buis gehaald worden.
    Waar het hier om draait is dat Jennekens sociale verschijnselen ziet, segregatie, en de schuld en verantwoordelijkheid om er iets aan te doen eenzijdig aan de autochtone kant legt. Terwijl zijn zelf-aangehaalde voorbeeld van Amerika laat zien dat als er sprake is van meer schuld aan één kant, het aan de gekleurde kant ligt.
   In het geval van allochtonen in Nederland en de media is dat zonder enige noodzaak tot discussie te illustreren. Die illustratie staat hiernaast. De conclusie is eenduidig: het zijn de allochtonen die zichzelf segregeren. Ze zijn nooit begonnen met kijken naar de Nederlandse televisie, maar hebben zich collectief een schotel aangeschaft - gericht richting thuisland. Ze kunnen maar door één ding overgehaald worden dit op te geven, en dat is nog meer allochtoonse programma's op de Nederlandse zenders dan op de thuiszenders. En aangezien de thuiszenders volledig allochtoons zijn, in tegenstelling tot de Nederlandse die al behoorlijk "divers" zijn, is er maar één manier om de allochtone kijker te trekken: volledig allochtoonse Nederlandse televisie.
    En dat is dus het doel van de de NPS en Frans Jennekens. Als je je tot doel stelt van een divers kijkerspubliek. Met als resultaat dat de Nederlanders nu al vinden dat er te veel allochtone programma's op de Nederlandse tv zijn. En te veel allochtonen gezichten. Want waar geldt: de allochtoon ziet alleen zichzelf in allochtone gezichten, geldt volkomen automatisch hetzelfde voor autochtonen: die herkent zichzelf dan alleen in autochtone gezichten:
   

Uit: VARA TV Magazine, nr. 51/52-2006.

TV-poll 2006 ...


Red.:
   Even degenen die het op dit moment wel mooi vinden er vanaf trekkend, is de groep die het dus teveel vindt al twee keer zo groot als degene die het te weinig vindt. En je mag veilig aannemen dat onder die tweede groep veel allochtonen zijn, hetgeen de cijfers voor autochtonen nog een stuk schever maakt. Oftewel: Nederlanders vinden dus dat er al ruim te veel allochtonen op televisie zijn!
    Kortom: het streven van NPS en Jennekens bevordert op schandalige wijze het racisme.
    Goed, dit is in feite al duidelijk genoeg. Maar om het helemaal makkelijk te maken, ter vergelijking onderstaand een een zelfde soort stukje, ook over evenredigheid, maar over vrouwen in plaats van allochtonen. Bemerk de totaal andere toon van de benadering. Veel zakelijker en rationeler:


Uit: De Volkskrant, 22-04-2009, door Nienke van Heukelingen

Waar zijn de vrouwen op tv?

Ze zijn er wel, de vrouwelijke presentatoren op tv, maar het zijn er te weinig. Iedereen weet ook wel hoe dat komt. ‘Vrouwen zien nu eenmaal liever mannen in die rol.’

Tussentitel: 'Het is heel simpel en tegelijkertijd ingewikkeld. Het draait om het
                  kijkcijfer. Dat mag niet dalen.' Frans Jennekens, manager NPS


De oude intellectuele man domineert de publieke omroep. Dat is vanaf het begin zo geweest en het ziet er niet naar uit dat hij op korte termijn plaatsmaakt voor de jonge talent volle vrouw. ‘Er is in 25 jaar niks veranderd en ik ben pessimistisch over de toekomst. Toch is het onze eigen schuld’, zegt Frans Jennekens, manager diversiteit van de NPS.
    ‘Er is niemand die vrouwen verbiedt op tv te verschijnen, maar ze zien er vaak het belang niet van in. Het ligt dus ook wel degelijk aan de vrouwen zelf. Hun instelling moet veranderen’, zegt Mieke Spaans, eindredacteur van OBA Live van de IKON.   ...
    ‘We moeten allereerst stilstaan bij de vraag: hoe komt het? Ik denk dat het aan zowel de mannen als de vrouwen ligt. Het is een machowereld en het klopt dat de mannen die wereld creëren, maar de meerderheid van de mensen die bij de NPS werken, is vrouw. Zij schuiven zelf altijd de mannen naar voren. Bij de NPS hebben we vier netmanagers, onder wie één vrouw. Dat is dus geen eerlijke verdeling’, zegt Jennekens.
    Volgens de Mediawet moeten de publieke omroepen op evenwichtige wijze een beeld van de samenleving geven. En de overtuigingen, opvattingen en interesses op maatschappelijk, cultureel en levensbeschouwelijk gebied pluriform weerspiegelen. Maar als ze zich hier niet aan houden, volgen er geen sancties.    ...
    De vrouwen uit het publiek en de sprekers bij de talkshow weten precies te omschrijven waarom het misgaat en er toch niets gebeurt. ‘Het is heel simpel en tegelijkertijd ingewikkeld, omdat alles draait om de kijkcijfers. Die mogen niet dalen. De gemiddelde kijker is behoudend en uit onderzoek blijkt dat de vrouwelijke kijkers het liefst een mannelijke presentator willen. Maar volgens mij hebben we al voldoende Mathijsjes en Jeroenen op tv’, zegt Jennekens.


Red.:   Niks geen gedwongen "evenredigheid". Ten eerste: het probleem ligt grotendeels bij de vrouwen zelf, en ten tweede draait het om de kijkcijfers.
    Nou, het eerste geldt voor allochtonen in oneindig veel sterkere mate - zie de schotels. En het tweede geldt voor allochtone programma's in veel sterkere mate - die zijn razend impopulair, zoals al gezien.
    Geen duidelijker illustratie van het feit dat de argumenten in het allochtone geval gelegenheidsargumenten zijn. Argumenten uitsluitend en alleen gebaseerd op verschil in etnie of ras. Racistische argumenten.
    Nu is het natuurlijk onzin om te veronderstellen dat Jennekens, c.s., welbewust racistisch zijn. Wat er gebeurt, is dat ze een ideaal hebben, het multiculturalisme, dat ingaat tegen de realiteiten, en dat in hun pogingen de realiteit te bestrijden, ze dingen doen die racistisch zijn. En uiteindelijk hun eigen ideaal verderaf brengen.
    Meer over de discussie rond allochtone evenredigheid op tv hier uitleg of detail .


Naar Media lijst , Politiek & Media overzicht  , of site home .