Onderwijsbeleid: toetsen

In het onderwijs bepaal je het niveau en de voortgang van leerlingen met toetsen. Het alternatief is dat de meester of juffrouw ieder kind uitgebreid apart neemt en kijkt hoe ver het is.

Inmiddels is het aantal leerlingen per klas in zowel vervolg- als basisonderwijs gestegen tot rond de dertig en het kan dus ook erboven zijn.

Waarna het voorgestelde in de eerste zin als volkomen absurd van de hand kan worden gewezen.

Men blijft het eindeloos proberen: het toetsenloos onderwijs. Hier de laatste bijdrage (de Volkskrant, 04-04-2023, column door Aleid Truijens):
  De hijgerige ratrace van de toetscultuur leidt niet tot betere leerresultaten

Het verdrietigst vond ik het bedrukte gezichtje van het meisje dat door een schoolgang liep. Stijf van de zenuwen voor een toets: 'Ik sta nu op mavo-havo en ik wil naar de havo.' Afgelopen zondag ging Pointer (KRO/NCRV) over de overspannen toetscultuur in het basisonderwijs. Het beeld van het meisje trof me als symbool voor het huidige onderwijs.

We onderwerpen kinderen vanaf groep 3 aan een eindeloze reeks toetsen, tweemaal per jaar die van het leerlingvolgsysteem, en in groep 8 de eindtoets. We weten exact waar ze 'staan' ten opzichte van elkaar. Leerkrachten en ouders weten dat en het kind ook. Dat vereenzelvigt zich vaak met de toetsscore. Als de ouders het kunnen betalen, gaat het op een toetstraining. Zo zitten kinderen onafgebroken in een competitie ...

De zoveelste versie van dit verhaal in de Volkskrant, en ongetwijfeld de rest van de soortgelijke media.
    Met hier het volgende alternatief:
  ...    Kijk nou eens naar landen die het beter doen. De best presterende westerse onderwijslanden zijn Estland en Finland. Hun onderwijssystemen komen goeddeels overeen: alle kinderen zitten er tot hun 16de bij elkaar, zonder selectie. Er is een doortimmerd curriculum met nadruk op probleemoplossend denken. Geen onderwijsinspectie, geen toetsen. Kinderen gaan minder uren naar school dan bij ons. Leraren hebben tijd voor voorbereiding en zijn autonoom; wel zijn ze allemaal universitair geschoold. Het leraarschap staat er in hoog aanzien. 

Natuurlijk weer achterstevoren opgeschreven, want mevrouw Truijens is, net als de rest van de media, een hartstikke alfa die dagelijks drie literaire boeken leest (ja ja, overdreven...), maar de voor- en achhterkant van een redenering niet kan onderscheiden.
    Want het is natuurlijk dit:
  ... Leraren ... zijn ... allemaal universitair geschoold. ...

... dus ...
    Die dus ongetwijfeld academisch betaald worden. oftewel: dit zal  in Nederland van z'n lang zal z'n leven niet gebeuren, academische docenten, want reeds in 1983 merkte deze redactie tijdens het avondmaal in een dialoog over het wel en wee van het onderwijs waar deze redactie toen in werkzaam was, en iets zei over het leerlingenaantal in de klas en dat dat aanzienlijk omlaag moest, als antwoord op "Dat is veel te duur" op: "Dat is niet te duur, maar we hebben het geld er niet voor over".
    Academische leraren (en hoogstwaarschijnlijk dus ook kleinerer klassen: 'Leraren hebben tijd voor voorbereiding') dus een doortimmerd curriculum met nadruk op probleemoplossend denken, en dus kunnen meer niveaus naast elkaar zitten, en dus zijn er minder toetsen nodig, en dus kunnen de docenten autonoom zijn.
    Kiest u maar ... Uw geld of uw leven ... Uh, dat van uw kinderen.

Een instantane bevestiging, aangevende hoe ernstig de hetze is. En hoe wijdverspreid (elsevier.nl, 07-04-2023, column door Zihni Özdil, uitleg of detail ):
  Zihni Özdil: Nederlands onderwijs wordt gesloopt door toetsenstelsel

Want dit komt dus uit Elsevier (hedentendage: EW-Magazine). En dit:
  Zo wordt Patrick Rooijackers, toetsdeskundige bij CITO, geciteerd door NRC Handelsblad

En dit uit NRC Handelsblad, wat eigenlijk vamzelfsprkend is want de reguliere media in Nederland zijn volkomen gelijkgeschakeld.
    Dat 'dit' van NRC zijnde:
  ‘De tekst lezen is puur instrumenteel. Daar trainen we ze op. Dat is het ritueel geworden. Teaching to the test.’
    Zo wordt Patrick Rooijackers, toetsdeskundige bij CITO, geciteerd door NRC Handelsblad ...

"TOETSEN IS VERSCHRIKKELIJK!!!"
    Die meneer van het CITO is dus gehersempsoled, gegsalight, door de media en de aldaar dicterende alfa's
    Maar gelukkig is er een alternatief. En wat voor één!
  Tussentitel:
‘Het beste voor de ontwikkeling van alle kinderen is leren wie zij zelf zijn in relatie tot de wereld. Want ieder kind is uniek. Onderwijs moet niet gaan om toetsen maken, maar om de kwaliteit van elk kind vinden. ...’

FANTASTISCH!!!
    Dze redactie heet zowel lesgegeven in het reguliere onderwijs, als bijles gegeven.
    Het zijn twee totaal verschillende werelden.
    Nou ja, niet totaal, maar wel in didaktich opzicht.
    In de eerste wereld richt je je op de gemiddelde leerling, in de tweede op slechts eentje.
    And never the twain shall meet.
    Omdat dat een numeriek kwestie is, waar niet aan te tornen valt.
    1 + 1 = 2 , en 1 + 1 ≠ 3.
    Je hebt 30 leerlingen voor je neus, of 1.
    1 + 1 ≠ 3 en 30 ≠ 1.
    Dit ... :
  Tussentitel:
‘Het beste voor de ontwikkeling van alle kinderen is leren wie zij zelf zijn in relatie tot de wereld. Want ieder kind is uniek. Onderwijs moet niet gaan om toetsen maken, maar om de kwaliteit van elk kind vinden. ...’

... gaat over de wereld van 1, één, leerling.
    En in de tekst staat de waanzin uitgebreid uitgelegd:
  Hoe moet het dan wel? Ik bel Kees Klomp, lector Betekeniseconomie aan de Hogeschool Rotterdam, voor advies. Ik ben al jaren fan van Kees. Maar in het kader van full disclosure: sinds een aantal maanden werken we ook samen.
    Hij legt uit dat in Nederland ‘objectificatie’, oftewel het idee dat onderwijs volledig meetbaar en toetsbaar moet zijn, dominant is geworden. Wie de ontwikkeling van ons onderwijsbeleid de afgelopen vijftien jaar heeft bijgehouden, moet Kees gelijk geven. Vanuit het sentiment van New Public Management – het idee dat publieke diensten ook bedrijfsmatig moeten worden gerund – zijn meetbaarheid en marktwerking de norm geworden. Zelfs termen zoals ‘rendementen’ deden hun intrede in het Nederlandse onderwijs.

En hoe zegt Kees het bondig:
  Met bevlogenheid in zijn stem legt Kees uit dat we in plaats van deze objectificatie moeten overstappen naar subjectificatie:

Daar staat doodgewoon: "We moeten het selecteren overlaten aan de juf".
    Gestoord, omdat inmiddeels bewezen is dat de juf minder goed voorspelt dan de test. Dat geeft zelfs Truijens toe.
    Maar er is wel degelijk een reden om over het onderwijs te debatteren en schrijven, zodanig dat Truijens er een vaste rubriek bij de volkskrant over heeft:
  ... De leesvaardigheid in Nederland is keihard aan het dalen. NRC legt uit dat volgens internationaal vergelijkend PISA-onderzoek uit 2019 25 procent van de Nederlandse vijftienjarigen zo slecht leest dat ze laaggeletterd zullen blijven. ...

Lees ook: Dalende leesvaardigheid op basisschool heeft catastrofale gevolgen

En dat staat ook in alle media.
    Met dus ook allerwgene genoemd als oorzaak:
  ...    Er is iets fundamenteels mis. Teaching to the test lijkt inderdaad de kern van het probleem. ...

Van z'n lang za;l z'n leven niet.
    En iedereen weet wat het probleem wel is, of misshcoien zijn het zlefs wel twee [problemen, maar het ene is nog onuispreekbaarder dan het andere.
    De aanwijzingen, die hier "toevalligerwijs" ook staan:
  Rooijackers in NRC: ‘Het gaat mis bij het oppikken van diepere lagen. ... ’

Klopt.
    De diepere lagen kom je aan toe als je de ondieoe lagen beheerst. Dus krijg je dit:
  ‘... Nederlandse leerlingen leren niet goed nadenken over wát ze precies lezen en of dat wel zinnig is. In plaats daarvan beantwoorden ze gedachteloos een serie vragen waarvan de zin ze ontgaat. ... ’

Omdat die vragen ... :
  ‘... Vragen over signaalwoorden (‘toch’, ‘maar’), woordbetekenissen, moeilijke zinnen, soorten argumenten. Daarover gaat het eindeloos in de leeslessen in Nederland.’

... ze boven de pet gaan.
    De pet van die Nederlandse leerlingen.
    Uh ...
  ... Jonge kinderen in Nederland zitten onder enorme stress en ervaren immense druk van toetsen. Ouders die het geld hebben, kunnen bijlessen betalen. ...

Aha! Dus ten eerste is het niet niet 'Nederlandse leerlingen', maar "Nederlandse arme leerlingen".
    En die "Nederlandse arme leerlingen" ...
  ...    Kinderen uit arme gezinnen zijn dus dubbel de pineut: geen kans op begrijpend lezen en – zonder dure bijlessen – ook geen kans op het halen van toetsen.    ...

Maar wacht even ... Wat heeft armoede te maken met de aanvangsfase: het leren van berijpend lezen?
    Een retorische vraag, natuurlijk:
  ...    Wat kunnen we op korte termijn dan wel doen? Bijvoorbeeld met de kinderen die niet het geluk hebben dat hun ouders bijlessen kunnen betalen? Daar heb ik – full disclosure – al een half jaar ervaring mee. De Hogeschool Rotterdam koppelt in Rotterdam-Zuid kinderen aan studenten. ...

Ach jee ... Rotterdam-Zuid ... Rotterdam Allochtonië.
    Beruchte achterlijkheidswijk. Of beter: wijken, want er is hele parelketting van: in het westen Pendrecht, via Zuidwijk en Lombardijen, het spoor over naar IJsselmonde, Alexanderpolder, Ommoord ...
    Waarom de 'Nederlandse leerlingen' steeds minder goed beprijpend lezen?
    Omdat de 'Nederlandse leerlingen' steeds minder Nederlandse leerlingen zijn, maar leerlingen opgegroeid met islam of zonder vader, in talen als creools, berbers en Turks.
    De "die meisje"-leerlingen.
    Die je dus eerst het meest basale taalgevoel voor Nederlands moet bijbrengen, waarna je pas aan begrijpend lezen kan beginnen.
    En dan ben je minstens een jaar, voor de talentvollen, verder, maar voor het gemiddelde twee of meer jaren. En voor een grote groep: nooit
    Snap u nu waarom toetsen zo FOUT!!! zijn?
    Toetsen zijn FOUT!!!, omdat ze gevaarlijk zijn.
    Toetsen laten genadeloos zien waar de schoen wringt.
    Het is de allochtone schoen die wringt.
    En dat is volstrekt verboden terrein.
    Dus hebben de toetsen het gedaan.
    Net als de algoritmes uitleg of detail .

En nog eens een paar dagen later, en weer terug naar de Volkskrant (de Volkskrant, 11-04-2023):

Weer een hele pagina vol met de gore alfa-rotzooi ... :
  Meten en weten

Vertrouw meer op advies van leerkracht dan op de scores van de eindtoets

Leerkrachten geven kinderen uit sociaal lagere groepen vaak een lager middelbareschooladvies dan ze verdienen, zo wil het beeld. Daarom geeft minister Wiersma de eindtoets straks meer gewicht. Ten onrechte, betoogt Thomas van Huizen.


De aankomende weken maakt het laatste cohort leerlingen van groep 8 van de basisschool de eindtoets. Vanaf volgend schooljaar wordt de eindtoets vervangen door de 'doorstroomtoets'. Anders dan nu, wordt het schooladvies straks in principe naar boven bijgesteld als de toetsuitslag hoger is dan verwacht. Op dit moment hoeven scholen in zo'n geval het gegeven schooladvies alleen te heroverwegen. De gedachte is dat met die wijziging meer recht wordt gedaan aan de capaciteiten van leerlingen en kansenongelijkheid wordt bestreden. Maar, klopt dat wel?

... van de gore alfa-rotzooiers. En de alfa-rotzooier-van-dienst is ...
  de Volkskrant, 11-04-2023, door Thomas van Huizen is universitair hoofddocent aan de Utrecht University School of Economics)

Door alle alfa-faculteiten moet dus de bezem volgens de methode van de Augiasstal, waarna enkele exemplaren weer aangenomen kunnen worden, nadat ze de nodige competentie-toetsen hebben doorstaan.

En hoe is het mogelijk, hè, ... (de Volkskrant, 12-04-2023):
  Tips

Televisie


Het schooladvies

Alle kinderen zouden gelijke kansen moeten krijgen om via het schoolsysteem een positie in de maatschappij te bereiken. In de praktijk werkt het niet zo. Kinderen van laagopgeleide en arme ouders hebben een grotere kans op een laag schooladvies, ook als ze veel in hun mars hebben. De documentaire Het schooladvies is een portret van de 18-jarige Stefano, die na een roerige jeugd werd bestempeld als probleemkind dat het best af zou zijn in het praktijkonderwijs. Als Stefano een niveautest doet, blijkt dat dit schooladvies er volledig naast zat.
NPO 3, 22.42 uur

... , dat als je niet goed oplet, je zo maar ineens over de werkelijkheid kan struikelen.
    En we zijn net acht dagen verder na de eerste bijdrage ...


Naar Rijnlands beleid , of site home .

4 apr.2023