Uit: De Volkskrant, 25-09-2004, door Philippe Remarque, van 1999 tot vorige maand correspondent van de Volkskrant in Berlijn.

Bei uns ist alles besser

Duitsland, wie wil daar nu wonen? Een correspondent moet wel. En dan kan het na afloop van zijn termijn gebeuren dat hij wel had willen blijven. 'Wie aankomt op Bahnhof Zoo om 0.30 en enkele dagen later hetzelfde doet op het Centraal Station in Amsterdam, begrijpt wat ik bedoel.'

Tussentitel: Elf redenen om van Duitsland te houden

'In Duitsland wonen? Moet dat nu echt?' 'Dan moet je wél tussen de Duitsers leven.' 'Hadden ze niets leukers voor je?' Toen ik me zes jaar geleden opmaakte om te verhuizen naar Berlijn, hadden nogal wat Nederlanders met mij te doen. Bedankt voor het medeleven jongens, het viel reuze mee. Sterker nog, het was heel fijn. Ook ik had van tevoren geaarzeld. Maar na enige tijd fantaseerde ik, natafelend met mijn vrouw, dat we door een onvoorzien toeval de rest van ons leven hier zouden moeten blijven. We vonden dat geen onprettig idee.
    In Berlijn hoor je dat wel vaker van Nederlandse emigranten. Kennelijk zijn de leuke kanten van Duitsland een goed bewaard geheim, dat Lobith nog steeds niet gepasseerd is. ... Hier vindt u elf dingen die het leven er aangenaam maken.   ...

2. De hoffelijkheid
Hoe vaak heb ik het niet moeten aanhoren van logé's die met de trein van Amsterdam naar Berlijn waren gereisd: 'Tsjee, wat zijn die Duitsers vriendelijk.' Die verbazing zegt iets over de vooroordelen in Nederland. Maar ook iets over Duitsland.
    Na de housemuziek en het langdurige geklaag van de taxichauffeur thuis, is de beige taxi in Berlijn een verademing. Hij komt altijd binnen drie minuten. De chauffeur houdt netjes de deur voor je open, op het dashboard ligt Die Zeit waar hij zojuist nog in verdiept was en uit de luidsprekers klinkt beschaafde klassieke muziek. De rit is goedkoper dan in Nederland.
    Ook in de Duitse trein is de conducteur beleefd, vriendelijk en nooit opdringerig. En nu we het er toch over hebben, wist u dat de Deutsche Bahn gewoon op tijd rijdt als er herfstblader-en op de rails liggen?    ...

4. Broodjes en kranten
Waar een Nederlander zichzelf 's ochtends nogal eens straft met het gesneden bruin van gisteren, het is immers zonde om weg te gooien, kan de Duitse dag niet beginnen zonder verse witte broodjes. De bakkerij ruikt heerlijk, omdat steeds nieuwe ladingen broodjes op de bakplaat gaan. En dan loop je met die warme zak (open, anders worden de broodjes zacht!) even naar het winkeltje voor de kranten. In Nederland ligt de krant op de deurmat. Makkelijk, maar je komt de deur niet uit. Die ochtendlijke gang van honderdduizenden mensen naar bakker en kiosk draagt bij aan het urbane levensgevoel.

5. De media
Deutschlandfunk. Geen stem zo rustgevend, sonoor en toch vriendelijk als deze, elk half uur voor de piep. Hij suggereert een weldaad van geïnformeerde neutraliteit, en dat klopt. Rustig, op niveau en zonder bombastische jingles of ook maar een seconde reclame meldt en belicht Deutschlandfunk het wereldnieuws.
    De regionale zenders zijn al even degelijk. De Duitsers betalen wel iets meer kijk-en luistergeld, maar dan heb je ook wat. Nederlanders moeten zelfs bij de ontbijttelevisie tien minuten reclame verdragen. De Nederlandse radiomakers schijnen te denken dat de mensen het nieuws niet aankunnen zonder lawaai, olijke kruisgesprekken en reportages over een jubilerende fietsenmaker in Ommen.
    De Duitse kranten bieden ook kwaliteit. Ja, ze zien er saai uit en er staat uitsluitend politiek op de voorpagina. Maar schrijven kunnen de Duitse journalisten weer beter dan de Nederlandse.

6. Kinderopvang
Ik zeg er meteen bij dat dit alleen voor Berlijn geldt, want in het zuiden van Duitsland is de kinderopvang net zo achterlijk geregeld als in Nederland. In Berlijn kan ieder kind vanaf zes weken naar de Krippe en daarna naar de Kindergarten. Dat doen weinig mensen, want de Duitse verlofregelingen zijn ook uitstekend. Maar vanaf een jaar of één is het volkomen normaal dat een kind zich tot in de middag amuseert met zijn leeftijdgenoten, begeleid door reuze aardige dames die veel activiteiten ondernemen. Een warme maaltijd met veel jus is inbegrepen.
    De voltijdsopvang voor twee kinderen kost mij – en dat is na de omstreden verhoging door het Berlijnse stadsbestuur – 250 euro per maand. Nederlandse ouders slaan hier altijd steil van achterover. Hun land geeft geld uit voor vrouwenemancipatie, maar de crèches zijn vaak zo duur dat de ouders er maar van af zien, en anders voelen ze zich wel schuldig tegenover het kind.   ...

8. Orde op straat
Ik weet het, dit is een heikel punt in Nederland. Hij bestaat echt, de Duitse voetganger die langdurig wacht voor rood terwijl in geen velden of wegen een andere verkeersdeelnemer te bekennen valt. En hij geeft ook nog luidkeels commentaar op mensen die de regels wel overtreden, een hebbelijkheid die in Duitsland helaas sterk ontwikkeld is.
    Maar orde heeft ook grote voordelen. Mijn Nederlandse gasten valt het zonder uitzondering op hoe schoon het hier op straat is. De Duitsers hechten waarde aan de inrichting van de openbare ruimte en er wordt weinig kapot gemaakt. Al jaren zet ik mijn fiets alleen op het kleine ringslotje, en ook dat vergeet ik af en toe. Gestolen wordt hij toch niet. Dat scheelt in levenskwaliteit, hoor!
    Je hoeft in de miljoenenstad Berlijn bijna nergens bang voor te zijn. Wie aankomt op Bahnhof Zoo om 0.30 en enkele dagen later hetzelfde doet op het Centraal Station in Amsterdam, begrijpt wat ik bedoel.

9. Duidelijkheid
De Duitsers houden van duidelijke structuren, dus regels zijn regels, de leraar wordt met U aangesproken en een ondergeschikte doet wat zijn chef zegt. Gatverdarrie, denkt u nu. Inderdaad schrik je als Nederlander soms van de starheid waarmee de regels worden aangehouden. Bij het geringste conflict dreigen Duitsers bovendien met een aanklacht of advocaat. Maar verplaats u eens in de Duitser die in een Nederlandse organisatie terecht komt.
    De baas heet daar Jasper, draagt geen das en zegt op een van de eindeloze vergaderingen: 'Misschien moesten we daar toch nog eens naar kijken'. De Duitser heeft niet door dat het project hiermee van de baan is. Nederland heeft ook hiërarchie, maar die vermomt zich omdat we niet van dikdoenerij houden. Wat is eerlijker? En zijn wij zo tevreden met het resultaat van onze vage gedoogcultuur? Al is het niet de enige reden dat het hier met de allochtonen zoveel beter gaat dan in Nederland, de Duitse duidelijkheid en orde dragen daar zeker aan bij.

10. Goede gezondheidszorg
Lachen kun je wel, om de huisarts die elk half jaar voorstelt een grondig onderzoek van je uitwerpselen te verrichten, want je weet maar nooit. Of om die moeders die na een niet bepaald ernstige val van hun Florian uit het klimrek de ambulance laten voorrijden, want je weet maar nooit. Geen wonder dat de Duitse gezondheidszorg nu moet afslanken. Maar wat een zorgeloze patiënt ben je hier! Met routineonderzoek worden ziektes uitgesloten die je niet eens kende. De operatie kan overmorgen plaatsvinden en de MRI-scan nog vanmiddag. U begrijpt dat ik mij nog even helemaal laat doorlichten voor ik op de Nederlandse wachtlijst ga staan.    ...

Red.:   Nog eentje:

Uit: De Volkskrant, 25-03-2006, column door Aleid Truijens .

Geen patatzakken in de bloembakken

Tussentitel: Leven als God in Frankrijk, maar dan in Duitsland

Steeds kleiner werden de Faller-huisjes, de Märklin-treintjes en de Mercedesjes. Een vlijtig kind had op de juiste plaatsen peperkoekhuisjes neergezet, blinkend gepoetste voorraadschuren en blijmakende kleuterschooltjes. Hier en daar had hij met smaak wat plukjes groen geplakt. Met spijt nam ik afscheid. Het vliegtuig schoot door de wolken, binnen twee uur zou ik weer in Nederland zijn.
    De uitdrukking 'leven als God in Frankrijk' klopt niet. Of de Duitsers het nu verdiend hebben of niet, hun land is het favoriete verblijf van de Schepper. Ik geef het knarsetandend toe: bei ihnen ist alles besser. De broodjes knapperiger, de lakens krakeriger gesteven, de käsetorte romiger. Geen opengereten vuilnis op straat, geen patatzakken in de bloemperken. Gods huishoudster ging hier 's nachts met een stofzuiger over straat.  ...
    Geheimzinnig vak, demografie. Je denkt dat je hoogstpersoonlijke keuzes maakt: een leuke man, een aardig baantje. Je werpt wat kinderen en je bakt wat, maar voor je het weet is de taart op. Dan zit je, van God verlaten, met je hele generatie in een gesticht, zonder pensioen of verpleging. Wat bij de Duitsers gebeurt, overkomt ons ook. Wij lijken op hen als twee druppels water.
    Maar niet helemaal. Ineens besefte ik wat mijn verblijf zo aangenaam had gemaakt. Niet de poppenhuisgevels en de marsepeinen kerkjes. Het warme bad bestond uit mensen die zich gedroegen. Geen opgeheven middelvingers, geen lallende getatoeëerden, geen geduw in de tram, geen snijdende patserbakken. Kan ik u van dienst zijn, het was mij een waar genoegen, ik voel me verplicht, nein, ich danke Íhnen - uitdrukkingen die we hier allang vergeten zijn. De Duitsers moeten maar gauw kindertjes maken. Als zij zich de hele komende eeuw benehmen, mogen ze blijven.

Red.:   En het is niet moeilijk te raden waarom ook Duitse kinderen zich steeds minder benehmen: dat is de invloed van de Angelsaksische cultuur via de beeldcultuur van film en televisie: een overdaad aan geweld, misdaad en andere ongerechtigheden.
    Onderstaand nog een stukje ter bevestiging van het bovenstaande

Uit: De Volkskrant, 06-04-2006, door Andrea Lietz-Schneider

Geluk aan de grens

Wonen in de Duitse grensstreek is in trek onder Nederlanders. De huizen zijn goedkoper, de percelen groter. Op bezoek in Bad Bentheim, waar de nieuwbouwwijk Pieper-Werning in de volksmond Klein Amsterdam heet. 'Nederlanders zijn ontspannen.'

...   Ook makelaar Bert Schipper kent de nadelen van een verhuizing en doet er niet geheimzinnig over. Op zijn website heeft hij een lijst met tien voordelen geplaatst, waaronder punt 6, een prettiger sociaal klimaat: 'In Duitsland is de veiligheid nog redelijk, de politie spant zich in, jongeren kennen nog normen en waarden, de buurman weet hoe u heet en er is parkeerplaats bij de supermarkt.' ...

Red.:    Dit was het oordeel van enkele individuen. Verrassend genoeg denkt de wereld er precies eender over:

Uit: De Telegraaf, 04-04-2008, van een correspondent

Duitsers meest geliefd

Duitsland is het meest geliefde land ter wereld. Dat stelt de Engelse omroep BBC op basis van een wereldwijde peiling onder 17.000 mensen. Uit een andere enquête bleek ook nog eens dat de hoofdstad Berlijn de gelukkigste inwoners heeft.

De Bondsrepubliek staat op de ranglijst van veertien landen op de eerste plaats. Circa 56 procent van de ondervraagden vindt de Duitse invloed op de wereld positief. Japan heeft weliswaar hetzelfde percentage als de Duitsers, maar het land heeft volgens de respondenten ook een grotere negatieve invloed en komt daarom in de totaalscore achter Duitsland op de tweede plek.
    ... Verder valt op dat de Verenigde Staten weliswaar populairder worden, maar niettemin blijven steken tussen Rusland en Noord-Korea en net voor de islamitische republiek Iran.
    Ook de Duitse hoofdstad Berlijn doet het goed, blijkt uit een peiling van het milieuconcern Veolia Environment. De burgers van de tot 1989 gedeelde stad voelen zich gelukkiger, minder eenzaam en minder anoniem dan elders.
    In New York, Londen en Parijs zeiden negen van de tien inwoners dat een "zeer hoog inkomen" een voorwaarde is voor een goed leven. In de Duitse hoofdstad gold dat slechts voor de helft van de mensen. Daarentegen beoordelen de Berlijners de werkloosheid en de armoede als negatief. ...

Red.:    Ook de andere meningen uit deze enquête ondersteunen het Rijnlandmodel.
    Alweer is een columnist naar Duitsland getrokken:

Uit: De Volkskrant, 06-12-2012, column door Nausicaa Marbe.

Leerzaam gluren naar de Duitse buren

Het is raadzaam je periodiek te laven aan plekken waar (...) een goedmoedig, geruststellend, burgerlijk gezicht heeft. Direct over de grens lonkt Duitsland. Elke willekeurige, provinciale Duitse stad biedt belegen taferelen die Nederland nauwelijks meer kent. Zo kwijnt het Nederlandse stadsgezicht en stadsleven - geteisterd als zij wordt door volkshaters met rode designbrillen - in de obsessieve greep naar vernieuwing, verjonging en verandering.
    Nee, dan ons verrukkelijke zusterland. In Duitsland floreert de gemoedelijke gedachte dat welvaart en vertier veilig herkenbaar moeten blijven - welke verandering er ook op de loer ligt. Mijn omgeving nu alleen al. Ik tik deze column in de schaduw van de Keulse Dom in een 'Caféhaus' dat maar liefst honderdvijftig jaar oud is. Tientallen gedienstige kelnerinnen rennen rond met infaam hoge constructies van deeg, fruit, chocolade en slagroom - alsmede bekers koffie zo groot als halve Mannschaft-voetballen. Aan de kapstok hangen de loden jassen, aan tafel zet jong en oud blinkende tanden in het zoet dat snel en vriendelijk wordt voorgezet. Stukken ananas en meringue blijven hangen in forse Teutoonse snorren, melkschuim wedijvert met oranje lippenstift, terwijl welgevormde Saksische kaken vreugdevol kauwen tot de laatste kruimel vermalen is. Er is geen Duitse winkelstraat waar dit niet (meer) of anders gebeurt. Ziedaar - zo nabij - de stabiele aanblik van het Wirtschaftswunder.
    Buiten wachten de overdadige warenhuizen waarin je in elk seizoen een baljurk kunt kopen, maar ook oubollige winkels vol ambachtelijke producten die geen klanten verliezen omdat ze niet verhippen; de aanlokkelijk vormgegeven, open(!) musea, de taxi's die je zonder morren en pogingen tot vuige oplichterij desgewenst om de hoek afzetten en een horeca die mag putten uit een rijke culinaire traditie en dat doet met gevoel voor onberispelijke prijs-kwaliteitsverhoudingen. En de auto's, laten we de auto's niet vergeten. Niets beters dan Duitse merken.
    Duitsland - Entschuldigung Thilo Sarrazin - schaft zichzelf niet af. Natuurlijk, toeristische clichés geven nog niet prijs waar het hart der natie sneller van klopt en de geest om maalt. ...

Red.:   En komt terug met eensluidende verhalen. Alleen de conclusie is wat voorzichtiger:
 

Ergens hier tussenin, vermoedelijk een stuk dichter bij de Duitse kant, moet toch een aardig midden te vinden zijn ...

Naar Rijnlandmodel  , Rijnlandmodel, lijst , Rijnlandmodel, overzicht , of site home .