Bronnen bij NPS: Frans Jennekens
| 22 apr.2009 |
De NPS heeft van de landelijke overheid mede als doelstelling het zorgen voor
diversiteit meegekregen - een puur racistisch doel, daar het onderscheid maakt
naar etnische of raciale afkomst. Het kwalijke karakter van dit doel valt
ook af te leiden uit de houding van de uitvoerende. Frans Jennekens is één van
de belangrijkste. In het eerste artikel gaat het over zijn houding met
betrekking tot een veronderstelde ondervertegenwoordiging van allochtonen,
oftewel: andere rassen:
Uit: De
Volkskrant, 16-03-2009, door Paul Onkenhout
'De NPS doet
tenminste wat' Tussentitel: Frans Jennekens maakt
alternatieve dagelijkse nieuwsrubriek Fotobijschrift: Frans Jennekens:
‘Ik wil over de muren heenkijken.
... Jennekens (51) maakte (radio)documentaires voor onder meer de
VPRO, Radio Rijnmond, de VARA en de NOS. Sinds 2001 is hij bij de NPS
verantwoordelijk voor de multiculturele programma’s. Op zijn conto staan onder
meer Urbania, De meiden van Halal, Ab & Sal, Premtime,
Bimbo’s en boerka’s en De
school van Prem.
Sinds vorige maand is op Nederland 1 dagelijks Dichtbij
Nederland te zien, een smeltkroes van Surinaamse, Turkse, Marokkaanse en
Antilliaanse invloeden – een echte Jennekens.
‘Het was al tien jaar een ideaal van me. Een alternatieve,
dagelijkse actualiteitenrubriek. Wij gaan naar de plekken toe waarover in andere
programma’s alleen maar wordt gepraat.
‘Er wordt met wantrouwen naar ons gekeken. Het is een duur
programma. Een hele hoop mensen, ook hier, vinden het onzin.’
Onzin? Dat zeggen collega’s van de NPS, in dit gebouw?
‘Nou ja, niet letterlijk. Waarom is dat nodig, wordt er bijvoorbeeld gezegd. Dat
is meer op zijn Hilversums.’
Is het een succes?
‘Dichtbij Nederland heeft gemiddeld meer dan tweehonderdduizend kijkers. Op de
dag van de vliegramp bij Schiphol keken er meer dan een miljoen mensen. Dat was
de lakmoesproef. Zouden we serieus worden genomen of niet? We zijn letterlijk op
nul begonnen. Eerst dertig-, veertigduizend kijkers, nu gemiddeld ruim
tweehonderdduizend. Dat is niet slecht.’ Voor ‘Dichtbij Nederland’ moest
Sesamstraat wijken, tot ongenoegen van de PVV. ‘De multiculti’s kennen geen
schaamte. Hun failliete ideaal moet er worden ingeramd. Zes op de tien
Nederlanders zien de massa-immigratie als de grootste vergissing sinds de Tweede
Wereldoorlog’, verklaarde Tweede Kamerlid Bosma.
‘Ik denk dat in Nederland eenderde van de mensen angst heeft voor de
multiculturele samenleving; angst voor andere geloven en andere culturen. Daar
kun je stemmen mee winnen. Sinds Pim Fortuyn is een enorm gevecht gaande om de
kiezer. Hoe harder je formuleert, hoe meer winst je boekt. Dat is tragisch.’
U wordt er niet moedeloos van?
‘Ik denk alleen maar: blijf programma’s maken, ga dóór. Ik hoop dat het systeem
ons in staat blijft stellen dit soort programma’s te maken. Niks doen en je mond
houden, dát is laf.
‘Programma’s als Premtime of Raymann is laat zullen altijd
discussies uitlokken bij een bepaalde groep mensen. So what? Laat ze maar
discussiëren.
‘Eén waarheid bestaat niet. De waarheid wordt bepaald door je
culturele achtergrond. Dat moet je durven laten zien, in de krant of in een
tijdschrift of op tv. De publieke omroep mist bijna alle allochtonen in dit
land. Hilversum mist jongeren en allochtonen op een gigantische manier. De NPS
doet tenminste wat.’
De rode draad in uw loopbaan is makkelijk te ontdekken.
‘In 1986 maakte ik voor de VPRO een reeks documentaires in de Verenigde Staten.
Ik kwam daar in een totaal gefragmentariseerde samenleving terecht. Minderheden
leefden volledig naast elkaar. Totale segregatie.
‘Ik vond het vreselijk. Daar de Ieren, daar de
Latijns-Amerikanen, daar de Chinezen, daar de Italianen. Allemaal clans. Ik
interviewde Jesse Jackson en die vertelde me daar dat je als zwarte niet door de
schotten heen kwam.’
En toen dacht u: dit staat ook ons ook te wachten?
‘Ik stelde me de vraag: hoe gaan wij als minderheden met elkaar om? Alles wat ik
doe, is daar op terug te voeren. Of het nou over illegalen gaat of over homo’s
of over moslims, whatever, permanent bestaat het probleem dat een bepaalde groep
niet wordt geaccepteerd door een zogenaamde meerderheid.
‘Ik vind dat we heel hard op weg zijn naar de parallelle
samenleving die ik destijds in Amerika zag. Gewelddadig, agressief. Dat krijg je
dus als je ontkent dat hier mensen met verschillende achtergronden leven en niet
nadenkt over de vraag hoe je de samenleving moet organiseren en de verschillende
culturen bij elkaar moet brengen.
‘Ik wist twintig jaar geleden dat dit mijn keurmerk zou
worden. Het multiculturele debat zal waarschijnlijk mijn hele leven bij me
blijven.’
En als programmamaker wilt u de muren neerhalen waar Jesse Jackson destijds
over sprak.
‘Ja, ik wil over de muren heen kijken. Kijk nou eens naar die
andere culturen, kijk eens wat er aan de hand is. Blijf niet achter de muren
zitten schreeuwen naar elkaar.’
Red.:
Tweehonderdduizend kijkers om half zes, bijna prime time, is natuurlijk
absoluut waardeloos - ieder ander programma zou na drie maanden van de buis
gehaald worden.
Waar het hier om draait is dat Jennekens sociale
verschijnselen ziet, segregatie, en de schuld en verantwoordelijkheid om er iets
aan te doen eenzijdig aan de autochtone kant legt. Terwijl zijn zelf-aangehaalde
voorbeeld van Amerika laat zien dat als er sprake is van meer schuld aan één
kant, het aan de gekleurde kant ligt.
In het geval van allochtonen in Nederland en de media is dat zonder enige
noodzaak tot discussie te illustreren. Die illustratie staat hiernaast. De
conclusie is eenduidig: het zijn de allochtonen die zichzelf segregeren. Ze zijn
nooit begonnen met kijken naar de Nederlandse televisie, maar hebben zich
collectief een schotel aangeschaft - gericht richting thuisland. Ze kunnen maar
door één ding overgehaald worden dit op te geven, en dat is nog meer
allochtoonse programma's op de Nederlandse zenders dan op de thuiszenders. En
aangezien de thuiszenders volledig allochtoons zijn, in tegenstelling tot de
Nederlandse die al behoorlijk "divers" zijn, is er maar één manier om de
allochtone kijker te trekken: volledig allochtoonse Nederlandse televisie.
En dat is dus het doel van de de NPS en Frans Jennekens. Als
je je tot doel stelt van een divers kijkerspubliek. Met als resultaat dat de
Nederlanders nu al vinden dat er te veel allochtone programma's op de
Nederlandse tv zijn. En te veel allochtonen gezichten. Want waar geldt: de
allochtoon ziet alleen zichzelf in allochtone gezichten, geldt volkomen
automatisch hetzelfde voor autochtonen: die herkent zichzelf dan alleen in
autochtone gezichten:
Uit: VARA TV Magazine, nr. 51/52-2006.
TV-poll 2006 ...
Red.: Even degenen die het op dit moment wel mooi vinden er vanaf trekkend, is de
groep die het dus teveel vindt al twee keer zo groot als degene die het te
weinig vindt. En je mag veilig aannemen dat onder die tweede groep veel
allochtonen zijn, hetgeen de cijfers voor autochtonen nog een stuk schever
maakt. Oftewel: Nederlanders vinden dus dat er al ruim te veel allochtonen op
televisie zijn!
Kortom: het streven van NPS en Jennekens bevordert op
schandalige wijze het racisme.
Goed, dit is in feite al duidelijk genoeg. Maar om het
helemaal makkelijk te maken, ter vergelijking onderstaand een een zelfde soort
stukje, ook over evenredigheid, maar over vrouwen in plaats van allochtonen.
Bemerk de totaal andere toon van de benadering. Veel zakelijker en rationeler:
Uit: De Volkskrant, 22-04-2009, door Nienke van Heukelingen
Waar zijn de vrouwen op tv?
Ze zijn er wel, de vrouwelijke presentatoren op tv, maar het zijn er te
weinig. Iedereen weet ook wel hoe dat komt. ‘Vrouwen zien nu eenmaal liever
mannen in die rol.’
Tussentitel: 'Het is heel simpel en tegelijkertijd ingewikkeld. Het draait
om het
kijkcijfer. Dat mag niet dalen.' Frans Jennekens, manager NPS
De oude intellectuele man domineert de publieke omroep. Dat is vanaf het begin
zo geweest en het ziet er niet naar uit dat hij op korte termijn plaatsmaakt
voor de jonge talent volle vrouw. ‘Er is in 25 jaar niks veranderd en ik ben
pessimistisch over de toekomst. Toch is het onze eigen schuld’, zegt Frans
Jennekens, manager diversiteit van de NPS.
‘Er is niemand die vrouwen verbiedt op tv te verschijnen,
maar ze zien er vaak het belang niet van in. Het ligt dus ook wel degelijk aan
de vrouwen zelf. Hun instelling moet veranderen’, zegt Mieke Spaans,
eindredacteur van OBA Live van de IKON. ...
‘We moeten allereerst stilstaan bij de vraag: hoe komt het?
Ik denk dat het aan zowel de mannen als de vrouwen ligt. Het is een machowereld
en het klopt dat de mannen die wereld creëren, maar de meerderheid van de mensen
die bij de NPS werken, is vrouw. Zij schuiven zelf altijd de mannen naar voren.
Bij de NPS hebben we vier netmanagers, onder wie één vrouw. Dat is dus geen
eerlijke verdeling’, zegt Jennekens.
Volgens de Mediawet moeten de publieke omroepen op
evenwichtige wijze een beeld van de samenleving geven. En de overtuigingen,
opvattingen en interesses op maatschappelijk, cultureel en levensbeschouwelijk
gebied pluriform weerspiegelen. Maar als ze zich hier niet aan houden, volgen er
geen sancties. ...
De vrouwen uit het publiek en de sprekers bij de talkshow
weten precies te omschrijven waarom het misgaat en er toch niets gebeurt. ‘Het
is heel simpel en tegelijkertijd ingewikkeld, omdat alles draait om de
kijkcijfers. Die mogen niet dalen. De gemiddelde kijker is behoudend en uit
onderzoek blijkt dat de vrouwelijke kijkers het liefst een mannelijke
presentator willen. Maar volgens mij hebben we al voldoende Mathijsjes en
Jeroenen op tv’, zegt Jennekens.
Red.: Niks geen gedwongen "evenredigheid". Ten eerste: het
probleem ligt grotendeels bij de vrouwen zelf, en ten tweede draait het om de
kijkcijfers.
Nou, het eerste geldt voor allochtonen in oneindig veel
sterkere mate - zie de schotels. En het tweede geldt voor allochtone programma's
in veel sterkere mate - die zijn razend impopulair, zoals al gezien.
Geen duidelijker illustratie van het feit dat de argumenten
in het allochtone geval gelegenheidsargumenten zijn. Argumenten uitsluitend en
alleen gebaseerd op verschil in etnie of ras. Racistische argumenten.
Nu is het natuurlijk onzin om te veronderstellen dat
Jennekens, c.s., welbewust racistisch zijn. Wat er gebeurt, is dat ze een ideaal
hebben, het multiculturalisme, dat ingaat tegen de realiteiten, en dat in hun
pogingen de realiteit te bestrijden, ze dingen doen die racistisch zijn. En
uiteindelijk hun eigen ideaal verderaf brengen.
Meer over de discussie rond allochtone evenredigheid op tv
hier
.
Naar Media lijst
,
Politiek & Media overzicht
, of site home
.
|