Bronnen bij Angelsaksische ideologie: onbereikbaarheid

Uit: De Volkskrant, 13-11-2004, interview door Karolien Knols

'Ik heb niks tegen een tik op zijn tijd'
...
Worden kinderen van nu goed opgevoed?
'Over het algemeen gaat het goed. Heel veel ouders doen hun uiterste best om hun kinderen een goed leven te geven. Alleen is er in dat leven tegenwoordig erg veel onrust. Kinderen hebben de hele dag toegang tot internet, ze gaan na school naar twee of drie clubs, hun ouders zijn jachtiger want ze moeten werk en huishouden combineren.'

Is die onrust uw grootste zorg?
'Nee. Het grootste probleem van deze tijd is: to make ends meet. Er is een grote druk op ouders om hun kinderen alles te geven waar ze om vragen. Merkkleding, mobieltjes, vakanties. En niet alleen de kinderen zijn daarin dwingend, ook de omgeving. Het is groepspressie, en ouders zijn niet sterk genoeg om nee te zeggen. Ze zijn vatbaar voor wat de sociale groep doet, ze willen hun kind niet isoleren. Het is een belangrijke waarde op het ogenblik, dat kinderen happy zijn in een groep. Ik vind dat best, zo lang er genoeg geld is.' ...

Red.:   Kortom: wat Kohnstamm schildert is een maatschappelijke, vorm van kindermishandeling - een vorm die institutioneel is in de Angelsaksische maatschappij met haar Peter Stuyvesant wereldbeeld.
    Een korte literaire schildering en waardebepaling van de werkelijkheid van deze wereld komt uit een column van filosofe Marjolijn Februari:
 

Uit: De Volkskrant, 11-09-2004, column van Marjolijn Februari (volledig artikel hier )

Alle ellende ten spijt ben ik niet overtuigd van de slechtheid van de wereld, integendeel

...   Ik heb ooit een letterkundige horen uitleggen dat er twee soorten verhalen zijn. Goede verhalen en slechte verhalen. De slechte verhalen vertellen ons hoe het leven van anderen eruit ziet. Een leven vol, incest, misdaad, casino's, bandeloosheid, faillissementen, schoenen van Blahnik, kortom, een leven dat voor de meesten van ons, lezers, niet is weggelegd.
    Zulke slechte verhalen geven ons het gevoel dat ons eigen leven onopmerkelijk is en saai, terwijl goede verhalen, zei de letterkundige, ons juist de volheid laten zien van ons bestaan. Doe tonen de onvermoede diepten en de nauwelijks waarneembare kleurschakeringen in het gevoelsleven van personages die even saai zijn als wijzelf. De slechte verhalen maken ons armer, de goede maken ons rijker. ....

Red.:   Oftewel: de Wereld van Peter Stuyvesant is een slecht verhaal. Voor een voorbeeld van de bewuste keuze voor de slechte verhalen, zie hier .
 

Naar Anglicisme, Stuyvesant , Rijnlands beleid, lijst , Rijnlands beleid, overzicht , of site home .