Ontwikkelingshulp, effectiviteit
|
5 okt.2010 |
De kritiek op de effectiviteit van ontwikkelingshulp noemt toe tezamen met de
afname van de greep van de politieke-correctheid op de publieke opinie.
Natuurlijk gaat die kritiek in tegen gevestigde belangen:
Uit: De Volkskrant, 04-12-2009, van verslaggeefster Ianthe Sahadat
Ophef over dissertatie van Wiet Janssen over negatieve effecten
ontwikkelingshulp
'Een grove wetenschappelijke misser'
Vier hoogleraren protesteren tegen een promotie aan de Universiteit Twente.
Het onderzoek deugt niet, de UT zou uit zijn op de promotiebonus.
‘Wij zijn van onze stoel gevallen bij het lezen van uw dissertatie.’ Professor
Eric Smaling spreekt promovendus Wiet Janssen vanaf de publiekstribune toe. ‘Het
is hoogst ongebruikelijk dat ik dit doe, maar ik spreek vandaag namens drie
collega’s en mijzelf. Wij zijn van mening dat uw proefschrift nooit in deze vorm
zou mogen verschijnen.’
Janssen promoveert donderdag aan de Universiteit Twente (UT) op een onderzoek
naar de effectiviteit van ontwikkelingshulp. Hulp aan een continent als Afrika
zou niet, of zelfs averechts werken. Met zijn bevindingen veegt hij de vloer aan
met het huidige ontwikkelingssamenwerkingsbeleid van de Nederlandse overheid.
Smaling en drie collega-hoogleraren komen in opstand tegen het toekennen van de
doctorstitel aan Janssen door de UT. Zij noemen het een ‘grove wetenschappelijke
misser’. Ze stellen dat zijn onderzoek van bedenkelijke kwaliteit is, niet op
eigen onderzoek is gebaseerd, gebruik maakt van selectief bronnenmateriaal en in
krakkemikkig Engels is geschreven.
Per brief probeerden de hoogleraren ontwikkelingsstudies – Paul Hoebink (Radboud
Universiteit Nijmegen), Jan Willem Gunning (Vrije Universiteit Amsterdam), Eric
Smaling (Wageningen Universiteit) en Rob Visser (Rijksuniversiteit Utrecht) – de
promotie begin deze week nog te stoppen. Eerder kregen ze van de UT niet de
mogelijkheid de dissertatie in te zien. Hun kritiek baatte niet, Janssen
ontvangt zijn doctorstitel. ...
De hoogleraren trekken de integriteit van Janssen overigens niet in twijfel.
‘Maar zijn ervaring als consultant in de ontwikkelingshulp maakt hem nog geen
wetenschapper’, zegt Smaling.
De Universiteit Twente laat weten dat de aantijgingen van de
hoogleraren ‘feitelijk onjuist’ zijn. De dissertatie zou ‘ook op interne
documenten van het ministerie van Ontwikkelingssamenwerking en diverse
interviews’ gebaseerd zijn. ...
Red.: De juiste reactie is natuurlijke deze:
De Volkskrant, 11-12-2009, ingezonden brief van
Patrick Ubags, Rotterdam
Ontwikkelingssamenwerking
Wiet Janssen heeft een onwelgevallig verhaal naar buiten gebracht. Dit is een
taak die bij goede journalisten en wetenschappers hoort. Het is aan de
hoogleraren om deze verhalen op wetenschappelijke gronden te falsificeren, of te
verifiëren. Het is aan de politiek en de instellingen om te kijken waar
ontwikkelingshulp beter kan.
Red.: Een kleine samenvatting, die probeert een gunstige
conclusie te trekken;
Uit: De Volkskrant, 31-01-2011, column door Sheila Sitalsing, journalist
en econoom.
Oude en nieuwe naïveteit van hulpdonoren
Tussentitel: Global Fund redde al miljoenen levens door overzichtelijke
projecten
Imelda Marcos had 2.700 paar schoenen toen zij en haar man in 1986 de Filipijnen
ontvluchtten, Mobutu Sese Seko gebruikte de nationale vliegmaatschappij Air
Zaire als persoonlijke luchttaxi en Jean-Bédel Bokassa sliep in een verguld bed
in de Centraal Afrikaanse Republiek.
Niettemin stond er altijd wel iemand klaar met royale
ontwikkelingshulp. Legendarisch zijn de woorden, toegeschreven aan Bokassa, die
zich in 1976 tot keizer liet kronen in een 20 miljoen dollar kostende ceremonie:
'Alles hier is betaald door de Fransen. We vragen de Fransen om geld, we krijgen
het, en we verspillen het.' ...
Red.: De oude situatie. Totaal ineffectief.
De huidige standaard situatie. Vrijwel totaal ineffectief.
De toekomst: erger dan ineffectief. Want het houdt meer mensen in leven dan hun
landen, economieën, maatschappijen en culturen kunnen onderhouden. Met een
catastrofe in de toekomst tot gevolg. De overbevolkingscatastrofe.
Een glaszuiver bewijs van de contraproductieve effecten van
hulp:
Uit: De Volkskrant, 24-06-2013, van verslaggeefster Carlijne Vos
Meer hulpgeld leidt tot hogere uitgaven defensie
Landen die humanitaire hulp ontvangen, geven minder geld uit aan onderwijs en
zorg en meer aan het militaire apparaat. Dit ongewenste neveneffect blijkt uit
een onderzoek naar humanitaire hulp in sub- Sahara-Afrika van Universiteit
Tilburg. .
Volgens econoom Andreas Zenthöfer, die woensdag op het
onderwerp promoveert, is er een 'significante en sterke relatie' tussen
hulpgelden en overheidsuitgaven. Donorlanden zouden zich hier bewust moeten zijn
en moeten bijsturen wanneer negatieve neveneffecten van de instroom van
hulpgelden voelbaar worden.
Uit het onderzoek blijkt dat een toename van 1 procent in
humanitaire hulp gemiddeld leidt tot een afname van 0,5 procent in de uitgaven
voor onderwijs en van 0,48 procent voor zorg. De uitgaven aan defensie stijgen
met 0,26 procent. ....
Red.: Waarom moest nog onderzocht worden, maar
dat je met enig gezond verstand zo invullen: ze verschuiven gewoon wat posten.
Naar Ontwikkelingshulp
, Termen: hulpverlener
, Ontwikkelingshulp, lijst
, Algemeen overzicht
, of site home
.
|