Uit: De Volkskrant, 04-05-2005, door Robin Uitham

Bijkomen bij de zorgboer

Steeds meer boerenechtparen zien heil in de zorg. Gehandicapten, autisten, adhd'ers maar ook gedetineerden en mensen met een burn out komen tot rust tussen de koeien en de schapen. `Bjorn is hier helemaal opgebloeid.'

...   Om vijf uur gaat iedereen aan het avondeten want de koeien moeten om half zes worden gemolken. Ruimte, rust en regelmaat biedt de boerderij, voegt Hilly toe. 'Bjorn is hier net een jaar, dan kun je echt zien dat hij is veranderd. Zoals ik het zie komt het helemaal goed met hem', zegt de boer. ...

Uit: De Volkskrant, 05-09-2006, van verslaggeefster Anja Sligter >

Reportage | De 27 hectaren van de Kop van Deelen zijn volmaakt prikkelarm voor wilde meiden als Cherélise
 
Rust op de Veluwe helpt gastjes uit de Randstad

Op een oud militair vliegveld, nu het stilste stukje Nederland, wordt geëxperimenteerd met nieuwe vormen van jeugdzorg.

Ze heeft zeven maanden in een jeugdgevangenis gezeten, echt met tralies in een cel. Maar nu woont Cherélise (17) al weer een halfjaar midden op de Veluwe, op het oude defensieterrein Kop van Deelen.
...     De 27 hectaren zijn de stilste van het land. Volkomen prikkelarm dus voor alle ‘gastjes’ die allen uit het westen komen. Wat kan – zo moet de directie hebben gedacht – een grotere innerlijke ommezwaai teweegbrengen dan natuur in overvloed? Bos en hei, met als traktatie zo nu en dan een edelhert of een wild zwijn dat vrijuit over de Veluwe trekt nu alle hekken zijn neergehaald.
    Saai is het wel, zegt Cherélise, maar toch voelt ze zich thuis met de tien meiden in een opgeknapte Duitse officierswoning. ‘Het gaat uitstekend met me. In de gevangenis zit je je tijd uit, hier wordt echt aandacht aan je besteed.’
    Het meidenhuis Oniyx telt tien agressieve meiden, voor wie door de lange wachtlijsten eerder alleen plekken in jeugdgevangenissen waren. Gedragsproblemen had ze, zegt Cherélise in de taal van haar dossier. Het begon in de eerste klas van de middelbare school. Ze kreeg verkeerde vrienden, wilde uitgaan en accepteerde geen nee van ouders. ‘Nu ik terugkijk, denk ik: ik was nog maar 14, wat had ik gewild? Tot drie uur uit?’ ...

Uit: De Volkskrant, 16-06-2007, van verslaggeefster Anja Sligter

‘Kind moet vrijheid terugverdienen’

Volgens de (oud-)directeur en prominent VVD’er leven tieners in een wereld vol korte lontjes.

... Scheidend directeur Hans Nieukerke van de Hoenderloo Groep – groot in grijs pak – omhelst een jongere die speciaal voor hem een rap maakte. ...
    Vijfhonderd ontspoorde jongeren uit de grote steden worden opgevangen op de ‘prikkelarme’ Veluwe; in Hoenderloo en Deelen in leefgroepen en gezinsgroepen. Dertig jaar gaf Nieukerke er leiding.
    Jongens die vatbaar zijn voor de hiërarchie in een groep, (‘groepsgevoelige’ jongens) worden heropgevoed op de Glen Mills School (onderdeel van de Hoenderloo Groep), meiden die ten prooi zijn gevallen aan loverboys worden naar India gestuurd, de vijf kinderen van een Amsterdamse stadsnomade zijn samen over de grens ondergebracht en een Roma-gezin met acht kinderen is in zijn geheel opgenomen. Nieukerkes nieuwste project is de opvang van verslaafde 12- en 13-jarigen.
    Drugs, drank, agressie, dat zijn de problemen waarmee de jongeren veel meer dan vroeger te maken hebben, analyseert Nieukerke. ‘We leven in een ruige wereld met veel korte lontjes.’
    De grootste opdracht voor zijn medewerkers is het vertrouwen van de jongeren in volwassenen te herstellen. Alleen zij die zich nog kunnen hechten, komen in gezinshuizen. Anderen leven in groepen.
   ... ‘Het gaat om de eigen verantwoordelijkheid. Kinderen verdienen hier in een strak programma hun vrijheid terug met goed gedrag. het blijkt dat ze zich prima maatschappelijk geaccepteerd kunnen gedragen. Met het gros gaat het hierna goed. Ik geloof eindeloos in de kracht van mensen.’ ...

Red.:   Let op de clou woorden: "wereld vol korte lontjes", "vatbaar zijn voor de hiërarchie in een groep, (‘groepsgevoelige’ jongens)",  "eigen verantwoordelijkheid", "verdienen hier in een strak programma hun vrijheid terug met goed gedrag". En vooral: "opgevangen op de ‘prikkelarme’ Veluwe". Precies het idee van de zorgboerderij.
    Met de jaren gaat men het ook steeds meer inzien:

Iit: De Volkskrant, 23-07-2009, van verslaggever Gerard Reijn

Het paradijs? Nee, een zorgboerderij

Inspectie Jeugdzorg sloot twee particuliere instellingen. Bij instellingen en ouders overheerst echter tevredenheid met particuliere opvang.

Aan de oever van de Oude Kromme Rijn zit Jordi aan een picknicktafel in de warme zon, met voor zich een konijn dat hij Lieve Schat noemt. Hij knuffelt het beestje bijkans suf. Twee meter lager peddelt een kind in oranje zwemvest met een begeleider het riviertje op. Het touw, waarmee kinderen het groene water in kunnen plompen, hangt er ongebruikt bij. Op een trampoline springen twee kinderen, twee andere zitten op traptractoren achter elkaar aan. Iets verderop rijden er een paar op paarden.
    Het paradijs? Nee, dit is zorgboerderij De Barrage bij Wijk bij Duurstede. Hier worden juist hele moeilijke kinderen opgevangen. Van allerlei snit, maar met één gemeenschappelijk kenmerk: ze zijn allemaal verstandelijk gehandicapt. Sommigen zijn als ze binnenkomen agressief, gespannen, druk, getraumatiseerd. Waarom het dan toch zo paradijselijk oogt? ‘Die ruimte hier’, zegt eigenaar Joop van Dam, ‘die werkt op die kinderen als ritalin.’
    ... bij een rondgang langs betrokken instellingen, ouders en belangenverenigingen lijkt juist de tevredenheid met de particuliere opvangers te overheersen. Zo had de William Schrikker Groep kinderen bij Back to Basics ondergebracht. ‘We inspecteerden er regelmatig’, zegt een woordvoerder van de WSG. Hij is er niet van overtuigd dat er echt iets mis was.
    Harold Verhagen kan het nog sterker vertellen. Hij had zijn dochter enige tijd bij Back to Basics ondergebracht. Een noodgreep, maar hij was er dolblij mee. Al jaren sleepten de problemen met zijn dochter zich voort, en nooit voelde hij zich geholpen door Bureau Jeugdzorg. Tijdens een crisis in het weekend belde hij het noodnummer van Jeugdzorg. ‘Maar ze zeiden: we kennen het meisje niet, je moet je eerst inschrijven, bel maandag maar terug. Ja, dan gooi je dus de haak erop. Toen heb ik Back to Basics gebeld. Die stonden binnen 2 uur op de stoep. Daar kwam mijn dochter in een half jaar heel erg tot rust.’
    De ondernemers worden nauwelijks gecontroleerd, en wettelijke eisen zijn er ook al niet. Toch zijn de bedden altijd vol, want er is een schreeuwend tekort aan opvangmogelijkheden. Een cynische insider: ‘Als je een mooie boerderij hebt, en je hebt een beetje de ruimte, dan kun je daar best tien kinderen kwijt. Daar kun je een mooi inkomen mee verdienen.’
    Joop van Dam ontkent niet dat hij een goede boterham verdient met De Barrage. Maar dat is niet het belangrijkste. ‘We bewijzen dat er geld genoeg is om hele goede zorg te bieden.’ Vijf jaar geleden kochten hij en zijn vrouw Hennie een paardenboerderij en verbouwden die tot zorgboerderij. Voor zichzelf hielden ze niet veel over: woonkamer, keuken en slaapkamer. De rest van het huis zit vol slaapkamers voor de kinderen.
    Deskundig zijn ze. Hennie is psychiatrisch verpleegkundige en activiteitenbegeleider, Joop deed bij de politie onder meer ervaring op met randgroepjongeren. Het belangrijkste ingrediënt van de zorg à la Van Dam: ‘Je moet een beetje van die kinderen houden.’
    Tien kinderen wonen er permanent, maar daarnaast zijn er nog veel in dag- of weekendopvang. Soms zijn er ook volwassen cliënten. Inmiddels loopt er dertig man personeel rond (twaalf fte’s). De dieren, waaronder tientallen paarden, zijn alleen materiaal voor voor de opvang van de kinderen. Van Dam: ‘Alleen al door de omgang met de dieren zie je die kinderen vaak in een paar dagen helemaal opknappen. Prachtig is dat.’   ...

Red.:   Nu nog het inzicht dat het tegenovergestelde: de grote kale betonnen stad, slecht is...

Naar Rijnlandse zorgboerderij , Rijnlandmodel, lijst , Rijnlandmodel, overzicht , of site home .