Uit: De Volkskrant, 18-06-2005, column door Marjolein Februari (volledig artikel hier )

Doe af en toe dingen die je niet leuk vindt

...   Een aantal jaar geleden zag ik op de televisie een gesprek met de Amerikaanse onderwijzer Ron Clark. Hij had zojuist een boek geschreven, The Essential 55, over de vijfenvijftig regels die hij hanteerde in het klaslokaal. Deze regels waren bedoeld om de kinderen sociale vaardigheden aan te leren: ik herinner me vooral de regels voor het opnemen van de telefoon. Niet 'huhhh?' roepen, zoals de kinderen waren gewend, maar je naam noemen en op normale toon converseren. In een interview met de National Education Association legde Clark uit waarom kinderen zo dol bleken te zijn op zijn vijfenvijftig strenge regels.
    'Ik denk dat ouders en leraren soms te veel van kinderen verwachten. Ze bevelen de kinderen zich te gedragen en dan is vervolgens iedereen geschokt als ze zich niet gedragen. Ik heb ontdekt dat kinderen eerder zullen doen wat je vraagt als je de tijd neemt uit te leggen wat het precies is dat je vraagt. Zomaar verwachten dat leerlingen wel weten hoe ze zich in alle omstandigheden moeten gedragen is niet erg realistisch als de kinderen het gewenste gedrag nooit hebben geleerd en geoefend.'
    Zo bezien schuilt er veel vriendelijkheid achter regels. En dat is waarschijnlijk ook wat pedagoge Marjam Djajadiningrat bedoelt als ze deze dagen in het universiteitstijdschrift Illuster opmerkt: 'Veel opvoedingsproblemen hebben met hetzelfde te maken: ouders stellen hun kinderen geen grenzen. Ik zie dan ook veel kinderen die niet luisteren, dat probleem is een jaar of tien geleden ontstaan.' Het tijdschrift kopt hierboven: 'Ouders durven niet meer streng te zijn' - maar met Ron Clark zou je kunnen zeggen dat ouders juist veel te streng zijn geworden.
    Erg hè, wat een reactionair stukje opeens over huwelijk en onderwijs, over gedragsregels en het opvoeden van indianen. Zou ik soms binnen een week conservatief zijn geworden? Nee, ik geloof het niet. Voor mij past het vooral bij een liberaal ontplooiingsideaal en sociaal beschavingsideaal om af en toe voor regels te pleiten. ...
 

Red.:   Dat laatste is een vorm van het aloude adagium dat naarmate de vrijheid die men wenst groter is, het belangrijker wordt voor iedereen om zich aan regels te houden. Het adagium is gebaseerd op een zeer elementaire observatie: dat de meeste vrijheden die mensen wensen van het soort zijn dat belastend is voor zijn omgeving: de vrijheid voor de een om luide muziek te spelen is de onvrijheid van de ander die van stilte houdt. De reden dat het een elementaire observatie is, is dat het niet alleen geldt voor moderne flatbewoners, maar ook voor primitieve hol- of tentbewoners: de opluchtende scheet van de een is de stank voor de ander.
 

Naar Rijnlands onderwijsbeleid, inhoud , Rijnlandmodel, lijst , Rijnlandmodel, overzicht , of site home .