Bronnen bij Anti-communisme: eigenbelangOnder de vele moeiteven voor anticommunisme is er natuurlijk ook dat allersimpelste: eigenbelang. Geld of macht, overal zijn er mensen die er verzot op zijn. En die binnen het communistische systeem minder de gelegenheid hebben dat uit te leven. Universeel fervente anticommunisten dus. Heel Florida zit vol met dat soort van Cuba afkomstige mensen. En hier is er bekend gevalletje uit het Oostblok:Uit: De Volkskrant, 06-07-2010, door Jan Hunin Held die niet kon verliezen verpletterend verslagen De eerste naam die me te binnen schoot toen de Duitse voetballer Miroslav Klose zaterdag op het WK met zijn tweede doelpunt het lot van Argentinië bezegelde, was die van Lech Walesa, de legendarische Poolse vakbondsleider. Meer bepaald moest ik terugdenken aan de presidentsverkiezingen van 1995, toen hij, net als Diego Maradona, roemloos ten onder ging in een confrontatie die hij nooit had mogen verliezen. Zijn uitdager heette toen Aleksander Kwasniewski, net als Duitsland geen onoverkomelijke tegenstander. Bijna niemand gaf de communistische apparatsjik een kans tegen de held van Solidariteit. Maar net als in de kwartfinale van zaterdag gebeurde het ondenkbare. De held die niet kon verliezen werd afgetroefd. ... Aan de verdiensten van Walesa zal het niet gelegen hebben. Zoals Maradona zijn land in 1986 bijna in zijn eentje de wereldtitel bezorgde, zo speelde de electricien van de scheepswerf van Gdansk in dezelfde periode een beslissende rol in de val van het communisme. Aan de regels van de fair play hield hij zich daarbij niet altijd. Voor hij in 1980 de vrije vakbond Solidariteit oprichtte, onderhield hij contacten met de communistische geheime dienst. Maar net zoals Maradona zijn ‘hand van God’ vergeven werd, zagen de Polen ook bij Walesa veel door de vingers. Zelfs zijn opgeblazen ego – ‘Ik heb het communisme verslagen’, vertelde hij een paar jaar geleden aan de Volkskrant – wilden ze er wel bij nemen. ... ... Als president beging hij tussen 1990 en 1995 de ene flater na de andere. Zoals Maradona liet hij bij de opstelling van zijn ploeg persoonlijke sympathieën de doorslag geven. Op een bepaald moment was zijn chauffeur gepromoveerd tot kabinetschef. Kritiek was evenmin aan hem besteed. Als president ontpopte Walesa zich tot een dictator die geen tegenspraak duldde. Net als ‘Pluisje’ deed hij niets liever dan zijn tegenstanders belachelijk te maken. In 1995 weigerde hij na het verkiezingsdebat zijn uitdager Kwasniewski een hand te geven. Als hij dat wilde, kon hij een poot krijgen, zei hij. Toen hij daarvoor enkele dagen later van de Poolse kiezer de rekening gepresenteerd kreeg, gedroeg hij zich als een slecht verliezer. Het duurde weken voor hij zich bij zijn nederlaag neerlegde. Red.: De klassieke dictatoriale neigingen van de machtswellusteling. Die in het anticommunisme een mooie gelegenheid zag zijn eigen positie te verbeteren. Naar Anti-communisme  ,
Politiek lijst
, Politiek & Media overzicht , of site home
.
|