Architecten: Carel Weeber
|
13 mei 2007 |
Mogelijkerwijs de ergste architect van Nederland is Carel Weeber - hij is in
Nederland ook meteen de bekendste en beroemdste, wat alles zegt over de
kwaliteit van de architectuur in het algemeen. Onderstaand een effectief portret
van Weeber in een beschrijving van werken. Nog wat commentaar erna:
VARA TV Magazine, nr. 18-2007, door Rik Kuiper
Woorden van Weeber
Niemand verrijkte de architectuur met zo veel jargon als Carel Weeber. Daarom,
als handleiding bij de documentaire over zijn werk, een beknopt woordenboek.
Dwars (bn.; -er, dwarst) Carel Weeber was de kwajongen van de Nederlandse
architectuur, verslaafd aan de polemiek, meester van de provocatie. Filmmaker
Remy Vlek wandelde voor zijn documentaire Dwars - de erfenis van Carel Weeber
met de architect, pardon: ex-architect, langs zijn belangrijkste gebouwen.
Vooral zeer vermakelijk: de zwartwitbeelden van een jonge Weeber met uitbundige
haardos en een zonnebril zo groot dat hij nu weer hip is.
Nieuwe Truttigheid (v.) Die kronkelige straatjes en knusse woonerven,
Weeber gruwelde er eind jaren 70 van en vatte het kort en bondig samen: dit was
de Nieuwe Truttigheid. Hoe moest het dan? Een gebouw moest weer een massief
object in het landschap zijn. Zoals zijn eigen Peperklip.
Peperklip (m.; -s) [<Eng. paperclip] Sociale woningbouw in Rotterdam, in
de vorm van een kolossale uitgevouwen paperclip. Dit is, zegt
architectuurhistoricus Wouter van Stiphout in de documentaire, 'een van de
merkwaardigste gebouwen uit de Nederlandse architectuurgeschiedenis. '
Kleurenblindengeleidehond (m.; -en) 'Als rood-groen kleurenblinde heb ik
al dertig jaar een kleurenblindengeleidehond', schreef Weeber in 2000 in een
ingezonden brief in de Delftse universiteitskrant. Met deze Peter Struycken,
kunstenaar en kleurendeskundige, bezoekt Weeber in de film van Vlek zijn
knaloranje gevangenis De Schie, in Rotterdam (alwaar hij constateert dat de
felle kleuren die ze de cellen hadden gegeven weer verdwenen zijn).
Architectuurpolitie (v.; g.mv.) Deze weinig flatterende term reserveert
Weeber voor de welstandscommissies van gemeenten, die - zo meent hij - de smaak
van de staat opleggen aan bouwers. Vlek toont Weeber terwijl hij door een zelf
ontworpen wijk in Alphen aan den Rijn loopt. Twee jongens vertellen dat ze gaan
verhuizen. Naar een huis dat een verdieping hoger is. 'Dat zou je hier ook
moeten doen, een verdieping erop', mijmert Weeber. 'Waarom heb je dat niet
gedaan, een verdieping erop?' 'Dat mag niet', zegt een van de jongens. 'Dat mag
niet? Van wie niet?' 'Van de gemeente.' Weeber begint besmuikt te lachen. 'Van
de gemeente, daar heb je het al, hè. Van de architectuurpolitie mag het niet.
Ken je de architectuurpolitie?'
Zwarte Madonna (v.; -'s) [It.< ma donna (mijn vrouwe)) 'Weet je dat ze
het willen slopen?' vraagt Weeber aan een blond meisje van een jaar of acht, dat
voor het pas 22 jaar oude gebouw in Den Haag staat - een donkere kolos met
sombere sociale huurwoningen. 'Waarom?', vraagt ze. 'Omdat ze dom zijn, de
politici. Daarom.'
Staatsarchitectuur (v.; g.mv.) 'In de woningbouw blijft de
staatsarchitectuur gehandhaafd, zoals Nederland die sinds de Woningwet van 1901
kent', vertelde Weeber tien jaar geleden aan NRC. 'Op de Vinex-locaties
zullen niet de door de markt gewenste, losstaande huizen worden gebouwd. De
Vinexwijken zijn een overbodige beperking van de vrijheid. Mensen worden
gedwongen om 'thematisch' te wonen, zoals in Kattenbroek in Amersfoort. Daar
worden ze dan in ruïnewoningen aan 'Pleinen van Diepe Gedachten' enzo gestopt.
Vreselijk is dat.'
Wilde Wonen (o.; g.mv.) Het Wilde Wonen: de overheid geeft 25 kavels per
hectare uit, zei hij in hetzelfde interview. De grondeigenaren mogen er bouwen
wat ze willen. 'In mijn ideaal gaan ze naar een bouwwarenhuis, een soort Gamma,
dat door de overheid goedgekeurde huisonderdelen verkoopt. Ze geven aan welke
onderdelen ze willen. Een week later rijdt er een vrachtwagen naar de kavel en
het gewenste huis wordt in elkaar gezet.' Onlangs werd bekend dat Almere de
komende 25 jaar de helft van de 60 duizend te bouwen woningen door de burger
zelf wil laten bouwen, op een eigen kavel. Krijgt Weeber, teruggekeerd naar
Curaçao om daar zijn eigen huis te bouwen, toch nog zijn zin.
Red.: Het Wilde Wonen is wel een goed idee. Voor wie dit als
positief op het conto van Weeber wil schrijven, eerst even de opmerking dat
Weeber ook eens heeft verklaard dat hij voor zijn sociale woningbouw geen of
veel mindere kwaliteitseisen hanteerde, want er moest toch verschil zijn, of
termen van gelijke strekking. Dus het Wilde Wonen is waarschijnlijk alleen
bedoelt voor mensen die hun eigen huis kunnen laten bouwen. En wie denkt dat
deze uitspraak van Weeber extreem weergegeven is: zowel de Peperklip als de
Zwarte Madonna voldoen volkomen aan "het gebrek een kwaliteit"-criterium.
Een illustratie van dat laatste: uit hoofde van familiebezoek reisde de
redactie veel op het treintraject Dordrecht-Rotterdam. Begin jaren
tachtig bemerkte hij tijdens het lezen, een blik naar buiten geworpen hebbende,
een grote bouwput op waar vroeger haventerrein en aanverwante was. Niets
bijzonders dus, in Rotterdam. Wat op gegeven moment de aandacht trok, was dat na
een bladzijtje lezen er weer een bouwput zichtbaar was, die sterk leek op de
voorgaande. Was dat nu verbeelding? - had ik niet goed gekeken? - werden er
meerdere gebouwen neergezet? Volgende reizen gaven de uitslag: er waren niet
meerdere bouwputten - dit was een grote, lange bouwput, en wel zolang, dat een
bladzijde in een boek kon lezen voordat je er voorbij was. Natuurlijk werden we
toen nieuwsgierig naar wat er uit die punt zou verrijzen, vooral toen bleek dat
de put aan beide kanten eindigde in een boog. Door dat laatste had ik al een
vermoeden, en bij het oprichten van de eerste muren bleek dit juist: dit werd
iets voor bewoning. En die eerste muurdelen lieten ook meteen zien wat voor
soort bewoning. Want die muren bestonden uit identieke elementen, vierkant, met
ieder een vierkant gat vrijwel precies in het midden: dit werden konijnenhokken.
Tezamen
met de monstrueuze omvang van het geheel, formuleerde de IRP-hoofdredacteur bij
het zien van die eerste elementen meteen de volgende volzin: Een woonkazerne
blijft een woonkazerne, ook als je er ronde uiteinden aangeeft. Let wel: dit was
dus tijdens de eerste bouwfase, voordat er een bewoner in de buurt was. Vijf
jaar na de ingebruikname kwamen de eerste berichten over sociale wantoestanden
al naar buiten. Pas na twintig jaar modderen, waarbij op een gegeven
moment sloop niet is uitgesloten, begint de beheerder weer enig vat op de
toestand te krijgen.
|
|
Rechts de enige foto op het internet die de volledige
lengte laat zien, hier tijdens de bouw. Aan de gebogen gevel is te zien
dat dit de achterkant is - de luchtfoto laat zien dat de voorkant nog
een stuk erger is - je hebt een verrekijker nodig om het geheel te
kunnen overzien. |
Dit werk, van ruim na het verval, van de Bijlmer, is een uiting van puur
intellectueel vandalisme, waarvoor de betrokken eigenlijk de gevangenis in
zouden moeten , net als iedere andere vandaal wiens activiteiten op het
blauwe-boorden niveau worden uitgeoefend, in plaats van dit
witte-boordenvandalisme. Ten bewijze dat het volledig uit vrije wil gedaan werd,
en niet uit noodzaak om veel en/of groot te bouwen, zie het voorbeeld hier
.
Naar Rijnlandmodel, kleinschaligheid ,
Inrichting, lijst
, Rijnlands beleid,
lijst
, Rijnlandmodel overzicht
, of site
home
.
|