Bronnen bij Amerika en Katrina: maatschappelijke samenhang

De Volkskrant, 07-09-2005, door Nicolas D. Kristof (The New York Times)

Het beste gedenkteken is een armoedefonds

De droevige beelden uit Louisiana die op onze televisieschermen verschijnen brengen nog eens voor het voetlicht dat kinderen met hun leven moeten betalen voor het feit dat ze uit een arme familie komen.  ...
    Maar orkaan Katrina legt nog een veel groter probleem bloot: een groeiend aantal Amerikanen zit gevangen in een nimmer eindigende cirkel van armoede. Ofschoon het wellicht te vroeg is om te zeggen dat Bush de hulpverlening verkeerd heeft aangepakt, geeft zelfs zijn regering toe dat de armoede erger wordt.
    Het Amerikaanse Bureau voor de Statistiek rapporteerde onlangs dat het aantal armen vorig jaar weer is gestegen. In 2004 waren er 1,1 miljoen armen meer dan het jaar daarvoor. Na een scherpe daling onder de regeringen-Clinton is het aantal armen onder Bush gestegen met 17 procent.
    Als we ons al moeten schamen voor de lijken in de straten van New Orleans, dan moeten we ons kapot schamen voor het feit dat de babysterfte in de Amerikaanse hoofdstad tweemaal zo hoog is als in de Chinese hoofdstad. Echt waar, het aantal kinderen dat voor hun eerste verjaardag overleed, lag in Washington op 11,5 per duizend geboorten en in Peking op 4,6.
    Volgens de UNDP, het ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties, heeft een Afrikaans-Amerikaanse baby in Washington een kleinere kans om het eerste levensjaar te overleven dan een baby die is geboren in de stedelijke gebieden van de Indiase deelstaat Kerala.
    Onder Bush is de nationale babysterfte voor de eerste keer sinds 1958 gestegen. De VS staan volgens het Feitenboek van de CIA in de wereldranglijst van babysterftes op de 43ste plaats. Als we het niveau van Singapore, dat op plaats één staat, zouden evenaren, dan zouden we 18.900 kinderlevens per jaar sparen. ...
   

Red.:   Onderstaande artikel van David Brooks beschrijft de uitdaging die door de ramp in New Orleans wordt gesteld aan het proces van reconstructie. Men kan dit ook andersom zien: het artikel beschrijft wat er in de tijden ervoor fout is gegaan. Die fout is maatschappelijke ontbinding die veroorzaakt wordt door het Angelsaksische model, dat uitgaat van zo min mogelijk overheidsinvloed op de maatschappij. Dat onderstaande analyse en kritiek komt van een commentator die als vrij conservatief te boek staat, maakt dat de waarheid van die kritiek nauwelijks betwijfeld hoeft te worden. Het plaatst ook degenen die voorstander zijn van het als Angelsaksische model rechtser dan conservatief, wat normaliter reactionair wordt genoemd, de voorstanders van ieder voor zich, en God voor ons allen". Vandaar dat deze God ook zo populair in de Verenigde Staten: men hebben hem dringend nodig, want zelf is men asociaal:
 

Uit: De Volkskrant, 09-09-2005, door David Brooks (The New York Times)

Katrina biedt kans aan armoede te ontsnappen

Zoals een collega van mij altijd zegt: elke crisis is een kans. Zeker, de orkaan Katrina heeft ons de kans gegeven iets wezenlijks te doen aan stedelijke armoede.
    Dat komt doordat Katrina een natuurramp is die een sociale ramp heeft onderbroken. De orkaan heeft tienduizenden armen gescheiden van de verwaarloosde, geïsoleerde buurten waarin ze gevangen zaten. Hij heeft het patroon doorbroken dat elke generatie de vorige in de armoede volgde. ...
    De eerste wet voor de herbouw moet luiden: niets wordt zoals het was. De meeste ambitieuze en redelijk geslaagde inwoners hebben de binnenstad van New Orleans allang verlaten. Zij lieten daar wijken achter, waar grofweg driekwart van de mensen arm is.
In dat soort omstandigheden maakten velen hun middelbare school school niet af, dus leek hef normaal dat je zonder diploma de school verliet. Veel tienermeisjes kregen een baby, dus leek het normaal dat je tienermoeder werd.
    Het was moeilijk voor mannen om een vaste baan te krijgen, dus was het niet abnormaal voor hen om de misdaad in te gaan en van de ene in de andere relatie verzeild te raken. Veel mensen ontbrak het aan sociale vaardigheden, dus was het moeilijk voor jonge mensen om deze vaardigheiden te leren van ouders, buren en de rest van hun omgeving.
 ...     De lering die hieruit kan worden getrokken is dat er geen wonderen zijn te verwachten, maar als je de zones waar armoede is geconcentreerd, openbreekt, je op den duur vooruitgang ziet.  ...
    Tijdens de intocht kan de herbouw banen bieden aan diegenen die kunnen werken. Kerken, politie, scholen en de sociale diensten moeten worden ingeschakeld om een sociale structuur te bouwen die cruciaal is voor een herrijzende gemeenschap.
De federale staat zou belastingvoordelen moeten bieden aan werkenden, zodat die aan de armoede kunnen' ontsnappen. Belastingmaatregelen kunnen het zakenleven stimuleren.
    We kunnen geen grandioze oorlog tegen armoede winnen. Maar na de tragedie komt de kans. Dit is het post-Katrina-ogenblik. We moeten hem niet laten ontglippen.


Terug naar Amerika en Katrina , Anglicistisch beleid , Hiërarchie Rijnland , of naar site home .